[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 27.06.23 ]
Ποιοι ψηφίζουν (ακρο)δεξιά στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ουγγαρία, σε όλη την Ευρώπη;
Πρώτα πρώτα η μαφία και οι άνθρωποί της.
«Ένας κόσμος ολόκληρος βρίσκεται στις υπηρεσίες της μαφίας: Έμποροι ναρκωτικών, τσιγάρων, προϊόντων μαϊμού, όπλων, λαθρέμποροι και διακινητές πετρελαίου, πλυντήρια μαύρου χρήματος (κέντρα διασκέδασης, αλυσίδες φούρνων, μικρομάγαζα, τράπεζες, ποδοσφαιρικές ομάδες, πρατήρια καυσίμων…). Μια ολόκληρη παρα-οικονομία που διαπλέκεται με τη νόμιμη οικονομία. Μια «επιχειρηματική μαφία» που ελέγχει ποικίλες επιχειρήσεις, μίντια, δημοσιογράφους, ποδοσφαιρικές ομάδες, πολιτικούς, κυβερνήσεις, που διαχειρίζεται, που οργανώνει, που συσσωρεύει, που υπαγορεύει νόμους, κάνει συμβιβασμούς, συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις, οργανώνει διαμεσολαβήσεις, που λειτουργεί σαν ένα δεύτερο κράτος (ένα παρα-κράτος).
Οικονομία και παραοικονομία, κράτος και παρα-κράτος λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία: επιφανείς οικονομικοί παράγοντες αγκαλιά με μπράβους, νονούς της νύχτας, εμπόρους ναρκωτικών, παιδοβιαστές, προαγωγούς, αλλά και με πολιτικούς, δημοσιογράφους, την Εκκλησία, την αστυνομία, το κράτος. Η ελληνική κοινωνία «ζέχνει» πλέον μαφία τύπου Ιταλίας και οι μαφιόζικες «αρχές» γίνονται οι κυρίαρχες πολιτιστικές αξίες της. Ο πολιτισμός της Μαφίας, το συμβολικό της σύμπαν γίνεται κυρίαρχο.
Ο πολιτισμός της μαφίας αναφέρεται στις παραδοσιακές, λαϊκές αξίες που χρονολογούνται από πολύ παλιά και τις οποίες χρησιμοποιεί προσαρμόζοντάς τες στη δική της πραγματικότητα, στον δικό της σκοπό. Η ομερτά, η μπέσα, ο τσαμπουκάς, η μαγκιά, η δύναμη, η ματσίλα, ο ρατσισμός κ.ά. είναι η «μαφιόζικη ευαισθησία», οι αρχές της μαφίας που μετατρέπονται σε θετικές «αξίες», οι οποίες καλλιεργούνται και στην Ελλάδα (στον «κόσμο της νύχτας») αλλά και στους «οπαδικούς στρατούς» των ποδοσφαιρικών ομάδων. Τελευταία, οι αξίες αυτές καλλιεργούνται και μέσω της τραπ μουσικής στις μικρές ηλικίες. Η θεματολογία των τραπ κομματιών είναι κοινή σε όλο τον κόσμο: όπλα, ναρκωτικά, υπερτονισμένη σεξουαλικότητα και σεξισμός, ξεκάθαρη παραβατικότητα στο drill, τατουάζ παντού-σχέδια με μαχαίρια, νεκροκεφαλές, φίδια, νυχτερίδες, σκορπιούς, θολά μάτια κ.ά., βίντεο κλιπ με προβολή της βωμολοχίας, της σωματεμπορίας, της διάχυτης βίας, της διακίνησης ναρκωτικών και της χλιδής του υποκόσμου. Αυτή η θεματολογία θα γίνει πράξη στο σχολείο και στις νεανικές παρέες. Αυτή η κοινωνικοποίηση των «αξιών» της Μαφίας είναι ότι πιο επικίνδυνο. Σ’ αυτή οφείλεται η ακροδεξιά μετακίνηση και η φασιστικοποίηση των κοινωνιών. Γιατί αυτός είναι ο πολιτισμός της σύγχρονης αστικής τάξης.
Ο συγγραφέας Λεονάρντο Σκιάσια όριζε την Μαφία ως «ένα σύστημα που διαχειρίζεται τα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης(...) που γεννιέται και αναπτύσσεται όχι στο κενό του κράτους, αλλά μέσα στο ίδιο το κράτος». Αυτή η Μαφία σήμερα δεν είναι απλώς μια παρασιτική μερίδα της αστικής τάξης, αλλά ολόκληρη η αστική τάξη που προωθεί έναν ιδιαίτερο πολιτισμό που παραπέμπει στο παρελθόν και τις βεβαιότητές του. Αυτός ο πολιτισμός ταυτίζεται πολιτικά με τη συντήρηση και την (ακρο)δεξιά…
Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΩΝΕΙΑΣ
Το πελατειακό σύστημα εξακολουθεί να λειτουργεί αδιάλειπτα. Το βλέπεις στις προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών, στρατιωτικών κ.ά., στις μεταθέσεις, στα ατομικά επιδόματα αλλά και στις επιχειρηματικές επιδοτήσεις (τα χρήματα από το περίφημο σχέδιο ανάκαμψης είναι πολλά).
Επίσης, «…οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν την διαφθορά μόνο ως πρόβλημα, αλλά ως κάτι με το οποίο πρέπει να ζουν αν θέλουν να εξυπηρετούνται, ως ένα αναπόσπαστο συστατικό του ελληνικού τρόπου ζωής…», έγραφε πρόσφατα γνωστός αρθρογράφος (ΤΑ ΝΕΑ 4.5.2023).
Ναι, η διαφθορά αντιμετωπίζεται ως ένα «μη πρόβλημα», ως συστατικό του ελληνικού τρόπου ζωής! Και όταν η «διαφθορά» είναι «μη πρόβλημα» και συστατικό του τρόπου ζωής μας, τότε δεν υπάρχουν όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, μεταξύ ηθικότητας και ανηθικότητας, γιατί όλα βυθίζονται στον απόλυτο σχετικισμό, όλα επιτρέπονται κι όλα αποενοχοποιούνται.
Έτσι, ο δημοκρατικός ανταγωνισμός αντί να βασίζεται σε προγραμματικές αρχές και το γενικό συμφέρον, βασίζεται σε μια πλειοδοσία στη διαφθορά και στα ειδικά συμφέροντα.
Η «διαφθορά» αυτού του είδους δεν είναι στοιχείο μόνο του «ελληνικού τρόπου ζωής», όπως λέει ο αρθρογράφος των «Νέων», αλλά γενικό φαινόμενο του καπιταλιστικού μοντέλου. Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, έγραφε προ καιρού ότι το πολιτικό σύστημα λειτουργεί παντού «προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων». Ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά. Η διαφθορά είναι ένα σύνθετο σύστημα και για να λειτουργήσει χρειάζεται, επίσης, τη διάβρωση εκείνων των κοινωνικών κανόνων και θεσμών στους οποίους στηρίζεται η εικονική «σχετική ισότητα». Αυτούς τους θεσμούς, το χρήμα τους υπονομεύει και ουσιαστικά τους αντικαθιστά μ’ ένα δίκτυο παράλληλων θεσμών με οσμή μαφίας (σ.σ. κάθε συνειρμός είναι λογικός) μέσω των οποίων αμείβονται οι «δικοί» και τιμωρούνται οι «άλλοι». Οι θεσμοί αυτοί προμηθεύουν στα συστημικά κόμματα εξουσίας και στους υπάκουους πολιτικούς τους απαραίτητους πόρους (χρήματα, πρόσβαση στα ΜΜΕ, πακέτα εργαζόμενων-ψηφοφόρων) για να κερδίζουν τις εκλογές, αλλά και ασφαλή καταφύγια στην περίπτωση αποτυχίας (θέσεις σε πανεπιστήμια, εταιρείες...). Οι ίδιοι θεσμοί (πανεπιστήμια, ινστιτούτα, ΜΜΕ, ΜΚΟ) συντηρούν το μεγάλο ετοιμοπόλεμο στρατό διανοουμένων που θα εκλαϊκεύει στα πετσωμένα μίντια και θα ενισχύει αντιλήψεις όπως τα περί "μη προβλήματος" της διαφθοράς, της μη χρησιμότητας του κοινωνικού κράτους, της ανάγκης μείωσης των μισθών και των συντάξεων, ή της φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, του Νερού, των πάντων, «ακόμα και της μάνας τους» που έλεγε ο Σαραμάγκου.
Κι όλα αυτά μέχρι να γίνουμε Χιλή (εννοώ τον ξεσηκωμό του κόσμου μετά την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και τις οδυνηρές συνέπειές του-φωτογραφία)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου