Ο φανατισμός του Ερντογάν τροφοδοτεί τον φανατισμό των Ελληναράδων. Ο φασισμός που εκφράζει η πολιτική της Τουρκίας ως περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης, τροφοδοτεί τους Έλληνες φασίστες, τους εθνικιστές και τους ακροδεξιούς που ενσωματώθηκαν στο σημερινό κυβερνών κόμμα, τη ΝΔ. Η σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος στο βαθμό που εκφράζει μία σωτηριολογική αναμόρφωση του κόσμου με βάση μία θρησκευτική ιδεοληψία, που μπορεί να είναι η προστεσταντική(ΗΠΑ), ή οι άλλες χριστιανικές εκφάνσεις(π.χ. Ορθόδοξοι), ή η μουσουλμανική με την πλέον δολοφονική τζιχαντιστική εκδοχή της ή την πιο ήπια τζιχάντ που εκφράζει ο Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση, ο Τούρκος πρόεδρος, επιλέγοντας τη σύγκρουση με την Ελλάδα και την ευρωπαϊκή Δύση γενικότερα, ενισχύει τον ομόλογο –πλην αντίπαλο- φανατισμό, δηλαδή τους φασίστες, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έχουμε, δηλαδή, εδώ ένα «διπλό», όπου ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλον μέσω της σύγκρουσής τους, ενώ συγχρόνως αλληλοκαθορίζονται και αλληλοκαθρεφτίζονται.
Η σοβαρή Χρυσή Αυγή και ο εμφύλιος των κάτω
Έτσι, η Χρυσή Αυγή είναι εδώ. Ενισχυμένη. Σοβαρή και μη. Κυβερνώσα. «Γενναία» απέναντι στους πρόσφυγες, αλλά δειλή απέναντι στις παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα πλοία έρευνας του Ερντογάν. Εχθρός της οι βομβαρδισμένοι του Ιντλίμπ, οι «εκδημοκρατισμένοι» του Ιράκ, οι κυνηγημένοι των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι δυστυχισμένοι Υεμενίτες που όταν γλυτώνουν από τις βόμβες της φιλοδυτικής Σαουδικής Αραβίας πεθαίνουν από την πείνα, οι φυγάδες από το θεοκρατικό Ιράν, οι εξαθλιωμένοι Ινδοί, οι δραπέτες από τα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης και τα Νταχάου-ορυχεία της Αφρικής. Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι «άθλιοι» και μαζί τους οι εδώ «αλληλέγγυοι» είναι ο Μεγάλος Εχθρός! Ο εμφύλιος των «κάτω» είναι γεγονός.
Το φαινόμενο δεν είναι καινοφανές. Ο εμφύλιος των Κάτω έχει αναχθεί σε πολιτική τέχνη στις ΗΠΑ εδώ και αιώνες. Μία κοινωνία μεταναστών, η αμερικανική, αντιμετώπιζε ως θανάσιμους εχθρούς της τους νέους μετανάστες! Έτσι, έμεναν στο απυρόβλητο οι «από πάνω», οι υπερπλούσιοι εκμεταλλευτές, που χρησιμοποιούσαν τους εξαθλιωμένους νέους μετανάστες ως φθηνή εργατική ή ως απεργοσπαστική δύναμη. Και στη Βρετανία προ καιρού τα συνδικάτα είχαν ξεσηκωθεί, όχι εναντίον των τραπεζών, όχι εναντίον αυτών που προκάλεσαν την οικονομική κρίση, ούτε εναντίον της κυβέρνησης, αλλά εναντίον των μεταναστών! Το «εσωτερικό προλεταριάτο» επιτίθεται στο «εξωτερικό προλεταριάτο».
Η μετάθεση της σύγκρουσης στην περιφέρεια, ο «εμφύλιος των κάτω», αυτό που οι Αμερικανοί WASP’s ανήγαγαν σε επιστήμη στις ΗΠΑ, μεταφέρεται τώρα στην Ευρώπη.
Ελληνικός κοινωνικός εμφύλιος
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ήδη σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση. «Ολη η Ελλάδα μια γροθιά απεναντι στους εισβολείς της Τουρκίας και τους εδω αλληλέγγυους» γράφει βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος στο τουίτερ! Στα ελεγχόμενα μίντια και στους διαφόρους θεσμούς (Εκκλησία, αθλητισμός…) εκδιπλώνεται η προσπάθεια να εγκλωβιστεί ολόκληρη η ελληνική κοινωνία στην πιο χυδαία εκδοχή της. Φασίστες αντιμετωπίζουν με χυδαίο τρόπο μετανάστες στη Λέσβο. Πυρπολούν κέντρο υποδοχής μεταναστών στη Συκαμνιά Λέσβου. Παρακρατικοί και ανέλεγκτοι παραστρατιωτικοί κυκλοφορούν με στολές παραλλαγής και ντουφέκια στον Έβρο. Ξέπνοα προσφυγόπουλα από τα ασφυξιογόνα που ρίχνονται στον Έβρο, παρουσιάζονται ως όργανα εχθρικής προπαγάνδας. Το Λιμενικό πυροβολεί και χτυπάει μετανάστες, επιχειρώντας να αναποδογυρίσει με κυματισμό τη βάρκα τους. Ένα 6χρονο παιδάκι πνίγεται. Ένα βίντεο δημοσιοποιεί σε όλο τον κόσμο την ελληνική αθλιότητα…
Αντιστάσεις
Σ’ αυτή την χομπσιανή κοινωνία, που επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός, ο άνθρωπος έχει καταστεί για τον άνθρωπο λύκος. Η δύναμη και η βία είναι πλέον όροι για την επιβίωση. Γι’ αυτό ο νόμος της ζούγκλας συνιστά τη μεγάλη πολιτισμική οπισθοδρόμηση των σύγχρονων κοινωνιών μαζί και της ελληνικής. Που είναι αλήθεια οι αντιστάσεις; Κανείς δεν μιλάει για τις αιτίες της προσφυγιάς, για το τέλος των πολέμων, για την εξάλειψη της πείνας, της ανεργίας, για την προστασία του περιβάλλοντος, για έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμένους και όπου οι νέοι δεν θα κουβαλούν έναν τόνο αλυσίδες για ένα κομμάτι ψωμί. Κανείς δεν προβάλει ένα νέο τρόπο σκέψης που θα συνδέει τον ανθρωπισμό και τις κατακτήσεις των επιστημών μέσω της διαμόρφωσης ενός ουσιαστικά κριτικού πνεύματος. Αντίθετα, ο ανθρωπισμός, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, εγκαταλείπεται υπέρ μιας δήθεν «ρεαλιστικής κυβερνώσας πολιτικής» που «δεξιοποιεί» τελικά την αριστερά και την εξαερώνει. Το είδαμε στην σοσιαλδημοκρατία την εποχή της κρίσης. Το βλέπουμε και σήμερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου