Μας κλέβουν το μυαλό

Όχι, δεν μας ψεκάζουν, απλώς «μας κλέβουν το μυαλό». Γιατί όταν η λογική αδυνατεί να εξηγήσει, η καταφυγή στη μεταφυσική, άλλως πως στην πεδουλάκεια λογική, είναι το μόνο καταφύγιο, που μας απομένει. Παρόλ’ αυτά, η ζωή συνεχίζεται χωρίς να λογαριάζει τη δική μας μελαγχολία. Έτσι, μία ιστορική, «αριστερή» εφημερίδα αλώθηκε, πλέον ανοιχτά, από την αυλή Σαμαρά. Η τελευταία ετοιμάζει τον Στουρνάρα για εξιλαστήριο θύμα, προκειμένου να σωθεί η Νέα Δημοκρατία, που αργά ή γρήγορα θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, εκεί στην Γ’ Εθνική! Μόνο που ο υπουργός Οικονομικών δεν ασκεί δική του πολιτική, αλλά εκείνη της τρόικας. Μάλιστα, ο τρόπος υλοποίησης των Μνημονίων αποφασίζεται από ολόκληρη την κυβέρνηση, προεξάρχοντος του Αντώνη Σαμαρά. Επιχειρούν, όμως, να τα επιρρίψουν όλα στις πλάτες του Στουρνάρα. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να εισέλθει στο υπουργείο ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, καθώς η υπουργοποίηση του οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού θα έβαζε στο επικοινωνιακό κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον Σαμαρά, ακυρώνοντας, έτσι, τα όποια οφέλη από την τακτική της «δαιμονοποίησης» και της «θυσίας» του Στουρνάρα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θα «σπάσει» το υπουργείο Οικονομικών, όπως διατείνεται ο Λαζαρίδης, καθιστάμενος δήθεν υπερασπιστής του βαλλόμενου πανταχόθεν Στουρνάρα. Ασφαλώς, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης έχει και αυτοτελείς, δικές του φιλοδοξίες. Έτσι, κάποιοι, όπως ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, δοξολογούν τον παλιό φίλο τους, τον Χρύσανθο, υπερτιμώντας την αξία του ως οικονομολόγου και πολιτικού. Αλλά η επικοινωνιακή προετοιμασία του νέου μεσσία δεν αποδίδει καθώς ο Λαζαρίδης ούτε χαρισματικός είναι ούτε ικανό πώλο(κόμμα) έχει ώστε να τον οδηγήσουν στην Ιερουσαλήμ των υπερεγωτικών φιλοδοξιών του. Όσο για την κυβερνώσα τάξη, κυρίως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αυτή δεν εξιλεώνεται δικάζοντας έναν Τσοχατζόπουλο κι έναν Σμπώκο, ούτε «δίνοντας» βορά στα μίντια τον Λιάπη(απομειωμένο σύμβολο του καραμανλικού παρελθόντος), τον Τομπούλογλου , τον Κάντα και άλλους. Κι αυτό γιατί η δωροληψία έχει εγγραφεί στο DNA των πολιτικών στελεχών των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων. Μάλιστα, η παθητική δωροδοκία παραπέμπει στην παραδοσιακή «ζωοκλοπή» των κατσαπλιάδων, που συνιστούσε αξία και τιμή για τις αγροτοποιμενικές προβιομηχανικές κοινωνίες στην Ελλάδα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Αυτή η αταβιστική προσέγγιση, δυστυχώς, ισχύει και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ο Τομπούλογλου θεωρεί τον εαυτό του ατιμασμένο("μαλάκα") αν δεν δωροδοκηθεί! Αν, όμως, στην εποχή του Καρκαβίτσα είχαμε κοινωνίες, που θαύμαζαν τους απατεώνες τύπου Τζηριτόκωστα, τα σημερινά λαμόγια θεραπεύουν τη διαπόμπευσή τους και μας εμπαίζουν από τον εικοστό όροφο του «Σέρατον» στην Κουάλα Λουμπούρ. Θα ήταν, ωστόσο, λάθος να περιοριστούμε στην… κληρονομικότητα! Τα γεγονότα στη γειτονική Τουρκία αποδεικνύουν –πέρα από τις όποιες ομοιότητες- πως η διαφθορά είναι εγγενής στον καπιταλισμό στη σημερινή, χρηματοπιστωτική του εκδοχή.