Συνδικάτα!

Ο κόσμος «καίγεται» στην πυρά της οικονομικής κρίση με πρώτο καύσιμο τους εργαζόμενους και, παραδόξως, τα συνδικάτα δεν αντιδρούν. Ευλόγως τίθεται το ερώτημα: Γιατί; Διότι πλέον «Τα συνδικάτα λειτουργούν με όρους μαφίας» έλεγε ο Νόρμαν Μέηλερ για τις ΗΠΑ. Και παντού θα προσθέσουμε εμείς. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα τα σωματεία εργαζομένων που δεν ελέγχονται, αποκλείονται από τις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις. Η ΕΣΗΕΑ, το σωματείο των δημοσιογράφων αποκλείει τους εργαζόμενους στο διαδίκτυο, τους δημοσιογράφους με το «μπλοκάκι»(free lancer) κ.ά., διότι η κατεστημένη πλειοψηφία φοβάται ότι έτσι θα αλλάξει σε βάρος της ο συσχετισμός δυνάμεων. Αυτό το ανέχονται και το υποστηρίζουν και τα πολιτικά κόμματα, που αντιλαμβάνονται τα συνδικάτα σαν «ιμάντες μεταβίβασης» των πολιτικών τους. Το ίδιο ισχύει και με τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα. Το αυτό αλλά σε μεγαλύτερο πεδίο και ένταση συμβαίνει στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας(ΓΣΕΕ), όπου οι ίδιοι πάντα άνθρωποι συστήνουν και αναπαράγουν μία γραφειοκρατική εξουσία, τη δική τους εξουσία, που ποδηγετεί την έκφραση των εργαζομένων και, συγχρόνως, απολαμβάνει τα οφέλη αυτής της εξουσίας με ταξίδια, διασυνδέσεις, ρουσφέτια, κοινοτικά προγράμματα, πολιτική ανέλιξη(βουλευτικό αξίωμα), ακόμα και σχέσεις με εργολάβους «ευέλικτης» εργασίας. Είναι πασίγνωστο πως οι πρώτες «εταιρίες καθαρισμού» ανήκουν κατά κύριο λόγο σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Περιέργως, κανείς δεν έμαθε για τα επεισόδια στην ΠΟΕΔΗΝ εναντίον υποστηρικτών της Κωνσταντίνας Κούνεβα! Ακόμη χειρότερα, η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, στην προσπάθειά της να ελέγξει τον υπέρ αυτής συσχετισμό δυνάμεων, αποκλείει μία σειρά νέων επαγγελμάτων, κυρίως «γκρίζας» ή «ενοικιαζόμενης εργασίας». Κατ’ αυτόν τον τρόπο μένουν εκτός συνδικαλιστικής προστασίας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, κυρίως νέοι. Υπ’ αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι καθώς οι ηγεσίες των συνδικάτων αν δεν είναι ξεδιάντροπα «πουλημένες», υπερασπίζονται μόνο τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, ατομικά και κομματικά. Κάποτε οι συνδικαλιστές ήταν αντίθετοι στο ‘’πνεύμα της εποχής’’» που πρότεινε «πλουτίστε σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό σας» (Wealth, forgetting all but Self). Τώρα έχουν προσαρμοστεί πλήρως. Το ίδιο και οι πελατειακοί μηχανισμοί που εξακολουθούν να αποκαλούνται πολιτικά κόμματα.