Ο Ερίκ Καντονά καταγγέλει

 Το Μουντιάλ στο Κατάρ είναι το αθλητικό γεγονός του 2022. Μόνο που αυτό θα γίνει σε ποδοσφαιρικά γήπεδα που ποτίστηκαν με το αίμα χιλιάδων μεταναστών εργατών. Σε 6.500 ανέρχονται οι νεκροί εργαζόμενοι μέχρι τώρα σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς. Γι’ αυτό ο παλαίμαχος Γάλλος ποδοσφαιριστής Ερίκ Καντονά δήλωσε πως είναι υποκριτικό να μιλάμε για «γιορτή» του ποδοσφαίρου, και ότι δεν πρόκειται να δει τα παιγνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Σε παλαιότερο ρεπορτάζ του Guardian αποκαλύφθηκαν οι άθλιες συνθήκες ζωής και δουλειάς των ξένων εργατών -κυρίως από την Ινδία, το Νεπάλ, τη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες- που απασχολούνται στις κατασκευές του Κατάρ. Αυτοί οι άνθρωποι εργάζονται χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας 60-70 ώρες την εβδομάδα, αμείβονται με 250 ευρώ το μήνα, και δεν έχουν, καν, το δικαίωμα να παραιτηθούν και να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αφού οι εργοδότες τους παρακρατούν τα διαβατήριά τους.

Η δυσωδία των πετροδολαρίων

 Είναι περιττό να αναφερθούμε στο σκάνδαλο των δωροδοκιών των παραγόντων της FIFA προκειμένου να αναλάβει το Κατάρ το Μουντιάλ. Ότι η χώρα αυτή εφαρμόζει την πιο σκοταδιστική Σαρία. Ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εξαγοράζει ό,τι κινείται (ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων και της Παρί Σεν Ζερμέν).

Τα ίδια βέβαια γίνονταν και στα άλλα Μουντιάλ. Γνωστές οι δωροδοκίες στελεχών, όπως ο Μ. Πλατινί, που κατηγόρησε τους βραζιλιάνους ότι περίμεναν το μουντιάλ για να διαδηλώσουν κατά της διοργάνωσης μετά το θάνατο εργατών! Το ίδιο και χειρότερα ο Edson Arantes do Nascimento, ο περίφημος Πελέ, πρέσβης του Μουντιάλ και της Coca-cola, που θεώρησε ότι είναι «νορμάλ» ο θάνατος ενός εργάτη στο υπό ανέγερση στάδιο του Σάο Πάολο (24/3/2014)!

 Σε όλες τις χώρες όπου έλαβαν χώρα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, είχαμε κέρδη για τις πολυεθνικές και τη FIFA και τεράστια αύξηση του χρέους για τις χώρες φιλοξενίας. Στη Νότια Αφρική όπου έγινε το 2010 το παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου, το δημόσιο χρέος από 50,3 δις εκτινάχθηκε στα 97 δις ευρώ. Η Βραζιλία ξεκίνησε με πρόβλεψη λειτουργικών εξόδων 800 εκ. και έφθασε τα 2,6 δις. Παράλληλα το δημόσιο (δηλαδή οι βραζιλιάνοι φορολογούμενοι) επιβαρύνθηκε με 13 δις για την κατασκευή των σταδίων. Το Μαρακανά, το στάδιο των γιγαντιαίων τελετών πέρασε στις 13/5/2013 από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Η κοινοπραξία που το ανέλαβε αποτελείται από τη βραζιλιάνικη εταιρεία Odebrecht (την ίδρυσε Γερμανός μετανάστης, το 1944), που ειδικεύεται στα πετροχημικά, την άμυνα, την τεχνολογία και τα logistics, τον δισεκατομμυριούχο Eike Batista (Ομοίως γερμανικής καταγωγής) και την AEG administracao de Estadios do Brasil, θυγατρική της πολυεθνικής Anschutz company που διαχειρίζεται 120 πάρα πολύ μεγάλα στάδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρκεί να αναφερθεί πως η κατασκευή της «Κορίνθιανς αρένα», 70.000 θέσεων, από 153 εκ. έφθασε στα 450 εκ.! Το ίδιο συνέβη με τις μεταφορές (μετρό, τραμ, λεωφορειακές γραμμές, οδικό δίκτυο), που κόστισαν 3,7 δις ευρώ και προκάλεσαν την αύξηση των εισιτηρίων και κατ’ επέκταση την αφορμή για τις ταραχές. Προηγήθηκαν οι απαλλοτριώσεις και οι μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και μετακινήσεις πληθυσμών κατά το ανάλογο του Πεκίνου. Το Σεπτέμβριο, μάλιστα, του 2011 κατά τη διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στις φαβέλες σκοτώθηκαν 800 άνθρωποι.  

«Πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο»

Στο βιβλίο «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini μας μιλούν για τις ρίζες της χειραγώγησης, για το λαϊκό ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν οι σύγχρονοι «μονομάχοι» στην αρένα. Γράφουν, λοιπόν, για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων, υπέρ των αδικημένων. Αυτή την εκδοχή του ποδοσφαίρου, αυτήν την παράδοση συνεχίζει σήμερα ο Ερίκ Καντονά.

Τελικά, αυτή είναι η διαφορά με το "παλιό" ποδόσφαιρο, αυτό δεν έχει ανταλλακτική αξία, ενώ στα υπερσύγχρονα γήπεδα του Μουντιάλ το παιγνίδι είναι εμπόρευμα. Γιατί δεν είναι, πλέον, η χαρά της νίκης ο σκοπός, αλλά το χρήμα, η συσσώρευση κερδών. Και τα χρήματα πηγαίνουν στη FIFA, στη ΔΟΕ και στο πλανητικό κεφάλαιο.

Ποια σχέση, λοιπόν, έχει το ποδόσφαιρο που παίζεται στις αλάνες (τώρα κι αυτές έγιναν 5χ5 επί πληρωμή) με το ποδόσφαιρο που παίζεται στα γήπεδα της FIFA; Ποια σχέση έχει η καζούρα του νικητή προς τον ηττημένο και οι τεράστιες συμβολικές(εθνικές) ή οικονομικές επενδύσεις που γίνονται στο παγκόσμιο κύπελλο; Είναι γνωστό ότι στους αγώνες αυτούς παρουσιάζονται τα νέα σύμβολα, οι νέες φανέλες, τα νέα αθλητικά είδη των μεγάλων πολυεθνικών αλλά και τα νέα πρότυπα. Θα είχε ενδιαφέρον η μελέτη των στρατηγικών προώθησης προτύπων (Ρονάλντο, Νεϊμάρ, Μέσι, Εμπαπέ) και των τρόπων ζωής και στυλ, που θα μιμηθούν σε λίγο οι νέοι σε ολόκληρο τον κόσμο.

Γι’ αυτό εμείς είμαστε πάντα με το joga bonito (ωραίο παιγνίδι) στις αλάνες, που γίνεται ακόμη πιο ωραίο όταν ανατρέπει ακριβοπληρωμένες «παράγκες». Είμαστε με τον Ερίκ Καντονά…