Σαουθάμπτον. Το γλυπτό της γυμνής γυναίκας του Ροντέν και οι γλάροι. Τα φοβερά ιπτάμενα τέρατα με τις άγριες ανθρώπινες κραυγές. Η ομορφιά και ο τρόμος. Κάποτε νόμιζα πως οι γλάροι του βορρά ήταν επινόηση του Χίτσκοκ. Όμως The Birds είναι εδώ, ορατά, πραγματικά. Το θρίλερ δεν χρειαζόταν ο Χίτσκοκ να το ανακαλύψει, αρκούσε να το περιγράψει.
Οι βόρειοι γλάροι, αυτοί οι ιπτάμενοι κανίβαλοι ήταν εδώ για να στοιχειώνουν τις νύχτες και τις μέρες των όντων που αποκαλούνται ακόμα άνθρωποι. Καμία σχέση με τους γλάρους του νότου. Το ίδιο και οι άνθρωποι, καμία σχέση με τους μεσογειακούς.
Αίγινα-Αγκίστρι. Στο πλοίο της γραμμής ένα κορίτσι ταΐζει τους γλάρους. Απόδειξη ότι η συμφιλίωση του ανθρώπου με τη φύση και τη φύση του είναι δυνατή.
Λονδίνο. Γυναίκες και άνδρες με μάτια στεγνά και λιμασμένα για επαφή. Ο Covid παρόξυνε το αίσθημα της μοναξιάς. Σε κοιτούν τόσο έντονα και αδιάκριτα, σαν τις εφιαλτικές κραυγές των τεράστιων γλάρων. Η ζωή ένας Τιτανικός. Κατάθλιψη και αλκοόλ. Αλκοόλ και κατάθλιψη. Κι ανάμεσα στα δύο, το μεθυσμένο, ζωώδες σεξ, μία απελπισμένη συνάντηση που καταλήγει σε μία αυτοϊκανοποίηση εις διπλούν.
Όλα μια τρέλα, μία αγωνιώδης σύγκρουση που μόνο ο Σαλβαδόρ Νταλί θα μπορούσε να αποδώσει, στο όνειρο που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στη Νύχτα Αγωνίας.
Τελικά, όποιος καταφέρνει να βγει από όλη αυτή τη δυστοπία ακέριος, γίνεται ένας κανίβαλος της οικονομικής αυτοκρατορίας του Σίτι και των νησιών Κέιμαν, ικανός να πίνει το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων ανέργων στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Αφρική, στην Κίνα, στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, παντού.
"Δεν είναι όλοι έτσι", με συγκρατεί ο Αλέξανδρος από τη διολίσθηση στην απελπισία.
Όχι, δεν είναι όλοι έτσι. Το κορίτσι που μια μέρα έβαλε ξαφνικά τα κλάματα στη στάση του λεωφορείου, βλέποντας την αγριότητα γύρω της, δεν είναι έτσι. Τα παιδιά που ακόμα ονειρεύονται και ερωτεύονται, δεν είναι έτσι. Όμως σε λίγο θα απαγορεύουν και τον έρωτα. Θα απαγορεύουν να γεννιούνται παιδιά χωρίς τον έλεγχο των γονιδιακών εργαστηρίων. Ο ανθρωπολογικός τύπος, που αισθάνεται, συναισθάνεται και κυρίως σκέφτεται, θα τεθεί εκτός νόμου…
Αλλά να, μία κοπέλα ξεφεύγει από τον βιαστή πα-τέρα της και τον μπάτσο νταβατζή της...
Και λέω πως ναι, υπάρχει ελπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου