Adieu les cons

 Όταν η ζωή σου εξαρτάται από το θάνατο του άλλου, όταν ο διασωληνωμένος του διαδρόμου θα μπει στην Εντατική μόνο αν πεθάνει «ένας που περιμένουν από ώρα σε ώρα», αυτό είναι η ζούγκλα, ο «Λεβιάθαν» του Χομπς, αλλά και του Κυρ. Μητσοτάκη.

Όταν στις πλατείες, στις γειτονιές, στα σπίτια, στα μπαλκόνια, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια τα επιχειρήματα της καθεστηκυίας τάξης και της κυβέρνησής της είναι τα γκλομπς, τότε το δίκιο το έχει η άλλη πλευρά. 

Κι αυτοί που έχουν το δίκιο, έχουν τη δύναμη των επιχειρημάτων τους. Δεν χρειάζονται τη βία. Έχουν τις ιδέες τους, την πνευματική τους ηγεμονία. Αυτή που η εξουσία θέλει να εξαλείψει με λογοκρισία, ψεύδη, παραποιήσεις και τη «βιομηχανία της συνείδησης».

Το δίκιο, με «όπλο» ανίκητο τον πολιτισμό, πάντα θα βρίσκει τον τρόπο και τον δρόμο. Ο Λόουτς από την Αγγλία, τα «παράσιτα» από τη Νότια Κορέα, ο «Τζόκερ» από τις ΗΠΑ, θα μπολιάζουν τις καρδιές και τις συνειδήσεις, θα διαλύουν το φόβο και θα ανασυστήνουν τα τσακισμένα Πρόσωπα. Τα γράφω αυτά καθώς πληροφορούμε ότι μια γαλλική ταινία με τίτλο Adieu les cons  («Αντίο ηλίθιοι», του Αλμπέρ Ντυποντέλ) σάρωσε τα βραβεία Σεζάρ, δείχνοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι αβίωτος για τους «από κάτω».

Η υπόθεση του έργου: Σε μία κομμώτρια ανακοινώνεται ο ελάχιστος χρόνος ζωής που της απομένει. Είναι μόλις 43 χρόνων. Εισέπνευσε στη δουλειά της άπειρους ατμούς, πολλά βερνίκια, λακ, αλκαλικά υπερθειικά άλατα, διχλωρομεθάνιο… Θέλει, όμως, να ζήσει λίγο ακόμα. Θέλει να βρει το παιδί που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πριν χρόνια. Από εδώ αρχίζει το οδοιπορικό της στον «υπερσυνδεδεμένο» ψηφιακό πολιτισμό και την δήθεν «έξυπνη πόλη». Θα συναντηθεί τυχαία με τον JB, που θέλει να πεθάνει από απελπισία. Ο JB ήταν επιφορτισμένος με την ενίσχυση των συστημάτων πληροφορικής που ρυθμίζουν τα πάντα. Δεν ξέρει να κάνει τίποτ’ άλλο, δεν έχει προσωπική ζωή, είναι μόνο η δουλειά του. Κι όταν μπαίνει στο περιθώριο, όταν του αφαιρείται το αντικείμενο της εργασίας του, αγοράζει ένα όπλο για να αυτοκτονήσει.   

Ένας παράλογος κόσμος, ο κόσμος μας. Πώς θα σωθούμε; Μέσα από τον έρωτα(ως μεταφυσική κατάσταση) προτείνει ο Ντυποντέλ. Για να συμπληρώσει ο υπέροχος Κεν Λόουτς την ποίηση του έρωτα για τον άλλο και τον όλο Άλλο, καθώς και την αγωνιστική αλληλεγγύη, αυτό το "αντιπυρικό" φράγμα απέναντι στην απανθρωπιά.