Σαουθάμπτον. Το γλυπτό της γυμνής γυναίκας του Ροντέν και οι γλάροι. Η ομορφιά και ο τρόμος. Αυτά τα φοβερά ιπτάμενα τέρατα με τις άγριες ανθρώπινες κραυγές. Κάποτε νόμιζα πως οι γλάροι του Βορρά ήταν επινόηση του Χίτσκοκ (The Birds), αλλά δεν ήταν. Κακώς αποκάλεσαν τον μεγάλο δημιουργό «Άρχοντα του Σασπένς». Το σασπένς είναι εδώ απτό, πραγματικό. Το ψυχολογικό θρίλερ δεν χρειαζόταν να το ανακαλύψει, αρκούσε να το περιγράψει.
Οι βόρειοι γλάροι, αυτοί οι ιπτάμενοι κανίβαλοι ήταν εδώ για να στοιχειώνουν τις νύχτες και τις μέρες των όντων που αποκαλούνται ακόμα άνθρωποι. Καμία σχέση με τους γλάρους του Νότου. Το ίδιο και οι άνθρωποι, καμία σχέση με τους μεσογειακούς. Τους βλέπω μεθυσμένους στις παμπ. Γυναίκες ψηλές, θεόπαχες, με τα λίπη να ξεχειλίζουν από τις υπερβολικά κοντές φούστες τους και τα μάτια στεγνά και λιμασμένα για επαφή. Σε κοιτούν τόσο έντονα και αδιάκριτα, σαν τις εφιαλτικές κραυγές των τεράστιων γλάρων. Η ζωή ένας Τιτανικός. Κατάθλιψη και αλκοόλ. Αλκοόλ ή κατάθλιψη. Κι ανάμεσα στα δύο, το μεθυσμένο, ζωώδες σεξ, μία αυτοϊκανοποίηση εις διπλούν.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Χίτσκοκ προτιμούσε πάντα πρωταγωνίστριες, όπως η Τζόαν Φοντέιν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Ντόρις Ντέι. Αυτή ήταν η μεγάλη πρωτοτυπία του, να βάλει την ομορφιά μέσα στην κόλαση. Όλα μια τρέλα, λοιπόν, μία αγωνιώδης σύγκρουση που μόνο ο Σαλβαδόρ Νταλί θα μπορούσε να αποδώσει (Ο διάσημος ζωγράφος συμμετείχε στους σχεδιασμούς της σεκάνς του ονείρου που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Νύχτα Αγωνίας).
Τελικά, όποιος καταφέρνει να βγει από όλα αυτά ζωντανός, γίνεται έτοιμος κατακτητής. Ένας κανίβαλος της νέας οικονομικής αυτοκρατορίας του Σίτι και των νησιών Κέιμαν που θα μπορεί να πίνει το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, παντού. Ο Βορράς χρειάζεται τους ανθρώπους του για να αντιμετωπίσει το Νότο. "Δεν είναι όλοι έτσι", με συγκρατεί ο Αλέξανδρος από τη διολίσθηση στη φασιστική γενίκευση. Όχι, δεν είναι όλοι έτσι. Ο κλοσάρ που μου ζήτησε μερικές πένες δεν είναι έτσι. Η κοπέλα που μια μέρα έβαλε ξαφνικά τα κλάματα στη στάση του λεωφορείου, βλέποντας την αγριότητα γύρω της, δεν είναι έτσι. Τα παιδιά που ακόμα ονειρεύονται και ερωτεύονται δεν είναι έτσι. Όμως σε λίγο θα απαγορεύσουν και τον έρωτα. Θα απαγορεύσουν να γεννιούνται παιδιά από έρωτα και χωρίς τον έλεγχο των γονιδιακών εργαστηρίων. Γι' αυτό ο Νότος ως παράδειγμα ενός ορισμένου τρόπου ζωής και ορισμένου τύπου ανθρώπου, που αισθάνεται, συναισθάνεται και κυρίως σκέφτεται, πρέπει να εξαφανιστεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου