Οι τζιχαντιστές που εξόπλισε η Δύση ερημώνουν τη Συρία

«Λατρεύουμε το θάνατο, όσο κι εσείς τη ζωή», κραυγάζει ο τζιχαντιστής, κραδαίνοντας το όπλο του, ενώ ο ακραίος φανατισμός του παραπέμπει σ’ εκείνο το αρχαίο τοτέμ που πίνει το νέκταρ της επιβεβαίωσης από το κρανίο των δολοφονημένων. Λατρεύουν το θάνατο γι’ αυτό εκδικούνται τη ζωή, σκοτώνοντας με τους πιο φρικτούς τρόπους. Ο τζιχαντιστής μπορεί και να είναι ένα παιδί από τη Δύση, από αυτά που αναζητούν στο Ισλάμ το χαμένο νόημα των δυτικών δημοκρατιών, όπως λέει ο καθηγητής της νομικής της Νέας Υόρκης. Μόνο που οι τζιχαντιστές της ISIS δεν είναι τα παιδιά της Δύσης, που ανακάλυψαν αίφνης το Ισλάμ για να βρουν το χαμένο νόημα της δυτικής δημοκρατίας, όπως λέει ο κύριος καθηγητής, είναι οι νέοι που οι αμερικανοί στρατολόγησαν απ' όλο τον κόσμο προκειμένου να χτυπήσουν τον Άσαντ. Οι μιντιακοί στρατολογητές είναι οι ίδιοι που οιμώζουν τώρα για τα αρχαία ερείπια της Παλμύρας. Είναι οι ίδιοι που προετοίμασαν αυτόν τον πόλεμο, επικαλούμενοι δυτικές αξίες και νοήματα που υπάρχουν όσο και τα χημικά του Άσαντ ή τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν.  
Κι ενώ οι δυτικές αξίες, που επικαλούνται, φαίνεται ότι αντιμάχονται τις ανατολικές, ωστόσο έχουν την ίδια βάση. Ο ισλαμικός φονταμενταλιστικός μύθος έχει την ίδια αφετηρία με το μύθο για την αλλαγή του κόσμου που είναι η βάση των δυτικών πολιτισμικών και πολιτικών αξιών. Μιλώ για το διαχρονικό αμερικανικό προτεσταντικό δόγμα, αλλά και για τον σημερινό άγριο νεοφιλελευθερισμό, αυτόν που σκοτώνει συμβολικά εκατοντάδες εκατομμύρια ανέργους στο όνομα του άγιου κέρδους. Τελικά, ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η Αλ Κάιντα ή το Ισλαμικό Κράτος είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της για την αλλαγή του κόσμου (Τζον Γκρέι). Ο σημερινός ιδιότυπος και ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ισλάμ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Γατί οι Αμερικανοί πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως η αμερικάνικη κοινωνία είναι το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης. Αλλά και στην Ευρώπη υπάρχει ένας αντίστοιχος «θρησκευτικός τρόπος», που μπορεί να μην είναι προτεσταντικός αλλά υπερασπίζεται με θρησκευτικό φανατισμό τις «δυτικές αξίες», δηλαδή τον νεοφιλελευθερισμό. «Τα κράτη της αγοράς» συνιστούν σήμερα τη μοναδική θεμιτή μορφή διακυβέρνησης και η Δύση εκλαμβάνει τον εαυτό της ως το μοναδικό μοντέλο ενός οικουμενικού πολιτισμού. Μόνο που αυτό πίστευαν και οι ναζί, θεωρώντας πως όσοι δεν υπάκουαν σ' αυτή την αντίληψη έπρεπε να εξαφανιστούν(Τζούλια Κρίστεβα)!
Το γεγονός ότι τα δύο μοντέλα «φανατισμού» και «σωτηρίας του κόσμου» όχι μόνο αντιμάχονται αλλά έχουν και την ίδια ιδεολογική αφετηρία, εμφαίνεται στη γένεση καθώς και στη συνεργασία τους... 
artinews.gr