Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2010

"Μεταπολιτική"

Η διαπίστωση ότι βρισκόμαστε σε μία φάση μεταλλαγής των δυτικών δημοκρατιών είναι παλαιά, καθώς η ευρεία κοινωνική βάση που νομιμοποιούσε τη δημοκρατία έχει αποκλειστεί και το παιγνίδι παίζεται σε μεγάλο βαθμό από μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία. Η τεράστια ενίσχυση του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την περιθωριοποίηση των μαζών αλλά και την εμπορευματοποίηση της πολιτικής διαδικασίας έχουν ως αποτέλεσμα τα πολιτικά κόμματα να γίνουν υποχείρια των επιχειρηματιών. Η εμπορευματοποίηση, μάλιστα, της πολιτικής και δη της εκλογικής διαδικασίας αύξησε σημαντικά τις δαπάνες των κομμάτων και των πολιτικών εξαρτώντας τους πλήρως από τη χρηματοδότηση των επιχειρηματιών καθώς και από τον χώρο έμμεσης ή άμεσης διαφήμισης των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το παιγνίδι του πολιτικού ανταγωνισμού παύει να είναι ισότιμο και δημοκρατικό. Με άλλα λόγια έχουμε ένα «μεταδημοκρατικό» φαινόμενο που δεν είναι παρά ένα σκαστό αντιδημοκρατικό φαινόμενο, μια σύγχρονη ολιγαρχία, ένας ολοκληρωτι...

Προμηθείς

«Μες την απάτη ζήσαμε»(Δ. Σαββόπουλος). Ποιοι ζήσαμε; Όλοι ζήσαμε; Όχι κύριε. Τόσο χρόνια άνεργοι, άλλα τόσα χρόνια «γραφικοί», επειδή υποστηρίζαμε την αξιοκρατία και καταγγέλλαμε την βαγαποντιά, πως είναι δυνατόν τώρα να δεχτούμε ότι ανήκουμε στη γενικευμένη απατεωνία που επιχειρεί να κρύψει τους πραγματικούς απατεώνες; Όχι, δεν είναι δυνατόν οι συστημικοί, τα μέλη του κυρίαρχου πολιτικού και πολιτιστικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται σε προχωρημένη σηψαιμία, να μας δείχνει τώρα ως τους συνυπαίτιους της σήψης. Δεν είναι δυνατόν η ελίτ των διανοουμένων, αυτών των υπαλλήλων των πνευματικών αφοδευτηρίων και της βιομηχανίας του μίσους, αυτών που κατασκευάζουν την κοινωνική συναίνεση, διαμορφώνοντας την ψυχοσύνθεση του περίφημου «μέσου ανθρώπου», του καταναλωτή-πολίτη των πάνελ που είναι έμπλεος φθόνου, φόβου, εθνικο-ρατσισμού, κομφορμισμού και ακόρεστης επιθυμίας για κέρδος, να μας ζητά τώρα και τα ρέστα. Δεν είναι δυνατόν να επιμένουν να μιλούν με ύφος προφήτη ου μην και επαναστάτη οι κ...

Ο Άξονας

Η Γαλλία και η Γερμανία, τελικώς, τα βρήκαν, συστήνοντας ένα ιδιότυπο διευθυντήριο οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης. Αλλά πως προέκυψε αυτή η σύνθεση των δύο εντελώς διαφορετικών μοντέλων, ήτοι του γερμανικού της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και του γαλλικού της ανάπτυξης; Για την ώρα στο μίγμα των δύο προτύπων επικρατεί η γερμανική δόση. Η τελευταία βασίζεται στον περίφημο νόμο του Harz και την ατζέντα του 2010, που περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών-κόστος εργασίας-, ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας, αύξηση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.ά.(τα ίδια που θα επιβληθούν και στους Έλληνες εργαζόμενους). Αυτές οι αλλαγές έγιναν στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, με τη Γερμανία να γίνεται το 2004 «η μικρή Κίνα της Ευρώπης» καθώς κατέστη η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές. Όμως το 2009 εκθρονίστηκε από την Κίνα. Σήμερα, όμως, φαίνονται καθαρά οι συνέπειες του οικονομικού αυτού προτύπου, αφού έχουμε στη Γερμανία αύξηση των ανισοτήτων(το 2001 ήταν κάτω από το...

Αντώνης και Φαίδων

Έχουμε Δημοκρατία ή αστυνομικό κράτος; Παρακολουθώντας την τηλεόραση διαπίστωσα ότι καλύτερα τις μέρες των απεργιών να απεργούν και οι δημοσιογράφοι. Γιατί αυτοί που υποτίθεται ότι καλούνται να ενημερώσουν για την αντίσταση των εργαζομένων είναι κυνικοί υπονομευτές, χυδαία παπαγαλάκια και μίσθαρνα όργανα του συστήματος. Κανείς δεν είδε τις προσυγκεντρώσεις. Προπάντων, κανείς δεν είδε την αστυνομοκρατία σε ολόκληρη την Αθήνα. Κανείς δεν είδε τις δεκάδες προληπτικές προσαγωγές, την προσπάθεια της αστυνομίας να αποκλείσει κάθε πρόσβαση προς τη συγκέντρωση. Κανείς δεν άκουσε τον Κώστα να ρωτάει στο τηλέφωνο πρωί πρωί για τον Αντώνη. Ο Αντώνης είναι ο γιος του, μαθητής λυκείου, θαυμάσιο παιδί, με ήθος, παιδεία και πολιτικοποιημένος, έμαθε δηλαδή να μην είναι «ιδιώτης», τουτέστιν ηλίθιος, όπως χαρακτήριζαν στην αρχαιότητα όσους απείχαν της πολιτικής. Ο Αντώνης προσήχθη χωρίς κανένα λόγο, «προληπτικά» -τι σημαίνει όμως προληπτικά; Ποιος και πως έκρινε ότι ο Αντώνης έπρεπε να εγκλεισθεί για με...

Το βασίλειο της Ανάγκης

Ο ένας γνωστός λογοτέχνης, ο άλλος δημοσιογράφος, οι άλλοι δύο πανεπιστημιακοί. Μιλούν για την κρίση και την έξοδο απ’ αυτή. Ο δημοσιογράφος λέει πως «θα ματώσουμε», ότι «θα πέσουν κορμιά» και ότι χρειάζεται «μαχητικότητα», «διεκδίκηση». Ο λογοτέχνης, αρκετά πλούσιος, διαφωνεί. Γι’ αυτόν η διέξοδος από την κρίση έχει το όνομα «δημιουργικότητα». Παρότι δεν συμφωνούν δεν αντιπαρατίθενται. Διατυπώνουν τις απόψεις τους με περισσή ευγένεια και γνώση των τηλεοπτικών κωδίκων. Φαινομενικά και οι δύο έχουν δίκιο. Η εργασία είναι και δημιουργικότητα, αλλά είναι και μόχθος(Χάνα Άρεντ). Για κάποιους είναι ευχαρίστηση, και γι’ άλλους, όλους εκείνους, που δεν έχουν ξεφύγει από το βασίλειο της ανάγκης, είναι βάσανο, είναι το μαρτύριο της δουλειάς(από το δουλεία). Συνεπώς, έχει σημασία από ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς την οικονομική κρίση. Αν την βλέπει από το επίπεδο του «ραντιέρη» -και των «πάνω» εν γένει-, τότε το θέμα είναι η δημιουργικότητα. Αλλά για ποια δημιουργικότητα να μιλήσεις σ’ έναν εν...

Αδικία

Οι Ευρωπαίοι αδυνατούν να καταλάβουν τι συμβαίνει με τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Η σύγχυση οφείλεται στο γεγονός ότι παραγνώρισαν την ελληνική τραγωδία, αποδίδοντάς την αποκλειστικά στις ελληνικές παθογένειες και όχι στην παθογένεια του ίδιου του συστήματος. Τότε οι κερδοσκόποι που «χτυπούσαν» αλύπητα την ελληνική οικονομία αποκαλούνταν «επενδυτές», ενώ οι Έλληνες «απατεώνες». Τώρα ο πλήρης αιφνιδιασμός, ενώ οι επενδυτές έγιναν παρανοϊκοί κερδοσκόποι, που επιχειρείται να εξηγηθούν οι πράξεις τους μέσω του Φρόυντ και του Λακάν! Κάποιοι μάλιστα ανακαλύπτουν στον Κέυνς φροϋδικές αναφορές για τη «λιβιδική οικονομία, όπου η υπερσυσσώρευση εξηγείται με τον «πρωκτερωτισμό» και το μύθο του Μίδα που επιδίωκε μέσω της συσσώρευσης να αντιμετωπίσει το φόβο του θανάτου. Έρως και θάνατος λοιπόν. Και το θέμα είναι αν θα επικρατήσει ο έρως ως δημιουργία ή ο θάνατος ως συσσώρευση, ανισότητες, συγκρούσεις, καταστροφή του περιβάλλοντος κ.ά. Το σημαντικότερο όμως σήμερα είναι ότι η καταστροφή εξακολουθεί ν...

Ζαν Λικ Γκοντάρ

Ένας λαός αυτοκτονεί, όταν εγκαταλείπει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, συναινώντας στη δυστυχία του. Αυτό έλεγε ο Etienne de la Boetie το 1549, τονίζοντας ότι «Οι τύραννοι είναι μεγάλοι, επειδή εμείς είμαστε στα γόνατα»(Περί εθελοδουλείας). Το θύμα που συναινεί περιέγραψε και ο Ντε Σαντ, παραπέμποντας έτσι στο αντίθετο του σαδισμού, το μαζοχισμό. Για τη δούλα, τη μαύρη Σου, που δεν μπόρεσε να αντέξει την ελευθερία της, έγραψε και ο Τρούμαν Καπότε. Τα γράφω αυτά γιατί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι ο ελληνικός λαός «κατανοεί τα μέτρα» που τον εξοντώνουν κυριολεκτικά. Γράφω περί αυτών γιατί πολλοί, με κυρίαρχα τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους διαμορφωτές γνώμης, επιχειρούν να μας υποβάλλουν πως τα μέτρα της άγριας εξόντωσής μας (κατ’ ευφημισμό «λιτότητας») είναι αναγκαία για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας, για το μέλλον της Ελλάδας, για την ύπαρξή μας ως έθνους! Τι μας ζητούν; Μας ζητούν στο όνομα μας αμφίβολης ασφάλειας της άθλιας ζωής μας να απαρ...

Ασπροπόταμος

Το ποτάμι, γέφυρα που ενώνει και σύνορο που χωρίζει εν ταυτώ. Τα ίδιο ποτάμι, ο Ασπροπόταμος τους έφερε στην Αθήνα και τους επιστρέφει πάνω σε ήχους και χορούς αρχαίους. Γιατί κάθε τόπος έχει τον ήχο του. Γιατί πρώτα εγγράφονται οι ήχοι στην ψυχή του ανθρώπου, οι εικόνες των βράχων και των δέντρων, τα βουνά και οι χαράδρες, οι οικείες φωνές, κι ύστερα κατοικεί ο άνθρωπος τον κόσμο. Και να τώρα επιστρέφουμε στον Άραχθο ή στον Ασπροπόταμο είτε γιατί η γενέθλια σκόνη έλκει όλο και πιο δυνατά την εν δυνάμει σκόνη, είτε γιατί επιθυμούμε να ξαναβρούμε ότι χάσαμε, τη συλλογικότητα, τη δυνατότητα να κενώνουμε την ψυχή από το Εγώ και να ερωτευόμαστε, να ενωνόμαστε αγαπητικά μ’ εκείνη τη φοβερή ροπή πρόσμιξης που γεννάει νέες ζωές, που αναδημιουργεί, που αναγεννά. Αναζητούμε μέσω της αναστοχαστικής μνήμης και της επιστροφής εκείνους τους θεσμούς της παράδοσης, όπου συντελούνταν το Εμείς, ακριβώς όπως στον πανηγυριώτικο «τρανό χορό» όπου η ιεραρχία ήταν και είναι ηλικιακή, όπως στην αρχαιότητα. Ε...

Τουρκία

Το συλλογικό Εμείς και η εθνική συνείδηση του τουρκικού έθνους διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής από τον μεγάλο Άλλο, τον μεγάλο μισητό εχθρό, την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη και με τους Έλληνες, αφού δεν υπάρχει έθνος-κράτος που να μην δημιουργήθηκε υπό το αίσθημα του φόβου και του μίσους για ένα άλλο έθνος, κατά κανόνα γειτονικό. Άραγε, τα δύο έθνη εξακολουθούν να έχουν ανάγκη το μίσος τους ενός για το άλλο για να συνέχονται εθνικά; Μάλλον όχι. Το μίσος των δύο λαών σήμερα εξυπηρετεί μόνο της βιομηχανίες στρατιωτικών εξοπλισμών. Εξάλλου, η Τουρκία είναι μία μεγάλη αγορά αλλά και μία χώρα που εκτιμάται ότι το 2050 θα είναι μία περιφερειακή ηγεμονική δύναμη υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ. Θυμίζουμε πως τoν περασμένο Φεβρουάριο στην Άγκυρα δύο χιλιάδες εργάτες της κρατικής καπνοβιομηχανίας Tekel, η οποία πουλήθηκε στον αμερικανο-βρετανικό κολοσσό British American Tobacco αντί 1,72 δις ευρώ, απεργούσαν. Το περίεργο δεν είναι ούτε η πώληση της κραταιάς και επικερδούς βιομηχα...

Χρεοκοπία της ΕΕ

Στην Ισπανία η ανεργία των νέων έφθασε το 40%, στην Ελλάδα το 32%. Στο Παρίσι οι άνθρωποι καταφεύγουν στις αγορές των ληγμένων και των χρησιμοποιημένων προϊόντων, αγοράζοντας σάπια τρόφιμα για να τραφούν και κλεμμένα ρούχα για να φορέσουν. Στο Βουκουρέστι απελπισμένοι γέροντες και γερόντισσες κάνουν έφοδο στο προεδρικό μέγαρο. Δυσανεξία και φτώχια σε ολόκληρη πλέον την Ευρώπη. Η κρίση είναι ευρωπαϊκή, καθώς το «αλληλοφάγωμα» των παγκόσμιων ελίτ καλά κρατεί, με πρώτα θύματα τους «κάτω», τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους περιττούς του νέο-αυταρχικού και νέο-ολοκληρωτικού συστήματος, που βιώνουν οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι σήμερα. Όσο για τη θωράκιση των 750 δις ευρώ, αυτό αντιστοιχεί μόνο στο 10% του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους που ανέρχεται σε 7 τρις ευρώ. Για να συγκρίνουμε τη σημερινή κρίση και τα ποσά αρκεί να αναφέρουμε ότι το New Deal του Ρούσβελτ κόστισε 50 δις σημερινά δολάρια και το σχέδιο Μάρσαλ 100 δις, ενώ μόνο η διάσωση σήμερα της Ισπανίας θα απαιτήσε...

Πολιτική

Γράφαμε χρόνια για την απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες. Οι πολιτικοί δεν μας άκουγαν, όταν επισημαίναμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία, ή μας θεωρούσαν γραφικούς, καθώς τους ενοχλούσε η αλήθεια και προτιμούσαν ανθ’ ημών τους κόλακες και τις αυλές. Τώρα επιχειρούν να εξηγήσουν γιατί οι πολίτες τους βρίζουν και τους προγκάνε, αποδίδοντας τις αιτίες στους «άλλους», στους δημοσιογράφους συλλήβδην, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην τηλοψία και στις εφημερίδες. Δεν καταλαβαίνουν, γιατί όλα τα αντιλαμβάνονται με όρους επικοινωνίας, με λόγια θεατρικά, όχι με το ήθος του ηθοποιού αλλά με την ανηθικότητα του κυνικού υποκριτή, αυτού που τον συμβουλεύουν να κατέβει στην παραλία για να γκρεμίσει τη «Φαντασία» στο όνομα του λαού κι εκείνος κατεβαίνει, γιατί όλα τα αντιλαμβάνεται με όρους προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου. Εξ αυτών και μόνο τεκμαίρεται η μέγιστη υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών, που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κι ακόμη περισσότερο επειδή τα στόματά τους δαγκώνο...

Φαύλος κύκλος

Από την δυσφορία στην ευφορία και από την ευφορία στη δυσφορία. Το εκκρεμές κινείται με αυξανόμενη ταχύτητα από τον έναν πόλο στον άλλο, δημιουργώντας τις συνθήκες της διπολικής διαταραχής, ήτοι τον μανιακό ενθουσιασμό και ακολούθως την κατάθλιψη. Και τούτο διότι μετά την ευφορία της Δευτέρας λόγω της εκρηκτικής ανόδου της εικονικής οικονομίας στους ναούς του τζόγου με αφορμή την ανακοίνωση για τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης, επανήλθαμε στη δυσφορία της Τρίτης και την πτώση τόσο των χρηματιστηρίων σε ολόκληρη την Ευρώπη όσο και του ευρώ. Ποιοι ευνοούνται από την εξέλιξη αυτή; Το δολάριο που ισχυροποιείται έναντι του ευρώ και οι αμερικανικές τράπεζες που «τζογάρουν» στην ευρωπαϊκή και όχι μόνο ελληνική χρεοκοπία. Ήδη ο οίκος αξιολόγησης Moody’s επιτέθηκε εκ νέου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Πορτογαλία. Έτσι, πολλοί αναρωτιούνται τι θα συμβεί όταν θα έχουμε μία ταυτόχρονη επίθεση σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης. Ήδη το πακέτο σωτηρίας των 750 δις ευρώ που αποφάσισε το EcoFin θ...

Η μετάβαση

Η προϊούσα σήψη του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε συνδυασμό με την οικονομική αλλά και την πολιτισμική κρίση δημιουργούν αυτό το οποίο στην πολιτική επιστήμη αποκαλείται «μπλοκάρισμα», καθώς τίποτα πλέον δεν λειτουργεί, τίποτα δεν «ρέει», αφού τα φερτά υλικά δημιούργησαν μία «δέση», που φουσκώνει όλο και περισσότερο. Το φράγμα αυτό ή θα σπάσει ελεγχόμενα με την κατασκευή νέων βαλβίδων ασφαλείας ή θα σπάσει απότομα, παρασύροντας και καταστρέφοντας τα πάντα, ήτοι το πολιτικό σύστημα, την κοινωνική συνοχή, την ίδια την ελληνική κοινωνία και πολιτεία. Ποια «στοιχεία» αντιστέκονται διαμορφώνοντας τις συνθήκες για να ισχύσει η δεύτερη, καταστρεπτική εκδοχή της διάζευξης; Το σημερινό πολιτικό προσωπικό σε συνδυασμό με τους οικονομικώς δρώντες, με τους οποίους διαπλέκεται. Υπάρχει ενδεχόμενο να έχουμε μία ειρηνική μετάβαση σε μία νέα κατάσταση γενικά αποδεκτή; Αυτό θα συμβεί μόνο αν το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεχθεί να αποχωρήσει(μέσω εκλογικών ή άλλων διαδικασιών) κι αν υπάρξουν κανόνε...

Πολύμορφη βουή

Τώρα ανακρούουν πρύμναν. Η Μέρκελ μιλάει για τις… ύπουλες τράπεζες, οι οποίες αφού βοηθήθηκαν από το κράτος για να μην καταρρεύσουν, τώρα κερδοσκοπούν εναντίον των κρατών, στοιχηματίζοντας πάνω στο δημόσιο χρέος. Τι μικρόνους πολιτικός! Τώρα το αντιλήφθηκε; Όχι, δεν πρόκειται περί αυτού. Απλώς, η τεράστια συγκέντρωση και τα γεγονότα της Αθήνας τρομοκράτησαν τις ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες ελίτ, κατατρόμαξαν το G7, που μιλά τώρα όχι μόνο για το ντόμινο της οικονομικής κρίσης αλλά και για το κοινωνικό ντόμινο, για το ντόμινο της κοινωνικής έκρηξης. Τώρα φοβούνται όχι μόνο για ευρωπαϊκή αλλά για παγκόσμια κρίση. Το δείχνουν οι Αργεντίνοι, που διαδήλωσαν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Έλληνες εργαζόμενους. Δεν πάει πολύς καιρός που λέγαμε ότι η μόνη απάντηση στην δικτατορία των παγκόσμιων «αγορών» -δηλαδή του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου-, η μόνη απάντηση στους εκβιασμούς των οίκων αξιολόγησης και της Goldman Sachs αλλά και των Γάλλων και των Γερμανών «εταίρων» που μας πούλησαν όπλα και υπ...

ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Είναι επικίνδυνοι για τη χώρα. Δεν έχουν αντιληφθεί πόσο βλάπτουν την Ελλάδα, ούτε τώρα ούτε όταν δήλωναν στο CNN και τους Financial Times για το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, αγνοώντας ότι ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός βασίζεται στα ψεύδη, στις φήμες, στα ψυχολογικά εφέ και στην απόκρυψη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγαλύτερος χρηματοπιστωτικός κολοσσός, η Goldman Sachs, απέκρυπτε μέρος του δημόσιου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος όχι μόνο της Ελλάδας αλλά πολλών χωρών της Ευρώπης, με το αζημίωτο φυσικά. Ήδη η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη του πολέμου δολαρίου-ευρώ(που πέφτει συνεχώς), ενώ ακολουθεί και η Πορτογαλία, αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Απλώς οι ελληνικές παθογένειες όξυναν την κατάσταση. Τώρα το καίριο ερώτημα είναι αν η Ελλάδα έχει προοπτική εξόδου από την κρίση. Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική. Το λένε οι οικονομολόγοι, όπως ο Πωλ Κρούγκμαν, που μιλάει για την μερική χρεοκοπία της χώρας(αναδιάρθρωση χρέους) και έξοδο από το ε...

Ποιοι ωφελούνται;

Συγκλονιστική διαδήλωση. Μία από τις μεγαλύτερες της μεταπολίτευσης. Διακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Μέγα το πλήθος, μέγα και το πάθος. Ήταν έκδηλο πως κάποιοι τρόμαξαν, κάποιοι πανικοβλήθηκαν. Κι αυτοί είναι το πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κατεστημένο της χώρας. Αυτοί ανάσαναν όταν έγινε γνωστή η τραγωδία. Αντίθετα, οι διαδηλωτές πάγωσαν, καθώς η δολοφονία ακύρωνε τη μεγαλειώδη διαμαρτυρία. Ακολούθησε η πρωτοφανής πολιτική εκμετάλλευση των νεκρών από τους Παπανδρέου και Σαμαρά(είχε προηγηθεί συνάντησή τους)καθώς και η ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον του ΚΚΕ.

Οι υπαίτιοι

Να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι; Αλλά ποιοι είναι αυτοί και με τι στοιχεία; Ποιοι, τάχα, τριπλασίασαν το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων λόγω της αποδεδειγμένης καθυστέρησης κατασκευής των έργων; Ποιοι προτίμησαν τις ακριβές σταθερές κατασκευές αντί για τις λυόμενες; Ποιοι μιλούσαν για την κοινωνία της διακινδύνευσης, εκπαιδεύοντας και «ξεπουπουλιάζοντας» μία ολόκληρη κοινωνία στο Χρηματιστήριο; Ποιοι είναι οι κυνικοί, οι κύριοι του life style και της γκλαμουριάς, οι κοσμικοί του πιο χυδαίου τηλεοπτικού κουτσομπολιού, οι πρωθιερείς του νεοπλουτίστικου κιτς και της καταναλωτικής υστερίας μέσω της ανάπτυξης των προσδοκιών και της αναγνώρισης μέσω συμβόλων όπως ένα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητο ή μία βίλα; Ποιος δάνειζε για όλα αυτά, όπως ακριβώς συνέβη με τη φούσκα των σπιτιών στις ΗΠΑ; Ποιοι ανήγαγαν την εντιμότητα σε ευήθεια και τη λαμογιά σε «εξυπνάδα»; Ποιοι διέφθειραν έναν ολόκληρο λαό στο όνομα του εκσυγχρονισμού; Αν Κύριοι γυρεύεται τους υπαίτιους, κοιτάξτε γύρω σας, δείτε όλους εκείνους πο...

Βουβή οργή

Η οργή είναι ακόμη βουβή. Την είδα την Πρωτομαγιά στους δρόμους της Αθήνας να κοχλάζει, αλλά χωρίς το καπάκι ακόμα να εκρήγνυται. Υπάρχουν ακόμα προσωρινές βαλβίδες εκτόνωσης. Αλλά η οργή είναι εδώ. Όλοι πια τη διακρίνουν. Την ένιωθες στο Σύνταγμα όπου η εγκλωβισμένη αγανάκτηση έφερνε λιποθυμίες. Πιο πολύ την άκουγες στην πλατεία Κλαυθμώνος εκεί όπου χιλιάδες νέοι με μαύρα, όπως το μαύρο μέλλον που μας επιφυλάσσουν, ζητούσαν το λόγο από τους εργατοπατέρες και τους πολιτικούς, απ’ αυτούς που τους έκλεψαν το βιος και το βίο. Εδώ αναπνέω τη βία σαν ψυχρό αέρα που καίει τα σωθικά, άγρια, τρομερή, όπως και τα άδικα μέτρα, όπως το αίμα των αθώων, εργαζομένων, ανέργων νέων και συνταξιούχων. Με ανατριχιάζει αυτή η βουβή βία, ο άγριος σιωπηρός θυμός, καθώς νιώθω ότι κάποια στιγμή θα εκραγεί για να αποκατασταθεί το έλλειμμα δικαίου. Τότε ο Δεκέμβρης του 2008 θα ωχριά. Ακόμη και ο πρωθυπουργός που ανέλαβε να μας προετοιμάσει ψυχολογικά για τα μέτρα, κατανόησε την οργή του πολίτη «για τις αμαρτίες...

Ο Δρόμος

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde από τις αρχές Φεβρουαρίου έθετε το ερώτημα αν οι «κερδοσκόποι» μπορούν να διαλύσουν την Ελλάδα, οδηγώντας την στη χρεοκοπία κατά το ανάλογο της αμερικανικής τράπεζας επενδύσεων Lehman Brothers το 2008. Στη συνέχεια η εφημερίδα προέβλεπε ότι την Ελλάδα θα ακολουθήσουν η Πορτογαλία και η Ισπανία. Η συντηρητική εφημερίδα, όντας στο πνεύμα της νεοφιλελεύθερης αγοράς και της χρηματοπιστωτικής σπέκουλας, γνωρίζει καλά τις συνέπειες που έχουν οι «φήμες», τα «ανορθολογικά στοιχήματα», και η «τρέλα των αγορών» που προκαλείται από τους κερδοσκόπους. Η Le Monde πολύ νωρίς διέβλεψε ότι η Ελλάδα είναι η πύλη εισόδου, η κερκόπορτα απ’ όπου εισέρχεται η χρηματοπιστωτική δικτατορία για να επεκταθεί στη συνέχεια σε όλες τις PIGS(Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία) και τέλος σε ολόκληρη την ευρωζώνη, τσακίζοντας το ευρώ, αφού ήδη θα έχει ισοπεδωθεί κάθε έννοια πολιτικής δημοκρατίας. Ποια μορφή μπορεί να έχει η αντίσταση σ’ αυτό το είδος δικτατορίας και ολοκληρωτισμού –όπ...