Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Διάλογος!!

Την ώρα που η ξεριζωμένη καρδιά της μάνας εκτοξευόταν μ’ έναν φοβερό βόγκο στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την ψυχούλα του μικρού της Αλέξη, ο ένας με πλήρη, δηλαδή ψυχρή, κατανόηση μας καλούσε «να το συζητήσουμε», ενώ ο άλλος σαν άλλη Θάτσερ ισχυριζόταν ότι «το έγκλημα είναι έγκλημα» και όχι «κρατική καταστολή»! Ο πρώτος έψεγε τους ίδιους τους μαθητές, τα ίδια του τα… παιδιά. Γιατί, λέει, δεν έχουν μάθει να διαλέγονται! Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να κατηγορεί γι’ αυτό το σχολείο, δηλαδή τους δασκάλους. Ξεχνάει, όμως, ποιος απαξίωσε τους δασκάλους, ποιος τους αφαίρεσε το κοινωνικό κύρος, καθιστώντας το «κονόμα», ποιος τους εξώθησε στην «παραπαιδεία» με τους μισθούς πείνας, λησμονώντας ότι ο ίδιος και οι συν αυτώ «εκσυγχρονιστές» μιλούσαν με απέχθεια για τους έντιμους, δοξολογώντας την «έξυπνη Ελλάδα» και τους «έξυπνους» Έλληνες, τουτέστιν τα λαμόγια. Ωραία, να το συζητήσουμε, αλλά το ζήτημα είναι ποιος παίρνει τις αποφάσεις, ποιος στο τέλος στιμάρει και αποφασίζει για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Ναι, ο διάλογος είναι δημοκρατικό πράγμα, αρκεί να είναι ισότιμος κι όχι ο ένας να είναι οπλισμένος με επιχειρήματα κι ο άλλος με περίστροφο. Ε, λοιπόν, υπάρχει έλλειμμα διαλόγου, κι αυτό συμβαίνει γιατί οι ταγοί ολόκληρου του πολιτικού συστήματος έχουν βουλοκέρι στ’ αυτιά, γιατί αντιμετωπίζουν τους πολίτες, πρωτίστως τους «κάτω», και πιο πολύ τους νέους ως περιττούς, γιατί τους εννοούν δεδομένους, φορτισμένους-εκτονωμένους και γενικά χειραγωγήσιμους, γιατί τους εμπαίζουν πουλώντας φύκια για μεταξωτές… αξίες, γιατί η ίδια η πολιτική διαδικασία ως διαδικασία δημοκρατικού διαλόγου που κορυφώνεται με τις εκλογές είναι μία παρωδία. Αυτό πλέον δεν περνάει. Όσο για την «κρατική καταστολή», ο αστυνόμος-ράμπο διέπεται από μία συγκεκριμένη κουλτούρα που κυμαίνεται μεταξύ του Σβατσενέγκερ(με εγκέφαλο-πίτουρο) και του φασιστοειδούς, που βλέπει τον κάθε επισκέπτη των Εξαρχείων ως αντιεξουσιαστή. Από την άλλη πλευρά, κάθε ένστολος συμβολίζει (γι’ αυτό είναι ένστολος) στα μάτια των νέων το κράτος και τη βία του. Γι’ αυτό ο φόνος του μικρού Αλέξη είναι πολιτικό έγκλημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γυναικοκτονία: Η ιστορία του όρου

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 15.12.24 ] Στα άρθρα που αφιερώθηκαν για τη δολοφονία της ηθοποιού Marie Trintignant την 1η Αυγούστου 2003 ...