Η νέα διαπλοκή

«Έχουμε δημοκρατία, αφού έχουμε εκλογές» δήλωσε ο «πνευματικός» άνθρωπος στη δημόσια τηλεόραση και από το Πάνθεον του Παρισιού ακούστηκαν να τρίζουν τα κόκαλα του Ρουσσώ. Γιατί η ρουσωική θέση «για μία κυβέρνηση του λαού από το λαό για το λαό» στη σημερινή εποχή είναι μέγας μύθος. Σήμερα δεν εκλέγει ο λαός –για την ακρίβεια το εκλογικό σώμα- αλλά εκείνοι που καταφέρνουν να εξαγοράσουν τα «πακέτα ψήφων» των «κάτω», δηλαδή οι πλούσιοι. Αυτό δεν το λέμε εμείς, το γράφει ο Λέστερ Θόροου, σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον. Αν, συνεπώς, είχαμε μέχρι τώρα το περίφημο ελληνικό πελατειακό κράτος που δημιούργησε τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα με αντάλλαγμα την ψήφο των πολιτών-πελατών, σήμερα έχουμε την ανάπτυξη στον ιδιωτικό τομέα ανάλογης πελατειακής λογικής, που ενισχύεται από την τεράστια ανεργία. Αυτή η λειτουργία αντιστοιχεί στην ολιγαρχία και όχι στη δημοκρατία. Αν, όμως, η παραπάνω είναι μία ένταση που δημιουργείται μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω», ανάλογες εμφύλιες εντάσεις, που παραπέμπουν σε έναν ιδότυπο κοινωνικό αυτοματισμό, σοβούν στο εσωτερικό τόσο των «πάνω» όσο και των «κάτω». Στους τελευταίους αναπτύσσεται μία άνευ προηγουμένου «ανθρωποφαγία», καθώς μία κοινωνική κατηγορία στρέφεται εναντίον της άλλης, ή ακόμη ολόκληρη η κοινωνία στρέφεται τεχνηέντως εναντίον μίας επαγγελματικής ομάδας στη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτο»! Αλλά και στους «πάνω» αρχίζει να αναπτύσσεται μία ανάλογη εμφύλια σύγκρουση μεταξύ της παλιάς και της νέας διαπλοκής. Η πρώτη αναπτύχθηκε ως γνωστόν με τη βοήθεια των τεράστιων κρατικών επιχορηγήσεων(κοινοτικών κονδυλίων) αλλά και των τραπεζικών «θαλασσοδανείων», τα οποία τώρα δεν είναι δυνατόν να εξακολουθήσουν να δίνονται. Γι’ αυτό οι «παλαιοί διαπλεκόμενοι», διαπιστώνοντας ότι βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενοι, έχουν σηκώσει την επαναστατική παντιέρα εναντίον των εγχώριων τροϊκανών και της τρόικας, την οποία μέχρι σήμερα δόξαζαν! Από την άλλη πλευρά, όσοι μέχρι σήμερα αγωνίσθηκαν κατά της οικονομικο-μιντιακής και πολιτικής διαπλοκής επιχαίρουν γι’ αυτή την εξέλιξη, θεωρώντας ότι «ουδέν κακόν αμιγές καλού», αφού κατά τη γνώμη τους μαζί με τη δυστυχία των Μνημονίων επέρχεται και μία θετική εκκαθάριση του οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού ελληνικού τοπίου. Φευ, όμως, μία νέα διαπλοκή διαμορφώνεται, πολύ χειρότερη της πρώτης, καθώς αυτή εξαρτάται από τον ξένο παράγοντα. Ήδη οι Γερμανοί με τους εδώ επιτετραμμένους τους (όπως ο Φούχτελ) αναπτύσσουν δίκτυα επιρροής στον δημόσιο(κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση), στον επιχειρηματικό, στον μιντιακό και στον πολιτικό τομέα. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μία νέα, ιδιότυπη κατάκτηση και πολιτική υποδούλωση, καθώς οι αποφάσεις του ελληνικού Κοινοβουλίου περιορίζονται σε ήσσονα ζητήματα, ενώ τα μέγιστα λαμβάνοντα στο Βερολίνο. Θυμίζουμε την ομολογία του υπουργού Οικονομικών ότι μόλις κατέβηκε από το βήμα της Βουλής τον πήρε αμέσως τηλέφωνο ο Σόιμπλε για να τον επιπλήξει για κάτι που είπε(επιμήκυνση)! Συνεπώς, το νέο πελατειακό σύστημα που αναπτύσσεται έχει σχέση με την εθνική εξάρτηση και αποκτά, όχι απλώς χαρακτηριστικά διαφθοράς, αλλά αντεθνικά. Η Ζήμενς, τα υποβρύχια, τα πούλμαν και τόσα άλλα σκάνδαλα θα ωχριούν μπροστά στα νέα(ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και φυσικού πλούτου), τα οποία θα έχουν τη νομιμοποίηση της «έκτακτης ανάγκης»και της εθελοδουλείας!