ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Όταν οι εκδηλώσεις, που επιδιώκουν να ενεργοποιήσουν την ιστορική μνήμη, γίνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, τότε η ιστορία ζωντανεύει. Ξαναζούμε το μεγάλο «Όχι» των Ελλήνων του 1940 στους δρόμους της Ελλάδας του 2011. Βιώνουμε μία αντίδραση που συμπυκνώνει την οικονομική εξαθλίωση και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού καθώς και την ιδέα που είχαμε για τον εαυτό μας. Τώρα οι Έλληνες δεν ανήκουμε στον ένδοξο αρχαίο Σίσυφο, ούτε στον Άτλαντα που κρατούσε στις πλάτες του τον Ουρανό, αλλά ανήκουμε σ’ έναν σύγχρονο είλωτα, τον Κώστα τον Έλληνα. Αυτό το ταπεινωτικό πρότυπο που δημιούργησε για μας το βλέμμα των άλλων δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Γι’ αυτό απορρίπτεται και επιρρίπτεται σ’ αυτούς που θεωρούνται υπεύθυνοι της πραγματικής και συμβολικής μας εξαθλίωσης, στους πολιτικούς συλλήβδην. Αυτή η τυφλή αντίδραση επιχειρεί να καλύψει το κενό της ιδεολογίας της καταναλωτικής κοινωνίας που αρμολογούσε μέχρι χθες το ελληνικό κοινωνικό μωσαϊκό. Γιατί χωρίς την αγανάκτηση, χωρίς το «Όχι» των πλατειώ...

Στο Βερολίνο η Μέρκελ μιλά για τις «οδυνηρές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμόζονται με συνέπεια» από τους Έλληνες και καταχειροκροτείται απ’ όλες τις πτέρυγες του Γερμανικού Κοινοβουλίου! Την ίδια ώρα στα Τρίκαλα, ένας 55χρονος καθηγητής, πατέρας ενός παιδιού, δεν αντέχει τις συνέπειες, τον εξευτελισμό της έξωσης και αυτοκτονεί. Στο Μεσολόγγι, ο δήμος ταΐζει τα παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, ενώ η λαλίστατη υπουργός Παιδείας σιωπά εκκωφαντικά. Μα περισσότερο κι από την πείνα ή την έξωση, εκείνο που δεν αντέχεται είναι η υποδούλωση με την… «ευκταία μόνιμη επιτήρηση» της Ελλάδας. Κάποιοι αναλυτές προτάσσουν το «ευκταίο» για να αλαφρύνουν το όνειδος, πλην όμως επί ματαίω. Η πλήρης υποδούλωση της Ελλάδας είναι γεγονός, και σύμφωνα με την πανουργία της ιστορίας, 71 χρόνια μετά το έξοχο «Όχι» των Ελλήνων στον Ιταλογερμανικό άξονα. Η Ελλάδα, η πατρίδα δουλώνεται. Οι Έλληνες σκλαβώνονται, όχι πλέον ως Έλληνες αλλά ως τα πειραματόζωα των μελλοντικών δυτικών κοινω...

Την ώρα που το σπίτι μας καίγεται, οι κυβερνώντες παίζουν πολιτικά παίγνια, επιδιδόμενοι σε επικοινωνιακές μπλόφες και νέους εκβιασμούς. Ως εάν το πρόβλημα να είναι η κύρωση στη Βουλή με 151 ή με 180 ψήφους της χρεοκοπίας μας και των νέων βάρβαρων μέτρων λιτότητας καθώς και της εκχώρησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και όποιος πολιτικός παράγοντας επιχειρήσει να αρνηθεί την έσχατη ταπείνωσή μας ως δήθεν υπερβολή, τον παραπέμπουμε στο χθεσινό άρθρο της Le Monde που επισήμαινε: «Να υποθέσουμε ότι η περίπτωση της Ελλάδας, που τίθεται υπό κηδεμονία, είναι η εξαίρεση…»! Ο κύβος, συνεπώς, ερρίφθη, η Ελλάδα θα είναι υπό κηδεμονία. Η χώρα μας δουλώνεται με αντάλλαγμα το «κούρεμα» του χρέους της. Το έδειξε η χθεσινή περιοδεία στα υπουργεία του… προκουράτορα Ράιχενμπαχ. Αν, λοιπόν, γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ότι το χρήμα υποκαθιστά τη βία στο επίπεδο των ανθρώπινων υπάρξεων, καθώς αυτές ρίχνονται στον Καιάδα της ανεργίας και της εξαθλίωσης, ή όπως οι εργαζόμενοι κατέχονται από τους έχοντες, εβρισκόμ...

Veni vidi vici(Ήρθα, είδα, νίκησα/κατέκτησα) έλεγε ο Ιούλιος Καίσαρας στον καιρό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όταν κατακτούσε με αστραπιαίες στρατιωτικές ενέργειες χώρες και λαούς. «Ήρθα, είδα, πέθανε» αναφώνησε με έκδηλο ενθουσιασμό, ομοίως, η παρ’ ολίγον κοσμοκράτειρα Χίλαρι Κλίντον, βλέποντας το ρημαγμένο πτώμα του Καντάφι. Ποιος μίλησε, αλήθεια, για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποια η διαφορά του δικτάτορα από τους… πολιτισμένους δημοκράτες, που συμψηφίζουν το οικτρό τέλος που του επεφύλαξαν με τα όσα έκανε εκείνος; Καμία. Οι Κρέοντες από εδώ και η Αντιγόνη(γυναίκα του Καντάφι) από εκεί σε μία φοβερή διαχρονία. Αλλά και ποια η διαφορά όλων αυτών που ρημάζουν κόσμο και κοσμάκη προς χάριν των δικών τους οικονομικών συμφερόντων; Ουδεμία. Οι ίδιοι πάλι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, θα πληρώσουν το εν χρω «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Τι κι αν καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν θα μπορούν να παρέχουν ούτε τις απομειωμένες συντάξεις, το θέμα είναι να μη χάσει η Γερμανία από τα κ...

Η κατάσταση δεν είναι χαοτική μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά στην ευρωζώνη, η οποία τείνει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Η έκτη δόση του δανείου προς τη χώρα μας θεωρείται πως δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας μαραθώνιας διαδικασίας για τη σωτηρία του ευρώ. Κι ενώ οι «αγορές» υπό την ασφυκτική πίεση των οίκων αξιολόγησης επιζητούν «αίμα» και κέρδη μέσω της κατάρρευσης, οι ΗΠΑ αλλά και η Κίνα πιέζουν τους Ευρωπαίους για την άμεση λήψη μέτρων καθώς φοβούνται την «μολυσματική» επέκταση της κρίσης. Ο πρόεδρος του Eurogroup, Γιούνκερ, μίλησε ήδη για την «καταστροφική» εικόνα που στέλνει σε ολόκληρο τον κόσμο η ΕΕ καθώς αδυνατεί να υπερβεί τις αντιθέσεις της και να λάβει λυσιτελείς αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Η Γερμανία κατηγορεί τη Γαλλία ότι δεν υποχωρεί, και αντιστρόφως. Για την ακρίβεια οι Γάλλοι, των οποίων οι τράπεζες είναι πολύ εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα, επιθυμούν την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο θέ...

Το πλήθος μέγα παρά τα επεισόδια της Τετάρτης. Στην πλατεία Συντάγματος πολλοί διαδηλωτές κάθονται στη σκιά καθώς ο ήλιος είναι ιδιαίτερα ζεστός. Στην Αμαλίας, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη η πυκνότητα των συγκεντρωμένων είναι μεγάλη αλλά και η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ εμφανής. Στη Γεωργίου Α κάποια πανό απλωμένα στην άσφαλτο διεκδικούν το δικαίωμα στη «Δωρεάν δημόσια ψυχική υγεία»! Στη διασταύρωση με τη Σταδίου βρίσκεται το μπλοκ των λιγοστών δημοσιογράφων. Μπροστά οι «Δεν πληρώνω». Ένα πανηγύρι λαϊκής διαμαρτυρίας. Ένα πολύχρωμο πλήθος, που ήρθε να εκφράσει την οργή του για τη ληστεία –και με το νόμο- που υφίσταται η ζωή του. Και η μεγάλη προβοκάτσια ξεσπά. Οι επιτιθέμενοι για μία ακόμα φορά είναι κρυμμένοι μες στον κόσμο. Ανεβάζουν τις κουκούλες τους και αρχίζουν να χτυπούν αδιακρίτως. Η επιχείρηση «διαλύστε τη διαδήλωση» αναπτύσσεται. Οι απλοί διαδηλωτές φεύγουν πανικόβλητοι. Απέναντι στους κουκουλοφόρους απομένει η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ. Η αντιπαράθεση είναι σκληρή. Η αστυνομία α...

Πριν από τη λήψη κάθε δόσης του δανείου, συνοδευόμενης πάντα από ένα νέο κύκλο μέτρων άγριας λιτότητας, εκδιπλώνεται το ίδιο πάντα δραματοποιημένο έργο. Πρώτη πράξη: Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αναπτύσσονται αντιδράσεις για τα μέτρα, προκαλώντας σκόπιμα φόβους για πτώση της κυβέρνησης. Δεύτερη Πράξη: Ο πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απευθύνει βαρυσήμαντη ομιλία στους βουλευτές του και συναντά τους αρχηγούς της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Τρίτη πράξη: Την ώρα που αναπτύσσονται οι αντιδράσεις των εργαζομένων λαμβάνουν χώρα τα επεισόδια των «κουκουλοφόρων» σε μία επιχείρηση ακύρωσης του μηνύματος μέσω των μιντιακών ηχείων που εστιάζουν μόνο σ’ αυτά. Το «τέλος» του έργου γράφεται με την ψήφιση των μέτρων. Αλλά ποια είναι η ειδοποιός διαφορά αυτή τη φορά; Ότι η κοινωνία έχει φθάσει στα έσχατα όρια της αντοχής της, ότι η αγωνία του «αργού θανάτου» των ανθρώπων είναι τόσο ισχυρή ώστε υπερβαίνει τη σκηνοθετημένη εκδραμάτιση και τον εκφοβισμό, ότι...

Τα ίδια επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η ίδια δραματοποίηση. Το Μνημόνιο είχε παρουσιαστεί από την κυβέρνηση ως «μονόδρομος». Τελικά απεδείχθη ότι ήταν ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Τα νέα μέτρα, επίσης, παρουσιάζονται ως ο μόνος τρόπος για να λάβουμε την έκτη δόση, αλλά είναι πρόδηλο ότι είναι ο μόνος τρόπος για να αυτοχειριαστούμε. Επίσης, για μία ακόμη φορά η εργασία υφίσταται μία πρωτοφανή επίθεση στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Έτσι, έχουμε μειώσεις μισθών, συντάξεων και κατάλυση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και διερωτάται κανείς, γιατί αυτή η μονοσήμαντη αντιμετώπιση της ανταγωνιστικότητας; Γιατί έτσι λειτουργεί το κανιβαλικό καπιταλιστικό σύστημα από τότε που «έπινε το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων» στο όνομα της προόδου(Κ. Μαρξ). Υπάρχουν, άραγε, άλλοι δρόμοι; Ο Πωλ Κρούγκμαν διακρίνει τέσσερις «κυρίαρχες αντιλήψεις» οικονομικής πολιτικής κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα: Η πρώτη, επικράτησε την εποχή του laissez-faire, κυρίως τη δ...

Την ώρα που η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται να περάσει στην πράξη και να διαδηλώσει την άρνησή της στη νέα βάρβαρη, πλην αδιέξοδη, πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης και της τρόικας, η πρώτη με άρθρο τριών στελεχών της επιχειρεί να προκαλέσει κοινωνικό εμφύλιο μεταξύ της «σιωπηρής πλειοψηφίας» της ελληνικής κοινωνίας και των «δυναμικών συντεχνιακών μειοψηφιών». Επιχειρείται, μάλιστα, να παρουσιασθεί ότι για την οικονομική κρίση και την εξαθλίωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών δεν ευθύνεται το πελατειακό πολιτικό σύστημα και η διαπλοκή του με το οικονομικό σύστημα αλλά οι ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι καθηγητές σχολείων και πανεπιστημίων, οι μαθητές και οι φοιτητές καθώς και οι κύριοι Φωτόπουλος, Μπαλασόπουλος των ΔΕΚΟ και, γιατί όχι, ο πρώην συνδικαλιστής κ. Πρωτόπαπας, ο κ. Πολυζωγόπουλος, ο κ. Παναγόπουλος και τόσοι άλλοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους ΠΑΣΟΚ. Ναι, οι τρεις έχουν δίκιο, το γενικό συμφέρον υποχώρησε υπέρ του ατομικού συμφέροντος. Ναι, οι παθογένειες που περιγράφουν ισχύουν. Σ’ αυ...

Από τη «Liberty Plaza»(πρώην Zuccoti Park) της Νέας Υόρκης μέχρι τη Μαδρίτη, την Αθήνα, τη Ρώμη και το Λονδίνο, παντού οι Αγανακτισμένοι όλης της Γης διαδηλώνουν σήμερα την οργή τους για την εξαθλίωση και την πείνα που επιφυλάσσει το 1% των πλούσιων στο 99% των ανθρώπων που κατοικούν τον πλανήτη Γη. Το κίνημα αυτό είναι «το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο» σημειώνει η Naomi Klein στην καθημερινή εφημερίδα των καταληψιών της Γουόλ Στριτ, την The Occupied Wall Street Journal. «Καταλαμβάνω τη Γουόλ Στριτ γιατί η τράπεζα κατέλαβε το σπίτι μου» διαβάζουμε σε γελοιογραφία εφημερίδας της Βοστώνης. «Δεν θα πληρώσουμε την κρίση σας» αναφέρει ένα άλλο σύνθημα που γεννήθηκε στην Ιταλία το 2008, πέρασε στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ιρλανδία και έφθασε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η κρίση, στις ΗΠΑ. Εδώ, βρίσκονται φοιτητές, άνεργοι, άστεγοι, νέοι της μερικής απασχόλησης, συνδικάτα, ο Νόαμ Τσόμσκι, η Σούζαν Σάραντον, ο Στίγκλιτζ, ο Κρούγκμαν, ο Μ. Μουρ, ο Μπάφετ ακόμα και ο Σόρος! Προχθές η αστυνομία έκ...

Παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία τους από ασιτία. Το καταγγέλλουν οι δάσκαλοί τους. Όμως, το αρνείται το υπουργείο Παιδείας. Το αρνούνται οι άχρωμοι, άοσμοι, άρριζοι κι απρόσωποι καρεκλοκένταυροι της κρατικής γραφειοκρατίας. Το αρνούνται οι πολιτικές γραβάτες και τα ταγιέρ με τα καρφιτσωμένα χαμόγελα απύθμενου κυνισμού και αυταρέσκειας. Γιατί το γεγονός, λένε, δεν τους καταγγέλθηκε υπηρεσιακώς! Το αρνούνται αυτοί που διακηρύσσουν ότι είναι «αποφασισμένοι για αλλαγές όσο επώδυνες κι αν είναι», αρκεί να αφορούν τους άλλους. Το αρνούνται όσοι κατηγορούν για «λαϊκισμό» εκείνους που έχουν χρέος να μιλήσουν για τους μαθητές τους, για τους άνεργους γονείς τους, για την πείνα τους. Γιατί η εξαθλίωση είναι εδώ. Bγαίνει κάθε σούρουπο στο δρόμο, αναζητώντας αποφάγια στους κάδους σκουπιδιών. Μόνο που οι κύριοι και οι κυρίες του υπουργείου Παιδείας αδυνατούν να δουν. Αυτοί «βλέπουν» τους Άλλους μόνο ως στόχους χειραγώγησης ή εξαφάνισης. Μιλούν για τη Γνώση και την κοινωνία της γνώσης και εννοούν την ...

Η παρούσα κυβέρνηση με την άνοδό τους στην εξουσία το 2009 κατηγορούσε την Ελλάδα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, παρομοιάζοντάς την με Τιτανικό, ή χαρακτηρίζοντάς την διεφθαρμένη! Δυστυχώς, τα μέλη της κυβέρνησης συνεχίζουν την ίδια τακτική, όπως εξάγει κανείς από άρθρο του πρακτορείου Reuters(Gille Trequesser). Σ’ αυτό αναφέρεται ότι ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε στη γαλλική εφημερίδα Liberation πως οι νέοι Έλληνες πτυχιούχοι «δεν θέλουν να ζουν πια σε μία χώρα που τίποτα δεν λειτουργεί… όπου το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο»! Ο υπουργός απέφυγε, ασφαλώς, να πει ότι η ανεργία των νέων αγγίζει το 50% και πως αυτοί μεταναστεύουν προκειμένου να βρουν εργασία και όχι γιατί η χώρα τους είναι διεφθαρμένη. Αλλά γίνεται αναφορά και στην ομιλία στο Παρίσι του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, ο οποίος ενίσχυσε την ήδη κακή εικόνα της Ελλάδας χαρακτηρίζοντας τη φοροδιαφυγή ως το «εθνικό σπορ» των Ελλήνων. Κι όλα αυτά όταν είναι γνωστές οι συνέπειες που προκαλούνται από τέτοιου είδους...

«Λιτότητα διαρκείας…» για όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αυτός είναι ο τρόπος ίασης της οικονομικής κρίσης σύμφωνα με το συμπέρασμα έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής! Μόνιμη λιτότητα, λοιπόν, μέχρι τελικής εξαφάνισης. Έτσι, εκείνοι που ζουν από την εργασία τους μπορούν να γράψουν το ίδιο επιτύμβιο μ’ αυτό της Αμερικάνας καθαρίστριας, όπως το παραθέτει ο Τζον Μ. Κέινς: «Μη θρηνείτε για μένα φίλοι/ Ποτέ μη δακρύσετε για μένα/ Γιατί δεν πρόκειται να κάνω τίποτα/ Ποτέ, μα ποτέ πια»! Η ξεκούραση των εργαζομένων θα επισυμβαίνει μόνο μετά το… θάνατό τους. Μια ζωή τρόμος, χρέος, απανθρωπιά και κανιβαλισμός. Από εδώ το νότιο Μπρονξ και η Ομόνοια με τους άστεγους, τους ναρκομανείς και το έγκλημα. Ένας 46χρονος έσφαξε, χθες, έναν 29χρονο εν μέση οδώ. Για μία δόση. Από εκεί το Μανχάταν, κοντά στο Σέντραλ Παρκ αλλά και τα αττικά ευγενή προάστια με τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τεράστια σπίτια όπου χωράνε πλήθος ονείρων κι έναν μέλλον που τραγουδά. Γιατί η κρίση δεν είναι για όλους. Από το εδώ το 99%, πο...

Όταν τα πλέον επίσημα χείλη αποφαίνονται από το τεράστιο ύψος του πανοπτικού τους και του αυτισμού τους ότι «Γυρίζουμε στα επίπεδα ζωής του 2004», ήτοι τη χρονιά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε αν είσαι ήδη άνεργος ή εν δυνάμει άνεργος, είναι βέβαιο ότι παθαίνεις κατάθλιψη και καταλήγεις στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά ή ακόμη τινάζεις τα μυαλά σου στον αέρα. Η κρίση χρέους έχει τσακίσει τους Έλληνες. Αυτό καταδεικνύει βρετανική μελέτη που δημοσιοποιήθηκε χθες. Αύξηση στην Ελλάδα των αυτοκτονιών, της κατανάλωσης ναρκωτικών, του αλκοόλ, της κατάθλιψης αλλά και του έηντζ. Το πιο σοκαριστικό όλων είναι ότι κάποιοι συνειδητά «κολλάνε» το HIV για να παίρνουν το επίδομα! Σ’ αυτή την εξαθλίωση, σ’ αυτή την τρέλα των ανθρώπων αντιστοιχεί η τρέλα των κανιβαλικών «αγορών», καθώς το 90% του αρρύθμιστου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υπερίπταται πάνω από τον πλανήτη και επιπίπτει εκεί όπου υπάρχει αίμα, το οποίο έχουν ήδη προκαλέσει οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης. Αυτό μόλις τ...

Λέξεις, φράσεις και συμβολισμοί δηλωτικοί του μέλλοντός μας. Ο όρος που κυριαρχεί στη Γερμανία είναι το Rettungscchirm, σημαίνοντας την πολιτική του «αλεξίπτωτου» που χρησιμοποιεί το Βερολίνο έναντι του ευρώ. Το ευρώ, συνεπώς, θα πέσει αλλά ήπια, χωρίς μεγάλους κραδασμούς για τη Γερμανία αλλά κυρίως για τις τράπεζες. Άλλη φράση είναι η «τελική λύση». Αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει το δραστικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και την ελεγχόμενη χρεοκοπία μας. Όμως, η «τελική λύση» παραπέμπει στην τελική εξόντωση του 99% των Ελλήνων κατά το ανάλογο των Εβραίων από τον Χίτλερ. Γι’ αυτό αν είναι να χαθούμε, ας χαθούμε αξιοπρεπώς. Ας ξεσηκωθούμε με τον τρόπο των Αγανακτισμένων ή των Occupy Wall Street στις ΗΠΑ. Ας πούμε μαζί τους ότι «εμείς είμαστε το 99% που δεν ανεχόμαστε πλέον τη διαφθορά από το υπόλοιπο 1%». Εμείς το 99% είμαστε οι εργαζόμενοι και οι αυριανοί άνεργοι. Εμείς δεν χρειάζεται να εξέλθουμε από το Εγώ για να εισέλθουμε στο Εσύ και στο Εμείς σύμφωνα με την παραίνεση του Ο...

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση αφού δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική πολιτική εξόδου από την κρίση, ασκεί την «πολιτική των ΜΑΤ», τα οποία επιχειρούν για να κρατήσουν τους Αγανακτισμένους μακριά από την πλατεία Συντάγματος. Την ίδια ώρα, στις ΗΠΑ, μετά τη μιντιακή σιωπή, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ανακάλυψαν τους Αγανακτισμένους της Γουόλ Στριτ. Έτσι, μπόρεσε να τους δει και ο Ομπάμα: «τους είδα στην τηλεόραση», όπως είπε. Τώρα, όλοι διερωτώνται ποια είναι τα πολιτικά διακυβεύματα του αυθόρμητου αυτού κινήματος. Άλλοι μιλούν για τους δυσαρεστημένους, άλλοι για το αντίπαλο δέος των δημοκρατικών έναντι του Tea Party των ρεπουμπλικάνων και άλλοι για έναν τρόπο κινητοποίησης της εκλογικής βάσης των δημοκρατικών, καθώς σ’ ένα χρόνο θα γίνουν οι προεδρικές εκλογές. Με άλλα λόγια, το κίνημα των Αγανακτισμένων μπορεί να λάβει διαστάσεις, αλλά θα είναι ελεγχόμενες, σαν την ελεγχόμενη πολιτικά δυσαρέσκεια κατά το αντίστοιχο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι Αγανακτισμένοι της Γο...

«…Ο καθαρός ουρανός έχει γείρει πάνω στον τοίχο./Μοιάζει με προσευχή στο κενό/Και το κενό στρέφει το πρόσωπό του προς εμάς/και ψιθυρίζει/"Δεν είμαι κενό, είμαι ανοιχτό"». Το κενό, λοιπόν, μπορεί να είναι και η ανοιχτότητα, η απελπισία μπορεί να εμπεριέχει και την ελπίδα. Έτσι γινόταν πάντα στην ιστορία. Έτσι γίνεται και στη ζωή. Αρκεί η ματιά μας να αλλάξει, να γίνει αισιόδοξη, όπως αυτή του αφασικού ποιητή, του Τούμας Τράνστρεμερ, που βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας και στον οποίο ανήκουν οι παραπάνω στίχοι. Αυτός ο καθαρός ουρανός που μοιάζει με προσευχή στην ανοιχτότητα, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τις φονταμενταλιστικές προσευχές της Σάρας Πέιλιν, οι οποίες παραδόξως και ευτυχώς την απέτρεψαν από τη διεκδίκηση της προεδρίας των ΗΠΑ. Ίσως να έχουν κάποια συνάφεια με την επίκληση του Χέλμουτ Σμιτ στον επαναστάτη διάβολο του Μίλτωνος που παίρνει μαζί του τις αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές ευρωπαϊκές ηγεσίες που πνίγουν την Ελλάδα. Αλλά «Όταν η Ελλάδα σπάσει τις αλ...

Γιατί εξαφανίστηκαν οι Αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος; Γιατί «…το να αντικαταστήσει η αγανάκτηση την πολιτική και, πάνω απ’ όλα, να αντικαταστήσει τη δημιουργία των αποτελεσματικών της μορφών είναι μια αυταπάτη… Είναι βεβαίως μια απάντηση έστω και στοιχειώδης. Όμως είναι ανάγκη να οικοδομηθεί ένα πολιτικό υποκείμενο. Φυσικά πρέπει να καταλάβουμε καλά, να μελετήσουμε ποιο θα μπορούσε να είναι, τι μορφή θα πρέπει να λάβει, να κατανοήσουμε με ποιους τρόπους, λίγο-λίγο, θα μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η ανάγκη…», επισημαίνει ο γηραιός Ιταλός διανοητής Πιέτρο Ινγκράο στο βιβλίο «Δεν αρκεί η Αγανάκτηση»(εκδόσεις Εύμαρος). Αυτό το πολιτικό υποκείμενο δεν διαμορφώθηκε δυστυχώς στην Ελλάδα γιατί βρήκε απέναντί του –ή εντός του- τους υπάρχοντες πολιτικούς θεσμούς, κυρίως της αριστεράς, που το υπονόμευσαν, αφού δεν κατάφεραν να το χειραγωγήσουν. Έτσι, αυτή την ώρα που ο θρόμβος της απελπισίας από τα άκρα(τους «κάτω») μεταφέρεται στην καρδιά και ο κίνδυνος γενικευμένου εμφράγματος είναι ο...

Ο άνθρωπος που κερδίζει τεράστια ποσά, κανιβαλίζοντας στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλώνει ότι συμπάσχει με τους Αγανακτισμένους της Γουόλ Στριτ! Πρόκειται για τον περιώνυμο Τζορτζ Σόρος. Εμπαιγμός και η δήλωση του υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος, όπως δήλωσε με έκδηλη… οδύνη, θυσιάζει το «πολιτικό του κεφάλαιο», όταν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν χάσει την εργασία τους, το πρόσωπό τους, την ίδια τους τη ζωή, όταν οι νέοι μεταναστεύουν γιατί σ’ αυτό τον τόπο η ζωή τους αρνείται. Κι όμως ο κ. Βενιζέλος κούνησε χθες το δάκτυλό του στην καθημαγμένη ελληνική κοινωνία, καθιστώντας την υπεύθυνη για την κατάσταση. Ως εάν να ευθύνεται η ελληνική κοινωνία για το πελατειακό κράτος, για την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον εαυτό της, για το λάθος μίγμα του Μνημονίου, για τη λιτότητα: το φάρμακο που έγινε φαρμάκι, «σκοτώνοντας» την αγορά και τους ανθρώπους. Τώρα, χωρίς καμία ανάγκη αυτοκριτικής, κατατρομοκρατούν εκ νέου τον ελληνικό λαό με την πολ...

Οι Οίκοι αξιολόγησης ως αιχμή του δόρατος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και στο πλαίσιο της σχετικής αυτονομίας τους στράφηκαν ως γνωστόν και εναντίον των ΗΠΑ. Χρειάστηκε, λοιπόν, η υποβάθμιση των ίδιων των ΗΠΑ για να αφυπνισθεί η Ουάσινγκτον και να αποφασίσει να θέσει φρένο στο ανεξέλεγκτο ρόλο τους που καταβαραθρώνει όχι μόνο τις εθνικές αλλά και την ίδια την παγκόσμια πραγματική οικονομία. Ήδη άρχισε η κριτική για το ρόλο που διαδραμάτισαν στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2007 οι Οίκοι και ειδικά ο ρόλος που έπαιξαν όταν τα χρέη της αμερικανικής αγοράς ακινήτων μετατράπηκαν σε επενδυτικά προϊόντα που πουλήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα προϊόντα αυτά είχαν αξιολογηθεί από τους οίκους με το υψηλότερο επίπεδο αξιοπιστίας. Ποιος όμως ξέρει ότι οι Οίκοι αξιολόγησης πληρώνονται από τις τράπεζες που προώθησαν τα τοξικά ομόλογα σε ολόκληρο τον πλανήτη; Ελάχιστοι. Οι ίδιοι Οίκοι, πάντως, τσακίζουν τώρα τις εθνικές αγορές και τον ευρωπαϊκό νότο. Ποιος άραγε γνωρίζει ότ...

Πρώτα ο Ν. Κοεμτζής, η πραγματικότητα, και μετά ο Παύλος Τάσιος, ο σκηνοθέτης που έκανε την «παραγγελιά» τέχνη. Έφυγαν και οι δύο σχεδόν μαζί. Από καρδιά ο πρώτος, από καρκίνο ο δεύτερος. Και στις δύο περιπτώσεις η αγωνία θανάτου είναι ο σηματωρός για την ιδιοποίηση του νοήματος της ύπαρξης. Ο θάνατος είναι εδώ είναι παντού. Είναι η Λίλα, η μάνα της Χαράς! Ο άνθρωπος μπροστά στην αλήθεια της έσχατης και μέγιστης ματαίωσής του. Η δεινή πραγματικότητα της ανθρώπινης κατάστασης, ήτοι το οδεύειν προς θάνατον. Το μέγιστο παράλογο, που γίνεται περισσότερο οδυνηρό όσο το αρματώνουμε με ελπίδα. Αλλά τότε γιατί ζούμε; Για τη ζωή! Έτσι χωρίς κανένα λόγο, όπως έλεγε ο Ελύτης. Για τη διαιώνιση της ζωής, σύμφωνα με τον Λεοπάρντι. Γι’ αυτό η συμφιλίωση με το μαύρο Τίποτα κάνει τη ζωή να εμφανίζεται ακόμα φωτεινότερη. Γιατί η ζωή χρησιμοποιεί το θάνατο ως μέσο για να βγάλει από το τρομερό λήθαργο εκείνον που την έχει χορτάσει, ή έχει κουραστεί, για να τον ευεργετήσει, κινητοποιώντας τον εκ νέου και δ...

Υπάρχει κίνδυνος οικονομικού κραχ σε ολόκληρο τον πλανήτη εξαιτίας της Ελλάδας υποστηρίζει ο περιώνυμος Τζορτζ Σόρος! Ως εάν η Ελλάδα να ευθύνεται για τη σημερινή κρίση. Στον καπιταλισμό καζίνο, όπως και στο Χρηματιστήριο, όμως, κάποιοι κερδίζουν και «οι τελευταίοι πάνε στο διάβολο»(Τζ. Γκαλμπρέηθ). Το ίδιο συμβαίνει και με την οικονομική κρίση: Οι τελευταίοι, οι «κάτω» πληρώνουν πάντα τα σπασμένα. Για την ακρίβεια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των περιφερειακών χωρών, οι πιο τελευταίοι από τους τελευταίους, υφίστανται τα δεινά περισσότερο από τους συναδέλφους τους των μεγάλων κεφαλαιοκρατικών χωρών. Αλλά ποια είναι η πραγματική αιτία της σημερινής κρίσης; Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι τράπεζες που καταβροχθίζουν την πραγματική οικονομία. Το 2008 οι τράπεζες διακινούσαν σε λογιστικό χρήμα έξι φορές το παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν. Σήμερα ακόμη, υπάρχει ένα αρρύθμιστο κεφάλαιο –το 90% του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου- που μετακινείται όπου μυρίσει πτώμα, όπως η Ελλάδα. Το χρηματο...