Τυνησία και Ελλάδα

Η εξέγερση στην Τυνησία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη από τη χώρα του επί 23 χρόνια δικτάτορα Μπεν Αλί, πλήττεται τώρα από τη Moody’s. Ο περίφημος οίκος αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας μιας χώρας υποβάθμισε την Τυνησία από το Βαα2 στο Βαα3 εξαιτίας των υψηλών κινδύνων που προκάλεσε η «αλλαγή του καθεστώτος»! Άρα, η Τυνησία όφειλε σύμφωνα με τη Moody’s να έχει δικτατορία. Γιατί, όμως, μέχρι σήμερα οι οίκοι αξιολόγησης δεν «υποβάθμιζαν» τη χώρα; Γιατί η Τυνησία σύμφωνα με την παγκόσμια τράπεζα είχε ανάπτυξη 8% του ΑΕΠ και τηρούσε τους πολιτικούς όρους(αυταρχισμός) για τη διατήρηση σε χαμηλά επίπεδα του κόστους εργασίας. Αλλά να, όμως, που η Τυνησία κινδυνεύει να ακολουθήσει σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde το δρόμο της Ελλάδας καθώς οι επενδυτές είναι πανικόβλητοι από τις εξελίξεις. Κι ενώ ο οίκος αξιολόγησης δίνει τη χαριστική βολή, η γαλλική εφημερίδα, εκφράζοντας τους επιχειρηματικούς κύκλους της Γαλλίας, προσπαθεί, αφού θεωρεί ότι ο οίκος αξιολόγησης «έχει δίκιο», να δείξει ότι η Τυνησία δεν έχει τίποτα κοινό με την Ελλάδα, καθώς το χρέος της πρώτης ανέρχεται σε 47% του ΑΕΠ ενώ της Ελλάδας σε 120%. Η Τυνησία, επίσης, δεν έχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, όπως η Ελλάδα, όπου είχαμε μισθούς «αφύσικα υψηλούς» και φορολογικές ελαφρύνσεις. Αντιθέτως, οι μισθοί των εργαζομένων στην Τυνησία, σύμφωνα πάντα με την Γαλλική εφημερίδα, είναι οκτώ φορές κάτω από το μισθό του Ευρωπαίου ειδικευμένου εργάτη, ενώ τον στελεχών πέντε φορές κάτω από τα αντίστοιχα στελέχη της Ευρώπης. Όσο για την εκρηκτική ανεργία, αυτή είναι ανεργία του 30% των πτυχιούχων που οφείλεται στη διαφθορά των ανθρώπων της Αυλής του Μπεν Αλί και των οικογενειακών επιχειρήσεων. Για μία ακόμη φορά, δηλαδή, οι αιτίες της κρίσης αποδίδονται στη διαφθορά και το νεποτισμό. Παραδόξως, μάλιστα, ενώ «επικροτείται» η πολιτική σταθερότητα στην Τυνησία και η ανάπτυξη, οφειλόμενη στον δικτάτορα, η λαϊκή έκρηξη φορτώνεται στον αυταρχισμό του. Αντίφαση; Ασφαλώς ναι. Πάντως, αν υπάρχει, πραγματικά, κάτι κοινό μεταξύ Τυνησίας και Ελλάδας, αυτό είναι η μεγάλη ανεργία. Η Τυνησία καταδεικνύει ότι το ακολουθούμενο μοντέλο εξουθένωσης των εργαζομένων θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε εκρήξεις, οι οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε με μιντιακές χειραγωγήσεις ούτε με τα ψίχουλα των κοινοτικών κονδυλίων. Αυτό το έχουν υπόψη τους στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία; Όχι. Εκείνο που ενδιαφέρει τους Γάλλους είναι ότι η Wall Street Journal έγραψε πως «η Γαλλία είναι η τρίτη οικονομία στον κόσμο»(Le Figaro), ενώ η Γερμανία δια των υπουργών της επαίρεται για τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξής της και ειρωνεύεται τους Γάλλους που «πάνε με βήμα πάπιας»! Όλα τούτα είναι δηλωτικά του μικρόνοα εθνικισμού που διέπει τις χώρες της ΕΕ. Συνεπώς, η Ελλάδα δεν μπορεί να αναμένει απ’ αυτούς και πολλά πράγματα.