εξωνημένοι ακαδημαϊκοί

Είναι πανεπιστημιακοί, ειδικοί αναλυτές, οικονομολόγοι, ερευνητές, αρθρογράφοι, είναι όλοι αυτοί από τα χείλη των οποίων κρεμόμαστε για να καταλάβουμε αν υπάρχει ελπίδα και τι είναι ή πως προέκυψε η κρίση που άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή μας. Είναι αυτοί που διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε στην τηλεόραση. Όλοι αυτοί, λοιπόν, και για να μην γενικεύουμε, οι περισσότεροι εξ αυτών είναι εξωνημένοι. Αυτό αποδεικνύεται από διάφορα δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου και πρωτίστως από την απόφαση της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομολόγων που περιλαμβάνει 17.000 μέλη, να δημιουργήσει έναν κώδικα ηθικής. Για την ακρίβεια, όπως δημοσιεύουν οι New York Times, πολλοί πανεπιστημιακοί που αρθρογραφούν για την κρίση εμπλέκονται σε συμφέροντα της Γουόλ Στρητ. Έτσι, ο Darrel Duffie καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έγραψε έναν βιβλίο για την αναθεώρηση των κανονισμών της Γουόλ Στρητ, παραλείποντας να σημειώσει ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής του ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του γνωστού μας οίκου αξιολόγησης Moody’s! Επίσης, η Laura D’ Andrea Tyson, πρώην σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον, η οποία διδάσκει στην εμπορική σχολή του πανεπιστημίου Μπέρκλεϋ συμμετέχει, χωρίς να το αποκαλύπτει, στη διοίκηση της τράπεζας Morgan Stanley. Το ίδιο και ο Richard H. Clarida καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια κα μέλος της κυβέρνησης Μπους, αποσιωπά τη θέση του ως βοηθού Γενικού Διευθυντή της περίφημης Pimco. Εξυπακούεται ότι όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί ανέλυαν ή εξέφεραν τη γνώμη τους, ή ακόμη έγραφαν ολόκληρα βιβλία-αναλύσεις για την κρίση υπηρετώντας τα συμφέροντα των τραπεζών ή των επιχειρήσεων που τους χρηματοδοτούσαν. Γι’ αυτό ο κώδικας ηθικής της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομολόγων προτείνεται να περιλαμβάνει την αποκάλυψη για το ποιος χρηματοδοτεί τις διάφορες έρευνες και ποιες εταιρίες συμβουλεύουν οι συγγραφείς-ερευνητές. Σημειωτέον ότι ανάλογος προβληματισμός για τη χειραγώγηση των οικονομολόγων και της πανεπιστημιακής έρευνας από τις επιχειρήσεις είχαμε στις ΗΠΑ και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920. Ο τότε μάλιστα πρόεδρος της χώρας αυτής, λίγες ημέρες πριν το κραχ του 1929, διαβεβαίωνε ότι η αμερικανική οικονομία πάει πάρα πολύ καλά! Και τότε είχε διατυπωθεί το αίτημα για τη δημιουργία κώδικα δεοντολογίας, αλλά πάντα εκ των υστέρων. Για να αποδειχθεί ότι και τότε και σήμερα το χρήμα ελέγχει τα πάντα.