Λευτεριά στην Παλαιστίνη

 «Μιλάτε μόνο για το Ισραήλ και όχι για τη Χαμάς», λένε οι συνήθεις ισαποστάκηδες, μπροστά από το φέρετρο του παιδιού από την Παλαιστίνη, που εξακολουθεί να χαμογελά. Ο Ισραηλινός στρατός χτυπά και πάλι Παλαιστίνιους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς συγκεντρώνονται γύρω από το τέμενος Αλ Άκσα, έναν από τους ιερότερους τόπους του ισλάμ, για να προσευχηθούν. Ισραηλινοί έποικοι ξεσπιτώνουν, στην περιοχή του Σεΐχ Τζαρά, οικογένειες Παλαιστινίων. Δεκάδες οι νεκροί. Εκατοντάδες οι τραυματίες. Η διεθνής κοινή γνώμη σιωπά. Κανείς δεν μιλά. Μόνο ο Γκουτιέρες, ο ΓΓ του ΟΗΕ, για την ακρίβεια ο εκπρόσωπός του κάτι ψέλλισε για σεβασμό των ειρηνικών συναθροίσεων.

Αίφνης, η σιωπή σπάει με πάταγο. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αφυπνίζονται. Οι περιγραφές τους αναφέρουν «κόλαση στο Ισραήλ». Και νομίζεις πως το πρόβλημα είναι η Χαμάς και οι ρουκέτες της και όχι ότι η Παλαιστίνη είναι υπό ισραηλινή κατοχή, ότι ξεσπιτώνουν τους Παλαιστίνιους, ότι ξεριζώνουν τα λιόδεντρά τους, ότι τους απαγορεύουν να προσευχηθούν. Κάποιοι τολμούν να πουν με θράσος: «Εσείς που φωνάζατε ‘οι ναζί στη φυλακή’, γιατί τώρα δεν λέτε τίποτα για τη Χαμάς». Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι υπέρ των Παλαιστινίων και κατά του Ισραήλ τάσσονται μόνο οι αριστεροί, υπαινισσόμενοι "αντισημιτισμό". Το ίδιο επικοινωνιακό παιγνίδι πάντα. Γι’ αυτό διαβάστε τα λόγια Ισραηλινών δημοκρατών και όχι τα δικά μας:

Δεν είναι η πρώτη φορά. Στη Γάζα, «οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έσφαζαν ανελέητα… Αν υπήρχε η οποιαδήποτε δυσφορία, ήταν γιατί οι στρατιώτες δεν μπορούσαν να γιορτάσουν το Σέντερ»(εβραϊκό πάσχα του 2018). Και είναι ένας Ισραηλινός που τα λέει αυτά, ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Χααρέτζ», Γκίντεον Λέβι. Ως συνήθως, «τα μήντια προσέφεραν την απόλυτη υποστήριξή τους. Το Ισραήλ είχε υποστεί μία ακόμα πλύση εγκεφάλου και κάθισε στο εορταστικό τραπέζι ικανοποιημένο» συνεχίζει ο Λέβι και καταλήγει: «Ο θάνατος Παλαιστινίων γίνεται αποδεκτός στο Ισραήλ πιο εύκολα και από τον θάνατο κουνουπιών. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φτηνό στο Ισραήλ από το παλαιστινιακό αίμα».  

Επίσης, ο Εβραίος διανοούμενος Daniel Salvatore Schiff είχε καταγγείλει την ισραηλινή δεξιά για προδοσία της ιστορίας του Ολοκαυτώματος για χάρη γεωστρατηγικών συμφερόντων. Οι προσπάθειές τους να στηρίξουν με λογικοφανή επιχειρήματα το μακελειό -κάθε φορά- σαρκάζουν τη λογική. Οι Ισραηλινοί σκοτώνουν γιατί θεωρούν ότι απειλούνται. Τους απειλούν ακόμα και οι λέξεις του διάσημου Αμερικανο-Εβραίου διανοούμενου Νόαμ Τσόμσκι. Τους απειλούν όσοι αισθάνονται αλληλεγγύη στον πόνο των Παλαιστινίων που είναι αποκλεισμένοι στη Γάζα, και γι’ αυτό μακελεύουν τους ακτιβιστές που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια με πλοιάρια. Τους απειλούν τα σχολεία του ΟΗΕ, το νοσοκομείο της Ερυθράς Ημισελήνου και το κτήριο των διεθνών μέσων ενημέρωσης που ισοπέδωσαν σε προηγούμενη επιδρομή τους. Και διερωτάται κανείς, γιατί αυτοί που απειλήθηκαν από την Τελική Λύση, την επιβάλλουν στους άλλους; Που εδράζεται ο απάνθρωπος φανατισμός εκείνων που οι ανιόντες τους τον υπέστησαν από τον Χίτλερ; Ιστορικά ο εβραϊκός φονταμενταλισμός δημιουργήθηκε το 1975 από την αντίδραση του Ισραήλ στην απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία καταγγελλόταν ο σιωνιστικός ρατσισμός. Στη βάση αυτή και με το σύνθημα «Όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας» οι εξτρεμιστές του ριζοσπαστικού εθνικού θρησκευτικού κόμματος καλλιέργησαν μια νέα μορφή φανατισμού που εκτρεφόταν από την εντατικοποίηση της πνευματικής διάστασης του σιωνισμού, με αποτέλεσμα οι ισραηλινοί από εκλεκτός λαός του Θεού να γίνουν τα επίλεκτα θύματα όλου του κόσμου!

Γι’ αυτό ένας ακόμη Εβραίος, ο μεγάλος συγγραφέας Πρίμο Λέβι, που γνώρισε τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτός που προσέφερε το αίμα του για τους πληγωμένους ισραηλινούς του πολέμου των έξι ημερών, το 1967, καταδίκασε με κατηγορηματικό τρόπο την εισβολή των ομοεθνών του στον Λίβανο. Η ρομαντική εικόνα, που τροφοδοτούνταν από τους σοσιαλιστές Εβραίους του 19ου αιώνα, για το κράτος του Ισραήλ έχει διαψευστεί πλήρως. Η δισχιλιετής οδύσσεια των Εβραίων μαρτύρων αντί για τη «χώρα της επαγγελίας» κατέληξε κατά ειρωνικό τρόπο σε μία άτεγκτη πολεμική μηχανή, που θεωρεί ότι έχει απέναντί της όλο τον κόσμο!

Στη θυματοποίηση αυτή βασίζεται και η κατηγορία εναντίον του ίδιου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από τον Ισραηλινό υπουργό πληροφοριών και διασποράς Youli Edelstein για «αντισημιτισμό»! Κι αυτό γιατί τα Ηνωμένα Έθνη τόλμησαν να υιοθετήσουν την έκθεση της επιτροπής έρευνας για την πολύνεκρη εισβολή στη Γάζα τον Γενάρη του 2010 που μιλούσε για εγκλήματα πολέμου. Θυμίζουμε ότι το 1995, σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος Λικούντ έκαψαν μια κούκλα-ομοίωμα του Ράμπιν. Λίγο καιρό μετά ο Ράμπιν δολοφονήθηκε από οπαδό του ριζοσπαστικού εθνικού θρησκευτικού κόμματος! Ο φανατισμός αυτός, όταν βρίσκεται στην εξουσία, συνοδεύεται από έναν ορισμένο ολοκληρωτισμό, καθώς αναζητά με τίμημα ακόμη και την εξαφάνιση του Άλλου την Ενότητα, η οποία είναι πάντα «μονολιθική». Το ολοκληρωτικό καθεστώς, παρασυρόμενο από τη φρενίτιδα της βίας εντείνει τον τρόμο και τη βία με μια συνεχώς επιταχυνόμενη κίνηση που τείνει προς την «Αποκάλυψη».

 Εμείς, ναι, είμαστε με τους Παλαιστίνιους, γιατί είμαστε μονόπλευρα υπέρ του αδυνάτου, υπέρ της ελευθερίας και του σεβασμού στην διιστορική αξιοπρέπεια των λαών. Αν οι Ισραηλινοί ήταν στη θέση των Παλαιστινίων θα ήμασταν υπέρ τους, όπως όταν διώκονταν από τους ναζί. Βεβαίως, και δεν είμαστε με τη Χαμάς και τις τρομοκρατικές ενέργειές της. Αλλά αυτές δεν νομιμοποιούν το Ισραήλ να έχει ένα λαό σκλαβωμένο. Δεν μπορούμε να εξισώσουμε τον ισχυρό με τον αδύνατο, τον Γολιάθ με τον Δαβίδ. Γιατί «Το να επιμένεις να διατηρείς την ισχύ σου, το να αρνείσαι να προσαρμόσεις την ταυτότητά σου και σε ένα βαθμό (όταν επιδιώκεις) να ρυθμίσεις κι άλλες σημαίνει πως εμμένεις στη διατήρηση του προβλήματος»(Ρόμπερτ Κούπερ). Το Ισραήλ θα ήθελε ειλικρινά λύση του προβλήματος αν παραιτούνταν από την ισχύ του (πολεμική, δημογραφική ή όποια άλλη). Αντ’ αυτού επιδιώκει μία λύση βάζοντας στη ζυγαριά τη δύναμή του και συγχρόνως θέλει να το βλέπουμε με… ισοδύναμο δίκιο. Αυτό όμως συνιστά μόνιμη αδικία, που όταν συνοδεύεται από ανθρώπινο αίμα, συνιστά έγκλημα…
Είμαστε, λοιπόν, με τους Παλαιστίνιους, γιατί είναι σκλαβωμένοι. Είναι ένας λαός υπό κατοχή. Γι’ αυτό η λύση είναι μία: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»……