Γιατί τώρα; Γιατί η όξυνση της ισραηλινής βαρβαρότητας εναντίον των Παλαιστινίων;
Η απάντηση είναι μία: οι εκλογές. Οι Ισραηλινοί καλούνται να εκλέξουν νέο κοινοβούλιο στις 17 Σεπτεμβρίου και η δεξιά, που κυβερνά, παίζει στο πεδίο που γνωρίζει καλύτερα και είναι το δικό της: εθνικισμός, φανατισμός, θυματοποίηση, εποικισμός.
Εδώ και πολύ καιρό το ακροδεξιό κόμμα Likud, παρότι είναι μειοψηφία, έχει σταδιακά καθιερωθεί ως η κύρια πολιτική δύναμη του Ισραήλ. Είτε πρόκειται για τον Menachem Begin (ο πρώτος που νίκησε την αριστερά), είτε για τον Yitzhak Shamir(του επικεφαλής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης), είτε για τον Benjamin Netanyahu, τον σημερινό πρωθυπουργό. Όλοι τους είναι υποστηρικτές του εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών.
Στις 17 Μαΐου 1977, το Εργατικό Κόμμα χάνει τις εκλογές και, για πρώτη φορά μετά τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, η εξουσία πέρασε στη δεξιά αντιπολίτευση. Το Likud είναι στην κυβέρνηση. Ο Menachem Begin, ο νέος πρωθυπουργός, θέλει την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών. Είναι ένθερμος υποστηρικτής του Gush Emounim («το μπλοκ της πίστης»), της θρησκευτικής σιωνιστικής οργάνωσης που στοχεύει στην ανάπτυξη του εποικισμού στη Δυτική Όχθη. Ο πρώτος «εποικισμός» γίνεται στα ονόματα. Δεν πρέπει πλέον να λέμε «Δυτική Όχθη», αλλά «Ιουδαία και Σαμάρεια». Ο όρος "αποικίες" απαγορεύεται. Ούτε πρέπει να μιλάμε για "οικισμούς», αλλά για εβραϊκές «τοποθεσίες»…
Και η ισραηλινή αριστερά, που ονειρεύονταν τον σοσιαλισμό, που είναι; Κομμάτια κι αποσπάσματα, μια πλειοψηφία που χάνεται στον ναρκισσισμό των μικρών διαφορών της (σύνηθες στην αριστερά), αφήνοντας το δρόμο ανοιχτό στους φασίστες…
*Οι πληροφορίες είναι από την Le Monde Diplomatique
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου