Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2013

Η λιτότητα πέτυχε ο ασθενής απέθανε

Η συνταγή της σκληρής λιτότητας δεν αποδίδει. Το παραδέχονται πλέον και οι πάλαι ποτέ διαπρύσιοι υποστηρικτές της, όπως ο πρόεδρος της ΕΕ, Μ. Χ. Μπαρόζο. Κι έχει απομείνει μόνο του το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε να επιμένει περί του αντιθέτου. Σύμφωνα δε με τον Γερμανό υπουργό οικονομικών η Ελλάδα είναι απτό παράδειγμα ότι «Η πολιτική διάσωσης του ευρώ αποδίδει». Συγκεκριμένα, η Ελλάδα «είχε πέρυσι μικρότερο έλλειμμα… ενώ η ανεργία μειώνεται» δήλωσε ο κύριος Β. Σόιμπλε. Όμως, ουδέν ψευδέστερον τούτου, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι η ανεργία όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά ούτε καν επιβραδύνεται, ξεπερνώντας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία το 27%. Όσο για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας, αυτό εκτοξεύθηκε στο 10% φέτος λόγω του δανεισμού για τη διάσωση των τραπεζών και αναμένεται να οδηγηθεί στο 15% το 2014, όσο δηλαδή και προ των μνημονίων! Ποια πολιτική λιτότητας, άραγε, πέτυχε; Αλλά δεν είναι ανάγκη να διαψεύσουμε εμείς τον Β. Σόιμπλε, όταν αυτό το κάνει –εκτός από τον Μπαρόζο- ...

"Όταν φοβάμαι τραγουδώ"

Τώρα μιλούν για την ελληνική «κοινωνία-μαινάδα», που αρνείται να αποδεχτεί την απώλεια του καταναλωτικού της παραδείσου. Τώρα καταδικάζουν τη δανεική ζωή αυτοί που μέχρι χθες μας βομβάρδιζαν, προσφέροντάς μας «πιστωτικές κάρτες» και υποστηρίζοντας ότι είσαι «ορατός», είσαι κάποιος ανάλογα με το ύψος της δαπάνης σου στις «υπεραγορές-ναούς», ανάλογα με το αυτοκίνητο ή το σπίτι σου, τα οποία είχαν μία χρηστική και μία συμβολική αξία εν ταυτώ. Αυτοί που ποσοτικοποίησαν όλες τις αξίες για να τις πουλούν καλύτερα, οι οπαδοί του λάιφ στάιλ και του γκλάμουρους, τώρα μας μυκτηρίζουν, επειδή λέει θέλουμε «εξιλαστήρια θύματα», όπως ενδεχομένως ο Άκης και η σύζυγός του. Μόνο που τα εξιλαστήρια θύματα δεν τα επιζητεί η… μαινάδα κοινωνία, αλλά τα δημιουργούν οι ίδιοι, αυτοί που κατασκεύασαν και τη χρηματοπιστωτική «φούσκα», η οποία πλέον έχει εξαερωθεί μαζί με το ιδεολογικό της υπόβαθρο. Ο Άκης, συνεπώς, είναι η απαιτούμενη θυσία στο βωμό της διάσωσης των ιδίων, ήτοι της καθεστηκυίας τάξης. Γιατί ...

Τώρα εκμεταλλεύονται τη μιζέρια

Τρία χρόνια Μνημόνια, τρία χρόνια με το πιστόλι στον κρόταφο, τρία χρόνια άγριας λιτότητας και επί τρία χρόνια να επιμένουμε ότι «Η λιτότητα σκοτώνει την αγορά και προκαλεί την ανεργία» και πως «μόνη λύση είναι η ανάπτυξη». Τον πρώτο καιρό οι πολιτικώς ορθοί οπαδοί των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και της διακήρυξης του Καστελόριζου μας κοίταζαν υπό γωνίαν. Τώρα όλοι τους, τα έλεγαν από… τότε. Ούτε μια σταλιά αυτοκριτική απέναντι στο 1, 5 εκατομμύριο των ανέργων, μήτε καν στα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο με άδειο στομάχι ή που γυρεύουν τροφή στους σκουπιδοτενεκέδες της Αθήνας. Αυτά δεν τα λέμε εμείς, αν κάποιοι σκεφτούν να μας εγκαλέσουν για λαϊκισμό, αυτά τα γράφουν οι New York Times, που διαπιστώνουν ότι ο «τρίτος κόσμος» είναι πλέον εγκατεστημένος στην καρδιά της Ευρώπης εξαιτίας της αδιαφορίας της τρόικας και των ηγετών της ΕΕ. «Δεν θα μπορούσα να φανταστώ μια παρόμοια κατάσταση ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου», λέει ένας δάσκαλος στον δημοσιογράφο της αμερικανικής εφημερίδας κ...

Οι "μυτιές" των τραπεζιτών

Ο Μπαρόζο ανακάλυψε ότι «οι πολιτικές λιτότητας έχουν φτάσει στα όριά τους». Αλλά πως, τάχα, το αντιλήφθηκε; Ποια πειραματόζωα, άραγε, δεν άντεξαν; Εν τω μεταξύ, ο αντικαγκελάριος Ρέσλερ, ο Γερμανός πολιτικός που στάζει κυνισμό από παντού, αποκάλυψε ότι το Βερολίνο κερδίζει από το ενιαίο νόμισμα. Άρα κάποιοι χάνουν. Ποιοι είναι αυτοί; Το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς είναι γνωστό ότι χάνουν οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Όσο για τα καθ’ ημάς, εντός ολίγου θα μας παρουσιάσουν και πάλι το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα». Μόνο που δεν μας πληροφορούν αν έχουν αφαιρέσει τα χρέη του Δημοσίου, που επιμένουν να μην αποδίδουν στους ιδιώτες. Αλλά η Ελλάδα, χθες, είχε το βλέμμα της στραμμένο στα δικαστήρια: Εκεί όπου απολογούνταν οι επιστάτες και ο τσιφλικάς της Νέας Μανωλάδας. Βρισκόταν λέει σε «κατάσταση άμυνας», «φοβήθηκαν» και «πυροβόλησαν στο χώμα»(Γιατί όχι στον αέρα;) και εξοστρακίστηκαν, υποστηρίζουν, τα σκάγια και χτύπησαν στο κεφάλι τους… άτυχους εργαζόμενους-μετανάστες! Παρεμπιπτόντως...

Δημοκρατία έκτακτης ανάγκης

«Πως είναι δυνατόν ένα μικρό γεγονός, όπως η νίκη της Νομικής Αθηνών στην Οξφόρδη, να αποκτά τέτοια δημοσιότητα και σημασία;» με ρωτά ο Αλέξανδρος, ο οποίος συμμετείχε στη νικήτρια ομάδα. «Μας έχουν με την πλάτη στο καναβάτσο, Αλέξανδρε, και τέτοιες μικρές νίκες είναι μεγάλες ανάσες. Τις έχουμε πολύ ανάγκη» του απαντώ. Ανάγκη, εξάλλου, μεγάλη έχουμε και τη δημοκρατία, η οποία δεν αποδυναμώνεται μόνο από τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, όπως υποστηρίζει ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας αλλά και από την κατάσταση της εξαίρεσης, όπου το κράτος τίθεται ταυτόχρονα τόσο εντός όσο και εκτός της νομικής τάξης. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η νομοθετική ρύθμιση που απαλλάσσει τους διευθυντές τραπεζών από την παράνομη δανειοδότηση πολιτικών κομμάτων! Εν προκειμένω δεν μιλούμε για τα «παραθυράκια» και τον περίφημο «συνταγματισμό»(δηλαδή τις διαφορετικές ερμηνείες του συντάγματος) αλλά για το παράδοξο, όπου η κρατική εξουσία ως κυριαρχία παρέχει τα θεμέλια της έννομης τάξης και, συγχρόνως, έχει τ...

Ο Φρανκενστάιν εναντίον του δημιουργού του

«Η Ελλάδα θυμίζει Γερμανία του ’30 λόγω Χρυσής Αυγής» γράφει το Spiegel. Μόνο που η Χρυσή Αυγή είναι προϊόν της ανεργίας, των λουκέτων στις επιχειρήσεις και της χρεοκοπίας των νοικοκυριών, όπως στη Γερμανία του μεσοπολέμου. Αλλά αυτό δεν το αναφέρει το γερμανικό έντυπο, ούτε αναφέρει πως ο ναζισμός στη Γερμανία, όπως και ο φασισμός στην Ιταλία, διογκώθηκε όταν χρηματοδοτήθηκε από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Το άλλο γερμανικό έντυπο, η Bild φιλοξενεί συνέντευξη της Α. Μέρκελ, η οποία μέμφεται την πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σύμφωνα με την οποία οι Γερμανοί είναι φτωχότεροι από τους πολίτες της νότιας Ευρώπης, τους οποίους οι πρώτοι καλούνται να διασώσουν. Με άλλα λόγια, η Μέρκελ προσπαθεί να πείσει ότι οι Γερμανοί είναι πλουσιότεροι ως απόρροια της πολιτικής της. Δυστυχώς γι’ αυτή δεν μπορεί να πει ανοιχτά και καθαρά πως η περίφημη «διάσωση» δεν είναι παρά μία καθαρή τοκογλυφία, αφού πρόκειται για δάνεια με ακριβό επιτόκιο. Ήδη είναι πανθομολογούμενο ότι η οικ...

Το κράτος προστατεύει τους "πάνω"

Στη Μανωλάδα οι μπράβοι των δουλοκτητών της φράουλας επιτέθηκαν σ’ έναν δημοσιογράφο κι έναν φωτορεπόρτερ. Είναι η 20η Απριλίου 2011. Κρατάει, συνεπώς, πολλά χρόνια η ντροπή της εργοδοτικής μαφίας των δουλοκτητών. Δύο χρόνια μετά, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» των εγχώριων ανέργων, η Κου Κλουξ Κλαν, που εδώ αποκαλείται Χρυσή Αυγής, και η εργοδοτική μαφία προστατευμένη με χίλια "δίκτυα" με τον κρατικό μηχανισμό και το πολιτικό σύστημα είναι εδώ για να φωνάξουν "ζήτω η δουλεία"! Βλέπω τους γιους και τις θυγατέρες των ανέστιων, των πεινασμένων και των άνεργων του 1930 να πολιορκούν μετά από 83 χρόνια και πάλι τη ζωή, εκεί όπου αυτή εξακολουθεί να καρπίζει. Έρχονται από παντού. Πάνε παντού. Κι απέναντι οι θεατές, εμείς, οι δήθεν συμπάσχοντες με τα πάθη τους, να θεωρούμε πως ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά μία ακόμη τηλεοπτική παράσταση, ένα χάπενινγκ, μία προσομοίωση, ένα θεατρικό παιγνίδι, όπου το δράμα των ηθοποιών θα λάβει τέλος με το τέλος του έργου, μόλις τελειώσουν οι ...

Οι φασίστες της Βοστώνης

Ανθρώπινη φρικωδία στη Βοστώνη. Μα χειρότερο και από το έγκλημα είναι η χαρά κάποιων γι’ αυτό. Δεν αναφέρομαι στους Ταλιμπάν του Πακιστάν, αλλά στους εγχώριους «ταλιμπάν» που εξεδήλωσαν τη χαρά τους για το φονικό χτύπημα. Λες και υπάρχει καλός ή κακός θάνατος, καλή ή κακή βία. Ως εάν η ανθρώπινη ζωή να έχει άλλη αξία όταν είσαι Αφγανός, Παλαιστίνιος ή ένα οκτάχρονο παιδί από τις ΗΠΑ. Ε, λοιπόν, όσοι επιχαίρουν, ας μάθουν πως η βάρβαρη επίθεση ήταν έργο κατά πάσα πιθανότητα Αμερικανών φασιστών, όπως αυτοί που εκκολάπτουν οι αμερικανικοί θεσμοί και οι τελετουργίες σαν αυτή της «Hμέρας των πατριωτών». Η επιλογή της 19ης Απριλίου δεν είναι τυχαία καθώς συμπίπτει με την πρώτη μάχη με τα βρετανικά στρατεύματα στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας(1775). Σε κάθε περίπτωση, ανάλογες βομβιστικές ενέργειες ή εμπρησμοί έχουν γίνει πολλές την ίδια ημερομηνία ή πολύ κοντά σ’ αυτή. Στις ΗΠΑ, επίσης, υπάρχει ιστορικό ακροδεξιάς τρομοκρατίας την τελευταία εικοσαετία. Μη λησμονούμε τη βομβιστική επίθεση στους Ο...

Πόλεμος ζωτικών χώρων

Την ώρα που η Ευρώπη ταλανίζεται από την πολιτική λιτότητας, που επιβάλλει το Βερολίνο, στην κορεατική χερσόνησο λαμβάνει χώρα μία αναμέτρηση γιγάντων. Παραδόξως, οι δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, οι ΗΠΑ και η Κίνα, ενώ αλληλοεξαρτώνται, συγχρόνως συγκρούονται. Η αμερικανική ανάπτυξη ως γνωστόν στηρίζεται στα τεράστια κινέζικα αποθέματα ρευστότητας και στην αγορά εκ μέρους της Κίνας των αμερικανικών ομολόγων. Παρόλα αυτά, οι δύο μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται στην Αφρική και τώρα στην Κορέα. Έχουμε συνεπώς, μία οικονομική (ειρηνική) σύγκρουση που τώρα τείνει να γίνει «θερμή» λόγω του πυρηνικού οπλοστασίου της Βόρειας Κορέας. Κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ επιχειρούν να μειώσουν τον μείζονα ζωτικό χώρο της Κίνας. Με άλλα λόγια, ο πόλεμος πριν γίνει «θερμός» είναι «ειρηνικός». Η αμφισβήτηση της πλανητικής ηγεμονίας των ΗΠΑ από την Κίνα δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η δεύτερη νικά τις πρώτες κατά μέτωπο, αλλά ότι συγκροτεί βαθμηδόν γύρω της έναν μείζονα χώρο, απαγορεύοντας στην πλ...

Ο φασισμός εκκολάπτεται

Άνοιξη κι ανοίγει η φύση, αλλά οι ψυχές παραμένουν περίκλειστες. Ο φόβος της ανεργίας κι ο τρόμος του άλλου δεν έχουν τρόπο να εκτονωθούν ειμή μόνο με ενδορήξεις-αυτοπυρπολήσεις και άλματα στο κενό- ή μ’ εκείνη τη βία που εξωτερικεύεται, που γίνεται φονικό για μία κουβέντα, για μια θέση πάρκινγκ! Ένας κόσμος που έχει χάσει στην ελπίδα του στον ορθό λόγο και καταφεύγει στη μεταφυσική για να εξηγήσει τη δραματική κατάστασή του, μετεωριζόμενος σαν καντήλι του Αγίου Όρους ή σαν τρόφιμος ψυχιατρείου. Και λες, δεν έχει πια οδό; Κι αν έχει, με ποιους θα διοδεύσεις; Πώς μπορείς να ανταποκριθείς στο κέλευσμα του ποιητή που μας μηνά από τα ερέβη «Ξελασπώστε το μέλλον»; Ποιο μέλλον τάχα; Δεν ακούς τη βοή που έρχεται από την κορεατική χερσόνησο; Δεν ακούς, μόνο κορυβαντιείς χορεύοντας για το θάνατο μιας πεθαμένης από καιρό, της Μ. Θάτσερ, χωρίς να βλέπεις το δικό σου χαμό. Ούτε βλέπεις εκείνους που είναι υπεύθυνοι για το χάλι μας και τώρα εμφανίζονται κατήγοροι, πάντα στον αφρό, ότι δήθεν αυτοί «τ...

Οικονομικός ναζισμός

«Η Γερμανία δεν κατέστρεψε άλλη χώρα τόσο, όσο την Ελλάδα». Η επισήμανση δεν ανήκει σε κάποιον Έλληνα αντι-γερμανό, αλλά στην εφημερίδα του Βερολίνου Tagespiegel. Ναι, η γερμανική κατοχή κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχε ως συνέπεια το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, την καταστροφή του 50% των υποδομών και του 75% της ελληνικής βιομηχανίας(σ.σ. στοιχεία από το ίδιο άρθρο). Μόνο που ο σημερινός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε, ο άνθρωπος που διέπεται από την κουλτούρα του λογιστή και του εφόρου, αυτός που υποστήριξε το Γκουαντάναμο και ζήτησε τη χρησιμοποίηση του στρατού στο εσωτερικό της Γερμανίας, αρνείται τόσο τις ζημίες όσο και την αποκατάστασή τους. Είναι ο ίδιος που θεωρεί ότι το Λουξεμβούργο ως φορολογικός παράδεισος δεν είναι το ίδιο με την Κύπρο(σ.σ. ίσως το πρώτο να μην έχει πελάτες ρώσους). Τι θέλει, άραγε, από την Ελλάδα ο Β. Σόιμπλε; Να ακολουθήσει, όπως λέει ο γνήσιος προτεστάντης, τον «καλό δρόμο». Αυτόν του οικονομικού «ναζισμού» που έχει οδηγήσ...

Διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης

Οι Βέλγοι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας με επιστολή τους καταγγέλλουν στην Κομισιόν τη Γερμανία για «αθέμιτο ανταγωνισμό» καθώς εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι αμείβονται με 4-5 ευρώ την ώρα ή 450 ευρώ το μήνα και, μάλιστα, χωρίς ασφάλιση. Ποια θα είναι η απάντηση του Βερολίνου; Κάντε και εσείς το ίδιο! Αυτό, εξάλλου, έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα. Αλλά στη χώρας μας, παρά τη μείωση του εργατικού κόστους κατά 11,2% και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, επενδύσεις δεν γίνονται. Άρα, δεν αρκεί η μείωση των μισθών και η κινεζοποίηση της εργασίας για την προσέλκυση του επιχειρείν. Τι χρειάζεται; Η τόνωση της καταναλωτικής ζήτησης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επενδύσεις στη γειτονική Τουρκία βασίζονται στη μεγάλη εγχώρια αγορά και το ανταγωνιστικό νόμισμα. Ποιος τάχα θα μιλήσει στην Ελλάδα για αύξηση της αγοραστικής δύναμης, δηλαδή των μισθών και των συντάξεων; Αυτό βέβαια λένε τα εγχειρίδια των οικονομικών σχολών στα πανεπιστήμια, το επισημαίνουν τα βιβλία του Λυκείου, το λέει ο υπουργός Ο...

Η Ελλάδα είναι γερμανική αποικία

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αντέδρασε, όταν ο Αμερικανός ομόλογός του Τζακ Λιου κάλεσε τις χώρες που έχουν «τη δυνατότητα» να τονώσουν την καταναλωτική ζήτηση να το πράξουν προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία. «Η ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης θα είναι η ζήτηση των καταναλωτών» επέμεινε ο Λιου, αλλά ο Σόιμπλε αντέτεινε ότι θα προτιμούσε να «μην δίνονται συμβουλές δημόσια» για θέματα που άπτονται της οικονομικής πολιτικής! Όλα εν κρυπτώ, λοιπόν. Αδιαφάνεια παντού. Για να αποκρυβούν τα ιδιοτελή τους σχέδια, όπως συνέβη στην Κύπρο και τώρα στην Ελλάδα. Και «Θα αποδειχθεί στο μέλλον ότι τα κίνητρα της τρόικα δεν ήταν καθαρά» στο θέμα των τραπεζών θα πει ο Αδαμάντιος Πεπελάσης. Αλλά και για μη «σοβαρές πολιτικές» μίλησε ο γνωστός οικονομολόγος, ο οποίος δεν θεωρεί απίθανη την επιστροφή στη δραχμή. Αλλά γιατί αντέδρασε κατ’ αυτό τον τρόπο ο Σόιμπλε; Γιατί όταν ο Λιου μιλάει για την τόνωση της καταναλωτικής ζήτησης χτυπάει την καρδιά της πολιτικής της άγριας λιτό...

Τέλος εποχής

Η Μάργκαρετ Θάτσερ απήλθε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Η γυναίκα με την απίστευτη σκληρότητα που εισήγαγε την «πολιτική του χειρότερου», νικώντας τους ανθρακωρύχους στην φοβερή εκείνη απεργία τους, δεν υπάρχει πια. Παραδόξως, ο θάνατος της Θάτσερ συμπίπτει με τα αδιέξοδα της πολιτικής που εφάρμοσε τόσο αυτή στη Βρετανία όσο και ο Ρήγκαν στις ΗΠΑ και η οποία εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο με την ετικέτα της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης». Αναφερόμαστε στη δεκαετία του 1980, τότε που οι Θάτσερ και Ρήγκαν υλοποιούν τη νέο-φιλελεύθερη οικονομική πολιτική όπου οι κανόνες και τα όρια του κέρδους αίρονται και το κράτος πρόνοιας τσακίζεται. Την ίδια εποχή το τραπεζικό κεφάλαιο αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να κερδίζει χρήματα όχι επενδύοντας στην πραγματική οικονομία, αλλά επενδύοντας στο ίδιο το χρήμα. Έτσι, ο καπιταλισμός-καζίνο είναι πλέον γεγονός. Νεοφιλελεύθεροι, συνεπώς, θα είναι έκτοτε αυτοί που δεν θέτουν όρια στην συσσώρευση του πλούτου, που θεωρούν την φοροδιαφυγή και την φοροαποφ...

Οι κουρσάροι της ζωής μας

Τα νησιά των πειρατών της Καραϊβικής, που οι ταραχώδεις ιστορίες τους γοήτευαν την παιδική μας φαντασία, ποιος θα περίμενε ότι θα κούρσευαν ξανά μετά από αιώνες τις ζωές μας; Αλλά ποιοι είναι οι σύγχρονοι πειρατές; Και ποιος βρίσκεται πίσω από τις σημερινές αποκαλύψεις; Διερωτάται το ελβετικό, οικονομικό περιοδικό Bilan. Κι αυτό καθώς πρόκειται για μία γιγαντιαία επιχείρηση που αφορά 2,5 εκατομμύρια ντοκουμέντα και 122.000 offshore. Οι σημερινοί «κουρσάροι», βέβαια, δεν έχουν ξύλινα πόδια και σεντούκια θησαυρού, μήτε καλύπτρες στα μάτια τους, αλλά είναι κατά το μάλλον ή ήττον μέλη διαφόρων διεθνών «clubs» και διευθυντικά στελέχη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων σημειώνουν οι ερευνητές. Μην ξεχνούμε, όμως, ότι οι «φορολογικοί παράδεισοι» δεν είναι παρά οι τόποι των οποίων τη «σημαία» επιλέγουν οι μεγάλες τράπεζες προκειμένου οι πελάτες τους να αποφύγουν τη φορολόγηση. Αλλά ποιος, άραγε, βρίσκεται πίσω από τις σημερινές αποκαλύψεις; Πολλοί πιστεύουν ότι είναι μία προσπάθεια ελέγχου του χ...

Ηδονιστές χωρίς καρδιά

Δεκάδες χιλιάδες εταιρίες και ιδιώτες, προερχόμενοι από 170 χώρες, είναι οι πελάτες των φορολογικών παραδείσων των νησιών Κέιμαν και των Παρθένων Νήσων. Τα νησιά Κέιμαν των 260 τετραγωνικών χιλιομέτρων θεωρούνται η «μαύρη τρύπα» της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτή η βρετανική αποικία, λοιπόν, είναι το μεγαλύτερο κέντρο offshore εταιρειών (φορολογικών παραδείσων) σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά ποιος επέτρεψε τη λειτουργία τους επί δεκαετίες και ποιος τώρα επιδιώκει να τις ελέγξει; Εκείνοι που τις δημιούργησαν θέλουν τώρα και να τις ελέγξουν, είναι η απάντηση. Αυτοί που θεωρούσαν γραφικούς όσους προειδοποιούσαν ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα λειτουργεί σαν ένα «πανωσήκωμα» που θα προκαλέσει την κατάρρευση του όλου οικοδομήματος, συμπεριλαμβανομένης και της πραγματικής οικονομίας, τώρα τρέχουν για να κάνουν διορθωτικές κινήσεις και να θέσουν όρια. Διαπιστώνεται, όμως, πως τα χρήματα δεν βρίσκονται στους φορολογικούς παραδείσους αλλά στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών του City, της Wall Street, της...