ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Ούτε η οικονομική κρίση ήταν αναπόφευκτη ούτε η λιτότητα ως τρόπος αντιμετώπισής της. Γενικά, η διάγνωση της ασθένειας και η ίασή της έχουν σχέση με την οπτική γωνία των συμφερόντων του καθενός. Έτσι, μπορεί να απαντήσουμε στο εύλογο ερώτημα: Γιατί οι «Μεγάλοι» σώζουν τις τράπεζες και όχι τους λαούς; Γιατί τα εισοδήματα μειώνονται, γιατί εργαζόμαστε περισσότερο και πληρωνόμαστε λιγότερο; Όλα αυτά είναι αναπόφευκτα; Ασφαλώς όχι. Όχι μόνο η λιτότητα και η σωτηρία των τραπεζών αλλά και το άρθρο 104 της συμφωνίας του Μάαστριχτ και το αντίστοιχο άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που απαγόρευαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα(ΕΚΤ)και στις Κεντρικές εθνικές Τράπεζες να δανείσουν δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, είναι απολύτως ιδεολογικές επιλογές. Η παραπάνω απαγόρευση υποχρεώνει τα κράτη της ΕΕ να καταφεύγουν στον τοκογλυφικό ιδιωτικό δανεισμό των περίφημων αγορών για να διατηρήσει το κοινωνικό κράτος (νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμοούς κ.ά.). Κατ’ αυτό τον τρόπο το δημόσιο χρέο...

«Όσο ζω, ευρωομόλογα δεν θα υπάρξουν» φέρεται να δήλωσε η Άγκελα Μέρκελ σε κλειστή συνεδρίαση των βουλευτών του κόμματός της. Δραματική η ρήση, η οποία εκ πρώτης όψεως παραπέμπει σε ιδεοληψία ψυχοπαθολογικής υφής. Μία πιο προσεκτική, όμως, ανάγνωση οδηγεί στο ενδεχόμενο της σκόπιμης διαρροής στο πλαίσιο των παζαριών που θα λάβουν χώρα στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, σήμερα και αύριο. Για την ακρίβεια, υπάρχει η περίπτωση να αποφασισθεί η «κοινοτικοποίηση», δηλαδή η αντιμετώπιση από κοινού, όχι του συνόλου των εθνικών χρεών αλλά μέρους του. Θα έχουμε, με άλλα λόγια, ευρωομόλογα για ένα μέρος του χρέους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μέχρι σήμερα η ευρωζώνη δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους που προκλήθηκε από το τσουνάμι του 2008 στη Γουόλ Στρητ. Κι αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην επιμονή του Βερολίνου να επιχειρεί να σβήσει τη φωτιά της ευρωπαϊκής κρίσης με βενζίνη(λιτότητα), η οποία τελικά προκάλεσε πιο βαθιά ύφεση. Κι αυτό όταν υπήρχαν τα ανάλογα προηγούμενα ...

Λέει πως κάποιος προφήτης-κλοσάρ προφήτεψε την καταστροφή και επιβεβαιώθηκε. Τώρα προλέγει την μεγάλη πείνα. Μόνο που δεν χρειάζεται προφήτης για να δει αυτό που ήδη υπάρχει. Γιατί η μεγάλη ένδεια είναι εδώ. Βγαίνει κάθε σούρουπο στους δρόμους και ψάχνει στους κάδους σκουπιδιών. Δύο εκατομμύρια ψυχές αναζητούν τροφή καθώς βραδιάζει κι εμείς δεν θωρούμε το ήδη υπάρχον. Μόνο ο ευαίσθητος ψευδο-προφήτης «βλέπει» οικογένειες ολόκληρες να γυρεύουν εναγώνια τροφή! Ναι, η πείνα είναι εδώ. Είναι, επίσης, στη Σεβίλη, εκεί όπου 36 άστεγες οικογένειες κατέλαβαν περί τα μέσα Μαΐου ένα κτήριο, που κατασκευάστηκε το 2008 και έκτοτε παρέμενε άδειο. Το φαινόμενο εξαπλώνεται ραγδαία και στην άγρια χτυπημένη από τη λιτότητα Ισπανία. Στην Ελλάδα, όμως, για να δούμε και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα, αντί να προσφύγουμε στη λογική, καταφεύγουμε στη μεταφυσική –ευνοούν και οι ασθένειες των πολιτικών, οι παραιτήσεις και οι αντικαταστάσεις! Απέναντι σε όλα αυτά, όμως, τι μπορεί να πει ένας γραφιάς, ένας...

Τα μίντια συντελούν στην οικονομική κρίση διατείνεται ο τηλεοπτικός σχολιαστής, γιατί κατά τη γνώμη του δημιουργούν αρνητικό κλίμα. Όμως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η συγκεκριμένη τρομοκρατική χρήση τους –δημιουργία ψυχολογικών εφέ- δεν είναι η πρωταρχική αιτία της κρίσης. Απλώς, βρίσκονται στην υπηρεσία του καπιταλισμού-καζίνο, όπου κυριαρχεί το Χρηματιστήριο και στο οποίο κάποιοι κερδίζουν και «οι τελευταίοι πάνε στο διάβολο»(Τζ. Γκαλμπρέηθ). Οι τελευταίοι, οι «κάτω» πληρώνουν πάντα τα σπασμένα. Για την ακρίβεια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των περιφερειακών χωρών, οι πιο τελευταίοι από τους τελευταίους, υφίστανται τα δεινά περισσότερο από τους συναδέλφους τους των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών. Αλλά ποια είναι η πραγματική αιτία της σημερινής κρίσης; Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή οι τράπεζες που καταβροχθίζουν την πραγματική οικονομία, είναι η απάντηση. Για την ιστορία, η πρώτη κρίση δανεισμού συμβαίνει με το χρέος των χωρών του Τρίτου Κόσμου -μετά τον Β΄ Παγκόσμιο...

Για το Chaos(Χάος), το χωριό της Κάτω Ιταλίας και του Πιραντέλο, μιλούσε ο ποιητής. Το Chaos, την ταινία των αδελφών Ταβιάνι ανακάλεσα στη μνήμη μου, συνομιλώντας με τον συνάδελφο και ακούγοντας τη μουσική του Νικόλα Πιοβάνι στη δημόσια τηλεόραση, αυτή την οποία κάποιοι θέλουν να κάνουν εκ νέου κομματική. Χάος, λοιπόν, στις ζωές μας, χάος στις ψυχές και στα μυαλά μας. Ο νόμος της ζούγκλας, ο νόμος του ισχυρότερου, ακόμα και σ’ αυτόν το δύσκολο καιρό, έχει επιβληθεί παντού. Μιλώ για εκείνους που βρίσκουν την ευκαιρία να κερδίσουν παραπάνω από τη δυστυχία. Μιλώ για τη παλιά και τη νέα διαπλοκή, για τους συνεργάτες της τρόικας, γι’ αυτούς που δείχνουν τους άλλους, αυτούς που πρέπει να χαθούν, προκειμένου να μείνουν οι ίδιοι, όσο γίνεται πιο λίγοι στη μοιρασιά του κέρδους. Οι υπόλοιποι ας χαθούν στον Καιάδα της ανεργίας και των λουκέτων. Αλλά να, η μουσική του «Χάους» ανακαλεί τις οικείες φωνές, τους ήχους και τους παλαιούς των ημερών, αναδεικνύει τις ρίζες, την αγάπη, τη γιορτή γύρω από έ...

«Διακήρυξη κυβέρνησης εθνικής ευθύνης» είναι ο τίτλος της προγραμματικής συμφωνίας των τριών εταίρων του κυβερνητικού συνασπισμού. Η «διακήρυξη» σημαίνει πως έχουμε ένα συμφωνημένο πλαίσιο μεταξύ των τριών κομμάτων, γεγονός πρωτοφανές για τα ελληνικά πολιτικά χρονικά, όπου η κουλτούρα συνεργασιών είναι ανύπαρκτη. Κατ’ αρχήν, συνεπώς, είναι ένα θετικό γεγονός. Το ερώτημα, τώρα, είναι: θα αντέξει αυτή η «πολιτική αιμομιξία» ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων; Τι θα συμβεί, δηλαδή, αν η τρόικα επιβάλλει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και πολύ περισσότερο νέες μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις; Αν λάβουμε υπόψη ότι «Κόκκινη γραμμή» είναι η μη διακινδύνευση της «παραμονής στο ευρώ», τότε ίσως και να γίνουν δεκτές οι μειώσεις και οι απολύσεις. Θα αντέξει, όμως, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και η ΝΔ το πολιτικό κόστος της συνέχειας των αντιλαϊκών πολιτικών της λιτότητας; Ήδη, το πολιτικό κόστος τέθηκε στο εσωτερικό τόσο του ΠΑΣΟΚ(συμμετοχή στην κυβέρνηση όχι «εν ενεργεία πολιτικών»), όσο και εντός της...

Πρωθυπουργό έχουμε, κυβέρνηση έχουμε, και τώρα τι περιμένουμε; «Χειροπιαστή ελπίδα» είπε ο νέος πρωθυπουργός. Τι σημαίνει, όμως, χειροπιαστή ελπίδα; Σημαίνει «να πάρω ανάσα, να ξαναβρώ το χαμόγελό μου, να έχω τα φάρμακα που δικαιούμαι», μου είπε μία πανέμορφη κοπέλα από το ειδικό καροτσάκι της, όπου την έριξε η σκλήρυνση κατά πλάκας. Ναι, να ξαναβρούμε το πρόσωπό μας, την αξιοπρέπειά μας, τις δουλειές μας, τη σύνταξή μας, να επιστρέψουν τα χρήματα, που μας λήστεψαν από τα ασφαλιστικά μας ταμεία, τα χρήματα που μας έκλεψαν τα λαμόγια μέσω των ποικίλων δημόσιων προμηθειών και μιζών, αυτό είναι «χειροπιαστή ελπίδα». Δεν είναι, όμως, προστασία της αξιοπρέπειας, όπως έλεγαν οι παρουσιαστές της τηλοψίας, χθες, όταν ο τηλεοπτικός φακός δεν εστιάζει στο πρόσωπο των ανθρώπων που προσέτρεξαν για να παραλάβουν μερικά δωρεάν λαχανικά από την πλατεία Αιγύπτου, τα οποία προς τιμή τους μοίραζαν οι αγρότες της Ιεράπετρας. Γιατί οι άνεργοι και οι απελπισμένοι έχουν απολέσει την αξιοπρέπειά τους τόσο μέ...

«Πέσε κάτω». Το ουρλιαχτό, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, επαναλήφθηκε αρκετές φορές, σηκώνοντας στο πόδι την ήσυχη γειτονιά του Περιστερίου. Ένας αστυνομικός περνάει χειροπέδες σ’ έναν νεαρό, που είναι μπρούμυτα στο έδαφος. «Τον έχω, μη τρέχεις» λέει στο συνάδελφό του, ενώ σηκώνει βίαια τον συλληφθέντα. «Τον έχεις, μην ασκείς βία» του φωνάζω. «Αν χτυπούσε το παιδί σου, δεν θα το έλεγες» μου απαντά και αισθάνομαι πως είναι έτοιμος να με συλλάβει. Κι όμως θα το έλεγα γιατί «μου συνέβη» του αντιτείνω. Αγριεύει. Αλλά ο συνάδελφός του τον παροτρύνει να φύγουν, αφού ρίχνουν σύμφωνα με πληροφορίες τον συλληφθέντα στο πορτ-παγκάζ ενός αυτοκινήτου. Μαθαίνω ότι κάπου αλλού ένας δημοτικός αστυνομικός χτυπάει έναν δημοσιογράφο, που προσπάθησε να καταγράψει μία παρόμοια βιαιότητα μετά από σύλληψη. Αντιλαμβάνομαι την ένταση, αλλά αδυνατώ να καταλάβω πως μπορεί να δέρνει κανείς έναν δεμένο άνθρωπο, όποιος κι αν είναι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας νεαρός κινδυνεύει να χάσει το νεφρό του μετά τον ξυλοδαρ...

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν ήταν η λογική που επικράτησε του συναισθήματος, αλλά ο φόβος που κατίσχυσε της οργής. Η πρωτοφανής παρέμβαση και οι απειλές των Financial Times Deutschland (μεταξύ άλλων) έπιασαν τόπο. Η ίδια εφημερίδα δικαιολογείται για την ενέργειά της αυτή, γράφοντας πως στις ελληνικές εκλογές διακυβευόταν όχι μόνο το μέλλον της Ελλάδας αλλά και το μέλλον της Γερμανίας, η κοινωνική και υλική ευημερία που επιτεύχθηκε μετά από προσπάθειες δεκαετιών! Αλλά σε ποια ευημερία αναφέρεται η εφημερίδα; Στην ευημερία μόνο της Γερμανίας. Αυτή η οποία στηρίζεται στη δυστυχία των Ελλήνων και των νοτιο-ευρωπαίων γενικά, καθώς τα ελλείμματα της Ελλάδας και του ευρωπαϊκού νότου είναι τα πλεονάσματα και η ευημερία της Γερμανίας. Με άλλα λόγια, η εφημερίδα δικαιώνει με το χθεσινό σχόλιό της, αυτόν που κατηγορούσε ως «δημαγωγό», τον Αλ. Τσίπρα, καθώς ομολογεί ότι η παρέμβασή της ενείχε σκοπιμότητα! Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Για την ακρίβεια ο μισός φόβος. Ο άλλος μισός είχε ενδοβ...

Στην Άρτα στήνουν ενέδρες και κυνηγούν τους μετανάστες στα χωράφια και στους πορτοκαλεώνες. Στο Μεσολόγγι, όπως και στις γειτονιές της Αθήνας, οι κάτοικοι δεν καλούν την απούσα και πάντα αναποτελεσματική αστυνομία, αλλά τη Χρυσή Αυγή, η οποία λειτουργεί δίκην παρα-αστυνομίας με χαρακτηριστικά Κου Κλουξ Κλαν, αυτοδικώντας, τρομοκρατώντας και χτυπώντας, δίκαιους και μη, μετανάστες. Αυτή η παραστρατιωτική οργάνωση επιβραβεύθηκε, και χθες, από τους εκλογείς, εκφράζοντας το θρίαμβο της αμάθειας, του μίσους αλλά και της απελπισίας. Εδώ, όμως, δεν υπάρχει απλώς ένα φασιστικό μόρφωμα αλλά και το στοιχείο εκείνο που θα αποτελέσει τη μία πλευρά του επαπειλούμενου πλέον κοινωνικού εμφυλίου. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Και στη Βρετανία προ καιρού τα συνδικάτα είχαν ξεσηκωθεί, όχι εναντίον των τραπεζών, όχι εναντίον αυτών που προκάλεσαν την οικονομική κρίση, ούτε εναντίον της κυβέρνησης, αλλά εναντίον των μεταναστών! Το «εσωτερικό προλεταριάτο» επιτίθεται στο «εξωτερικό προλεταριάτο». Η μ...

Πολύ αργά το βράδυ θα έχουμε μία εικόνα για το νικητή των εκλογών. Η διαφορά είναι πολύ μικρή.

Θέλω να γράψω για την επικινδυνότητα του πολιτικού μορφώματος που αποκαλείται «Χρυσή Αυγή», για τη βία που ασκεί εναντίον των μεταναστών, πάνω σε δυστυχισμένες ανθρώπινες υπάρξεις, για τις επιθέσεις στην Αγία Παρασκευή, στα Γλυκά Νερά, στο τρένο της Αθήνας, στην Άρτα. Ήθελα να γράψω για τη διαπλοκή, που συνεχίζεται καθώς νέα μίντια ξεφυτρώνουν στον καιρό της άγριας ύφεσης(με τι αλήθεια χρήματα;), ενώ οι εκπρόσωποι των κομμάτων εξακολουθούν να μοιράζουν «στημένες ερωτήσεις» στους δημοσιογράφους. Όμως η βία αυτή ωχριά μπροστά στη βία των διεθνών τοκογλύφων, αυτών που χθες δάνεισαν την Ισπανία με επιτόκιο 7%! Η βία αυτή καταδικάζει και στέλνει στο θάνατο ολόκληρους λαούς δια μιας, μ’ έναν σπασμό. Αλλά πως σκέφτονται οι τοκογλύφοι για την Ευρώπη, για την Ελλάδα; Σύμφωνα με μελέτες της Ελβετικής τράπεζας Picter & Cie(πηγή AgoraVox) για τη χώρα μας υπάρχουν τρία μετεκλογικά σενάρια. Στο πρώτο, έχουμε μία κυβέρνηση που υιοθετεί τα μέτρα λιτότητας του Μνημονίου. Όμως το σενάριο αυτό θεωρεί...

Ακούς τους επικεφαλείς των δύο κομμάτων, που δημοσκοπικά φέρονται να έχουν την προτίμηση του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων ψηφοφόρων, και διερωτάσαι, ποιον να ψηφίσεις την Κυριακή; Τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ; Το επιχείρημα της ΝΔ είναι πως η Ευρώπη αλλάζει, ότι ο συσχετισμός δυνάμεων διαφοροποιείται και η Ελλάδα οφείλει να είναι εντός της ευρωζώνης, μη ρισκάροντας την έξοδό της με μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και ότι απλώς χρειάζονται κάποιες αλλαγές στο Μνημόνιο και ασφαλώς Ανάπτυξη. Ο αριστερός πολιτικός σχηματισμός από την πλευρά του διατείνεται πως ήδη το Μνημόνιο μας οδηγεί στην καταστροφή και χρειάζεται η ακύρωσή του. Πως θα γίνει, όμως, η ακύρωσή του; Δεν υπάρχει το ρίσκο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ; Θα το ρισκάρουμε λέει ο κ. Τσίπρας. Τούτων δοθέντων, ο ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει. Πως θα ψηφίσει όμως; Ανάλογα με την οπτική γωνία απ’ όπου βλέπει τα πράγματα νομίζουμε πως είναι η απάντηση. Έτσι, ένας πλούσιος, που έχει στείλει τα χρήματά του στο εξωτερικό, ή όπως λέει ο Σόιμπλε «...

Η γενίκευση είναι φασισμός. Το να βάζεις στο ίδιο σακούλι θύτες και θύματα είναι κατάφωρη αδικία. Το να επιμένεις, συνεπώς, όπως η κ. Λαγκάρντ ότι οι Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους, είναι συγχρόνως αδικία και αντιδημοκρατική γενίκευση. Γιατί οι Έλληνες πληρώνουν φόρους. Απλώς δεν πληρώνουν όλοι. Πολύ χειρότερα, πληρώνουν οι «κάτω», πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, πληρώνουν ακόμα και οι άνεργοι, ενώ οι πλούσιοι φοροαποφεύγουν και φοροδιαφεύγουν στους φορολογικούς παράδεισους υπό την ομπρέλα και τη συνενοχή του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιος επώνυμος λέει "ελάτε να μας βρείτε". Ενώ οι Έλληνες εφοπλιστές έμπλεοι πατριωτισμού, απειλούν να φύγουν εάν φορολογηθούν! Όμως που κρύβονται οι φοροδιαφεύγοντες; Εκτός από τους φορολογικούς παραδείσους κρύβονται και στις γενικεύσεις της κ. Λαγκάρντ. Εκεί μέσα κρύβονται οι ένοχοι, οι πραγματικοί φοροφυγάδες, δηλαδή οι πολύ πλούσιοι, εκείνοι τους οποίους εκπροσωπεί το ΔΝΤ και οι τράπεζ...

Η Ένωση της Ευρώπης έγινε για να αποφευχθεί η τραγωδία της δεκαετίας του 1930, για να ελεγχθούν οι εθνικιστικοί ναρκισσισμοί και οι σωβινισμοί που έβαλαν φωτιά δύο φορές, πρώτα στη γηραιά ήπειρο και μετά σε ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί οι Γερμανοί δεν διδάσκονται από την Ιστορία; Γιατί, σήμερα, εξακολουθούν να είναι «κολλημένοι» στον κίνδυνο του υπερπληθωρισμού του 1923 παρά στο θάνατο της δημοκρατίας του 1933; Τα ερωτήματα που έχουν τεθεί κατ’ επανάληψη από τη στήλη, επαναδιατυπώνουν οι διάσημοι οικονομολόγοι Φέργκιουσον και Ρουμπινί στο Der Spiegel. Οι τελευταίοι, μάλιστα, εκτιμούν ότι αν ακολουθηθεί η σημερινή πορεία «Η ιστορία θα μπορούσε να επαναληφθεί». Να ξεσπάσει, δηλαδή, ένας τρίτος πιο καταστροφικός από ποτέ παγκόσμιος πόλεμος. Αλλά γιατί οι Γερμανοί επιστρέφουν στο 1923 και όχι στο 1933; Γιατί επιστρέφουμε στο παρελθόν για να εξυπηρετήσουμε και να νομιμοποιήσουμε τις ανάγκες ή τους σκοπούς του παρόντος. Με άλλα λόγια, το 1933 σημαίνει ότι το σημερινό πρόβλημα της οικονομικής κρ...

Μέχρι χθες για όλα τα δεινά της ευρωζώνης ευθύνονταν η Ελλάδα. Μετά την Ισπανία όλοι αντιλαμβάνονται αυτό που επί δύο χρόνια φωνάζουμε ότι δηλαδή το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και αφορά στη σχέση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με την πραγματική οικονομία. Για την ακρίβεια τα κεφάλαια των τραπεζών είναι εκατοντάδες φορές πάνω από την πραγματική οικονομία(αρρύθμιστο κεφάλαιο), δημιουργώντας τεράστιες φούσκες που σκάνε. Έτσι, το 2008 είχαμε τη φούσκα του κατασκευαστικού τομέα στις ΗΠΑ, το 2010 τη φούσκα των φαραωνικών έργων στην Ελλάδα(Ολυμπιακοί Αγώνες 2004) και, σήμερα, την αντίστοιχη φούσκα στην Ισπανία. Η κρίση των τραπεζών έχει σχέση με το παιγνίδι αυτό. Με άλλα λόγια, το τραπεζικό κεφάλαιο από το 1980 και μετά(εποχή Θάτσερ, Ρήγκαν) κατάλαβε ότι μπορεί κερδίζει χρήματα όχι επενδύοντας στην πραγματική οικονομία, αλλά επενδύοντας στο ίδιο το χρήμα. Αυτό είναι ο λεγόμενος καπιταλισμός-καζίνο. Τα σπίτια, τα κατασκευαστικά έργα, ακόμα και τα σιτηρά δεν είναι παρά προφάσεις για την εξαγωγή ...

Η κρίση της Ισπανίας πανικοβάλει την παγκόσμια οικονομία. Οι Ομπάμα και Κάμερον πιέζουν την Μέρκελ να λάβει τάχιστα αποφάσεις. «Η εμμονή στη λιτότητα και τα μέτρα διάσωσης αποδείχτηκαν ημίμετρα» επισημαίνει και ο Economist, καλώντας με τη σειρά του τη Γερμανίδα καγκελάριο να λάβει αποφάσεις. Η Άγκελα Μέρκελ, όμως, εξακολουθεί να εμμένει στην ίδια οικονομική πολιτική, απειλώντας, μάλιστα, τους Έλληνες πως «Η τήρηση του Μνημονίου (σ.σ. των μέτρων λιτότητας) είναι προϋπόθεση για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ». Όλα τούτα οξύνουν το αντιγερμανικό αίσθημα τόσο στις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης όσο και στις κεντρικές, οι οποίες έχουν αρχίσει να «μολύνονται» από τον οικονομικό, μεταστατικό «καρκίνο». Οι δεύτερες(κυρίως η Γαλλία και η Ιταλία) αγανακτούν από την άρνηση της Γερμανικής κυβέρνησης να δεχθεί την έκδοση ευρωομολόγων, κάτι που σημαίνει ότι το χρέος θα αντιμετωπίζεται από κοινού και θα αποθαρρύνει εντελώς τις περίφημες «αγορές». Γιατί, όμως, η Γερμανία επιμένει σ’ αυτή την ατελέσφορ...

Το φασιστικό φαινόμενο είναι εδώ. Ήταν πάντα εδώ. Γιατί όπως έλεγε ο Πρίμο Λεβί «ο φασισμός προϋπήρχε του Χίτλερ και του Μουσολίνι και εξακολουθεί να υπάρχει, έκδηλα ή άδηλα, και μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντού, στον κόσμο, όπου αρχίζουμε με την κατάπνιξη των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του δικαιώματός του στην ισότητα, ολισθαίνουμε ταχύτατα στο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης...». Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα ένα απέραντο στρατόπεδο εργασίας, ένα Μπούχενβαλντ. Αλλά και οι εγχώριοι θαυμαστές τους –συστημικοί και μη- επιβάλλουν τη στρατιωτικοποίηση και την καθαρότητα της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό είναι ο φασισμός. Φασισμός είναι τα απαράδεκτα τηλεοπτικά χαστούκια, αλλά και ο ρατσιστικός λόγος του αρχηγού Μιχαλολιάκου στην κρατική τηλεόραση, που ανήγαγε σε μοναδική παγκόσμια αξία τη δική του εθνική κουλτούρα(όπως την αντιλαμβάνεται), το δικό του τρόπο σκέψης και ζωής, αρνούμενος το σεβασμό στους τρόπους των άλλων λαών, στην κατακτημένη διισ...

Οι επιθέσεις της Λαγκάρντ, του Σόιμπλε, της Μέρκελ και εν γένει της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ εναντίον των Ελλήνων συλλήβδην παραπέμπει σε μία αντιμετώπιση των κατοίκων αυτής της χώρας κατά το ανάλογο του homo sacer, του «Ιερού ανθρώπου», ουσιαστικά του «καταραμένου», που νομιμοποιεί την πράξη της νομικής ανθρωποκτονίας στο ρωμαϊκό δίκαιο. Έτσι, αυτός που έχει δηλωθεί homo sacer αποκλείεται από την κανονική νομική προστασία και μπορεί να δολοφονηθεί ατιμωρητί από τον καθένα. Οι Εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία ήταν ίσως ο απόλυτος homo sacer, αλλά προτού εγκλειστούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονίας, θα έπρεπε πρώτα να τους αφαιρεθεί η γερμανική ιθαγένεια και οι προστασίες που προέρχονται από αυτή. Η «απογύμνωση» από κάθε πολιτικό και νομικό δικαίωμα, τους καθιστά απάτιδρες, ανέστιους και εντέλει όντα με μη πολιτική αλλά ούτε καν με ανθρώπινη υπόσταση. Σύγχρονο παράδειγμα του homo sacer είναι οι μετανάστες, οι οποίοι στερούνται κάθε είδους επίσημης νομικής προστασίας και οι οποί...

Φιτζέραλντ και Ζίζεκ, ο πρώτος θα ακτινογραφήσει την αμερικάνικη κοινωνία της ραγδαίας ανάπτυξης και του γρήγορου πλουτισμού της δεκαετίας τους 1920, που θα καταλήξει στο κραχ του 1929, με το μυθιστόρημα «Ο μεγάλος Γκάτσμπι». Ενώ ο δεύτερος -φιλόσοφος και κοινωνιολόγος- θα μιλήσει για μία ολόκληρη χώρα, η οποία θα έχει την τύχη ενός σύγχρονου Γκάτσμπι. Πρόκειται για την Ελλάδα της μεγάλης ανάπτυξης(μιας ανάλογης φούσκας) των αρχών του 21ου αιώνα, η οποία θα γίνει το πειραματόζωο της Ευρώπης. Ο Ζίζεκ πέρα από το αν διαφωνεί κανείς με την πολιτική του τοποθέτηση, είναι χρήσιμος για τις διαπιστώσεις του. Και δεν αναφέρομαι στην αναφορά του ότι «οι Έλληνες πολεμούν» και "δεν είναι παθητικά θύματα", αλλά στο ότι είναι μυθοπλασία πως θα καταφέρουμε να πληρώσουμε το χρέος και, ακόμη, ότι «Η Ελλάδα δεν μπορεί να κερδίσει χωρίς την Ευρώπη». Με άλλα λόγια, η χώρα μας δεν έχει τύχη αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη. Αυτό είναι μία γενική παραδοχή. Κάποιοι, μάλιστα, θεωρο...

«Ήρθε η ώρα της Αριστεράς» ακούστηκε, χθες, στην αίθουσα της Αθηναΐδας. Αλλά τι κομίζει η Αριστερά, αν όντως ήρθε η ώρα της; Πέραν της ακύρωσης του Μνημονίου, της εθνικοποίησης των τραπεζών και της δήμευσης των περιουσιών των φοροφυγάδων η Αριστερά του κ. Αλ. Τσίπρα κομίζει και μία νέα συμβολική τάξη μέσω της κουλτούρας των «άσπρων πουκάμισων», που παραπέμπει στο ζιβάγκο του Αντρέα Παπανδρέου. Δεν είναι καθόλου τυχαία η αντίδραση του ευαίσθητου στην παχυσαρκία Θ. Πάγκαλου, αλλά ακραίου σε ό,τι αφορά τα ανοιχτά, αγραβάτωτα πουκάμισα και τους απεριποίητους σβέρκους. Ο ύμνος στη γραβάτα του πρώην υπουργού παραπέμπει στην υπεράσπιση της «σημαίας» της απερχόμενης πολιτικής τάξης. Γιατί είναι αλήθεια ότι η ενδυμασία, το πώς κάθεται-αναπαύεται, πως περπατάει ή κοιμάται (οι Μασάι κοιμούνται όρθιοι) ένας άνθρωπος ποικίλλουν ανάλογα με τις κοινωνίες, την αγωγή, τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, τη μόδα, το γόητρο και το κύρος. Δεν είναι τυχαίο το ενδυματολογικό αλαλούμ στα τέλη του 19ου αιώνα ότ...