«Και εγώ ο ίδιος έκανα λάθη» δήλωσε στο Spiegel ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Ο δημοσιογράφος αδράχνει την ευκαιρία και ρωτά ασκαρδαμυκτί, «Ποια;». Ο ενικός μετατρέπεται αμέσως σε πληθυντικό και τα λάθη γίνονται συλλογικά «Ζήσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας. Ως μέλος της ευρωζώνης ήταν εύκολο για την Ελλάδα να δανείζεται φτηνά. Και αυτά τα χρήματα τα επενδύσαμε λανθασμένα. Εκθρέψαμε έτσι ένα σύστημα, που δεν ήταν ανταγωνιστικό. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια πετύχαμε και πολλά…». «Και εγώ ο ίδιος έκανα λάθη». «Ποια;» Το ερώτημα μένει να αιωρείται αναπάντητο. Τελικά, ένας Παπανδρέου ακόμα κι όταν ομολογεί τα λάθη του, το κάνει για να τονίσει το αλάθητό του! «Σχεδόν όλα τα ισχυρά συνδικάτα είναι στα χέρια των κομματικών φίλων σας», επιμένει ο δημοσιογράφος. «Δεν υπάρχουν εδώ οι καλοί κι εκεί οι κακοί» απαντά ο πρώην πρωθυπουργός, απαντώντας σε ερώτηση που είχε, ενδεχομένως, στο μυαλό του. Ενώ από μακριά ακούγεται ο αντίλαλος της φωνής του Θ. Πάγκαλου να μέμφεται τον Χρ. Παπουτσή ότι είναι αδιανόητο «ο κάθε Φωτόπουλος να καταλαμβάνει τη ΔΕΗ και να χρειάζονται μέρες για να επέμβει η αστυνομία». Ακόμη και ο συνδικαλιστής Φωτόπουλος και άλλοι που έχουν προέλθει από την ίδια «μήτρα» με τον κύριο Πάγκαλο θεωρούνται πλέον «τραμπούκοι, αλήτες, κακοποιοί» ου μην και… τρομοκράτες. Κι αυτό γιατί κάποιοι τολμούν να λοιδορούν τον αντιπρόεδρο της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, ο κ. Πάγκαλος να χαρακτηρίσει «αλήτη» και τον άνεργο που διαμαρτύρεται, ή ακόμα και τον Γερμανό φιλόσοφο Γ. Χάμπερμας που… τολμά να θεωρεί απαράδεκτη την «απώλεια της ελληνικής κυριαρχίας» και να δηλώνει πως είναι «θυμωμένος με τους πολιτικούς, με την ελίτ, με τα μέσα ενημέρωσης» καθώς και με τη δικτατορία των αγορών που επέβαλλαν τις κυβερνήσεις που ήθελαν στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στο Βέλγιο!
Κάποιοι, όπως ο κ. Πάγκαλος, θεωρούν ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, ότι η επιβολή των αγορών είναι αναπόφευκτη και πως δεν ευθύνεται η συνταγή του Μνημονίου για την αποτυχία αλλά η μη αποτελεσματική εφαρμογή του. Στην ίδια λογική κινούνται κι αυτοί που διατείνονται ότι η επιστροφή στην εθνική αυτάρκεια(από-παγκοσμιοποίηση) είναι αδύνατη, καθώς παραπέμπει στην Αλβανία του Χόντζα. Ασφαλώς είναι δύσκολο από τη μαγιονέζα(παγκοσμιοποίηση) να επιστρέψεις στο λάδι(σύνορα), στα αυγά(εθνικό νόμισμα) και στη μουστάρδα(απόλυτη εθνική κυριαρχία) που χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή της, αλλά το θέμα είναι να υπάρξουν επιτέλους κανόνες. Προπάντων, πρέπει να υπάρξουν κανόνες προστασίας της εργασίας και των εργαζομένων. Αυτό συνιστά τη βασική πολιτική προτεραιότητα για τους παραπονούμενους και μη πολιτικούς, για τα κόμματα και τα συνδικάτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου