Πρόδρομα φαινόμενα

Χιλιάδες Ιταλοί ξεχύθηκαν στους δρόμους της Ρώμης για να γιορτάσουν το τέλος της εποχής Μπερλουσκόνι. Προσδοκίες δημιούργησε και στην Αθήνα η νέα κυβέρνηση υπό τον τεχνοκράτη Λουκά Παπαδήμο. Μεσσίας ο Μόντι, ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός και άνθρωπος των Βρυξελλών, μεσσίας και ο Παπαδήμος, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με τον τρόπο παρουσίασης των συστημικών μίντια. Όμως, οι εξελίξεις και οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας δεν εξαρτώνται από έναν άνθρωπο αλλά από τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Και οι πολιτικές αυτές είναι λανθασμένες. Εξάλλου, τα ίδια μέσα ενημέρωσης δεν αποθέωναν κάποτε τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Σίλβιο Μπερλοσκούνι τους σημερινούς αποδιοπομπαίους τράγους; Οι αλλαγές, συνεπώς, δεν σημαίνουν τίποτα στο βαθμό που οι ίδιες πολιτικές θα προκαλούν ή θα βαθαίνουν τα ίδια αδιέξοδα. Η αντίληψη ότι οι προηγούμενοι ήταν ανίκανοι και αναποτελεσματικοί πάσχει καθώς εθελοτυφλεί μπροστά στην αποδεδειγμένη αποτυχία της εφαρμοσμένης μνημονιακής πολιτικής της άγριας λιτότητας. Μπορεί οι νέες κυβερνήσεις να κερδίσουν λίγο χρόνο, αποδυναμώνοντας -σε συνδυασμό με την αστυνομική καταστολή(όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες στις ΗΠΑ του… δημοκρατικού Ομπάμα)- την ορμή των «αγανακτισμένων». Όμως δεν θα αργήσει ο καιρός του νέου ξεσηκωμού των πολιτών εναντίον της εν τοις πράγμασι δικτατορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, οι οποίες εκτός από την ανθρωπιστική καταστροφή ασκούν αφόρητες πιέσεις στις διάφορες υπερχρεωμένες χώρες, αλλοιώνοντας δραματικά το δημοκρατικό τους πλαίσιο. Η διαπίστωση δεν είναι δική μας, αλλά τεχνοκρατών των ίδιων των χρηματοπιστωτικών αγορών, οι οποίες έχουν προκαλέσει ήδη την πτώση τριών πρωθυπουργών στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ιρλανδία(αναγγέλθηκε για τον προσεχή Φεβρουάριο) στο όνομα του χρέους, τοποθετώντας στη θέση τους τεχνοκράτες, που προέρχονται από τα σπλάχνα τους. Παρόλα αυτά πάλι δεν είναι ευχαριστημένες, συνεχίζοντας να σφίγγουν τη μέγκενη γύρω από χώρες, όπως η Ελλάδα, δημοσιοποιώντας σενάρια για την έξοδο από το ευρώ. Σ’ αυτό το πλαίσιο γέννησης του νέου διεθνικού ολοκληρωτισμού ενυπάρχει πάντα ο οικονομικός κανιβαλισμός, αυτός που με μία κουβέρτα φκιάνει το βρόχο με τον οποίο θα αυτοχειριαστεί μια 32χρονη μωρομάνα από την Πάτρα, καθώς δεν άντεξε το διασυρμό της κλοπής, ενώ στέλνει την άνεργη Μαρία στα 42 της να γυρέψει δουλειά στην ξενιτιά. Γι’ αυτό ο κόσμος αυτός που για μία ακόμη φορά θα τον ταΐσουν με ψεύτικες ελπίδες και ψευδείς δημοσκοπήσεις για την δήθεν πολιτική του βούληση, θα γίνει ένα άγριο ποτάμι που θα φουσκώσει τόσο ώστε σε λίγο θα σαρώσει τα πάντα σε μία χαοτική καταστροφική πορεία.