ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον πολιτικό αρχηγό αν έχει εμπειρία από δημόσιο σχολείο, υπαινισσόμενος ότι αν δεν έχει, δεν μπορεί να καταλάβει και, συνεπώς, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός να ασκήσει πολιτική υπέρ των μη προνομιούχων. Λάθος ερώτηση και στο ίδιο μήκος κύματος απάντηση. Η εμπειρία δεν οδηγεί αυταπόδεικτα στην κατανόηση μιας κατάστασης. Πολλοί βιώνουν τις ίδιες και τις ίδιες εμπειρίες, συνεχίζοντας να κάνουν τα ίδια λάθη. Άρα υπάρχει κάτι περισσότερο από την απλή εμπειρία που πρέπει να εξετάζουμε. Ή αλλιώς, η ίδια η εμπειρία απαιτεί ένα είδος ανάλυσης σχετικά με το ποιος οργανώνει αυτόν ή τον άλλον τρόπο πρόσληψης των καταστάσεων ώστε να τις βιώνουμε ως μία ορισμένη εμπειρία. Με άλλα λόγια, η πρόσληψη, ο τρόπος που βιώνουμε την εμπειρία επηρεάζεται από τις κυρίαρχες ή τις μειοψηφικές ιδέες, τις ιστορικές αντιλήψεις, τις συνήθειες, το γούστο(μόδα), τις κουλτούρες και τις αντικουλτούρες. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν πολλά χρόνια τα ιδιωτικά σχολεία ήταν πλήρως απαξιωμένα και θεωρούνταν «...

«Σκούπα» στο κέντρο της Αθήνας. Που θα πετάξουν τα «σκουπίδια»; Γι’ αυτά τα «σκουπίδια», για τους λαθραίους της ζωής και του κόσμου τούτου στην πλατεία της Δημοκρατίας της Λιλ και σε εξήντα ακόμα πόλεις της Γαλλίας εκατοντάδες πολίτες, από τις 6,30 ως τις 7,30 το απόγευμα, κάθε τρίτη, έναν ολόκληρο χρόνο, κάνουν τον ίδιο κύκλο σιωπηλής διαμαρτυρίας για τα δικαιώματα του ανθρώπου, για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών. Εδώ κανείς πια δεν διαμαρτύρεται. Κι όταν διαμαρτύρεται, η σιωπή του φιμώνεται. Τι έγινε η ευαισθησία μας; Αναρωτιέμαι και θυμάμαι πριν 20 χρόνια το πρώτο λαθρεμπορικό, το «Τζαμάλ», να ξερνάει από το σάπιο στομάχι του άντρες, γυναίκες και μικρά παιδιά έξω από το Λαύριο. Τότε ήταν που άρχισε η μεγάλη έκλειψη της ανθρωπιάς στο μέτωπο του κόσμου. Θυμάμαι, τότε, τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη και τη Γιάννα Κούρτοβικ στην καρότσα ενός άσπρου «ντάτσουν» καθώς αναζητούσαμε το στρατόπεδο στον Υμηττό όπου είχαν κρύψει το έγκλημα. Τότε άκουσα πραγματικά τ’ όνομα της ανθρώπινης ντροπής, το...

Ή «παπαγαλάκια» ή τίποτα. Αυτό φαίνεται ότι είναι το μέλλον των δημοσιογράφων σύμφωνα με τον καθηγητή της οικονομίας των μίντια R. G. Picard, ο οποίος διατείνεται ότι εξαιτίας του ίντερνετ και των «μπλογκς» τελείωσε η αποκλειστική πρόσβαση στις πηγές, καθώς «οι πηγές εκφράζονται μόνες τους» και οι χρήστες μπορούν να βρουν δωρεάν στα εκατομμύρια sites την πληροφορία που επιθυμούν. Αλλά οι «πηγές» για να μπορέσουν να… εκφραστούν χρειάζονται και τους επαγγελματίες του είδους. Μόνο που δεν θα είναι πλέον δημοσιογράφοι. Όχι, ο κ. καθηγητής δεν λέει ότι οι δημοσιογράφοι ως «παπαγαλάκια» μόνο μπορούν να επιβιώσουν, επισημαίνει όμως ότι «δεν δημιουργούν πλέον αληθινή αξία» και ως γνωστόν «οι μισθοί αντανακλούν την παραγόμενη αξία». Η δημοσιογραφία συνεπώς είναι άχρηστη ως ελεύθερη και αντικειμενική διαμεσολάβηση μεταξύ της πηγής της είδησης και των πολιτών. Αλλά έτσι, η σχέση πολίτη και είδησης μένει αδιαμεσολάβητη, ακριβώς όπως ο προτεστάντης πιστός δεν έχει ανάγκη τη διαμεσολάβηση του πάστορ...

Αίφνης όλα τα πραγματικά προβλήματα κωδικοποιήθηκαν στον εγκέφαλό μας, αφού πρώτα περικυκλώθηκαν από πλήθος πράσινα παπαγαλάκια και άλλους τόσους βάρβαρους! Στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο γραφείο παντού παπαγάλοι, παντού βάρβαροι. Η ζωή μας πολιορκημένη από στεριά και θάλασσα, περικυκλωμένη απ’ άκρη σ’ άκρη, επιτηρούμενη και χειραγωγημένη από αυτό που αποκαλείται «βιο-εξουσία»(Μ. Φουκώ), από μία βιο-πολιτική που φθάνει μέχρι τον έλεγχο τον επιθυμιών μας. Ναι, αρχίζω να πιστεύω ότι το δημοσκοπικό μόρφωμα-φούσκα που λέγονται «οικολόγοι» είναι ένα εγχείρημα εγκλωβισμού της δυσαρέσκειας σε κάτι ανώδυνο. Ας δούμε τη σύγχυση στους Ευρωπαίους οικολόγους; Ποια η σχέση του Κον Μπεντίτ, που λέει «Ναι» σε όλα, με τον Μποβέ που λέει «Όχι» σε όλα; Ποιος είναι οικολόγος και ποιος όχι; Και τι στην ευχή είναι οι δικοί μας οικολόγοι; Ακόμη χειρότερα, για την «πράσινη ανάπτυξη» και την οικολογία μιλούν όλοι από τον Ομπάμα μέχρι τον Παπανδρέου; Διότι, ευλόγως, όλοι θέλουν να οικειοποιηθούν ένα υπαρκτό πρ...

Αλήθεια ή ψεύδος; Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Αυτά είναι τα διλήμματα που επιχειρούν να επιβάλλουν τα δύο κόμματα εξουσίας, οικειοποιούμενα τον θετικό όρο και αποδίδοντας τον αρνητικό στους αντιπάλους. Αλλά μένουν «Κουφοί, ακίνητοι οι Αγίοι καθώς και οι τάφοι»(Σολωμός) γιατί όσο λέει την αλήθεια ο ένας άλλο τόσο σοσιαλιστής είναι ο άλλος. Κατάφεραν, όμως, να ασχοληθούμε μαζί τους, παραποιώντας ο ένας το λόγο του άλλου. Κανείς δεν αναγνωρίζει τη σχετικότητα της δικής του αλήθειας, κανείς μες στην απολυτότητά του δεν αισθάνεται ένοχος, κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποδώσει μια κάποια δικαιοσύνη στον αντίπαλο, αναγκαία προϋπόθεση για έναν μελλοντικό διάλογο. Αυτό δεν είναι πόλωση, αλλά βραχυκύκλωμα κενότητας, έκρηξη φυγής από την πραγματική πολιτική, από τις θέσεις για τα πραγματικά προβλήματα, οι οποίες είναι παγκοίνως γνωστό ότι δεν είναι ριζικά διαφορετικές. Γι’ αυτό η διαφορετικότητα επιχειρείται να συσταθεί με πομπώδεις βερμπαλισμούς, κλισέ και ατάκες, ό,τι δηλαδή είναι ο λαϊκι...

Εάν υπάρχει το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου, υπάρχει και το δικαίωμα της μη ψήφου. Η αποχή, όμως, σημαίνει ότι ο πολίτης δεν εκφράζεται από κανέναν από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Ασφαλώς, όλα τα κόμματα αρνούνται αυτή την άρνηση. Αλλά και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να απέχουν(«κυάμων απέχεσθαι» έλεγε και ο Παπαδιαμάντης). Όμως, για όλους έχει ο δημοκρατικός μας «μπαξές», ακόμα και για τους απέχοντες. Έτσι, αίφνης, έχουμε την ανάδυση ενός νέου κόμματος των «οικολόγων», το οποίο σύμφωνα με τους δημοσκόπους φθάνει να κατακτά ακόμα και την τρίτη θέση στην ιεραρχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος! Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, που πριν μερικούς μήνες «απειλούσε» τον… δικομματισμό, έχει καταποντισθεί. Τι είναι, λοιπόν, αυτό το νέο πολιτικό μόρφωμα; Ποιος γνωρίζει τις θέσεις των οικολόγων; Ακόμα χειρότερα, υπό την ομπρέλα του τίτλου «οικολόγοι» υπάρχει μία πληθώρα κομματιδίων που κινούνται από την αριστερά έως τη δεξιά και τον Βεργή μέσα σ’ ένα νεφέλωμα θέσεων ή αντιθέσεων. Όταν, συ...

Η ζωή δεν αντέχεται χωρίς τα ψυχοτρόπα της, τη «Γιουροβίζιον», την έκσταση για τον Σάκη και τα «έκσταζι, τις αδελφές Μαγγίρα, τη βότκα και τις «μπόμπες»… Το λένε και οι ποιητές(Λεοπάρντι): Η αποχαύνωση σώζει από τα «ζόμπι», από την «απέθαντη» ζωή εκείνων που πεθαίνουν και παρόλα αυτά εξακολουθούν να διαφεντεύουν τη ζωή μας. Βέβαια, ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ, που αναφέρεται στην «Άνοιξη των ζόμπι», δεν είναι ποιητής αλλά οικονομολόγος. Και μιλάει για την οικονομική κρίση που έπιασε μεν πάτο, αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί, η ανάκαμψη δεν είναι ορατή, καθώς το μοντέλο πάσχει και δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Οι καταναλωτές, ο κινητήρας του συστήματος, είναι βουτηγμένοι στα χρέη, ενώ οι τράπεζες-ζόμπι, αυτοί οι νεκρο-ζώντανοι οργανισμοί, απλώς «στοιχηματίζουν στην ανάκαμψή τους», στηριζόμενοι στα δημόσια αποθέματα ή τη φορολόγηση των καταναλωτών, που βυθίζονται πιο πολύ στην απελπισία. Αυτά τα «ζόμπι», λοιπόν, σύμφωνα με τον Στίγκλιτζ αναλαμβάνουν νέα ρίσκα με ξένα χρήματα και χωρίς καμία εγγύηση. ...

«…η μεγάλη πόλη… η διαλυμένη οικογένεια» ήταν σύμφωνα με τον Θ. Πάγκαλο οι αιτίες της εξέγερσης των νέων τον περασμένο Δεκέμβριο(συνέντευξη στους Schooligans). Ούτε ανεργία ούτε εκπαιδευτικό σύστημα ούτε κοινωνική αδικία ούτε καμένα όνειρα. Για όλα φταίνε οι γονείς και κάποιοι «βρώμικοι» καθηγητές που «προφανώς… ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα»! Εκπληκτική θέαση του κόσμου από έναν «σοσιαλίζοντα» πολιτικό. Και αναρωτιέται κανείς, πως άραγε, μπορεί να σκέφτεται ένας υπερσυντηρητικός; Τι όμως δεν κατάλαβε ο κ. Πάγκαλος; Ότι οι νέοι αντιδρούν σ’ ένα αδιέξοδο παρόν και σ’ ένα μέλλον χωρίς μέλλον. Αντιδρούν στη ατομικοποίηση όλων των όρων της ζωής, της εργασίας, ακόμη και της δυστυχίας. Αρνούνται το I Am What I Am, την παρανοϊκή, χυδαία ατομικότητα, τα υπερτροφικό Εγώ των Κυρίων Όλος ο Κόσμος(Κάφκα). Οι νέοι αρνούνται να γίνουν πλασιέ του εαυτού τους, να είναι ξένοι σε μία μεγάλη Αφαίρεση, που λέγεται κοινωνία. Αρνούνται την κοινωνία της οικολογικής καταστροφής, της οικ...

Στο ράδιο δύο λογικοί άνθρωποι μιλούν για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ στην οποία συμμετέχουν προσωπικότητες που ουσιαστικά κυβερνούν ή θα κυβερνήσουν τον κόσμο. Οι δύο σχολιαστές ως λογικοί όπως είπαμε άνθρωποι σχολίαζαν τον ανορθολογισμό της συνομωσιολογίας που συνοδεύει αυτή τη λέσχη. «Μα δεν υπάρχει καθόλου συνομωσία;» διερωτήθηκα. Γιατί είναι ανορθολογικό κάποιοι άνθρωποι να ορκίζονται μεταξύ τους για να υπηρετήσουν ένα σκοπό; Κι επειδή πείσθηκα από την επιτροπή εξετάσεων ότι το καλύτερο μέσο επικοινωνίας είναι το βιβλίο, πήρα ένα για να λύσω τις απορίες μου. Συγκεκριμένα, πήρα το «Κράτος εν κράτει» της δημοσιογράφου Sophie Coignard, το οποίο έχει πλήθος από πληροφορίες για τις μασονικές στοές της Γαλλίας. Το γεγονός ότι υπάρχουν 300.000 μέλη αυτών των στοών και ότι σ’ αυτά συγκαταλέγονται πολλοί υπουργοί και βουλευτές, κυριολεκτικά ένα κράτος εν κράτει, δεν μου έκανε εντύπωση. Με εξέπληξε όμως το γεγονός ότι οι περισσότεροι μασόνοι δεν είναι οι δεξιοί αλλά οι αριστεροί. Για να είμαστε...

Πήγα στη Γενική Συνέλευση των δημοσιογράφων. Παρακμή, όπως η μυρουδιά της σάπιας θάλασσας του Φαλήρου. Πέρασα από το Πολυτεχνείο. Κόσμος πολύς, νέος κόσμος, όμορφος. Εκλογές. Τους κοίταζα κι αναρωτιόμουν πως άραγε να ψηφίζουν οι νέοι; Δεν μ’ ενδιέφερε τι ψηφίζουν, αλλά πως, με τι κριτήρια. Κάποτε τα κριτήρια παρά τον εμφανή ακραίο κομματισμό ήταν οι ιδέες, οι προτάσεις για το πανεπιστήμιο, για τη νεολαία, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα νέα… Τότε το κριτήριο ήταν το κοινό καλό, το δημόσιο συμφέρον, η προκοπή της χώρας και της κοινωνίας συνολικά, τώρα, όμως, ποιο είναι; Πολύ φοβάμαι, πλέον, ότι η συντριπτική πλειοψηφία σκέφτεται, ψηφίζει, ζει, ερωτεύεται με όρους ατομικού οφέλους. Το μεγάλο «προλεταριάτο των δημοσιογράφων» σκέφτεται με τους όρους των «μεγαλοδημοσιογράφων», γιατί αυτοί είναι το όνειρό τους, σαν κι αυτούς θέλουν να γίνουν. Η πλειοψηφία των φοιτητών σκέφτεται, επίσης, με όρους ατομικής κοινωνικής και επαγγελματικής ανέλιξης, την οποία εξασφαλίζουν πρωτίστως τα...

Η ιταλική μαφία απειλεί με εκτέλεση έναν ηθοποιό, τον Τζούλιο Καβάλι, επειδή τους διακωμωδεί, αναδεικνύοντας την υπόγεια διαπλοκή των παράνομων μαφιόζικων και των νόμιμων οικονομικών συμφερόντων. Στην Ελλάδα μία ομάδα είκοσι ατόμων με την επονομασία «αλληλέγγυοι» καταστρέφουν το «Από μηχανής θέατρο», την πρώτη μέρα της παράστασης «κίτρινο σκυλί», που αναφέρεται στον βιτριολισμό της Κ. Κούνεβα. Τι φοβήθηκαν οι «αλληλέγγυοι»; Μήπως ο Φάις οικειοποιηθεί την Κούνεβα, όπως ο Σαρτρ τον Ζενέ; Μήπως η «μετανάστρια-αγωνίστρια» γίνει η «μάστιγα μασκότ» μιας υπεροπτική λόγιας αριστεράς, όπως ο Ζενέ έγινε ο μύθος-άγαλμα του αριστερού αρχιεράρχη Σαρτρ ως δείγμα του καταπιεσμένου που μέσω της δύναμης της συνείδησης ξαναχτίζει τη ζωή του; Αυτές όμως οι φοβίες όταν συναντώνται με τον αποκλεισμό της άλλης άποψης και τη βία συναντούν το φασισμό. Έτσι, η φασίζουσα άκρα δεξιά και η φασίζουσα άκρα αριστερά γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φασισμός που τίθεται ενάντια στον εκφυλισμένο ...

Τι είναι οι ευρωεκλογές; Δημοψήφισμα σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ. Ποιο είναι το διακύβευμά τους; Να δείξουν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προηγείται της ΝΔ και ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Άρα οι ευρωεκλογές δεν έχουν καμία αυταξία, δεν είναι για την αντιπροσώπευση της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά είναι μία «αληθινή δημοσκόπηση», όπως έλεγε παλαιότερα για της δημοτικές εκλογές η Βάσω Παπανδρέου. Κι όμως εκεί στο Στρασβούργο αποφασίζουν, νομοθετούν, επηρεάζοντας το εγχώριο δίκαιο σχεδόν κατά 80%! Παραδόξως δε, εκεί στην αλλοδαπή, μακριά από τα εντόπια τηλεοπτικά σόου και τις ψευδοπολιτικές αντιπαραθέσεις, οι «συντηρητικοί»(ΝΔ) και οι «σοσιαλιστές»(ΠΑΣΟΚ) ομονοούν, τα βρίσκουν. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι το 2008 σε 535 ψηφοφορίες μόνο δέκα φορές διαφώνησαν Ευρωπαίοι συντηρητικοί και «σοσιαλιστές» στο ευρωκοινοβούλιο(έρευνα του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης). Δεν είναι τυχαίο ότι επί της ουσίας η διαφορά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ο Μπαρόζο! Μόνο που ως γνωστόν με τον «δεξιό» Μπαρόζο συμ...

Για απαξιωμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα μίλησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ καθώς και για την ανάγκη μιας «ηθικής αναγέννησης». Ωραία λόγια, που βρίσκουν απήχηση. Ποιος όμως διαφθείρει τους πολιτικούς; Άλλως πως, τους διεφθαρμένους τους γνωρίζουμε, οι διαφθορείς, όμως, ποιοι είναι; Δεν είναι οι επιχειρηματίες; Ή μήπως αναγκάζονται να διαφθείρουν; Αν είναι έτσι, να κάνουν απεργία. Να μη χρηματοδοτήσει κανένας τους ούτε έναν πολιτικό. Όμως, η διεφθαρμένη σχέση του ζεύγους οικονομία-πολιτικό σύστημα δεν είναι ίδιο μόνο της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας αλλά και των αναπτυγμένων χωρών, όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Ποια είναι, συνεπώς, τα αίτιά της; Μήπως ο χωρίς κανόνες ανταγωνισμός του νεοφιλελεύθερου μοντέλου; Κατά τα άλλα εμείς θα συμφωνήσουμε ότι χρειάζεται μία «ηθική αναγέννηση», ή -με εγελιανούς όρους- μία πολιτιστική επανάσταση. Συνεπώς, εδώ δεν χρειάζεται «νοικοκύρεμα» όπως λέει ο Γιώργος Παπανδρέου (το ίδιο εξάλλου επιχείρησε και ο Κώστας Καραμανλής), αλλά ρήξη. Ρήξη με τι; Ρήξη ...

Καλούμαστε σε ένα μήνα να ψηφίσουμε για τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Ποιους πρέπει να επιλέξουμε και με ποια κριτήρια; Σε τι διαφέρει η ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκει η πρώτη και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα στο οποίο ανήκει το δεύτερο. Σχεδόν σε τίποτα! «Σκοτώνονται», αλληλοκατηγορούνται για τα σκάνδαλα, ξεδιπλώνουν τις σημαίες της ηθικής, σηκώνουν τους τόνους, κραυγάζουν, οιμώζουν και όμως είναι οι ίδιοι, κι ας επιχειρούν κάποιοι να μας πείσουν πως είναι διαφορετικοί. Θέλετε στοιχεία που να αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς μας; Ορίστε, λοιπόν: σύμφωνα με έρευνα του «Παρατηρητηρίου της Ευρώπης» τόσο το Λαϊκό Κόμμα όσο και το Σοσιαλιστικό ψήφισαν με τον ίδιο τρόπο σε ποσοστό 97%! Συγκεκριμένα, το 2008 μεταξύ των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών σχηματισμών υπήρξαν μόνο δέκα διαφοροποιήσεις σε σύνολο 535 ψηφοφοριών στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεξιά και Σοσιαλιστές ψήφισαν το ίδιο σε 525 περιπτώσεις! Για ποια άλλη πορεία, λοιπόν, καλείται να σας ψηφίσουμε κ. Παπαν...

Είναι γνωστό ότι εκείνοι οι οικονομικοί θεσμοί που δημιούργησαν τη σημερινή κρίση, όχι μόνο δεν έχουν πληγεί από αυτή, αλλά επιπλέον έχουν χρηματοδοτηθεί αφειδώς από τα χρήματα των φορολογουμένων, που έτσι βρέθηκαν δύο φορές χαμένοι. Μετά από αυτή την εμπειρία που τάραξε συθέμελα το ισχύον χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα, θα ανέμενε κανείς ότι οι τράπεζες θα ετίθεντο υπό αυστηρό έλεγχο. Φευ όμως. Όχι μόνο δεν ελέγχονται, αλλά λειτουργούν με την ίδια απόλυτη ελευθερία όπως και πριν. Δείτε επί παραδείγματι πως λειτουργεί μία ελβετική τράπεζα, η λεγόμενη BIS, που θεωρείται η τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών και η οποία δεν δίνει στοιχεία για τους πελάτες της ακόμα κι όταν κατηγορούνται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος(άρθρο στο AgoraVox). Το τετράγωνο που βρίσκεται η συγκεκριμένη τράπεζα και οι γειτονικοί του χώροι δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία των ελβετικών αρχών αλλά μόνο της τράπεζας! Πρόκειται δηλαδή για ένα κράτος εν κράτει, που έχει δική του αστυνομική ασφάλεια και φύλαξη(άρθρο...

Το 60% των Γάλλων αναμένει κοινωνική έκρηξη εντός των προσεχών μηνών(IFOP). Κάποιοι ελπίζουν σ’ ένα νέο 1789, δείχνοντας τα παρισινά προάστια όπου η κοινωνική θερμοκρασία είναι ήδη στα ύψη. Στην Ελλάδα, πάντως, μόνο ένας –κρητικός και βραχύς το δέμας- μιλάει για την ανάγκη ενός νέου 1909! Δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα συμβεί, αλλά αν γίνει, τότε οι επαναστάτες δεν θα συγκεντρωθούν στο Γουδί αλλά στο facebook, τη νέα πολιτική αγορά όπου κόμματα και πολιτικοί επιχειρούν να προσηλυτίσουν οπαδούς και ψηφοφόρους. Η όλη στρατηγική παραπέμπει σε σχέδιο αίρεσης που καλεί σε ομαδική αυτοχειρία μέσω του διαδικτύου! Σε προσηλυτισμό, αλλά με παραδοσιακό τρόπο, επιδίδονται και οι Αμερικανοί στρατιώτες που μοιράζουν Βίβλους στους μουσουλμάνους κατοίκους του Αφγανιστάν(Αλ Τζαζήρα). Όσοι δεν πείθονται, βομβαρδίζονται, όπως τα εκατό γυναικόπαιδα που σκοτώθηκαν προχθές από τις αμερικάνικες βόμβες, όπως ήταν θέλημα Θεού! Διότι όπως δήλωσε σε αμερικάνικο δίκτυο ο δοτός αφγανός πρόεδρος αυτό έγινε με «ένα υψηλ...

Φοβούνται την κοινωνική αναταραχή, τρέμουν τη «μεγάλη οργή» των 28,5 εκατομμυρίων ανέργων. Αλλά τι είναι τριάντα εκατομμύρια άνεργοι σε σύγκριση με τα 2/3 της ανθρωπότητας που ζουν σε κατάσταση αθλιότητας; Κανένα άλλο σύστημα παραγωγής στην ιστορία δεν δημιούργησε μία τόση μεγάλη ανθρώπινη μάζα μιζέριας. Κι όμως κανείς δεν εξεγείρεται, κανείς δεν οργίζεται είτε γιατί η αγανάκτηση καταπνίγεται με τη βία είτε γιατί αλλοτριώνεται. Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για τη διαφθορά, η ίδια η φτώχεια διαφθείρεται από την κυρίαρχη συμβολική τάξη της καταναλωτικής κοινωνίας, διαφθείρεται από τα επιδόματα και τα stages, αυτόν τον εκσυγχρονισμό της φτώχειας και δημιουργό σύγχρονη μιζέρια, διαφθείρεται από τις νέες ανάγκες, που παράγει η αγορά, διαφθείρεται από το «αλυσόδεμα» στα δάνεια και στις κάρτες, από την απαξίωση των ποιοτικών στοιχείων, της αξιοπρέπειας και των πλούσιων σε ανθρώπινη αλληλεγγύη και συλλογικότητα τρόπων ζωής της φτώχειας, που έχει πλέον καταστεί ντροπή, μη αναγνώριση-ορατότητα....

«Ο πρωθυπουργός θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο». Τάδε έφη Ευάγγελος Βενιζέλος. Αλλά τι είναι ο πολιτικός χρόνος, ποιος τον δημιουργεί και ποιος τον διαχειρίζεται; Στη δυτική πολιτική υπάρχει ο ψυχρός χρόνος της υπομονής(ή ανοχής) και της οργάνωσης και ο θερμός χρόνος της σύγκρουσης και της ανατροπής(Sloterdijk). Ο θερμός χρόνος έχει ως καύσιμο ύλη του την οργή, συνεπώς η διαχείριση της οργής είναι υπόθεση του χρόνου. Πολλοί ηγέτες χρησιμοποίησαν το χρόνο(«χθες ήταν νωρίς, αύριο θάναι αργά» Λένιν) για να ερεθίσουν ακόμα περισσότερο το θυμό των δυσανεκτούντων και να προκαλέσουν μία ανατροπή. Άρα, ο κ. Βενιζέλος κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι επιδιώκει έναν άλλο πολιτικό χρόνο μέσω της «ψύχρανσής» του. Αλλά και αλλιώς να είχαν τα πράγματα, ο θυμός ή η δυσαρέσκεια για να μπορέσουν να είναι μακροπροθέσμως διαχειρίσιμα απαιτούν ένα πολιτικο-ιδεολογικό πλαίσιο το οποίο, όμως, λείπει από το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν παράγει ούτε πολιτική ούτε πολιτικό χρόνο. Αυτό έχει ε...

Τα πιο χειρότερα γουρούνια είναι οι άνθρωποι-γουρούνια. Δεν είναι συνεπώς περίεργο που ο ξενιστής της γρίπης των χοίρων είναι ο άνθρωπος. Μιλώ για το «γουρούνι» που έκανε σφήνες στην εθνική οδό (μιας λωρίδας κυκλοφορίας παρακαλώ!) Αθηνών-Λαμίας, βρίζοντας, επιπλέον, στη… νοηματική. Μιλώ για τον εργολάβο που έσκαψε τις δύο λωρίδες του εθνικού δρόμου, αφήνοντας για την κυκλοφορία μόνο μία, αλλά και για τον ευήθη πολιτικό ή κρατικό παράγοντα, που αδυνατεί να σκεφτεί το προφανές. Αναφέρομαι στα τηλε-γουρούνια, αυτά το υβρίδια χοίρου και κογιότ, που μένουν αμετακίνητα στο βούρκο και τις κανιβαλικές τους συνήθειες(αυτά γράφτηκαν πριν την είδηση για την Ε.Θ.). Μιλώ γι’ αυτά τα άχρωμα, άοσμα, άρριζα, απρόσωπα τηλε-όντα, που χιμούν, όπου δουν πτώμα, πόνο, πένθος, φορώντας εκείνο το ηλίθιο και γλοιώδες χαμόγελο της δήθεν προσήνειας και καλοσύνης, αλλά όταν βρουν το θύμα ακάλυπτο χιμούν ύπουλα και δόλια για να του ξεσκίσουν ψυχή, την αξιοπρέπεια, την προσωπικότητα, μετασχηματίζοντάς τον σε «νούμε...

Δεν μας λένε όλη την αλήθεια για την οικονομική κρίση. Αυτό διατείνεται ο τραπεζίτης και συγγραφέας Hakim El Karaoui. Ο Καραουί δεν είναι μαρξιστής, όπως ο Isaac Johsua που μιλάει για την κρίση του «παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού» και προτείνει τον «κεντρικό σχεδιασμό»(planification). Και οι δύο όμως συμπίπτουν στην άποψη ότι η κρίση αφορά τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Εκείνο που σήμερα γνωρίζουμε είναι πως το 2008 είχαμε μια χρηματοπιστωτική κρίση οφειλόμενη στην κρίση των αμερικανικών στεγαστικών δανείων(ειδικά των ευάλωτων εισοδηματικά στρωμάτων) και την κρίση των τοξικών χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Όλα αυτά στηρίχτηκαν στην πολιτικο-ιδεολογική βάση του ακραίου, αγοραίου ατομικισμού και του συνθήματος «όλοι ιδιοκτήτες». Η επιδείνωση του 2009 είναι απόρροια της διάχυσης της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην πραγματική οικονομία. Όλα αυτά δεν είναι λάθος, αλλά είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή σύμφωνα με τον Καραουί είναι ο υπερδανεισμός των αμερικανικών νοικοκυριών αλλά και των νο...