Ο άνθρωπος που με τα γραπτά του «άλλαξε τη συνείδηση μιας γενιάς», της γενιάς του μεγαλειώδους αντιπολεμικού κινήματος του 1960, ο συγγραφέας της «Λαϊκής ιστορίας των ΗΠΑ» και σύντροφος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο ιστορικός και αγωνιστής, αυτός που μόλις τον περασμένο Μάιο μιλούσε στην Αθήνα για την «ταραγμένη σχέση ανάμεσα στη δημοκρατία και στα δικαιώματα και καθήκοντα του πολίτη»(Από την Ιστορία στην πράξη, Εκδόσεις Αιώρα), ο Χάουαρντ Ζιν πέθανε.
Μόλις πριν λίγους μήνες ο Ζιν έθετε το ερώτημα της δημοκρατικότητας των ΗΠΑ και μ’ έναν σωκρατικό(μαιευτική) θα ’λεγες τρόπο εξήγαγε το συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δημοκρατία όσο και η αρχαία Αθήνα. Κοντολογίς, στις ΗΠΑ συμβαίνει ότι και με την αρχαία Ελλάδα, όπου τονίζουμε τη Δημοκρατία αλλά ξεχνούμε τη δουλεία. O Ζιν μίλησε εμφατικά για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, θέτοντας το ερώτημα της υπακοής στο κράτος μέχρι θανάτου. Να πεθαίνουμε, λοιπόν, για το κράτος και τους νόμους του, αλλά πιο κράτος, όταν είναι γνωστό ότι το κράτος αντιμετωπίζει άνισα και χωρίς ισονομία τους πλούσιους και τους φτωχούς; Εντέλει, η Αμερική είναι δημοκρατία; Η αμερικανική δημοκρατία είναι δημοκρατία των τύπων και όχι της ουσίας, βασίζεται στην ύπαρξη των νόμιμων θεσμών και διαδικασιών και όχι στην ουσία των αποφάσεων, σημείωνε ο Ζιν. Συνεπώς, δεν μπορεί να διαμαρτύρεται κανείς για την άδικη απόφαση, αφού όλα έγιναν νομοτύπως(το νόμιμο είναι και… δίκαιο). Έτσι η αδικία ενδύεται το μανδύα της νομιμότητας και ο δικαζόμενος δικάζεται όχι γι’ αυτό που έκανε αλλά γι’ αυτό που είναι(φτωχός ή αμφισβητίας του καθεστώτος). «Έχουμε λοιπόν τους θεσμούς της δημοκρατίας, έχουμε τις νόμιμες διαδικασίες, θα προσθέσουμε στο Σύνταγμα μία Χάρτα Δικαιωμάτων που θα μιλάει για ελευθερία του λόγου και για το δικαίωμα να δικάζεσαι από ενόρκους και το δικαίωμα να έχεις νομική εκπροσώπηση, οπότε αυτό είναι δημοκρατία». Μόνο υπ’ αυτή την οπτική λογίζεται η δημοκρατία στις ΗΠΑ. Γι’ αυτό είναι μία δημοκρατία της Γουόλ Στριτ. Μόνο σε δύο περιπτώσεις έχουμε στις ΗΠΑ στιγμές δημοκρατίας, οπότε ψηφίζονται και νόμοι υπέρ των μη προνομιούχων. Πρόκειται για τη δεκαετία του 1930 μετά το κραχ, όταν είχαμε το άγνωστο αμερικανικό εργατικό κίνημα, που πνίγηκε στο αίμα, και τη δεκαετία του 1960, όταν εκτυλίχθηκε το μεγάλο κίνημα των νέων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Συνεπώς, η δημοκρατία υφίσταται τότε μόνο που το κίνημα των «κάτω» έρχεται με δύναμη για να ισορροπήσει κάπως τις ανισότητες και την αδικία των «πάνω». Αυτά έλεγε ο Χάουαρντ Ζιν τον προηγούμενο Μάιο στην Αθήνα, που αν τα έλεγε Έλληνας ενδεχομένως να χαρακτηριζόταν «αντι-αμερικανός»! Κι όμως ο Ζιν ήταν απλώς υπέρ των αδικημένων, των απόκληρων, των μη προνομιούχων.
Εφήμερα
Τα μπλόκα των αγροτών εξαφανίστηκαν χθες από τις πρώτες θέσεις των δελτίων ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης. Η είδηση θεωρήθηκε φαίνεται παρωχημένη κι έτσι «παραχώθηκε» από ειδήσεις που αφορούσαν διάφορα σκάνδαλα. Όχι βεβαίως για σκάνδαλα που έπλητταν και το ΠΑΣΟΚ, όπως η υπόθεση Ζίμενς, αλλά μόνο αυτά που θίγουν επικοινωνιακά τη ΝΔ. Εκ του αποτελέσματος συνεπώς τεκμαίρει κανείς ότι η κυβέρνηση επιχειρεί «αντιπερισπασμό» με σκάνδαλα, παραπέμποντας στις στιγμές του αλήστου μνήμης καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ. Δεν ξεχνούμε, όμως, ότι τα ίδια έκανε και η ΝΔ, τότε που ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλεγε «επιτέλους, δεν μπορείτε να κρατάτε σε ομηρία ένα κόμμα». Τώρα κάνουν τα ίδια!
Η παγκόσμια ελίτ, αυτοί που δεν προέβλεψαν την οικονομική κρίση, ξανασυγκεντρώθηκαν και φέτος στο Νταβός για να μιλήσουν για την… έξοδο από την κρίση. Αυτοί, μάλιστα, που τα έδωσαν κυριολεκτικά όλα στις τράπεζες, μιλούν τώρα για την ενίσχυση της εργασίας, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία. Τους πιστεύει κανείς; Κανείς…
…Άλλο σημαντικό ζήτημα που απασχολεί τους συνδαιτημόνες του Νταβός είναι αν οι πλούσιοι είναι πιο ευτυχισμένοι από τους φτωχούς. Δεν ξέρω αν είναι πιο ευτυχισμένοι οι πλούσιοι είπε κάποιος, «αλλά ξέρω ότι είναι καλύτερα να είσαι πλούσιος απ’ ότι φτωχός». Είναι ευτυχία να είσαι πλούσιος, είπε ένας άλλος, αλλά «πρέπει οι άλλοι να είναι φτωχοί», γιατί η ευτυχία χάνεται όταν οι πλούσιοι είναι πολλοί! Τελικά, η διαφορά δυστυχισμένου και ευτυχισμένου είναι αυτή που υπάρχει μεταξύ εγωιστικού ηδονισμού και συμπονετικού αλτρουισμού είπε κάποιος που έφερνε σε ιεροκήρυκα. Τουτέστιν, «πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο»!
Οι πληροφορίες της Le Monde για σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας διαψεύστηκαν από τους αξιωματούχους της ΕΕ, κυρίως από τους Γερμανούς. Όμως, η γαλλική εφημερίδα δεν είναι από αυτές που διακυβεύουν την εγκυρότητά τους με… παιγνίδια. Τι απαιτούν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί για να μας… σώσουν; Μέτρα κι άλλα μέτρα. Συνεπώς, κάποιοι πρέπει να εκμετρήσουν το… βίο τους! Κι αυτοί θα είναι οι συνήθεις μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου