Οικονομικός πόλεμος

Ένας αμείλικτος οικονομικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Στον πόλεμο αυτό δεν διακυβεύεται η έξοδος μόνο από την οικονομική κρίση αλλά και ποια μεγάλη δύναμη θα έχει στο μέλλον την ηγεμονία του κόσμου. Ο «πόλεμος» αυτός έχει προβλεφθεί από πολλούς αναλυτές μεταξύ των οποίων είναι και ο Τσαρλς Κάπτσαν, ο οποίος μιλώντας για την παρακμή των ΗΠΑ αναφέρθηκε και στην ενδεχόμενη σύγκρουση της Ουάσινγκτον που είναι η νέα Ρώμη και των Βρυξελλών, που είναι το νέο Βυζάντιο. Και τούτο γιατί καμία μετάβαση από μία αυτοκρατορία σε μία άλλη δεν έγινε χωρίς πόλεμο(μοναδική εξαίρεση η μετάβαση στην αμερικανική αυτοκρατορία από τη βρετανική). Αλλά πως αναπτύσσονται σήμερα οι παγκόσμιες δυνάμεις και ποιο είναι το πεδίο της σύγκρουσης; Το πεδίο είναι το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα για τη διατήρηση του οποίου τα χρηματιστηριακά lobbies των ΗΠΑ και της Βρετανίας δίνουν μάχη καθώς σ’ αυτό κερδίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γουόλ Στριτ, όπου οι ομάδες αυτές «παίζουν» το παιγνίδι τους, παρά το γεγονός ότι είναι αυτή που προκάλεσε την κρίση εξακολουθεί να θησαυρίζει, προκαλώντας την οργή ακόμη και του Μπάρακ Ομπάμα(η Γουόλ Στριτ χρηματοδότησε την εκλογή του) που επιχειρεί να θέσει όρια στην εξωφρενική τοκογλυφική πρακτική της. Ως γνωστόν ο Αμερικανός πρόεδρος κατάγγειλε τις τράπεζες που εξακολουθούν να θησαυρίζουν, γιατί αδιαφορούν για την πραγματική οικονομία και την θεαματική εκτίναξη της ανεργίας σε μεγάλα ύψη. Όμως, ο Ομπάμα ενδιαφέρεται μόνο για τη χώρα του. Αντιθέτως, αδιαφορεί για τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις σε άλλες χώρες και ειδικά σε χώρες-μέλη της ΕΕ, όπως η Ελλάδα.
Είναι πλέον πασίδηλο ότι οι επιθέσεις αρχίζουν από τα μέσα ενημέρωσης κυρίως της Βρετανίας και έχουν στόχο τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Περιέργως πως, η Ιρλανδία, που αντιμετώπιζε το μεγαλύτερο πρόβλημα αρχικά, δεν δέχεται πλέον πιέσεις λόγω ίσως των ειδικών συμφερόντων των Βρετανών σ’ αυτή. Αρκεί να αναφέρουμε τα άρθρα διαφόρων «γκουρού» τύπου Ρουμπινί, που θεωρεί την Ελλάδα ήδη χρεοκοπημένη αφού «δανείζεται από την Κίνα». Αν αυτό ισχύει, τότε οι ΗΠΑ που βασίζονται στα τρισεκατομμύρια δολάρια των κινέζων(ομόλογα) τι είναι; Αυτό το αποκρύπτει ο Ρουμπινί! Στη συνέχεια έχουμε την «επιδρομή» των περίφημων οίκων αξιολόγησης που συνδέονται με τις μεγάλες τράπεζες της Γουόλ Στριτ. Και τέλος, αφού δημιουργηθεί το κλίμα κατά το ανάλογο του χρηματιστηριακού τζόγου έρχονται τα spread και τα τεράστια επιτόκια με τα οποία δανείζουν οι τράπεζες τις περιφερειακές οικονομίες της ΕΕ. Το πρόβλημα εν προκειμένω δεν είναι όπως είδαμε στην αρχή μόνο τοκογλυφικού «αρμέγματος» των οικονομιών των μικρών και χρεωμένων χωρών αλλά και πολιτικό καθώς λειτουργεί διαλυτικά όχι μόνο για την ευρωζώνη αλλά για την ίδια την ΕΕ. Γιατί άραγε οι ηγέτες της ΕΕ δεν αντιδρούν; Ίσως γιατί η ΕΕ πλέον δεν τους αφορά. Για την ακρίβεια γιατί ο νότος (στη γνωστή σύγκρουση Βορρά-Νότου) δεν τους ενδιαφέρει, αφού για την ώρα πληρώνει τα «σπασμένα». Αλλά θα έρθει και η ώρα τους. Γιατί, όπως είδαμε, εδώ έχουμε ένα παιγνίδι εκ μέρους των ΗΠΑ-Βρετανίας, όχι μόνο οικονομικό, αλλά υψηλής στρατηγικής με θύμα για την ώρα το νότο της ΕΕ και στη συνέχεια ολόκληρη την ΕΕ.


Εφήμερα

Στην Ευρώπη όταν κάποιος είναι άνεργος και εν γένει αποδεδειγμένα μη ικανός να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ δεν του κόβουν το χειμώνα ούτε το ρεύμα ούτε το νερό. Στην Ελλάδα δεν ισχύει το ίδιο. Έτσι, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα στον Παλαμά Καρδίτσας σε μία οικογένεια, που απαρτίζεται από την μητέρα, τη γιαγιά και πέντε παιδιά εκ των οποίων τα τρία με σοβαρά προβλήματα υγείας, αναγκάζοντας τη μητέρα να μη δουλεύει για να τα προσέχει. Η απελπισία οδήγησε τη μάνα στην πατροκτονία και την αυτοχειρία, αλλά ευτυχώς την απέτρεψαν. Ακούει κανείς από τη ΔΕΗ; Από το κράτος;…

…Ποιος ν’ ακούσει; Που να βρεθεί η ευαισθησία, η ανθρωπιά; Εξάλλου είναι γνωστό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί τους θεσμούς διεφθαρμένους(80% σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο). Αλλά εμείς που θεωρούμε τους θεσμούς διεφθαρμένους, εμείς στελεχώνουμε τους θεσμούς. Οι θεσμοί, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, εν προκειμένω παρ’ ολίγον ηθικοί αυτουργοί φόνων κατά συρροήν είμαστε εμείς.

Επειδή ακούμε πολλά για τη νέα φορολογία, αλήθεια τι γίνεται με τις περίφημες «οφ σορ» εταιρείες; Πως θα αντιμετωπιστεί η φοροαποφυγή μέσω των εξωχώριων αυτών εταιρειών; Ή μήπως το μάρμαρο θα το πληρώσουμε οι «συνήθεις ύποπτοι», δηλαδή οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι;

Προσπάθεια διάσπασης των «αγροτικού μετώπου» σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του περίφημου «κοινωνικού αυτοματισμού» επιχειρεί η κυβέρνηση. Ήδη ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ ενεργοποιήθηκε για να πεισθούν οι «πράσινοι» αγροτοσυνδικαλιστές να αποχωρήσουν από τα μπλόκα. Οι γνωστές από το παρελθόν «πράσινες» πρακτικές. Θα έχουν όμως αποτέλεσμα αυτή τη φορά; Ο συντονιστής της προσπάθειας Θ. Πάγκαλος θεωρεί ότι αυτή θα είναι επιτυχής καθώς βρίσκει ότι οι αγρότες είναι «στα κιλά του»!