Πάνω από χίλιοι οι νεκροί στη Γάζα, εκατοντάδες μεταξύ αυτών παιδιά. Ε, και; «Βασανίσαμε τον (Σαουδάραβα) Μοχάμεντ αλ-Καχτάνι» παραδέχεται επισήμως το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Ε, και; Και στο Αμπού Γκράιμπ βασάνιζαν και στα πλωτά Γκουαντάναμο φυλακίζουν και εξακολουθούν να βασανίζουν. Όπλα μαζικής καταστροφής δεν βρέθηκαν στο Ιράκ. Ε, και; Η εισβολή έγινε και πάνω από 300 χιλιάδες ιρακινοί έχασαν τη ζωή τους. Τα δύο κόμματα των Ισραηλινών αράβων(με Ισραηλινή ταυτότητα) απαγορεύτηκαν από την εκλογική επιτροπή ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου για την Κνεσέτ. Ε, και; Ποιος θα διαμαρτυρηθεί για την παραβίαση της δημοκρατικής διαδικασίας; Κανένας. Αντιθέτως, η Χαμάς που εξελέγη δημοκρατικότατα δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως εκλεγμένη κυβέρνηση των Παλαιστινίων. Βλέπεται, όπως θα έλεγε και ο Ομπάμα, εδώ «διακυβεύονται πολλά». Τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι μεγάλα και επί τη βάση αυτών κρίνεται η ανθρωπιά, η νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, το διεθνές δίκαιο. Και η κοινή γνώμη; Εκπαιδεύτηκε τόσο στη «μεσημεριανή κουλτούρα» των χυδαίων της τηλοψίας που αποχαυνώθηκε, περιπίπτοντας σ’ έναν παροξυσμό αδιαφορίας ακόμη γι’ αυτό που συμβαίνει δίπλα της. Αναφέρομαι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, τη συνδικαλίστρια που «έκαψαν» με βιτριόλι οι νταβατζήδες της εργασίας. Μιλάω για τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Απασχόλησης που μιλούσε χθες στη ΝΕΤ, λέγοντας ότι οι εργολάβοι(στην κυριολεξία δουλοκτήτες εργατριών) είναι δύσκολο να ελεγχθούν γιατί «είναι νομότυποι». «Είναι νομότυποι» απάντησε η ηχώ των δημοσιογράφων! Τι θα πει «νομότυποι» κύριοι; Ποιος τους καθιστά νομότυπους αυτούς και τα «εγκλήματά» τους; Οι νόμοι, που θεσπίζονται ή που δεν θεσπίζονται (κενό νόμου) στη Βουλή. Να σταματήσει άμεσα το Δημόσιο να συναλλάσσεται με τους εργολάβους (1700 ευρώ παίρνουν στον Ευαγγελισμό για κάθε καθαρίστρια και δίνουν σε κάθε μία 500), να απαγορευτούν δια νόμου οι νταβατζήδες της εργασίας, το ίδιο και οι εταιρίες «είσπραξης χρεών» (και τρομοκρατίας δια του εξευτελισμού) που χρησιμοποιούν οι τράπεζες. Γιατί είναι άλλο η παραγωγική επιχείρηση κι άλλο η νομότυπη μαφία και τα παράσιτα.
Ο πόνος μας υψώνει
Τώρα το τίποτα. Πριν ν’ ανθίσει η ομορφιά. Προτού η αθωότητα προλάβει να αμαρτήσει, πριν να μεταλάβει τα άχραντα μυστήρια του έρωτα χάθηκε στη θάλασσα της Σμύρνης. Ένα παιδί ποζάρει στο θάνατο. Και δεν υπάρχει μάνα να μοιρολογήσει, να ονοματίσει, να θρηνήσει. Το πένθος διαχέεται παντού μέσα από τις ηλεκτρονικές φρυκτωρίες και ο αναπεμπόμενος πόνος ενώνει τους ανθρώπους. Και σένα που κλαις μπροστά στη φωτογραφία του κοριτσιού, εσένα που πενθείς για τα άγνωστα παιδιά που τάφηκαν στα νερά της Μεσογείου, για τους εσταυρωμένους στα πεζοδρόμια της ανεργίας, για τους ανέστιους στα χαρτόκουτα και στις τρώγλες της ανέχειας, για τους απελπισμένους κι όλους όσους ζητούν το μερτικό τους στο φως, το μερίδιό τους στη ζωή, εσένα σε κάνει αρχόντισσα ο πόνος. Ναι, το μοιρολόι είναι μοιρασμένος πόνος, που μας καθιστά αδέρφια. Μόνο που αυτές οι ζωές χάθηκαν πολύ νωρίτερα. Τότε που τους ξερίζωναν την καρδιά, αναγκάζοντάς τους να φύγουν από την πατρίδα τους. Γιατί το ξερίζωμα, η εξορία από τον τόπο σου ε...
Σχόλια