Βαλκανοποίηση συνειδήσεων

Όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει στη Γάζα σχολεία του ΟΗΕ, προκαλώντας το θάνατο δεκάδων αμάχων, κυρίως μικρών παιδιών, όταν η παγκόσμια κοινή γνώμη καταδικάζει τη σφαγή των Παλαιστινίων, τότε η δήλωση του Ομπάμα, που επιτέλους μίλησε, ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν δύο φωνές (σ.σ. η δική του και του Μπους) όταν διακυβεύονται τόσα πολλά», εξαέρωσε κυριολεκτικά τις προσδοκίες για μία διαφορετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ! Αλλά τι άραγε είναι αυτά τα «τόσα πολλά» που διακυβεύονται, υπερβαίνοντας σε αξία τη ζωή 635 ανθρώπων μέχρι αυτή την ώρα; Αν ο Ομπάμα πιστεύει ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας θα επιτευχθεί με αιματηρό τρόπο, τότε μάλλον δεν θα αργήσει ο καιρός που θα… επιθυμήσουμε τον Μπους! Γιατί ο πρώην (σε λίγο) πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν τουλάχιστον ειλικρινής ως πολεμοκάπηλος. Αντίθετα, η εποχή Ομπάμα θα συνοδευτεί από μία πρωτοφανή επιχείρηση νομιμοποίησης των στρατιωτικών λύσεων με πολιτικο-ιδεολογικό τρόπο. Ήδη εξελίσσεται μία γιγαντιαία προσπάθεια δικαιολόγησης της σφαγής των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, παρουσιάζοντας τους πρώτους ως θύτες και τους δεύτερους ως θύματα! Βασικό επιχείρημα οι ρουκέτες τις Χαμάς και οι… πέτρες των παιδιών των Παλαιστινίων. Η λογική αυτή δεν αποδοκιμάζει εκ προοιμίου τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, αλλά προσπαθεί να «βαλκανοποιήσει» τη συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, προσανατολίζοντάς την σε θέσεις όπως η «νόμιμη αυτοάμυνα» του Ισραήλ. Και όταν κάποιος σ’ αυτή την κατεύθυνση μιλήσει για «δυσανάλογη απάντηση», τότε θα έλθουν οι φιλόσοφοι τύπου Αντρέ Γκλύκσμαν(Le Monde) για να ισχυριστούν ότι κάθε «σοβαρή σύγκρουση, (είναι) δυσανάλογη εξ ορισμού»! Και διερωτάται ο φιλόσοφος: «Ποια θα ήταν η ακριβής αναλογία, που θα έπρεπε να σεβαστεί το Ισραήλ, για να έχει την εύνοια της κοινής γνώμης, να χρησιμοποιήσει τις ρουκέτες και τις πέτρες των Παλαιστινίων…;». Ο Γκλ. δέχεται εξ… ορισμού τη στρατιωτική βία, τον πόλεμο ως λύση. Αυτό ακριβώς που δεν δέχεται η κοινή γνώμη. Γιατί για τους φιλειρηνικούς πολίτες η αφαίρεση ακόμη και μίας αθώας ζωής είναι απαράδεκτη. Η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι καταδικαστέα. Πολύ περισσότερο όταν ασκείται για λόγους «εκδίκησης»(Λίβνι), όταν έχει ως αποτέλεσμα την ισοπέδωση σχολείων, όπως αυτό του ΟΗΕ, και το φόνο αθώων, παιδιών και μη.