Η δικαιοσύνη του φον Στουρν και οι συντεχνίες

Πατρίκιοι και πληβείοι, οι πάνω και οι κάτω, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Ποιοι είναι οι πατρίκιοι στη σημερινή ελληνική κοινωνία; Μήπως εκείνοι με τα εκατοντάδες εκατομμύρια στις εξωχώριες εταιρίες και τους υπέρογκους λογαριασμούς στις τράπεζες τις Ελβετίας, του Σίτι και της Νέας Υόρκης, ή μήπως εκείνοι που καταχωρούν το σπίτι τους στην off shore και ύστερα το ενοικιάζουν, απαλλασσόμενοι από χαράτσια αλλά και εισπράττοντας το επίδομα ενοικίου; Όχι, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, πατρίκιοι είναι οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, που αρνούνται να ρίξουν τα ταμεία τους στον Καιάδα του ΕΟΠΥΥ. Πατρίκιοι είναι αυτοί που τολμούν να αντιστέκονται, αρνούμενοι τη φοβερή δικαιοσύνη του κ. Στουρν., να μπουν, δηλαδή, κι αυτοί στο κρεβάτι του Προκρούστη, να δεχτούν τη δικαιοσύνη του δημίου, ήτοι της καθολικής εξαθλίωσης, που σημαίνει την αφαίρεση της αξιοπρέπειας από τον υπερήλικο συνταξιούχο, της αξιοπρέπειας από την καρκινοπαθή που δεν βρίσκει τα φάρμακά της. Ναι, θα είχε δίκιο ο υπουργός Οικονομικών να μιλάει για πατρίκιους και πληβείους, ακόμα και για δικαιοσύνη, αν προχωρούσε στην πάταξη της φοροδιαφυγής –πολιτική βούληση χρειάζεται για να εισπραχθούν οι βεβαιωμένοι φόροι-, αν πλήρωναν και οι «πάνω»(οι πραγματικοί πατρίκιοι της ελληνικής κοινωνίας). Όμως, αυτών τα συμφέροντα εκπροσωπεί ο κ. Στουρν., επιδιδόμενος, σήμερα, σε έναν πρωτοφανή «κοινωνικό αυτοματισμό», δείχνοντας στους χειμαζόμενους Έλληνες εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους, ότι για τη δυστυχία τους ευθύνονται οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί. Αυτό, όμως, δεν είναι αλήθεια. Πίσω από μία δράκα 150 μεγαλοδημοσιογράφων υπάρχουν 4000 άνεργοι δημοσιογράφοι, ενώ οι υπόλοιποι αμοίβονται με μισθούς πείνας. Το ίδιο συμβαίνει κατ’ αναλογία και στα άλλα υπερκορεσμένα επαγγέλματα. Με άλλα λόγια, σε κάθε επαγγελματική κατηγορία υπάρχουν οι λίγοι που είναι στην κορυφή, οι μεσαίοι(ελάχιστοι πια) και η τεράστια μάζα που απαρτίζεται από τους πληβείους. Οι «πάνω», συνεπώς, αποτελούνται από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους μεγαλο-επαγγελματίες και ένιους εκ των πολιτικών, όπως μαρτυρούν οι «λίστες». Όλοι οι άλλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Τι επιχειρεί, λοιπόν, ο κ. Στουρνάρας και οι «πάνω»; Να προκαλέσουν κοινωνικό εμφύλιο, στρέφοντας την κοινωνία εναντίον των δημοσιογράφων, των γιατρών κ.ά. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που ήθελαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις να επιβάλλουν νέα μέτρα, ανακοίνωναν και μία λίστα γιατρών του Κολωνακίου που φοροδιέφευγαν! Αυτή η πολιτική θα δώσει τη χαριστική βολή στην κοινωνία, διαλύοντας κάθε συνεκτικό της ιστό. Ήδη το μίσος και η ενοχή εμφιλοχωρούν παντού, σε κάθε κοινωνική και επαγγελματική κατηγορία. Μίσος παντού. Χάος παντού. Και η υποκρισία ενός πολιτικού συστήματος που μιλάει για δικαιοσύνη, ελευθερία και ισότητα, μοιράζοντας μιζέρια, εξαθλίωση και κατάθλιψη. Μάλιστα, ο άνθρωπος που θα αντιστέκεται (ο Βαξεβάνης, ο Αρβανίτης, η Κατσίμη), θα τελεί υπό πλήρη αμετροέπεια, θα διαπράττει «ιεροσυλία» και ενδεχομένως να φορά το «άλικο γράμμα» του μιάσματος. Όσοι δεν επιθυμούν τα μέτρα λιτότητας, δηλαδή την εξαθλίωσή τους θα κατηγορούνται ως «στρατευμένοι» εχθροί του ορθού λόγου και του Διαφωτισμού! Γενικά, με την πράξη του κάθε αμφισβητίας θα κινητοποιεί εις βάρος του μια δέσμη δυνάμεων, που δεν είναι παρά ένα σύστημα υπεράσπισης των κανόνων της καθεστηκυίας τάξης που αποσκοπεί έκδηλα να αποδυναμώσει τον λόγο και την πράξη του αμφισβητία. Όμως σήμερα δεν βρισκόμαστε στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα. Παρόλα αυτά, οι συνδικαλιστές ηγεσίες των εργαζομένων, εξωνημένες ή ανεπαρκείς, ενισχύουν τον αμυντικό μηχανισμό της καθεστηκυίας τάξης καθώς λειτουργούν εντελώς συντεχνιακά. Έτσι γίνονται εύκολα στόχος και αφήνουν ακάλυπτους όσα μέλη τους δέχονται επίθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι γιατροί και οι μηχανικοί δεν συναντήθηκαν ποτέ για να αντιμετωπίσουν από κοινού το ζήτημα της υπαγωγής των ταμείων τους στον ΕΟΠΥΥ και πολύ περισσότερο για να συσπειρώσουν γύρω τους ολόκληρη την κοινωνία.