ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Την ώρα που όλοι ασχολούνται με την εξαγωγή στο εξωτερικό του ενός εκατομμυρίου ευρώ, αποφασιζόταν η κατακρεούργηση των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων, ενώ ο υπουργός επί της Επικοινωνίας ανακοίνωνε με κυνικότητα ότι τα μέτρα δεν τελειώνουν εδώ, αλλά θα συνεχιστούν και τον Ιούνιο, προκειμένου να κλείσει το έλλειμμα. Συνεπώς, ο φαύλος κύκλος, που οδηγεί την ελληνική οικονομία σε σπιράλ θανάτου, συνεχίζεται και δεν ξέρεις αν πρέπει να ψέξεις τους Έλληνες πολιτικούς για τη διαφθορά τους ή για την ανικανότητά τους. Και έχει δίκιο η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, η οποία επισημαίνει ότι οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν θα επιζήσουν. Πρώτα θα χαθούμε εμείς, οι εργαζόμενοι, οι περιττοί του ολοκληρωτισμού του 21ου αιώνα, το "καταραμένο απόθεμα". Τελικά, δεν υπάρχει ελληνική πρόταση εξόδου από την κρίση, δεν υπάρχει σχέδιο. Ό,τι υπάρχει είναι οι προτάσεις των «κουκουλοφόρων» προς την τρόικα, οι οποίες απηχούν τα εξειδικευμένα και κοντόφθαλμα συμφέροντα των επιχειρηματιών ...

Δεν παραιτήθηκε όταν τσάκισε το κίνημα των Αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος. Δεν έπραξε το ίδιο όταν κάηκε η Αθήνα. Το κάνει τώρα στο όνομα της υποψηφιότητάς του για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του. Όμως, δεν έχει κανένα δικαίωμα να έχει εκ των υστέρων «επιφυλάξεις» για την ασκούμενη οικονομική πολιτική λιτότητας, δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται και να αγανακτεί για την μη «αναπτυξιακή διαδικασία», αυτός που έπνιξε στα χημικά την Αγανάκτηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Μιλάω για τον κ. Χρ. Παπουτσή, για τα επικοινωνιακά τερτίπια έναντι του ανταγωνιστή του κ. Ευ. Βενιζέλου, που μ’ έναν τρόπο τον καλεί να παραιτηθεί ομοίως. Αλλά περί αυτών δεν μας πέφτει λόγος. Τι έχει να πει, όμως, στα δύο κορίτσια του 56χρονου άνεργου, που πνιγμένος στα χρέη έδωσε τέλος στη ζωή του στο «Νησί των Ονείρων» της Εύβοιας; Τι έχει να απαντήσει στο τελευταίο ερώτημα του τραγικού αυτόχειρα: «Αυτούς που μας έφεραν ως εδώ ποιος θα τους δικάσει;». Αλλά οι πολιτικοί δεν ακούνε τόσο «χαμηλούς» ήχους. Όλ...

Με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σχετικεύουμε το Εγώ και δεν κινδυνεύουμε να πεθάνουμε από πολύ Εαυτό. Γι’ αυτό η γιορτή της αποκριάς δεν είναι μόνο η τροφοδοσία της ελπίδας μέσα από την αρχαία ελληνική «άρση», είναι και το ξαλάφρωμα από την πλησμονή του εαυτού, από το πολύ Εγώ, απ’ ό,τι κάνει την καρδιά βασάλτινη και το ναρκισσισμό μας αβάσταχτο. Για να συμβεί αυτό, τα συνήθη όρια πρέπει να πέσουν σε μια τελετουργική στιγμή, τη στιγμή της «κάθαρσης», που κυρώνεται από έναν θρησκευτικό –ειδωλολατρικό και χριστιανικό εν ταυτώ- καθαγιασμό. Έτσι, το διαχρονικό religious θα σημάνει την αναδέσμευση στην ισότητα, μα πιο πολύ στην εξισορρόπηση -έστω για μια στιγμή- των κοινωνικών αντιθέσεων και των διαχωρισμών. Έτσι, σ’ αυτή την κορυφαία γιορτή της αντιστροφής οι «κάτω» τολμούν να διακωμωδήσουν τους «πάνω», αναζωογονώντας την ευνουχισμένη στην κανονικότητα επιθυμία τους, ενώ το Εγώ των «πάνω» για μια χαρούμενη εκατέρωθεν στιγμή κενώνεται αναίμακτα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αναθερμαίνεται η κοι...

Η πολιτική πολυφωνία είναι μία από τις κατακτήσεις της δημοκρατίας, την οποία κάποιοι, σήμερα, αμφισβητούν. Για «εξουθενωτική πολυφωνία» μίλησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, και διερωτάται κανείς, τι σημαίνει αυτό; Τι μπορεί, άραγε, να καταστήσει την πολυφωνία μη «εξουθενωτική»; Μόνο η περιστολή της, δηλαδή η εξουδετέρωση κάποιων φωνών που καθιστούν τη δημοκρατική πολυφωνία ανυπόφορη και ενδεχομένως ασύμφορη για κάποιους. Αλλά τότε δεν έχουμε πολυφωνία μήτε δημοκρατία. Ίσως, κάποιοι Έλληνες πολιτικοί εκτιμούν ότι δεν χρειάζονται όλες οι «φωνές», ότι ο πληθυσμός είναι εξημμένος, τείνοντας να καταστρέψει είτε το πολιτικό σύστημα είτε την κοινωνία! Αυτό εκτιμά και η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία αντί να κατανοήσει τον τρόπο αντίδρασης των μαθητών στα Γιάννενα κατά των "επισήμων", δίνει «γραμμή» για παραδειγματικές τιμωρίες! Όμως κανείς δεν τιμωρήθηκε για το γεγονός ότι τα βιβλία δεν πήγαν φέτος στα σχολεία. Είναι πρόδηλο, συνεπώς, ότι υπάρχ...

Ποιοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας; Δεν είμαι εγώ διατείνεται ο εκπεσών εκδότης και διαπρύσιος κήρυκας της περίφημης γκλαμουριάς της δεκαετίας του 1990. Στο «Νίτρο» αυτός, στο «Χάος» εμείς. Και είναι αλήθεια. Δεν ευθύνεται ο Π. Κωστόπουλος για την κατάρρευση της χώρας. Συνέβαλε, όμως, στην εκλαΐκευση της ιδεολογίας της δανεικής ζωής, μυώντας την ανερχόμενη μεσαία τάξη, αποτελούμενη κυρίως από την πρώην αποκλεισμένη αριστερά, στα «ιδεώδη» της καταναλωτικής κοινωνίας. Μαζί του αναδείχθηκε στα μίντια μία ολόκληρη γενιά κυνικών δημοσιογράφων και αρθρογράφων, οι κύριοι του life style, οι κοσμικοί του πιο χυδαίου τηλεοπτικού κουτσομπολιού, οι πρωθιερείς του νεοπλουτίστικου κιτς και της καταναλωτικής υστερίας μέσω της υπερανάπτυξης των προσδοκιών και της αναγνώρισης μέσα από σύμβολα, όπως ένα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητο ή μία βίλα, τα κοχίμπα, τα μαλτ και τα μοχίτο. Αυτοί ανήγαγαν την εντιμότητα σε ευήθεια και τη λαμογιά σε «εξυπνάδα». Η ηθικότητα, τότε, θεωρήθηκε αναχρονι...

Αμφιθυμία και αμφισημία μετά τη νέα δανειακή σύμβαση. Ανακούφιση και αγωνία. Ανάσα από την πίστωση χρόνου αλλά και σκεπτικισμός. Η χώρα σώθηκε από την εξωτερική, την άτακτη χρεοκοπία, αλλά η εσωτερική χρεοκοπία, η εκπτώχευση των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων Ελλήνων είναι γεγονός. Οι νεοφιλελεύθεροι του Βορρά υπό την ηγεσία του Β. Σόιμπλε επέβαλλαν πλήρως τους όρους τους. Έτσι τώρα, η Ελλάδα δεν είναι in extremis(σε εξαιρετικά δύσκολη θέση) έναντι των δανειστών της, αλλά είναι σε κατάσταση «θανάτου» η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων μέσω της νέας άγριας λιτότητας. Πως θα πετύχει η επαναλαμβανόμενη υφεσιακή συνταγή χωρίς ανάπτυξη; Καθιστώντας τη χώρα μας Μπαγκλαντές ως προς τους μισθούς είναι η απάντηση των νεοφιλελεύθερων. Αυτή είναι η περίφημη ανταγωνιστικότητα σύμφωνα με την οποία οι επενδυτές δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στην Ασία, αφού η Ελλάδα είναι πολύ πιο κοντά! Αγκαλά με την ανακούφιση και την αγωνία έχουμε και την ταπείνωση. Την εθνική ταπείνωση, καθώς όπω...

Οι πολιτικοί είναι ιδεολόγοι ή επιχειρηματίες; Η πολιτική και δη τα πολιτικά κόμματα είναι επιχειρήσεις ή φορείς πολιτικών συμφερόντων; Τα ερωτήματα έχουν τεθεί πολλές φορές στο παρελθόν και επανατίθενται σήμερα που η πολιτική έχει απολέσει την αυτονομία της έναντι της οικονομίας. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, φερ’ ειπείν, παραπέμπουν σε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, που επιβιώνουν από τον κρατικό κορβανά, τα τραπεζικά δάνεια πελατειακού τύπου και τις εισφορές επιχειρηματιών ή οπαδών. Αλλά που διατίθενται τα χρήματα αυτά; Στην αγορά, κυρίως, της πολιτικής επικοινωνίας(εκλογικές και πολιτικές καμπάνιες, δημοσκοπήσεις, PR δημοσιογράφων, αγορά διαφημιστικού χρόνου στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο αλλά και στο διαδίκτυο εσχάτως). Από τα παραπάνω καθίσταται κατανοητό γιατί τα κόμματα εξαρτώνται από την οικονομία, αφού τα χρήματα που απαιτούνται για τον πολιτικό ανταγωνισμό είναι πάρα πολλά. Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς. Στους τελευταίους, όμως, υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπω...

Σ’ όλο τον κόσμο, το περασμένο Σάββατο, οι πολίτες διαδήλωσαν «Είμαστε όλοι Έλληνες». Κάποιοι πάσχοντες από ένα μίγμα καλπάζουσας ευήθειας και αλαζονείας αντιγύρισαν το «είμαστε Έλληνες», αγνοώντας τη σημασία του συνθήματος και τη μεγάλη συμβολική ανατροπή που επέφερε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα απάλυνε το βαθύ κοινωνικό τραύμα που προκλήθηκε τόσο από το πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο όσο και από τη ριζική απαξίωση όλων των Ελλήνων ως διεφθαρμένων, τεμπέληδων, κλεπτών και ανίκανων. Η εικόνα αυτά δημιουργήθηκε τόσο στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία, όσο και στο εσωτερικό με την υποβολή της ενοχής ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Ο γενικευμένος μηδενισμός και η διάλυση της αυτοεικόνας μας, η απουσία ελπίδας και ο μέγας τρόμος του χειρότερου τσάκισαν το ηθικό όλων των Ελλήνων. Κι ένας άνθρωπος που δεν έχει κάπου να δει το πρόσωπό του, ή ένας λαός που δεν «βλέπει» κάπου την εικόνα του, διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Γιατί η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μ...

Πολλοί συγχέουν το φιλελευθερισμό με τον νεοφιλελευθερισμό. Ο δεύτερος καταγγέλλεται, πλέον, απ’ όλους, πλην όμως εφαρμόζεται πολιτικά από το κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό και πολιτικό σύμπλεγμα και υποστηρίζεται χωρίς να κατονομάζεται. Για να αντιληφθούμε περί τίνος πρόκειται, η φιλοσοφία των Μνημονίων είναι νεοφιλελεύθερη. Φιλελεύθερη οικονομία είχαμε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, μετά το μεγάλο κραχ, μέχρι το 1980(Ρήγκαν). Αυτή τη χρονική περίοδο δημιουργήθηκε το κράτος πρόνοιας, που φρόντιζε ώστε η βιοτή των εργαζομένων να διατηρεί τους στοιχειώδεις όρους αξιοπρέπειας. Τότε είχαμε την εφαρμογή της περίφημης συνταγής του Κέυνς. Αυτή ήταν η φιλελεύθερη οικονομία. Από την εποχή της Θάτσερ και του Ρήγκαν αρχίζει η νέο-φιλελεύθερη οικονομική πολιτική όπου οι κανόνες και τα όρια του κέρδους δεν υφίστανται. Αλλά ποια ήταν αυτά τα όρια πριν; Το δημόσιο και εθνικό συμφέρον, ήτοι η κοινωνική συνοχή, σύμφωνα με τον Τίοντορ Ρούσβελτ. Συνεπώς, από ένα σημείο και μετά, όταν η ανεργία πλήττει την κο...

«Είμαστε όλοι Έλληνες», «Η Αθήνα δεν είναι μόνη». Συνθήματα ενός ευρωπαϊκού κινήματος αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, τον λαό πειραματόζωο της μετα-αποικιοκρατίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των υπηρετών του, των κουίσλιγκς και των γκαουλάιτερς. Η οικονομία των τραπεζών δεν χρειάζεται πλέον τους καταναλωτές, δεν χρειάζεται τους εργαζόμενους και την αγοραστική τους δύναμη, δεν χρειάζεται την πραγματική οικονομία, γιατί απλούστατα «βγάζει» το χρήμα από το ίδιο το χρήμα στους ναούς του τζόγου της Wall Street, του City, της Φραγκφούρτης κ.ά. Γι’ αυτό το ελληνικό πρόβλημα υπάρχει μόνο στο βαθμό που η χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών θα διαταράξει την ισορροπία των ευρωπαϊκών τραπεζών. Οι άνθρωποι ας πάνε στο διάβολο. Κι όμως, ο κ. Σόιμπλε διαμαρτύρεται ότι τον αδικούμε, ότι «δεν είναι ξεροκέφαλος, ούτε σκληρόκαρδος»! Έχει δίκιο. Είναι απλώς ένας άνθρωπος που κάνει το καθήκον του. Το καθήκον τους έκαναν και οι συμπατριώτες του που εκτελούσαν τα γυναικόπαιδα και, ύστερα, έκαιγαν ...

Αυτοί που μέμφονται, σήμερα, την Ελλάδα για το υπέρογκο χρέος της θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Γιατί η διαφθορά δεν είναι μόνο στοιχείο κάποιας αταβιστικής συμπεριφοράς των Ελλήνων, αλλά είναι και εισαγόμενη από το γερμανικό βιομηχανικό και χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα. Μάλιστα, το τεράστιο ελληνικό χρέος πηγαίνει μαζί με τη γερμανική διαφθορά. Αυτό είναι το συμπέρασμα άρθρου που δημοσιεύει η ιστοσελίδα AgoraVox. Ασφαλώς και υπάρχει στην Ελλάδα η φορολογική διαφθορά και η ελληνική παραδοσιακή νοοτροπία καθώς και το πελατειακό σύστημα, αλλά δεν αρκούν για να εξηγήσουν πως φθάσαμε ως εδώ. Όλα, λοιπόν, ξεκίνησαν την εποχή της έκρηξης της φούσκας του Χρηματιστηρίου επί διακυβέρνησης του γερμανοθρεμμένου Κ. Σημίτη. Τότε άρχισε η συνεργασία με τη Γερμανία, αρχικά με την αγορά των πυραύλων Patriot (χρονολογία συμβολαίου 1999-2000). Τότε δόθηκαν οι πρώτες μίζες, που γνωρίζουμε (10 εκατομμύρια ευρώ) από τον R. Siekaczek. Μεταξύ 2000-2002 έχουμε τη συμφωνία με την αυτοκινητοβιομηχανία MA...

Διαδηλώσεις στη Γαλλία υπέρ του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. Συνεντεύξεις βουλευτών στο ευρωκοινοβούλιο αλλά και δηλώσεις αλληλεγγύης προς τους Έλληνες καθώς και ψόγου εναντίον της νομενκλατούρας της ΕΕ, κυρίως κατά των Γερμανών, που επιδιώκουν την εξαφάνιση της χώρας μας κατά το ανάλογο της Καρχηδόνας από τους αρχαίους Ρωμαίους(Karthago delenda est-η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί!). Απέναντι, συνεπώς, στην επιβολή από τους Γερμανούς τύπου Σόιμπλε και Ρέσλερ μιας καταστροφικής πολιτικής οικονομικής λιτότητας επί της Ελλάδας αναπτύσσεται ένα ευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης προς τους Έλληνες. Το κίνημα αυτό στρέφεται εναντίον της πολιτικής στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στέκεται στο πλάι του ελληνικού λαού, αλλά, συγχρόνως, μέμφεται τις πολιτικές ελίτ της Ελλάδας, οι οποίες δεν προτείνουν καμία εναλλακτική λύση. Στ’ αυτιά όλων μας εξακολουθούν να ηχούν δηλώσεις των αντιπροέδρων της προηγούμενης αλλά και της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ...

«Η βία δεν συνάδει με τη δημοκρατία» δήλωσε ο πρωθυπουργός Παπαδήμος, λησμονώντας πως δεν είναι δυνατόν ένα δημοκρατικό καθεστώς να ρίχνει βίαια στον Καιάδα πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους -ένας στους δύο νέος-, να φτωχοποιεί πάνω από τρία εκατομμύρια Έλληνες, να εξαθλιώνει τη ζωή και να τσακίζει τα όνειρά τους. Η ασκηθείσα αγριότητα με το πρώτο Μνημόνιο και τώρα με το δεύτερο, όπως προειδοποιούσαμε, θα προκαλέσει κοινωνική έκρηξη. Προχθές, βέβαια, δεν επρόκειτο περί αυτού, καθώς οι χιλιάδες που κατέβηκαν να διαδηλώσουν το έκαναν ειρηνικά πλην των γνωστών προβοκατόρων. Αλλά, παρεμπιπτόντως, γιατί η αστυνομία δεν παρενέβη στη Νομική, που είχε γίνει εργοστάσιο πυρομαχικών, παρά την έγγραφη αίτηση του πρύτανη Πελεγρίνη; Το ερώτημα εμπεριέχει και την απάντησή του. Όμως, σήμερα, μιλάμε για τη βία αλα καρτ του κυρίου Παπαδήμου. Αλήθεια κύριε πρωθυπουργέ από πού έλκεται τη νομιμοποίησή σας εσείς ένας υπάλληλος των τραπεζών; Η επιλογή σας ακόμη κι αν προκύπτει από την πλειοψηφία της Βουλής ...

Ο Ευ. Βενιζέλος ωρύεται και επικαλείται ως αιτιολογία για τη συζήτηση του νέου Μνημονίου με τη μορφή του κατεπείγοντος τις αγορές, το σημερινό άνοιγμα των χρηματιστηρίων. Όλα, συνεπώς, υπακούουν στις «αγορές», η ελληνική κυβέρνηση υπακούει στις αγορές. Ο ίδιος ο χρόνος, η ίδια η πολιτική ημερήσια διάταξη, το εύρος και το περιεχόμενο της δημοκρατίας καθορίζεται από τις «αγορές». Τουτέστιν από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτό που κυριαρχεί επί της πραγματικής οικονομίας αλλά και επί του πολιτικού συστήματος. Για «μαριονέτες» μίλησε κάποιος. Αλλά ο τόνος του υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης ήταν ιδιαίτατα αυταρχικός, όπως ταιριάζει όχι τόσο σ’ έναν επικεφαλής αρχηγικού κόμματος όσο σ’ έναν βοναπαρτίσκο(τον γνωστό στην πολιτική επιστήμη Βοναπάρτη Γ΄, τον ανηψιό). Γι’ αυτό οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από πολιτικό ένστικτο και κατά το πολιτικό τελετουργικό χειροκροτούν, έστω και αμήχανα, τον νέο «αρχιερέα»! Όμως ακούγονται και κραυγές περί «κομμουνιστικού κινδύνου» ή και «φ...

Ο καθένας και η οπτική του γωνία. Αλλιώς βλέπει τα πράγματα ο άνεργος, ο μικροεπιχειρηματίας που έβαλε λουκέτο, κι αλλιώς αυτός που ακόμη εργάζεται, που έχει ακόμη δουλειά. Οι τελευταίοι ήλπιζαν μέχρι τώρα πως θα τη γλιτώσουν, πως δεν θα βρεθούν στην έσχατη απελπισία των πρώτων. Τα νέα μέτρα, όμως, δείχνουν πως κανείς δεν γλιτώνει. Η δήλωση του Σόιμπλε τρομερή: «τα μέτρα δεν επαρκούν»! Ούτε η σκλαβιά μήτε ο θάνατός μας μήτε τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας τους είναι αρκετά. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να μιλούν με ύφος εκατό τροϊκανών, υποστηρίζοντας τα μέτρα -τα προηγούμενα, τα τωρινά και τα επόμενα-, θεωρώντας τα αναγκαία για την έξοδό μας από το τούνελ. Μιλώ για τον Πάσχο Μανδραβέλη, που στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνουμε;», απαντάει «δουλειά», και δεν ακούει, ο «αυτιστικός», το βόγκο από το βουβό κλάμα 1.029.000 ανθρώπων, που ζητούν δουλειά, μιλώ για εκείνους –τους πρώην «σημιτικούς» και νυν «παπαδημικούς»- που σύστησαν την παρέα «Για την Ελλάδα τώρα»,...

Τώρα που μας αφαίρεσαν κάθε χαρακτηριστικό που μας καθιστά ανθρώπινα όντα, κάθε αξιοπρέπεια που μας συνιστά «πρόσωπα», κάθε προοπτική, κάθε στόχο αυτοπραγμάτωσης, τώρα που μας στερούν την ελευθερία και την πατρίδα, τι θα πούμε στα παιδιά μας, καθώς θα μας κοιτάζουν με τα μεγάλα απορημένα μάτια τους, την ώρα που τους ακρωτηριάζουν την ψυχή και σβήνουν με μία μονοκονδυλιά τα όνειρά τους για δημιουργία και προκοπή; Τι λέμε στον Κωνσταντίνο και στον Αλέξανδρο; Τι θα πούμε στον νεαρό που έπεσε, εδώ πιο κάτω, στα σίδερα του τρένου, γιατί δεν άντεχε αυτή τη ζωή, μια ζωή με τα στοιχειώδη, που τώρα του τα στερούν κι αυτά; Ένας στους δύο νέους άνεργος, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι άνεργοι, πάνω από τρία εκατομμύρια Έλληνες στη μαύρη φτώχεια, 2.500 και πλέον χιλιάδες παιδάκια είναι αζήτητα στα ιδρύματα, γιατί οι γονείς τους αδυνατούν να τα ταΐσουν, και ο Γιώργος –που έχει να πληρωθεί από το καλοκαίρι- κουνάει τα χείλη του με άηχη απελπισία: «δεν έχω λεφτά, θα κάνω ληστεία»! Ο ένας ενδοβάλει ...

«Ναι σε νέα μέτρα αν είναι σύννομα» δηλώνει ο αρχηγός του πολιτικού κόμματος. Τα σύννομα μέτρα είναι, άραγε, και ανθρώπινα; Το νόμιμο αποπνέει ήθος ανθρωπιάς; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αρνητική. Αυτό καταδεικνύουν τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία τους, τα τρία και πλέον εκατομμύρια των Ελλήνων –ένας στους τρεις- που έχουν βυθιστεί στη φτώχια, αυτό δείχνουν τα 2.500 παιδιά, τα παιδιά της κρίσης που είναι, όπως τα αδέσποτα σκυλιά, αζήτητα στα ιδρύματα, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι νέοι που μεταναστεύουν, που ξεριζώνονται, οι χιλιάδες άστεγοι στις στοές και τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Όμως στο μέγαρο Μαξίμου, στο Βερολίνο, στα Ηλύσια Πεδία ή στις Βρυξέλλες κανείς δεν σκέφτεται τους ανθρώπους. Μόνη τους σκέψη το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι τράπεζες. Έτσι, από το νέο δάνειο προς την Ελλάδα, πρώτα πρέπει να δοθούν τα 30 δις ευρώ στις τράπεζες λέει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε. Όσο για τα υπόλοιπα βλέπουμε. Πάνω απ’ όλους κι όλα οι τράπεζες. Οι άνθρωποι...

"Μετενέργεια" αποκαλείται το γεγονός ότι μία συλλογική σύμβαση εξακολουθεί να ισχύει επί ένα 6μηνο μετά τη λήξη της. Η κατάργησή της σημαίνει ότι μετά τη λήξη της συλλογικής σύμβασης η εκκίνηση υπολογισμού του μισθού των εργαζομένων θα γίνεται από τον κατώτατο μισθό!

Η Ελλάδα υφίσταται «θανατηφόρα επίπεδα λιτότητας για να αποπληρώσει τους ξένους πιστωτές της, χωρίς να υπάρχει πραγματικό φως στο τούνελ» υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν (New York Times). Τα μέτρα για την παραμονή στο ευρώ είναι απάνθρωπα και χειροτερεύουν τον ασθενή παρά τον γιατρεύουν, λένε άλλοι οικονομολόγοι, που βλέπουν την ελληνική οικονομία να βρίσκεται στην 4η χρονιά ύφεσης, την ανεργία να υπερβαίνει το 20%, τη φτώχεια να αυξάνεται και την αγοραστική δύναμη να βαίνει συνεχώς μειούμενη, προκαλώντας το «θάνατο» των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τους νέους να μεταναστεύουν και η κοινωνία να τρίζει συθέμελα. Υπάρχουν κι εκείνοι που διατείνονται ότι πρέπει να πάρουμε την «ανάσα» με τη νέα δανειακή σύμβαση και μετά βλέπουμε. Όμως, ο Γαλλο-γερμανικός άξονας δεν φαίνεται διατεθειμένος να μας ξεσφίξει τη μέγκενη καθώς η τακτική τους είναι το στραγγάλισμα της Ελλάδας (εσωτερική χρεοκοπία) προκειμένου να πληρώνονται οι δανειστές, όπως διαπιστώνει και ο Κρούγκμαν. Με άλλ...

Ακούς τους Μέρκελ-Σαρκοζί να δηλώνουν από κοινού ότι «Η Ελλάδα δεν έχει επιλογή, ο χρόνος πιέζει» και θυμάσαι τον Αμερικανο-ινδό οικονομολόγο, Bhagwati, που υποστήριζε πως το να φύγεις από μία σύμπραξη, όπως το ευρώ, είναι «σαν θέλεις να ξεφύγεις από τη μαφία»! Οι συνθήκες, όμως, τουτέστιν ο αργός θάνατος των ανθρώπων και η διάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας, σε οδηγούν σε μία ακραία στάση και στο γνωστό δίλημμα: «Ελευθερία ή θάνατος». Παρόλα αυτά η χρήση λέξεων και ευφημισμών δημιουργούν ακόμα την ψευδαίσθηση της σωτηρίας, της απροσδιόριστης ελπίδας ότι εμείς θα σωθούμε, ενώ οι άλλοι θα χαθούν. Έτσι, έχουμε διαμορφωθεί, αυτή είναι η ιδεολογία της χυδαίας, της αγοραίας ατομικότητας από την οποία έχουμε εμποτιστεί. Αλλά, όταν έλθει η σειρά μας να χαθούμε, θα μείνουμε ενεοί από βλακώδη έκπληξη. Κι αυτό γιατί δεν φροντίσαμε έγκαιρα να ρωτήσουμε τι κρύβετε πίσω από τις λέξεις. Ακούμε, φερ’ ειπείν, τον όρο «μετενέργεια» και αγνοούμε ότι πίσω από αυτή τη λέξη κρύβεται μία φοβερή αλήθει...

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά μέσα ενημέρωσης (Ελευθεροτυπία, Alter) που στράφηκαν εναντίον του Μνημονίου κλείνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη χρονική στιγμή διάλεξαν για να κλείσουν τις μικρές και μεσαίες εφημερίδες καθώς και εκείνες της περιφέρειας(σταματώντας τη δημοσίευση των ισολογισμών). Και δεν είναι μόνο ότι χιλιάδες δημοσιογράφοι θα μείνουν χωρίς δουλειά, όπως σημειώνει η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, αυτή είναι η συντεχνιακή και απολιτική εκδοχή του εγκλήματος. Το σημαντικότερο είναι ότι πλήττεται η πολυφωνία και η δημοκρατία, πλήττεται η διαφορετική, η άλλη άποψη. Οδηγούμαστε, με άλλα λόγια, σε μία στυγνή δικτατορία στον τομέα της πληροφόρησης(από εκεί ξεκινούν όλα τα πραξικοπήματα). Και δεν αποκλείεται στη συνέχεια να έχουμε μία αντιδημοκρατική εκτροπή στο πεδίο της πολιτικής. Πρόκειται ουσιαστικά για την επίθεση της διαπλοκής στον καιρό της κρίσης, επιδιώκοντας να συγκεντρώσει την απόλυτη δύναμη πολιτικής χειραγώγησης στα χέρια της και, έτσι, να νομιμοποιήσει αλλά και να διαιωνίσει...

«Η μόνιμη εργασία είναι μονότονη» δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός-τραπεζίτης Μ. Μόντι. Και τα εκατομμύρια των Ιταλών ανέργων ή επισφαλώς εργαζομένων φρικίασαν. Για την εναλλαγή τριών ή τεσσάρων δουλειών στη διάρκεια του βίου μιλούσε κάποτε και ο Γ. Παπανδρέου. Μόνο που δεν διευκρίνιζε αν οι νέοι θα βρίσκουν δουλειά στην Ελλάδα ή στην ξενιτιά. Σε κάθε περίπτωση, όλοι τους αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν αναλώσιμους και την εργασία ως μηχανική ενέργεια του «ανθρώπου εξάρτημα». Οι εργαζόμενοι γι' αυτούς δεν είναι άνθρωποι αλλά μηχανές. Έτσι, οι 58.000 μετανάστες που πνίγηκαν στη Μεσόγειο, δεν απασχολούν τους κατά τα άλλα ευαίσθητους και δημοκρατικούς Δυτικούς, όπως όταν πρόκειται για τον Καντάφι. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες άνεργους, για τους φτωχούς που λιμοκτονούν, για τους άστεγους, που είναι εκτεθειμένοι στη βαρυχειμωνιά. Και διαπορεί ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος για την ύποπτη εμμονή των ξένων στις «αποτυχημένες συνταγές». Δεν διαπορεί, όμως, και για τους Έλληνες ηγήτορ...

Βλέπεις τους «μνημονιακούς» του ΠΑΣΟΚ να βάζουν τα… στήθη τους μπροστά για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να απειλούν με παραιτήσεις, νομίζοντας ότι θα εξιλεωθούν από το έγκλημα, και, λες, δεν μπορεί «όνειρο ζω». Αλλά προς τι αυτές οι οβιδιακές μεταμορφώσεις από τους πολιτικούς που στήριξαν με περισσό κυνισμό και αλαζονεία την πολιτική λιτότητας του πρώτου Μνημονίου; Εκλογές γαρ. Αυτή είναι η μαγική λέξη που αλλάζει πράξεις, παραλείψεις και ενίοτε πεποιθήσεις. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ βγάζει τη μάσκα του νεοφιλελεύθερου και ξαναφοράει τη σοσιαλιστική, υπερασπιζόμενο μισθούς, επιδόματα και συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Στη Γαλλία, αντιθέτως, ο σοσιαλιστής Φρ. Ολάντ που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αντιτίθεται στο δημοσιονομικό σύμφωνο των Μέρκελ-Σαρκοζί και μιλάει για την «Ανάπτυξη του νότου», προκαλώντας σύγκρυο στην πρώτη και πυρετό στο δεύτερο. Παρόλα αυτά, ο Σαρκοζί γίνεται πιο σοσιαλιστής από τον Ολάντ και επιτίθεται με δριμύτητα στις τράπεζες γιατί «δεν παίζουν το ρόλο τους στη...

Οι εργαζόμενοι δέχονται παντού –όχι μόνο στην Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο αλλά και στη Γαλλία- επίθεση με τα ίδια προσχήματα, τα ίδια ψεύδη, όπως ότι το κόστος εργασίας και το κοινωνικό κράτος ευθύνονται για την χαμηλή ανταγωνιστικότητα, για το χρέος, ακόμη και για την ιλιγγιώδη αύξηση της ανεργίας. Στην προπαγάνδα αυτή βασίζεται το νέο ευρωπαϊκό δόγμα που έχει ως προμετωπίδα του τα συνθήματα: «μειώστε τους μισθούς», «καταργήστε τα επιδόματα» -ακόμα και των ανέργων- «τσακίστε το κοινωνικό κράτος» -μειώστε μέχρι εξαφάνισης την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη-, μηδενίστε τις συντάξεις, φορολογείστε, τέλος, τις αποταμιεύσεις και τα ακίνητα των «κάτω» (εργαζόμενων, συνταξιούχων και μικρομεσαίων επιχειρηματιών) και γενικά ότι δεν δύναται να διαφύγει στους φορολογικούς παράδεισους και στις off shores. Κοντολογίς, για την κρίση ευθύνονται οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καθώς και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες! Όμως, η εργασία δεν είναι μόνο κόστος, είναι και πηγή, καθώς χωρίς αυτή δεν υπάρχ...