ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η παγκόσμια ελίτ του καπιταλιστικού συστήματος συνέρχεται για μία ακόμη φορά στο Νταβός. Το παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ, η εναλλακτική του καπιταλισμού, συνεδριάζει για δέκατη χρονιά στο Πόρτο Αλέγκρε. Και τα δύο φόρα δεν έχουν κάτι νέο να προτείνουν. Στο Πόρτο Αλέγκρε η εναλλακτική του καπιταλιστικού συστήματος δεν έχει βρεθεί ακόμα, περιοριζόμενη σε αρνήσεις. Στο Νταβός, τα παραφουσκωμένα πανιά του νεοφιλελευθερισμού έχουν κατέβει και πολλοί μιλούν πλέον για μεταρρυθμίσεις, ακόμη και για την αντιμετώπιση της ανεργίας! Δεν είναι τυχαία τα λόγια του προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα για το πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών κατά τη διάρκεια της ενιαύσιας ομιλίας του προς τον αμερικανικό λαό για την «κατάσταση του έθνους»: «Το μισώ. Το μισείτε κι εσείς. Ήταν τόσο δημοφιλές όσο μια απονεύρωση». Ο Ομπάμα παραδέχτηκε ότι οι εκλογείς του έχουν πλέον απογοητευθεί. Αυτό έδειξε η πρόσφατη μεγάλης σημασίας ήττα του δημοκρατικού κόμματος στη Μασαχουσέτη. Γι’ αυτό ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε από τους ...

Ο άνθρωπος που με τα γραπτά του «άλλαξε τη συνείδηση μιας γενιάς», της γενιάς του μεγαλειώδους αντιπολεμικού κινήματος του 1960, ο συγγραφέας της «Λαϊκής ιστορίας των ΗΠΑ» και σύντροφος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο ιστορικός και αγωνιστής, αυτός που μόλις τον περασμένο Μάιο μιλούσε στην Αθήνα για την «ταραγμένη σχέση ανάμεσα στη δημοκρατία και στα δικαιώματα και καθήκοντα του πολίτη»(Από την Ιστορία στην πράξη, Εκδόσεις Αιώρα), ο Χάουαρντ Ζιν πέθανε. Μόλις πριν λίγους μήνες ο Ζιν έθετε το ερώτημα της δημοκρατικότητας των ΗΠΑ και μ’ έναν σωκρατικό(μαιευτική) θα ’λεγες τρόπο εξήγαγε το συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δημοκρατία όσο και η αρχαία Αθήνα. Κοντολογίς, στις ΗΠΑ συμβαίνει ότι και με την αρχαία Ελλάδα, όπου τονίζουμε τη Δημοκρατία αλλά ξεχνούμε τη δουλεία. O Ζιν μίλησε εμφατικά για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, θέτοντας το ερώτημα της υπακοής στο κράτος μέχρι θανάτου. Να πεθαίνουμε, λοιπόν, για το κράτος και τους νόμους του, αλλά πιο κράτος, όταν είναι γνωστό ότι το κρά...

Ένας αμείλικτος οικονομικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Στον πόλεμο αυτό δεν διακυβεύεται η έξοδος μόνο από την οικονομική κρίση αλλά και ποια μεγάλη δύναμη θα έχει στο μέλλον την ηγεμονία του κόσμου. Ο «πόλεμος» αυτός έχει προβλεφθεί από πολλούς αναλυτές μεταξύ των οποίων είναι και ο Τσαρλς Κάπτσαν, ο οποίος μιλώντας για την παρακμή των ΗΠΑ αναφέρθηκε και στην ενδεχόμενη σύγκρουση της Ουάσινγκτον που είναι η νέα Ρώμη και των Βρυξελλών, που είναι το νέο Βυζάντιο. Και τούτο γιατί καμία μετάβαση από μία αυτοκρατορία σε μία άλλη δεν έγινε χωρίς πόλεμο(μοναδική εξαίρεση η μετάβαση στην αμερικανική αυτοκρατορία από τη βρετανική). Αλλά πως αναπτύσσονται σήμερα οι παγκόσμιες δυνάμεις και ποιο είναι το πεδίο της σύγκρουσης; Το πεδίο είναι το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα για τη διατήρηση του οποίου τα χρηματιστηριακά lobbies των ΗΠΑ και της Βρετανίας δίνουν μάχη καθώς σ’ αυτό κερδίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γουόλ Στριτ, όπου οι ομάδες αυτές «πα...

«Η Ελλάδα έχει (σχεδόν) εξέλθει από το ευρώ!». Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου στον διαδικτυακό τόπο του γαλλικού περιοδικού marianne2. Αντίθετα, σε άρθρο του στους Financial Times ο νομπελίστας οικονομολόγος Στίγκλιτς καλεί τους ευρωπαίους «να μην αφήσουν την Ελλάδα να ματώσει». Παρ’ όλες όμως, τις εκκλήσεις η Ελλάδα εξακολουθεί να δέχεται μόνη τα χτυπήματα των «αγορών». Το γεγονός ότι η χώρα μας αναγκάσθηκε να δανεισθεί με επιτόκιο πάνω από 6% (στο ίδιο ύψος με αυτό που δανειζόταν πριν την είσοδό της στην ΟΝΕ), τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι εταίροι (ΕΚΤ) θα μπορούσαν να τη δανείσουν με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο σε ένδειξη κοινοτικής αλληλεγγύης, δείχνει ότι η ΕΕ «τιμωρεί» τους Έλληνες, αφήνοντάς τους στο έλεος των παγκόσμιων κερδοσκόπων(άλλως πως τοκογλύφων ή και «αγορών» κατ’ ευφημισμό αποκαλουμένων). Οι περίφημες αυτές «αγορές» γδέρνουν εντελώς την Ελλάδα και τις περιφερειακές οικονομίες, προκειμένου να ρεφάρουν από τα «τοξικά ομόλογα», ενώ η Ευρώπη αδιαφορεί πλήρως. Παρά την αδιαφορία της...

Στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης» το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κατάργησε τα όρια της χρηματοδότησης των εθνικών προεκλογικών εκστρατειών των πολιτικών κομμάτων από τις επιχειρήσεις. Έτσι, αυτή η δημοκρατία που πολλοί πίστεψαν ότι θα έστελνε τους φανατικούς φονταμεναλιστές στον κάλαθο της ιστορίας μετά την εκλογή Ομπάμα, αποδεικνύεται ότι έχει υποταχθεί πλήρως στο «χρήμα» και δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ολιγαρχία, όπου ψηφίζουν μόνο οι πλούσιοι(Θόροου). Μάλιστα, η ολιγαρχία αυτή είναι τόσο επικίνδυνη όσο είναι έκδηλη η παρακμή των ΗΠΑ. Αυτή η παρακμή που κάποιοι έχουν δει έγκαιρα, πιστοποιείται και από τον υπερσυντηρητικό διανοούμενο Φράνσις Φουκουγιάμα –γνωστό από το βιβλίο του «Το τέλος της Ιστορίας»- που θεωρεί ότι ο κίνδυνος ενός νέου πολέμου στον περσικό κόλπο είναι μία πραγματική δυνατότητα, καθώς είναι πιθανό οι Ιρανοί να υπερβούν αυτό που οι Ισραηλινοί θεωρούν ως κόκκινη γραμμή(συνέντευξη στη Le Figaro). Εν προκειμένω είναι προφανές ότι ο Φουκουγιάμα αποδίδει τον...

Η ξενοφοβία γεννιέται από το… φόβο, δημιουργώντας το φαύλο κύκλο του φόβου. Γιατί όπως τα ζώα μυρίζονται το φόβο και χιμούν, έτσι και οι ξενόφοβοι μυρίζουν το φόβο των μεταναστών και ορμάνε. Αυτό ισχύει και αντιστρόφως. Οι φοβικοί και απέναντι όσοι τους φοβούνται. Ο φόβος του ενός εναντίον του άλλου. Πως, όμως, δημιουργείται αυτός ο φαύλος κύκλος; Σύμφωνα με τον Τσβετάν Τοντόροφ («Ο φόβος των βαρβάρων») στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών, κατοικεί εδώ και πολλές δεκαετίες μια μειονότητα ανθρώπων από «τις χώρες της μνησικακίας»(κυρίως ισλαμιστές) που προέρχονται από τις πρώην αποικίες -γι’ αυτό και η μνησικακία. Οι γηγενείς πρώην άποικοι διατηρούν απέναντι στους σημερινούς μετανάστες «ένα αίσθημα ανωτερότητας και πικρίας συγχρόνως» που εξοργίζει ακόμη περισσότερο τους πρώην αποικιοκρατούμενους και νυν μετανάστες. Η οργή αυτή εκφράζεται με πραγματικές πράξεις τρομοκρατίας αλλά και διαμορφώνει τις συνθήκες μιας άτοπης γενίκευσης εκ μέρους των αυτοχθόνων που καταφεύγ...

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και οι φίλοι του «δεν είναι σαν τα δικά μας και τα δικά σας» παιδιά, αλλά παιδιά ικανά να διαπράξουν ανθρωποκτονία! Τα λόγια ανήκουν στον συνήγορο υπεράσπισης του αστυνομικού Κορκονέα, που επιχειρεί μ’ αυτόν τον τρόπο να πείσει ότι ο θύτης-πελάτης του σκότωσε τον 15χρονο ευρισκόμενος σε κατάσταση άμυνας! Παραδόξως, ο ίδιος δικηγόρος συμμετείχε πριν λίγες μέρες στη δίκη των δολοφόνων του νεαρού Αυστραλού στη Μύκονο αλλά αυτή τη φορά ως πολιτική αγωγή. Και διερωτάται κανείς που βρίσκονται τα όρια, η «κόκκινη γραμμή» των υπερασπιστικών επιχειρημάτων; Νομιμοποιείται ένας δικηγόρος, προκειμένου να υπερασπιστεί τον πελάτη του, να «σκοτώσει» ηθικά το θύμα; Σύμφωνα με μία ορισμένη σχολή η απάντηση είναι καταφατική. Εν άλλοις λόγοις, η αλήθεια είναι το «ψέμα» που νικά, και δίκαιο το άδικο που έχει επιβληθεί. Συνεπώς, όλα και το δίκαιο είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων και δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, αλλά η υποκειμενική αλήθεια του καθενός. Αυτό όμως αναιρείται ...

Μετεωρίζεται στο πρώτο σκαλοπάτι του δικαστικού μεγάρου της αστυνομοκρατούμενης Άμφισσας. Λες θα πέσει. Τελικά, καταφέρνει με μεγάλη προσπάθεια ν’ ανέβει τα σκαλιά, ενώ νέοι από την Αθήνα, αυτοί που κάποιοι με περισσή φροντίδα δαιμονοποίησαν, διαδηλώνουν ειρηνικά στο όνομα του παιδιού του. Την ίδια ώρα ένας νεαρός στην ηλικία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πέφτει νεκρός, καταδιωκώμενος από αστυνομικούς, στην πόλη Βουαπί της Γαλλίας. Κι εδώ η νεανική οργή διαλύει και πυρπολεί τα πάντα, επιχειρώντας να αντιδράσει στο τυφλό, συντεταγμένο μίσος των μεγάλων, που εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Όπως συνέβη με το τηλεοπτικό κανάλι που επιχείρησε προχθές να ξεφτιλίσει κυριολεκτικά τις νεανικές αντιδράσεις και εξαναστάσεις, προβάλλοντας τη «λαϊφ στάιλ» αντιπαράθεση των νέων των βορείων προαστίων με αυτούς των δυτικών προαστίων. Τι κι αν κάποιος μίλησε για «πλαστές αντιθέσεις», η ελληνική Όπρα Γουίνφρεϊ τον αποστόμωσε, λέγοντας πως υπάρχουν τραγούδια και τηλεοπτικά σήριαλ, που εκφράζουν τις… χαοτικές δ...

Ένα εκατομμύριο άνεργους «βλέπει» το 2010 ο Α. Λοβέρδος. Ένα εκατομμύριο συμβολικά νεκροί. Μη συμπεριλαμβανομένων των «αόρατων», εκείνων που δεν είναι καταγεγραμμένοι και φαίνονται πουθενά. Ένα εκατομμύριο και πλέον απελπισμένοι άνεργοι εναντίον της στρατιάς των υπόλοιπων 3.505.100 εργαζομένων. Ήδη ο εμφύλιος πόλεμος κηρύχτηκε, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ήδη σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση, ο αδερφός τοποθετείται απέναντι στον αδερφό, όπως εκείνη τα τραγικά αδέρφια στα Καμίνια. Η εσωτερική ερήμωση της απώλειας είναι αταξική είπε η ποιήτρια, αλλά η ολοκληρωτική ματαίωση του προσώπου είναι ταξική απαντά ο άνεργος. Την ίδια ώρα οι βληχώδεις δημοκόλακες με το μεγαλομανές ύφος και το αινιγματικό χαμόγελο προσπαθούν πονηρά να καλύψουν το ελλείπον, να ρίξουν γέφυρες ανάμεσα στο μηδέν και το τίποτα, υπερβάλλοντας και χαχανίζοντας με άφρακτη φιλαρέσκεια και κατινισμό. Στο ηλεκτρονικό κάτοπτρο εκδιπλώνεται η μανική προσπάθεια να εγκλωβιστεί σύμπασα η ελληνική κοινωνία στην πιο χυδαία εκδοχή της...

Δεν είναι άτυχη η Αϊτή και οι κάτοικοί της που βρίσκονται πάνω στο γεωλογικό ρήγμα, είναι που βρέθηκαν και πάνω στο δρόμο των αποικιοκρατών. Γιατί ο πρώτος μεγάλος «σεισμός» συνέβη στην Αϊτή το 1492, όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος πάτησε το πόδι του στο νησί Ισπανιόλα. Οι ιθαγενείς κάτοικοι των νησιών αποδεκατίστηκαν και οι μετέπειτα κάτοικοι θα είναι ισπανόφωνοι και, κυρίως, γαλλόφωνοι λευκοί καθώς και οι 500.000 αφρικανοί σκλάβοι, που μεταφέρθηκαν από τη μαύρη ήπειρο για να δουλέψουν στη βιομηχανίας ζάχαρης. Στα 1789-1791 θα λάβει χώρα στην Αϊτή η μεγάλη εξανάσταση των σκλάβων με αρχηγό τον Τουσέν Λουβερτούρ, που θα οδηγήσει το 1794 (στο πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης) στην κατάργηση της δουλείας. Όμως, η αποικιοκρατία μόλις τώρα αρχίζει να εκδιπλώνεται και στα νησιά αυτά θα συναντηθούν οι δρόμοι και τα συμφέροντα των μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων(Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ). Οι ΗΠΑ θα επέμβουν στα νησιά το 1915, ενώ πολύ αργότερα, το 1964, το νησί θα γνωρίσει μία από τις χειρότερες δικτα...

Όχι δεν είμαστε όλοι μετανάστες. Η κυρία της οποίας υπέστην την οργή και την μέγιστη ύβρη του… «κουλτουριάρη», το θεωρεί προσβολή. Ασφαλώς και δεν είμαστε όλοι μετανάστες. Ούτε κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν όλοι ήρωες σαν την Mier Gies, τη γυναίκα που έκρυψε και προστάτεψε την οικογένεια της εβραίας Άννας Φρανκ από τους ναζί, διακινδυνεύοντας η ίδια και οι τρεις σύντροφοί της τη ζωή τους. Όχι μόνο δεν ήταν όλοι σαν τη Gies, αλλά ο κανόνας ανήκε στους ουδέτερους, ή σ’ εκείνους που για να επιβιώσουν πρόδωσαν, όπως οι καταδότες που έστειλαν την οικογένεια Φρανκ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν. Αλλά «Δεν είμαι ήρωας. Έκανα μόνο ό,τι μπόρεσα για να βοηθήσω» είπε η Gies, στις 15 Φεβρουαρίου του 2009, όταν έκλεινε τα 100 χρόνια του βίου της. Ακριβώς, γι’ αυτό το λόγο, επειδή ο αλτρουισμός ήταν εγγενές στοιχείο του χαρακτήρα της, η πράξη της Mier Gies, που εκτός των άλλων διέσωσε και το περίφημο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, μέγιστο αντιπολεμικό μνημείο της φρίκης του Β΄...

Στις δύο Φεβρουαρίου θα γινόταν και φέτος, όπως κάθε χρόνο, η βαρυσήμαντη ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα προς τους Αμερικανούς για την «κατάσταση του έθνους»! Η ομιλία, όμως, αναβλήθηκε γιατί την ίδια ημέρα μεταδιδόταν ένα τηλεοπτικό σήριαλ, το Lost, το οποίο βλέπουν εκατομμύρια Αμερικανοί. Είναι η πρώτη φορά που μία τελετή-θεσμός στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ αναβάλλεται εξαιτίας ενός σήριαλ. Το γεγονός εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο, καθώς πρόκειται για την πρώτη ομιλία-απολογισμό του Μπάρακ Ομπάμα και μάλιστα σε μία κρισιμότατη στιγμή της αμερικάνικης κοινωνίας λόγω της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και των πολεμικών της εμπλοκών. Δικαιώνεται έτσι ο Νιλ Πόστμαν που θεωρούσε ότι η τηλεόραση αποτελεί σημείο-κλειδί του σύγχρονου πολιτισμού, καθώς συνιστά μία «μεταφορά»(metaphora), και η μεταφορική λειτουργία της συνίσταται στους συμβολισμούς των πληροφοριών της, τις πηγές, την ποιότητα και την ταχύτητα της ενημέρωσης και το περιβάλλον μέσα στο οποίο παράγονται οι ειδήσεις. Με...

Ο τίτλος που προκαλεί την οργή των ρατσιστών

Η σύγκρουση μεταξύ μεταναστών και ρατσιστών στην Καλαβρία. Το μήνυμα του Πάπα για «Σεβασμό στους μετανάστες». Η εκρηκτική κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Το debat που οργάνωσε η γαλλική κυβέρνηση για την «εθνική ταυτότητα» και η διαβούλευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους πολίτες για την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες κατέληξαν σε μία αντιπαράθεση μεταξύ ξενοφοβικών και ουμανιστών. Τα βασικά επιχειρήματα των ξενοφοβικών είναι η αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας και η ανεργία, ενώ οι ανθρωπιστές εκτιμούν ότι δεν υφίστανται τέτοιοι φόβοι. Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος που επιχειρείται να διευθετηθεί το ζήτημα παραπέμπει στην αμερικανική εμπειρία. Θυμίζουμε πως σε περιοχή της Μασαχουσέτης Ιρλανδοί μετανάστες τρίτης γενιάς δεν δέχονται τη γειτνίαση με τους νεόφερτους ισπανόφωνους μετανάστες λόγω του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας. Πάνω από ενάμιση αιώνα πριν, το 1846, πεντακόσιοι Ιρλανδοί λιμενεργάτες απεργούν για αυξήσεις των μισθών και μείωση των ωρών εργασίας. Οι υπεύθυνοι της Atla...

Ένας ερωτευμένος νεαρός εισβάλει στη ζώνη ασφαλείας του αεροδρομίου Newark της Νέας Υόρκης, για ένα τελευταίο φιλί αποχαιρετισμού στην αγαπημένη του, που φεύγει. Χτυπάει ο συναγερμός, οι πτήσεις διακόπτονται επί ώρες, πανικός, ενώ το γεγονός καταγγέλλεται στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Για ένα φιλί. Για ένα τελευταίο φιλί ο ερωτευμένος νεαρός διακινδύνευσε τη ζωή του. Και επιβεβαιώνεται ο Λακάν που δήλωνε ότι «ο έρωτας είναι μια μορφή αυτοκτονίας». Ναι, ο έρωτας κυριαρχεί στη σκέψη μας, πέρα από το χρόνο, είναι φαντασιακός, ενώ η σεξουαλικότητα μας τραβά στη γη από το πόδι, καθώς είναι απτή, πραγματική. Ο έρωτας που φεύγει, που πετάει πάνω σ’ ένα φιλί είναι σαν το θάνατο. Γιατί ο έρωτας είναι θάνατος, είναι κένωση του εαυτού από Εγώ. Είπα θάνατος και θυμήθηκα το Μόραλη και τον γείτονά του τον Λαζόγκα που μας έλεγε στο τραπέζι πως ο σύντεχνός του ήθελε πλέον να φύγει. Είχε ετοιμαστεί. Το ίδιο και ο Dennis Hopper, που χτυπημένος από τον καρκίνο, αποχαιρετά τα αγαπημένα του πρόσωπα και δηλώνει...

Η σφοδρή αντιπαράθεση στη Γαλλία για την «εθνική ταυτότητα», περιορίστηκε, τελικώς, στη μετανάστευση. Και τούτο γιατί η μετανάστευση είναι το αδύνατο σημείο της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαία η αμηχανία της ευρωπαϊκής Αριστεράς μπροστά στο φαινόμενο Λεπέν παλαιότερα και της γκραμσιανής Νέας Δεξιάς σήμερα που προσδιορίζονται από τις πολιτικές για τον έλεγχο του μεταναστευτικού ρεύματος, την αντιμετώπιση της γενικευμένης ανασφάλειας, η οποία προστίθεται στην εργασιακή ανασφάλεια αλλά και την ανασφάλεια έναντι της τρομοκρατίας. Ο Λεπέν δεν πρόβαλε κάποιο πρωτότυπο επιχείρημα, όταν έλεγε ότι ο γαλλικός λαός θα καταστεί μειοψηφία λόγω της «προσωρινά ειρηνικής εισβολής» των βορειο-αφρικανών μεταναστών στη Γαλλία. Το ίδιο επιχείρημα προβάλλεται στις ΗΠΑ ακόμη και τώρα. Το ίδιο ανακαλύπτουν και στην Ελλάδα σήμερα. Η απώλεια των θέσεων εργασίας από τους νέους μετανάστες (που ήταν πάντα η φθηνή εργατική δύναμη) τροφοδοτούσε πάντα την ξενοφοβία και την αντιπαράθεση παλιών και νέων μεταναστών στις Η...

Ποιοι είναι σήμερα οι καλικάτζαροι; Ποιοι ήταν χθες; Και σήμερα και χθες οι «καλικάτζαροι» ήταν πάντα οι ίδιοι, ήταν οι απόκληροι, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, οι περιττοί της κοινωνίας. Μόνο για μια στιγμή οι «κάτω» έγιναν οι προνομιούχοι του επέκεινα και άξιοι της εξουσίας των ουρανών! Ύστερα έχασαν ακόμη κι αυτή τη μετά θάνατο δικαίωση. Βέβαια, οι «κάτω», οι υπόγειοι, οι αόρατοι έχουν κι αυτοί τη μέρα τους, την επαναστατική τους στιγμή. Μια στιγμή, μια μέρα κι ύστερα τα πράγματα επανέρχονται στην πρότερη καθεστηκυία τάξη τους. Οι τραπεζίτες, τα «χρυσόπαιδα», όπως ο Τρισέ και ο Γιούργκεν Σταρκ, ο Γκέιτς και ο Αμπράμοβιτς κι όσοι νομίζουν ότι μπορεί να γίνουν σαν κι αυτούς είναι οι άγιοι της σημερινής εποχής. Καλικάτζαροι είναι οι τέσσερις μετανάστες και τα μωρά που πνίγηκαν στη Μεσόγειο προχθές, είναι ο βασανισθείς κάτω από την Ακρόπολη χιλιανός, είναι οι Άγγλοι που καίνε βιβλία για να ζεσταθούν, καθώς κι εκείνος ο 25χρονος στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Υψηλάντης, άνεργος γυμναστής, που βο...

Μήπως όσοι υπερασπίζονται τους μετανάστες ρίχνουν νερό στο μύλο του ρατσισμού; Μήπως για να «νικήσουμε» τους ρατσιστές και να μην στέλνουμε τους πολίτες στην αγκαλιά των ρατσιστών της ακροδεξιάς, πρέπει να γίνουμε ολίγον ρατσιστές; Ασφαλώς όχι. Μερικές φορές τα πράγματα όσο κι αν δεν θέλεις να είσαι μανιχαϊστής, είναι μαύρο-άσπρο. Ή είσαι ρατσιστής ή δεν είσαι. Ολίγον ρατσιστής, ολίγον ανθρωπιστής ή ολίγον έγκυος δεν υφίστανται. Το πρόβλημά μας , όμως, είναι ότι αντιμετωπίζουμε τοπικά, ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Εν άλλοις λόγοις, αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα είναι ότι η μετανάστευση ως παγκόσμιο πρόβλημα δεν επιδέχεται τοπική λύση. Αλλά το μεγάλο σημερινό πολιτικό παράδοξο σύμφωνα με τον Ζίγκμουντ Μπάουμαν(Ρευστοί καιροί) είναι η «εύρεση τοπικών λύσεων σε παγκόσμια δημιουργημένα προβλήματα και αδιέξοδα». Το σωστό είναι να έχουμε τοπικές λύσεις σε τοπικά προβλήματα και παγκόσμιες λύσεις σε παγκόσμια. Συνεπώς, η επιχείρηση εύρεσης τοπικών λύσεων σε παγκόσμια προβλήματα προέρχεται από την...

Έρευνα Γερμανών επιστημόνων σύμφωνα με την οποία το όριο ευτυχίας του μέσου γερμανού πολίτη είναι 1370 ευρώ, ανά μήνα, δημιουργεί μια σειρά ερωτημάτων. Είναι δυνατόν να μετρηθεί η ευτυχία; Το ερώτημα παραπέμπει στο ζύγισμα των στίχων του Ευριπίδη και του Αισχύλου για να αξιολογηθούν οι καλύτεροι εξ αυτών! Αλλά τι είναι η ευτυχία; Η ευτυχία είναι μια νεωτερική δυτική αξία, ιστορικά χρονολογημένη, η οποία έγινε, σχεδόν, υποχρεωτική λόγω μιας διπλής επανάστασης. Η πρώτη σημαδεύεται από μία νέα στρατηγική του καπιταλισμού, ο οποίος, περνώντας από το στάδιο της παραγωγής σ’ αυτό της κατανάλωσης, οικειοποιείται την απόλαυση και χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τις ανθρώπινες ορμές και επιθυμίες ως κινητήρες ανάπτυξης της οικονομίας. Η δεύτερη επανάσταση συνίσταται στη «χειραφέτηση του δυτικού κόσμου από τα δεσμά της συλλογικότητας»(Μπρυκνέρ) έτσι ώστε, εφεξής, ο ρυθμισμένος σαν ρολόι κόσμος να βρίσκεται εντός μας και να μας «καταδικάζει» να είμαστε συνεχώς ευτυχείς. Αυτή η μεταλλαγή του δικαιώματ...

Είχαμε σημειώσει πριν ένα μήνα για το φοβερό πρόβλημα των παιδιών(μεταναστών δεύτερης γενιάς), που ενώ έχουν φοιτήσει και αποφοιτήσει από τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, παραμένουν απάτριδες, χωρίς ιθαγένεια και ταυτότητα. Είναι λογικό αυτά τα «αόρατα», τα «ξένα» και αποκλεισμένα παιδιά κάποια στιγμή να διεκδικήσουν την άνοδό τους στην ορατότητα με βίαιο τρόπο. Ήδη, όμως, η κυβέρνηση εκδήλωσε την πρόθεσή της να προωθήσει την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία και πολιτεία. Πρόκειται για μία σημαντική πρωτοβουλία, που πρέπει να είναι ρηξικέλευθη και να μην αλλοιωθεί από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Παρόλα αυτά, οι αντιδράσεις από κάποιους ξενοφοβικούς πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς υπήρξε άμεση και σκληρή. Κεντρικό επιχείρημά τους είναι ο εργασιακός ανταγωνισμός γηγενών και αλλοδαπών. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι υπαρκτό, αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι μετανάστες, αλλά η εργοδοσία, που εκμεταλλεύεται τη «μαύρη εργασία», αλλά και το κράτος που αδιαφορεί. Επίσης, δεν μπορούμε...