ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Είναι άραγε συμπτωματική η «επίθεση» εναντίον των χρηστών ιστολογίων (Blogs) και της ελευθερίας έκφρασης στο διαδίκτυο καθώς και οι ανακοινώσεις περί νομοθετικών ρυθμίσεων με ανάλογες «επιθέσεις» στη Γαλλία και τη Γερμανία; Στην τελευταία, με απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου (Καρσλούη, 27 Φεβρουαρίου) παρέχεται το δικαίωμα στην αστυνομία να κατασκοπεύει μέσω του διαδικτύου τους υπολογιστές προσώπων που είναι ύποπτα για τρομοκρατία αλλά και όσους γενικά είναι ύποπτοι για εγκλήματα στο διαδίκτυο! Ένα ανάλογο σχέδιο νόμου μελετάται και στη Γαλλία. Γιατί αυτή η συντονισμένη επίθεση εναντίον της ελεύθερης χρήσης και διακίνησης ιδεών στο διαδίκτυο; Γιατί, όπως λέει η Ναόμι Κλάιν, «τα blogs έχουν γίνει τα πραγματικά εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας, οι τόποι όπου είναι μπορετό να καταγγελθούν τα σκάνδαλα». Ακόμη περισσότερο, στα ιστολόγια και γενικά στο διαδίκτυο έχουμε μία επανασυγκόληση των αποσπασματικών πληροφοριών, που μεταδίδουν τα παραδοσιακά και κατ’ εξοχήν «αντι-αφηγηματικά» μέσα ενημέρωσης, έτσι ώστε να έχουμε και πάλι τη δημιουργία αφηγήσεων, τέτοιων που να εξερεθίζουν και πάλι τη συλλογική συνείδηση και τη συλλογική ιστορία. Εδώ, οι πολίτες-δημοσιογράφοι παίρνουν τα γεγονότα και δημιουργούν μία ιστορία. Ε, αυτό είναι καταπληκτικά επικίνδυνο καθώς δημιουργεί νέες συλλογικότητες, που αν ενοφθαλμιστούν την πολιτική, γίνονται ανατρεπτικές, επαναστατικές. Αυτή η διαδικασία αποκαλύπτει τα ασύστολα ψεύδη και τις «μισές αλήθειες», που είναι χειρότερες από τα ψέματα, των ελεγχόμενων από τους «πάνω» κλασικών μέσων επικοινωνίας. Η τηλεοπτική εικόνα θραύεται και η ψυχρή δύναμή της εξαερώνεται. Τα ιστολόγια είναι ο λόγος των «κάτω», είναι ο τόπος του ιδιότυπου αντάρτικου των αδυνάτων και όσων δεν έχουν φωνή. Όσο για εκείνους που μιλούν για την ευθύνη της επωνυμίας και την ανευθυνότητα της ανωνυμίας, αυτοί είναι οι «πάνω» και οι κουλάκοι τους. Η ανωνυμία καλύπτει απλώς το φόβο του αδυνάτου, ο οποίος θα συνθλιβεί κυριολεκτικά κάτω από τη μπότα των δυνατών, αν τολμήσει να καταγγείλει επώνυμα τα σκάνδαλά τους. Εκείνο που πρέπει να γίνει στο διαδίκτυο είναι η άτυπη οργάνωση των χρηστών του με τον τρόπο του καλοκαιριού. Η ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο πρέπει να είναι αποτελέσει τον κοινό αγώνα, το κοινό μέτωπο υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της πραγματικής δημοκρατίας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, σε ολόκληρη την κοινωνία.