[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 22.11.23 ]
Στους «νοικοκυραίους»* απευθύνεται ο δεξιός Κυρ. Μητσοτάκης αλλά και ο νεόκοπος «αριστερός» Στ. Κασσελάκης. Όμως, ας μην διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι αντι-κασσελάκηδες «γνήσιοι αριστεροί», γιατί και ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «κι εμείς (όπως η ΝΔ) στους νοικοκυραίους απευθυνόμαστε»! (Artinews.gr Ελλάδα / 01.06.21).
Γι’ αυτό ο φιλόσοφος Αλ. Μπαντιού έλεγε τον Γενάρη του 2015 στο ΒΗΜΑ (ΚΟΥΖΕΛΗ ΛΑΜΠΡΙΝΗ) "Εχω πάψει να ψηφίζω εδώ και πολλά χρόνια διότι έχω παρατηρήσει ότι οι δύο βασικές πολιτικές, η Δεξιά και η Αριστερά, μοιάζουν πολύ. Δεν έχω ελπίδες πραγματικής αλλαγής."
Γι’ αυτό και η τεράστια αποχή των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων από την εκλογική διαδικασία, σήμερα.
"Στη Γαλλία -συνεχίζει ο Μπαντιού- γνώριζα από καιρό ότι ο σοσιαλισμός δεν επρόκειτο να φέρει κάποια καινοτόμα αλλαγή στο πολιτικό ή στο οικονομικό πεδίο και έτσι δεν αισθάνθηκα εξαπατημένος όταν ο Ολάντ ακολούθησε τη γραμμή του προκατόχου του. Το ίδιο ισχύει για την υπόλοιπη Ευρώπη, δεν βλέπω ελπίδες αλλαγής μέσα στα τρέχοντα πολιτικά συμφραζόμενα [...] σήμερα βλέπουμε ότι οι πολιτικές δυνάμεις στο πλαίσιο αυτής της δημοκρατίας δεν έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το οικονομικό υπόστρωμα. Μέσα στη συστημική οργάνωση των κοινωνιών της ελεύθερης αγοράς και του ελευθέρως εκλέγειν η ελεύθερη αγορά έχει περισσότερη ισχύ από το ελευθέρως εκλέγειν. Το δικαίωμα της ψήφου δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα, δύναται μόνο να επιβάλει κάποιους περιορισμούς στην ελεύθερη αγορά, για παράδειγμα, να ασκήσει περισσότερο έλεγχο στις τράπεζες."
"Πιστεύω ότι πρέπει να προτείνουμε όχι μόνο νέα ιστορικά κινήματα αλλά ένα νέο παγκόσμιο καθολικό όραμα. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να επιστρέψουμε στις αρχικές ιδέες του μαρξισμού, όχι εκείνου του 20ού αιώνα αλλά του μαρξισμού του 19ου αιώνα [...] Πρέπει να επινοήσουμε έναν νέο κομμουνισμό πιο κοντά στις ιδέες του Μαρξ και μακριά από το παράδειγμα του Στάλιν. Τον περασμένο αιώνα η λέξη κομμουνισμός συνδέθηκε επίσης με τη νέα μορφή εξουσίας και κράτους, την εξουσία του κόμματος, την τρομοκρατική εξουσία του κόμματος (…) Πρέπει να αναζητήσουμε ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Το δημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο με την κλασική έννοια είναι εν τέλει ένα σύνολο ατόμων. Το δημοκρατικό υποκείμενο με την έννοια της λενινιστικής προσέγγισης είναι το κόμμα. Δεν έχουμε ένα πραγματικό κόμμα που να συνδυάζει εξίσου την ισότητα με την ελευθερία. Εύχομαι να καταφέρουμε να βρούμε ένα νέο πολιτικό υποκείμενο... Πώς θα καταλήξουμε με ένα νέο πολιτικό υποκείμενο που θα συνδυάζει εξίσου την ισότητα με την ελευθερία δεν ξέρω στ' αλήθεια. Αλλά δεν απελπίζομαι, διότι στην πολιτική η επινόηση είναι αποτέλεσμα ιστορικών συγκυριών, δεν είναι κάτι αφηρημένο που προκύπτει στη βάση μιας γενικής ιδέας ενός στρατηγικού προσανατολισμού. Οι πολιτικοί οργανισμοί είναι πάντοτε αποτέλεσμα χειροπιαστών καταστάσεων". (artinews.gr 6.08.15)
*οι νοικοκυραίοι δεν είναι οι «καθαρούληδες», με τα φροντισμένα σπίτια και μαγαζιά, αλλά αυτοί που σκότωσαν τον Ζακ, αυτοί που κυνηγούν τους γκέι, αυτοί που εκμεταλλεύονται και βασανίζουν τους μετανάστες, που τους θεωρούν «εισβολείς», είναι οι «καταφερτζήδες», οι βολεμένοι, οι πολιτικοί εμπορικοί ανταλλάκτες της ψήφου, είναι οι απέναντι του... απλυταριού, των αδικημένων, των ανέστιων, των άστεγων, των ανέργων, είναι αυτοί που «…ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους, μες στη βαθιά τους πολυθρόνα…που πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ’ ένα κουπάκι του καφέ, σ’ ένα κουτάλι του γλυκού», όπως λέει ο ποιητής.
**Στη φωτογραφία οι "νοικοκυραίοι" χτυπούν τον Ζακ Κωστόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου