Η κλασική πολιτική, που εκφράζει τους υπερπλούσιους και τα συμφέροντά τους, χρειάζεται την ρητορική τέχνη, τη σοφιστική, τη στρεψοδικία, τη θεατρική παράσταση, τη μυθοπλασία και τα μίντια προκειμένου να χειραγωγήσει τις λαϊκές μάζες στη λογική του δήθεν «γενικού συμφέροντος».
Μια διαφορετική πολιτική μπορεί να υπάρξει μόνο ως η συνειδητή έκφραση των προσδοκιών και των συμφερόντων της μεγάλης πλειονότητας των ανθρώπων, όταν η πάλη της υπό εκμετάλλευση τάξης δεν θα είναι η υπεράσπιση μόνο των δικών της συμφερόντων αλλά και η κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης.
Ποια είναι σήμερα η υπό εκμετάλλευση τάξη που θα θέσει ως προμετωπίδα των πολιτικών της διεκδικήσεων την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής ανισότητας; Το «πρεκαριάτο». Που είναι μία νέα κοινωνική τάξη μη προνομιούχων πολιτών.
Τα κεντρικά προσδιοριστικά στοιχεία του “πρεκαριάτου” είναι η ηλικία και η εργασιακή επισφάλεια. Επιγραμματικά, το «πρεκαριάτο» συγκροτείται από νέους και νέες ηλικίας 19 έως 34 ετών, συχνά με επαρκή τυπικά προσόντα, οι οποίοι/ες στα πρώτα βήματα του εργασιακού/κοινωνικού τους βίου βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα μεσαιωνικό εργασιακό status quo, μία εχθρική αγορά εργασίας, όπου κυριαρχούν οι χαμηλές αμοιβές, η υπερεργασία, η πολυαπασχόληση, η προσωρινότητα, η ανομία και η "ευελιξία". Το «πρεκαριάτο» είναι οι εργαζόμενοι στην efood, στη Wolton, οι ντελιβεράδες, οι εργαζόμενοι με εργόσημο ή τις μηνιαίες συμβάσεις, οι εργαζόμενοι/ες στα Jumbo κ.ά..
Είναι οι νέοι και οι νέες που ξεσηκώθηκαν στη Χιλή. Εκεί όπου ξεδιπλώνεται η νέα μορφή πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της ακροδεξιάς (του πλούτου και των χρηματιστηρίων) και της αριστεράς, που είναι η πολιτική έκφραση του «πρεκαριάτου».
Αυτό είπε με τον τρόπο του ο Patricio Navia, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης: «αν (στη Χιλή) κερδίσει ο Καστ(ακροδεξιά) είναι σίγουρο ότι θα δούμε (λαϊκές) διαμαρτυρίες», αλλά «αν κερδίσει ο Μπόριτς πιθανότατα θα υπάρξει κάποια αναταραχή στο χρηματιστήριο (η αντίδραση των υπερπλούσιων)».
Ας ελπίσουμε ότι στη Χιλή θα νικήσει η αριστερά, όπως συμβαίνει και στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Γιατί εκεί η αριστερά δεν αποσκοπεί στην υλοποίηση μιας πολιτικής "καλύτερης διαχείρισης", όπως συμβαίνει με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά εκφράζει τα συμφέροντα της πλειονότητας, στοχεύοντας, συγχρόνως, στην κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου