Η παράγκα της δημοκρατίας

Τι είναι δημοκρατία; Μία μικρή ομάδα της πρώτης εθνικής, η Γουίγκαν, που είναι στα πρόθυρα του υποβιβασμού, να κερδίζει το κύπελλο Αγγλίας σε βάρος της πανίσχυρης οικονομικά και αθλητικά Μάντσεστερ Σίτι. Τι είναι έλλειψη δημοκρατίας και ισονομίας; Να μη σου δίνουν δυο πέναλτι και να σφυρίζουν εις βάρος σου ένα ανύπαρκτο. Όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό το μπλοκάρισμα της «κινητικότητας» στον αθλητισμό, στην κοινωνία, στην πολιτική, παντού, σε συνδυασμό με την αδικία δημιουργεί θρόμβους που συνήθως προκαλούν επικίνδυνα εμφράγματα. Η λέξη «παράγκα» το Σάββατο το βράδυ ηχούσε σε όλη την Ελλάδα. Γιατί στη χώρα μας, παρά την κρίση, οι «παράγκες» ζουν και βασιλεύουν. Όλη η Ελλάδα εξακολουθεί μεταφορικά και κυριολεκτικά να είναι μία απέραντη παράγκα, καθώς αν δεν έχει κανείς πρόσβαση στα ποικίλα συστήματα εξουσιών, αν δεν έχει τις κατάλληλες διασυνδέσεις, τότε δεν έχει καμία τύχη σε κανέναν τομέα. Υπ’ αυτή την οπτική, ακόμα κι αν επιτυγχάναμε την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, τίποτα δεν θα καταφέρουμε να επισυμβεί μακροπρόθεσμα, καθώς οι νόμοι θα εξακολουθούν να ισχύουν μόνο για τους «κάτω», ενώ οι «πάνω» θα βρίσκουν πάντα τρόπο να τους παρακάμπτουν. Αυτό, βέβαια, δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της… «διεφθαρμένης» ελληνικής κοινωνίας, όπως θα έσπευδαν κάποιοι να συμπεράνουν. Θυμίζουμε ότι η τράπεζα των τραπεζών, η περίφημη Goldman Sachs, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, αντιπαρέρχεται τους κανόνες που έχουν επιβληθεί στις ΗΠΑ προκειμένου να τεθούν όρια στην αισχροκέρδεια, βρίσκοντας «παραθυράκια». Για το λόγο αυτό έχει δημιουργήσει ένα μυστικό παράρτημα, το Multi-Strategy Investing(MSI), το οποίο είναι εξειδικευμένο να βρίσκει τρόπους παράκαμψης των νόμων. Δεν είναι τυχαίο ότι και η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται πλέον με νομικούς όρους. Έτσι, έχουμε τη λεγόμενη ερμηνεία του σύγχρονου «συνταγματισμού» όπου υπάρχει η «κυβέρνηση των νόμων» σε αντίθεση με την «κυβέρνηση των ανθρώπων». Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε την κρίση του «συνταγματικού σφάλματος», δηλαδή τις ερμηνείες και τα λεγόμενα «παραθυράκια», που αναζητά η MSI, όπου παρακάμπτεται το πνεύμα του νόμου. Εν προκειμένω, η δημοκρατία χάνει το πολιτικό της περιεχόμενο και έτσι γίνεται «νομοκρατία»! Η νομοκρατία ενίοτε γίνεται η επίφαση της αλα Μπίσμαρκ "στρατιωτικής κοινωνίας" όπου κάθε κινητοποίηση αντιμετωπίζεται είτε αστυνομικά είτε με... επιστράτευση. Κατ’ αυτό τον τρόπο, κερδισμένοι είναι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να στρατολογούν τους καλύτερους νομικούς αλλά και να έχουν πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων έτσι ώστε οι νόμοι που ψηφίζονται στη Βουλή να τους ευνοούν. Αλλά ποιοι συγκεκριμένα είναι οι ευνοημένοι; Είναι οι «πάνω» κάθε κοινωνικής και επαγγελματικής κατηγορίας, είναι οι μεγαλο-επιχειρηματίες, οι μεγαλογιατροί, οι μεγαλοδημοσιογράφοι οι μεγαλοσυνδικαλιστές κ.ά. Αυτή η κατηγοριοποίηση υφίσταται στο εσωτερικό κάθε κοινωνικής κατηγορίας και ομάδας, η οποία δομείται με ιεραρχική, πυραμιδική μορφή. Οι «μεγάλοι» (οι πάνω) όλων των κατηγοριών είναι αυτοί που διαπλέκονται δικτυακά –δίκτυο και διαπλοκή είναι τα άλλα ονόματα της «παράγκας»- επιδιώκοντας, την απόρριψη στον Καιάδα των μικρότερων ανταγωνιστών τους στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού που είναι η ιδεολογία της νομοκρατίας και παρουσιάζεται ως «μονόδρομος». Το οικονομικό, το κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο, λοιπόν, προκύπτει από τη μονοδρόμηση, από την αδυναμία έκφρασης εναλλακτικής λύσης, από την αδυναμία μιας σοβαρής προγραμματικής προσπάθειας για την διάλυση των «παραγκών» και την ανανέωση της δημοκρατίας.