Χαμένη γενιά

Στην Ελλάδα «Τα δύο τρίτα των νέων ανθρώπων είναι επισήμως άνεργοι» γράφει στην ιστοσελίδα της η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Για τη «χαμένη γενιά της Ελλάδας» κάνει λόγο η ηλεκτρονική έκδοση του ειδησεογραφικού τηλεοπτικού δικτύου n-tv. Χιλιάδες ελληνόπουλα –με πτυχία και διδακτορικά- παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς. Κι όμως κάποιοι στη χώρα μας εξακολουθούν να θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να «προστατευθούν» οι θέσεις εργασίας, ότι η «αόρατη χείρα» της αγοράς θα ρυθμίσει και, μάλιστα, θα εξυγιάνει την οικονομία! Κι αυτό ενώ έχει αποδειχθεί ότι φθάσαμε ως εδώ γιατί κάποιοι εμμένουν στη νεοφιλελεύθερη παραδοχή πως δεν χρειάζονται κανόνες και όρια, ότι όλα αυτορυθμίζονται μέσω της αγοράς και χωρίς την ανάγκη παρέμβασης του κράτους. Κι όμως ουδέν ψευδέστερον τούτου καθώς οι νεοφιλελεύθεροι που λένε όλα αυτά ζήτησαν από το κράτος την προστασία του τραπεζικού συστήματος που τινάχθηκε στον αέρα. Τρισεκατομμύρια δολάρια έδωσε ο Ομπάμα μέσω της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) για τη διάσωση των τραπεζικού συστήματος. Δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ δανείστηκε το ελληνικό κράτος για να στηρίξει τις τράπεζες. Τα δάνεια αυτά αύξησαν το δημόσιο χρέος και επιβάρυναν τις πλάτες των φορολογουμένων. Ποιος αλήθεια «υπερπροστάτεψε» σκανδαλωδώς τους τραπεζίτες και άφησε απροστάτευτους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους καθώς και τους μικροομολογιούχους; Ποιος άφησε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να τσακιστούν, αφήνοντας απροστάτευτους τους ιδιοκτήτες και τους εργαζόμενους σ’ αυτές; Κι όμως κάποιοι επιμένουν ότι η «προστασία» του κράτους κάνει κακό; Άραγε δεν είναι καλύτερο να διατηρούμε τις δουλειές από το να χρηματοδοτούμε τετράμηνα προγράμματα ανεργίας; Δεν πρέπει κάποιος να μας προστατέψει από τους κυρίους Ρογκόφ και Ράινχαρτ του ΔΝΤ, που παραδέχονται ότι υπολόγισαν λάθος την ύφεση στην Ελλάδα και έδωσαν λανθασμένα στοιχεία στο Ταμείο το οποίο με τη σειρά του σχεδίασε προγράμματα λιτότητας εντελώς λανθασμένα; Ποιος θα πληρώσει «τα σπασμένα» ήτοι το 25% του ΑΕΠ από αυτούς τους λανθασμένους υπολογισμούς; Ναι, η «υπερπροστασία» κάνει κακό. Αλλά εκείνοι που υπερπροστατεύονται δεν είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Δείτε τι γίνεται με το σκάνδαλο της περίφημης «πράσινης ανάπτυξης» και το γεγονός της υπερφορολόγησης από την ΕΕ των πάμφθηνων κινέζικων φωτοβολταϊκών συστημάτων. Το ίδιο συμβαίνει και στη δική μας μικροκλίμακα όπου η κυβέρνηση ψήφισε την αναβολή ισχύος της φορολόγησης κατά 20% των τηλεοπτικών διαφημίσεων, προστατεύοντας τους καναλάρχες, ενώ αφήνει εκατοντάδες μικρές εφημερίδες να κλείσουν, αφήνοντας στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους. Το τελευταίο έχει πλην της οικονομικής και πολιτική διάσταση καθώς πλήττει την πολυφωνία στην πληροφόρηση. Σε γενικές γραμμές, σήμερα, παρατηρείται ότι η Ευρώπη του κράτους πρόνοιας, του κράτους της προστασίας των αδυνάτων έχει καταστεί ο τόπος εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού, καταστρέφοντας κυριολεκτικά το κοινωνικό κράτος της, ενώ η κατ’ εξοχήν χώρα του νεοφιλελευθερισμού, οι ΗΠΑ επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την καλπάζουσα ανεργία. Γιατί από ένα σημείο και μετά, όταν η ανεργία πλήττει άμεσα την κοινωνική συνοχή, έχουμε αισχροκέρδεια και απληστία. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ φιλελεύθερης και νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν όρια και κανόνες, στη δεύτερη όχι. Γι’ αυτό εκείνοι που ομνύουν στη δεύτερη θα πρέπει να δουν το αδιέξοδό της, αφού διαλύει κυριολεκτικά τον κοινωνικό ιστό.