Αρχίζει το ματς

Σε λίγο αρχίζει το ματς. Εν τω μεταξύ, βλέπω τον Ντιέγκο Μαραντόνα να γουρλώνει τα μάτια του καθώς ερωτάται από τον Βρετανό δημοσιογράφο γιατί φιλάει τους παίκτες του; Η έκφραση της αγάπης σ’ έναν άντρα από άλλο άντρα έχει σύμφωνα με τον δημοσιογράφο μόνο «ομοφυλοφιλική» διάσταση. Μόνο που αυτό ο Χέγκελ το ονόμαζε «αντιθετικό προσδιορισμό», γιατί προσδιορίζει την κεκρυμμένη διάσταση του Βρετανού. Αλλά αρχίζει το ματς. Την ίδια στιγμή ο Τσίπρας μιλάει για ρήτρα στο Μνημόνιο που παρέχει τη δυνατότητα στους δανειστές της χώρας μας να κατάσχουν ακριτικά νησιά ή ακόμα και την Ακρόπολη. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αλήθεια, γιατί οι Βρετανοί θα βρουν νέα δικαιολογία για να μην επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα. Αρχίζει το ματς. Και από τη Νέα Υόρκη ακούγεται βαρύγδουπος ο λόγος του Γιώργου Παπανδρέου: «Η αλληλεγγύη (είναι) στοιχείο-κλειδί για την παγκόσμια κοινωνία» είπε ο πρωθυπουργός στους συντρόφους τους της σοσιαλιστικής διεθνούς στη Νέα Υόρκη. Παραδόξως, προχθές, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας ντε Βιλπέν, αναγνωρίζοντας προφανώς την ίδια ανάγκη, ίδρυσε νέο κόμμα με την ονομασία «Δημοκρατία της Αλληλεγγύης». Και διερωτάται κανείς, ποια η σχέση Παπανδρέου και ντε Βιλπέν; Οι δύο πολιτικοί είναι θεωρητικά αντίπαλοι. Ο ένας σοσιαλιστής και ο άλλος κεντροδεξιός. Παρόλα αυτά προβάλλουν το ίδιο εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης, την αλληλεγγύη. Αλλά αλληλεγγύη μεταξύ ποιών; Αυτό δεν το αποσαφηνίζουν. Το μόνο σαφές είναι πως η Γαλλία συνταράσσεται από τις αντιπαραθέσεις στην εθνική ομάδα. Αντιθέτως, εκείνο που ενώνει την Ισπανία, ίσως το μόνο, είναι η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Στη Γαλλία φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί, ακόμη και ο Σαρκοζί επιχειρούν να αναλύσουν τα συμβάντα στην ομάδα και τα… γαλλικά που αντάλλαξαν ο Ανελκά με τον Ντομενέκ. Οι ποδοσφαιριστές προέρχονται από τα φλεγόμενα, φτωχά προάστια και συνιστούν πρότυπα για τους νέους αυτών των περιοχών. Είναι όλοι τους ευμετάβλητοι και ευέλικτοι, όπως τους θέλει η κυρίαρχη ιδεολογία, η οικονομία της αγοράς και ο υπουργός Εργασίας. Έχουν πολλά χρήματα σε εξωχώριες εταιρίες, πανάκριβους δικηγόρους, πωλούν την εικόνα τους, κοντολογίς δεν έχουν πρόβλημα εργασίας. Το υποκριτικό είναι ότι ζητούν από αυτούς τους ανθρώπους να είναι πρότυπα επί τη βάση μίας «μυθικής ηθικής» που έχει εξορισθεί προ πολλού από την Πόλη. Αρχίζει το ματς….