Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς πείνας

 «Οι αυξανόμενες τιμές των σιτηρών μετά την εισβολή στην Ουκρανία από τη Ρωσία, δύο από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς σιταριού, επιδεινώνουν την παγκόσμια επισιτιστική κρίση», σημειώνει στην ηλεκτρονική σελίδα του το Courrier International. Προσέξτε τη διατύπωση: η εισβολή δεν είναι η αιτία, απλά επιδεινώνει την κατάσταση.

Ήδη πριν από την εισβολή, η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών με τίτλο «Η κατάσταση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής στον κόσμο το 2020» κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η πείνα στον κόσμο αυξανόταν και πως η άνοδος της επισιτιστικής ανασφάλειας θα μπορούσε «να αποδοθεί στον αυξημένο αριθμό συγκρούσεων, που συχνά επιδεινώνονται από κλιμακώσεις που σχετίζονται με την κλιματική κρίση».

Η σύγκρουση στην Ουκρανία δημιούργησε και νέες εντάσεις σχετικά με τις προμήθειες σιτηρών. Έτσι, οι χώρες του Νότου είναι αυτές που θα πληρώσουν «περισσότερα για λιγότερα», προειδοποίησε πρόσφατα ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO).

Ο παραπάνω χάρτης καταγράφει, σύμφωνα με τα στοιχεία του FAO, τη διπλή ποινή στην οποία εκτίθενται οι φτωχότεροι. (Οι περιοχές που "κοκκινίζουν" κινδυνεύουν από ΠΕΙΝΑ)

«Από 11 έως 19 εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι» θα μπορούσαν να υποφέρουν από χρόνια πείνα το επόμενο έτος λόγω των χαμηλότερων εξαγωγών σιταριού και άλλων βασικών ειδών διατροφής από την Ουκρανία και τη Ρωσία, σύμφωνα με την υπηρεσία του ΟΗΕ, ανέφερε το Reuters στις 10 Ιουνίου. Τα 19 εκατομμύρια θα προστεθούν στα 650 του 2019 και τα 811 του 2020 που πεινούν! Κοντολογίς, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς πείνας και λιμοκτονίας!

Για το φαινόμενο αυτό δεν ευθύνεται ούτε ο πόλεμος στην Ουκρανία ούτε η χρησιμοποίηση του σιταριού σαν «ψυχολογικό όπλο» από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως διατείνεται η Washington Post, αλλά η λυσσασμένη κερδοσκοπία των πολυεθνικών, που εκμεταλλεύονται την εισβολή για να καλύψουν την απληστία τους.

Ακόμα και η Washington Post παραδέχεται ότι «Ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ότι υπάρχει παγκόσμια έλλειψη(σίτου), αλλά ότι ο φόβος δημιουργεί ένα κλίμα πανικού που ανεβάζει τις τιμές και στερεί από τους πεινασμένους φαγητό»! Το πρόβλημα δηλαδή είναι ο… φόβος των πολυεθνικών που ανεβάζει τις τιμές στα χρηματιστήρια! 

Η αύξηση των τιμών, πάντως, άρχισε πριν από την εισβολή στην Ουκρανία. Μά

λιστα, έχουμε μεγάλη άνοδο των τιμών σε μια περίοδο μεγάλης αφθονίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2021, η παγκόσμια συγκομιδή σιταριού έσπασε κάθε ρεκόρ. Υπάρχουν 30% περισσότερα δημητριακά στα παγκόσμια αποθέματα από τις ποσότητες που απαιτούνται για τη διατροφή όλων των πληθυσμών, παρά την πολιτική αστάθεια και την κλιματική κρίση. Κι όμως, όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από υποσιτισμό, καθώς οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν κατά 30% σε ένα χρόνο!

Το σύνδρομο της φούσκας και η Αριστερά

 "Μην μπερδεύετε τη φούσκα του Twitter με τη γενική διάθεση" λέει η βουλευτής του Die Linke, Sahra Wagenknecht. Και είναι αλήθεια, οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν οι μεγάλες πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων μας προτείνουν τις ιστοσελίδες και τα πρόσωπα που ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και τις απόψεις μας. Έτσι, όλοι και όλα μοιάζει να χτίζονται απάνω μας. Όλα κι όλοι συμφωνούν μαζί μας, όλος ο πλανήτης μας δοξάζει!

Γενικά, το διαδίκτυο δίνει την αίσθηση του δημόσιου χώρου, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας δημόσιος χώρος των ομοίων (ένα υποσύνολο, μια επί μέρους φούσκα) και όχι ο γενικός δημόσιος χώρος όπου συναντώνται οι διαφορετικές απόψεις και επιδιώκεται η σύνθεσή τους. Κάθε τι διαφορετικό μοιάζει οχυρωμένο στη δική του «φούσκα των ομοίων», αποκλείοντας ή ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα επίτευξης σύνθεσης των διαφορετικών θέσεων. Από εδώ εκκινεί η ενίσχυση της αντιπαλότητας και της ρητορικής του μίσους.

Το μέλος κάθε φούσκας έχει την εντύπωση ότι ταυτίζεται με τον συνολικό δημόσιο χώρο και γι’ αυτό εισπράττει το διαφορετικό ως επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία και την δημοκρατία. Ακόμη περισσότερο, το κοινό αίσθημα των μελών της φούσκας εκλαμβάνεται ως το αίσθημα ολόκληρης της κοινωνίας, δημιουργώντας έτσι λανθασμένες εντυπώσεις και εκτιμήσεις.

Το σύνδρομο της φούσκας δημιουργεί συνεχείς διαιρέσεις, καθώς κάθε διαφορετική άποψη αποκτά τη δική της φούσκα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις μειονοτικές ομάδες στους προτεσταντικούς κλάδους.

Ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών(ίδιον της Αριστεράς) ενισχύεται από την αλγοριθμική «φούσκα», δημιουργώντας τη φοβερή ρητορική του μίσους των ομοίων, που περιγράφει ο Ζοζέ Σαραμάγκου.

Ένα τέτοιο σενάριο διάσπασης μέχρι εξαφάνισης διατυπώνεται για το Die Linke. Όπως λέει η Sahra Wagenknecht «Εάν το Die Linke συνεχίσει την τρέχουσα πορεία του, …δεν θα εκπροσωπείται πλέον στην επόμενη Bundestag. …Η αριστερά ως πολιτική δύναμη στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας θα τελειώσει, κάτι που θα είναι τραγωδία. Αυτό το συνέδριο του κόμματος είναι πιθανώς η τελευταία ευκαιρία για να ανατραπούν τα πράγματα ξανά, με νέα πρόσωπα που να τάσσονται υπέρ μιας νέας αρχής και την επιστροφή στην ιδρυτική συναίνεση της αριστεράς […] Εδώ και αρκετά χρόνια, ως κόμμα, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτούς για τους οποίους θα έπρεπε να είμαστε εκεί: τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα, τα άτομα που δεν μεγάλωσαν σε εύπορες συνθήκες και συχνά δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ακαδημαϊκούς τίτλους. Η ηγεσία του κόμματος Kipping/Riexinger στόχευε πρωτίστως στο να συγκεντρώσει πόντους στο πράσινο-φιλελεύθερο περιβάλλον των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στα εκλογικά αποτελέσματα. Χάσαμε τα περισσότερα στο χώρο των μη ακαδημαϊκών, των χαμηλόμισθων υπαλλήλων υπηρεσιών, των φτωχότερων συνταξιούχων και των βιομηχανικών εργατών… Όταν τα στελέχη του κόμματος λένε ότι ασχολούνται με κοινωνικά θέματα, λένε ψέματα στον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, έχουν επικεντρωθεί σε μικρούς ακτιβιστές, μπερδεύοντας τη φούσκα τους στο Twitter με το λαϊκό συναίσθημα. Δεν κερδίζεις τις εκλογές με αυτόν τον τρόπο, γιατί η πλειοψηφία του πράσινου-φιλελεύθερου περιβάλλοντος προτιμά το πράσινο πρωτότυπο.»*.

*https://www.jungewelt.de/artikel/428623.linkspartei-vor-bundesparteitag-ende-der-

partei-steht-im-raum.html

Ο Κυριάκος, ο Ιάσονας, ο Όρμπαν και η υπογεννητικότητα

 Η στοχοποίηση από την κυβέρνηση του ακτιβιστή και διασώστη προσφύγων Ιάσονα Αποστολόπουλου, όπως και η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το «Δημογραφικό», δεν είναι τυχαίες, αλλά συνδέονται άρρηκτα. Το μεταναστευτικό και το δημογραφικό σύμφωνα με την ακροδεξιά συνωμοσιολογική θεωρία των Τραμπ, Όρμπαν, Μπολσονάρου, Μπόρις Τζόνσον, Σαλβίνι κ.ά., έχει ως στόχο τη «μεγάλη αντικατάσταση» της λευκής φυλής από άλλες «ράτσες»! Κι ενώ ο Τζο Μπάιντεν μίλησε για «διεστραμμένη ιδεολογία», ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποδοκίμασε ρητά τις φασιστικές αντιλήψεις αλλά δήλωσε απλώς ότι «Η πιο φλέγουσα διάσταση δεν είναι η θέση κάποιων ακραίων, ότι τάχα θα εξαφανιστεί το ελληνικό έθνος… (αλλά) Ο κίνδυνος είναι η μείωση των οικονομικά ενεργών πολιτών.». Με άλλα λόγια, το θέμα είναι «να μην μας παίρνουν τις δουλειές οι μετανάστες»! Είναι προφανές ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιχειρεί να εκφράσει πολιτικά και την ακροδεξιά (που είχε προσελκύσει με το «Μακεδονικό») ενόψει και των προσεχών εκλογών. Πέραν όμως των τακτικών κινήσεων του Κυρ. Μητσοτάκη, το πιο επικίνδυνο είναι η μη ρητή αποδοκιμασία και η προσπάθεια κατανόησης των ακροδεξιών αντιλήψεων για ψηφοθηρικούς λόγους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εμμέσως πλην σαφώς νομιμοποιεί τις ακροδεξιές αντιλήψεις που εκδηλώνονται πρακτικά με τη ρατσιστική συμπεριφορά των ακροδεξιών, αλλά και με τον συστημικό ρατσισμό κρατικών θεσμών(Λιμενικό, Αστυνομία).  

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τρεις από τις πρώτες ειδήσεις των ημερών ήταν η εισήγηση στο Ανώτατο Δικαστήριο της ακύρωσης του συνταγματικού δικαιώματος στην άμβλωση, το ξέσπασμα της ρατσιστικής βίας (η θεωρία της  «μεγάλης αντικατάστασης των λευκών από μετανάστες» είναι αυτή που παρακίνησε τον τρομοκράτη του Μπάφαλο που μακέλεψε 10 ανθρώπους στην πλειονότητα Αφροαμερικανούς) και ο αυξανόμενος αυταρχισμός και τα fake news του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών. Τα θέματα μπορεί να φαίνονται διαφορετικά, αλλά στην πραγματικότητα συνδέονται.

Θυμίζουμε ότι στις 19 Μαΐου στην Ουγγαρία πραγματοποιήθηκε η ετήσια διάσκεψη της CPAC(Conservative Policy Action Conference), της σημαντικότερης πολιτικής εκδήλωσης των ακροδεξιών απ’ όλο τον κόσμο. Ο Όρμπαν φιλοξένησε μία πλειάδα από προσωπικότητες του διεθνούς ακροδεξιού χώρου, όπως τον Νάιτζελ Φάρατζ, τον ηγέτη του Vox, Σαντιάγο Αμπασκάλ, τον Εδουάρδο Μπολσονάρου (γιο του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας), αλλά και σημαίνοντα πρόσωπα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ, όπως ο Μάικ Γουόλτζ και ο πρώην επιτελάρχης του Ντόναλντ Τραμπ, Μάρκ Μίντοουζ.

Ο Όρμπαν, που επανεξελέγη πρόσφατα, είναι ένας «ημίθεος» στα μάτια των ακροδεξιών, καθώς κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό γεννήσεων στην Ουγγαρία, να απωθήσει τους μετανάστες και να περιορίσει την αριστερά, ακυρώνοντας μια σειρά θεσμικούς και νομικούς κανόνες. Ο Όρμπαν κατάφερε έτσι να ελέγξει όχι μόνο το ουγγρικό καθεστώς, αλλά και τις φανατσιώσεις της (ακρο)δεξιάς. Οι Αμερικανοί υποστηρικτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος βλέπουν στις όχθες του Δούναβη το μέλλον που θέλουν να επιβάλουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν αποδέχονται, βέβαια, όλοι οι δεξιοί την άποψη του Όρμπαν ότι η μετανάστευση είναι «εθνική αυτοκτονία». Παρά τις ρητορικές επιφυλάξεις τους όμως (όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη εν προκειμένω), εκφράζοντας την ανησυχία ότι ο «λαός μας» δεν έχει αρκετά παιδιά, και ότι κινδυνεύει το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα Υγείας, χωρίς να καταδικάζουν τις φασιστικές αντιλήψεις της ακροδεξιάς, της ανοίγουν το δρόμο. Πολύ περισσότερο όταν αφήνουν τη «μαύρη εργασία» των μεταναστών να συνεχίζεται ανεξέλεγκτη στις «Μανωλάδες».

Καταδεικνύεται έτσι ότι από την ανησυχία για την υπογεννητικότητα μέχρι την ρατσιστική και φασιστική αντίληψη για την εξάλειψη της εθνικής ταυτότητας, η απόσταση είναι μικρή

Το «μαύρο χρήμα» δεν είναι μόνο ο Τράγκας

 Εξεπλάγησαν κάποιοι για την περιουσία του Γ. Τράγκα και το «μαύρο χρήμα», λες και σήμερα δεν γίνεται το ίδιο! «Πώς και που διακινείται τόσο μαύρο χρήμα; δεν μπορούν τα ‘μηχανήματα’ παρακολούθησης να εντοπίσουν τους διακινητές;», ρωτούσα πριν χρόνια τη μακαρίτισσα λογίστριά μου. «Είναι γνωστό σε όλους. Στο Σύνταγμα γίνεται η δουλειά. Από εκεί μεταφέρονται στα ιστιοπλοϊκά τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό», μου έλεγε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα γράφω αυτά. Τα ξαναγράφω για να δείξω ότι δεν είναι μόνο ο Τράγκας το λαμόγιο… Όσοι δείχνουν μόνο τον εκδημήσαντα βαθύπλουτο δημοσιογράφο-εκδότη, είναι αυτοί που θέλουν να κρύψουν ότι όλο το σύστημα «δουλεύει» έτσι , ότι ζέχνει ολούθε. Και έχω γράψει πολλές φορές γι’ αυτό. Ιδού μερικά δεί(ή)γματα…

Σεπτέμβριος 2013 https://gpapaso.blogspot.com/2013/09/blog-post_16.html

…γιατί δεν ελέγχεται το "πόθεν έσχες" των ιδιοκτητών των νέων τηλεοπτικών καναλιών, τα οποία ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια εν μέσω κρίσης; Με ποια κριτήρια τους παρέχεται η άδεια εκπομπής; Τα ερωτήματα αυτά ποιος δημοσιογράφος θα τα θέσει; Ποιος θα μιλήσει για τον διαρκή εκβιασμό στους δημοσιογράφους με τη ρητή ή μη απειλή απόλυσης; Ποιος θα πει για το νέο πελατειακό σύστημα, που βασίζεται όχι στην πρόσληψη αλλά στη μη απόλυση; Ποιος θα καταγγείλει τις λίστες των δύο κομμάτων (σ.σ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τότε) που συγκυβερνούν και όπου καταγράφονται οι προς απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι; Ποιος θα ξετινάξει την φοβερή τρομοκρατία των κυβερνητικών τρομοκρατών κατά των εργαζομένων, κρατώντας ομήρους τα παιδιά τους, την επιβίωση και το μέλλον τους; Γιατί δεν διώκεται κανείς για το Μέγαρο Μουσικής και τα τεράστια χρέη του παρά τη συνεχή κρατική χρηματοδότηση; Ποιος θα μιλήσει για τα τραπεζικά δάνεια και το "μαύρο χρήμα" που εισρέει στα πολιτικά κόμματα; Για το ποιοι επιχειρηματίες τα δίνουν και με ποια ανταλλάγματα; Ποιος δημοσιογράφος θα ρωτήσει, επιτέλους, γι' αυτά και πολλά άλλα ακόμη;

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009 gpapaso.blogspot.com

Δημοσιογραφία

…Πολύ φοβόμαστε ότι οι πολίτες συγχέουν ή ταυτίζουν τα μίντια με τους προβεβλημένους δημοσιογράφους, τους και «μεγαλοδημοσιογράφους» αποκαλούμενους, τοποθετώντας στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες. Βεβαίως, τα ΜΜΕ είναι οι ιδιοκτήτες τους και όχι οι υπάλληλοι-δημοσιογράφοι. Εκ του αποτελέσματος, όμως κρίνοντας η κοινή γνώμη, δεν έχει άδικο. Τι έχει κάνει φερ’ ειπείν το πολυπληθές «δημοσιογραφικό προλεταριάτο» απέναντι σε μια δράκα «μεγαλοδημοσιογράφων»-ενίοτε και εκδοτών- που διαμορφώνουν τόσο το πολιτικό κλίμα όσο και τη δυσμενή άποψη που έχουν οι πολίτες για τους δημοσιογράφους; Απολύτως τίποτα. Η εκκαθάριση των μητρώων του σωματείου των δημοσιογράφων δεν έγινε ποτέ. Το καταστατικό παραμένει αναχρονιστικό και γι’ αυτό αντιδραστικό. Γενικά η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων, αυτή που κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, επαχθούς εργασίας και ανεργίας, είναι υποχρεωμένη να εκποιεί την δεοντολογία και την προσωπική αξιοπρέπεια προκειμένου να μη βρεθεί στο δρόμο ή να «μην ξεβρασθεί από το σύστημα». Ή υπάκουος και εντός ή ανεξάρτητος και αξιοπρεπής αλλά εκτός. Αυτό είναι το σημερινό δίλημμα-εκβιασμός…

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012 (Βραδυνή και gpapaso.blogspot.com)

Περί δημοκρατίας

Οι δημοσιογράφοι δέχονται πανταχόθεν επίθεση ως προνομιούχα συντεχνία. Όχι, δεν πλήττονται τα τεράστια εκδοτικά εγχειρήματα και τα τεράστια ποσά που οφείλουν στο Δημόσιο. Αυτά, αντιθέτως, επιβραβεύονται –εφόσον υπακούουν εις τας υποδείξεις- με δάνεια δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία δίνονται με «εξωτραπεζικά κριτήρια»! Επίσης, το σκάνδαλο με τις τηλεοπτικές συχνότητες και τις προσωρινές άδειες εξακολουθεί να υφίσταται επί δεκαετίες τώρα. Κι ενώ η «συντεχνία» των μιντιαρχών και των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών παραμένει στο απυρόβλητο, γίνονται επιθέσεις κατά των δημοσιογράφων. Άλλοτε με το επιχείρημα ότι χρυσοπληρώνονται και άλλοτε ως δήθεν βρώμικων υπηρετών της διαπλοκής και φαλκιδευτών της δημοκρατίας. Όμως εδώ γίνεται μία φασιστική γενίκευση που συμπεριλαμβάνει μία δράκα ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης και των χιλιάδων άλλων, που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας ή είναι άνεργοι. Ποιοι χρησιμοποιούν αυτές τις γενικεύσεις; Εκείνοι που κάθε φορά επιδιώκουν να ελέγξουν την ενημέρωση. Γι’ αυτό τα δάνεια δίνονται μόνο στα έντυπα που υποστηρίζουν την καθεστηκυία τάξη στην τροϊκανή της εκδοχή. Όμως, το ίδιο συμβαίνει και στο άλλο άκρο, όπου ισχύει, επίσης, το «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Ή το απολύτως φασιστικό στη γενίκευσή του σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Παραδόξως, αυτές τις γενικεύσεις υποστηρίζουν και οι λεγόμενοι μεγαλοδημοσιογράφοι της διαπλοκής, καθώς μπορούν εύκολα να κρυφτούν μέσα σ’ αυτές. Πέραν αυτών, όμως, γινόμαστε σήμερα μάρτυρες μιας νέας αντίληψης για τη δημοσιογραφία, που εκπορεύεται από την εξουσία και η οποία μετράει τη δεοντολογία αλλά και τη δημοκρατία με το… λάστιχο. Με άλλα λόγια, κάποιοι, όπως ο διευθύνων σύμβουλος της δημόσιας τηλεόρασης, Ν. Σίμος, θεωρούν ότι «…η έννοια της δημοκρατίας ξεχείλωσε, κυριολεκτικά, στη Μεταπολίτευση…». Η απομάκρυνση, συνεπώς, του Κώστα Αρβανίτη και της Μαριλένας Κατσίμη από την εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» της ΕΡΤ έγινε πέραν των άλλων και λόγω της «ξεχειλωμένης δημοκρατίας» και της «ασυδοσίας»…

 12.12.2020 Artinews.gr

Δεν είναι, σύμφωνα με τον Ι. Κ. Πρετεντέρη, "κανονική" η δημοσιογραφία που θεωρεί ότι «...οφείλει να παίρνει (έστω και λίγο υστερικά) το μέρος των «καλών». Να καλωσορίζει πρόσφυγες και μετανάστες. Να υποθάλπει κοινωνικούς αγωνιστές ή κοινωνικούς αλητάμπουρες. Να συμπαραστέκεται σε κάθε δικαίωμα κάθε βαρεμένου που νομίζει ότι τα πάντα είναι δικαίωμά του…»!

…Μήπως «κανονική» δημοσιογραφία  είναι η «η δικτυωμένη ελίτ» των αρθρογράφων και των λεγόμενων διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που σιτίζεται στα πρυτανεία της "συντεταγμένης πολιτείας" και στα σαλόνια των οικονομικά ισχυρών; «Κανονικοί» τάχα είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν αστυνομικούς φρουρούς; 

Δεν είναι «κανονικός» ο δημοσιογράφος που μιλάει για τους πρόσφυγες και τους «βαρεμένους», για τα θαλασσοδάνεια και τις οφσορ, λέει ο Ι. Κ. Πρετεντέρης! Δεν είναι «κανονική», λοιπόν, η Έλενα Ακρίτα. Άρα δικαιολογείται η λογοκρισία του κειμένου της! Όλοι οι "νοικοκυραίοι" στους οποίους απευθύνεται ο "κανονικός" δημοσιογράφος Ι. Κ. Πρ., θα τον κατανοήσουν. Η λογοκρισία επιβάλεται λόγω "μη κανονικότητας". Ακριβώς όπως και η δολοφονία του Ζακ, ήταν "νομιμοποιημένη" στο μυαλό των νοικοκυραίων λόγω... "μη κανονικότητας".  

Οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι βιώνουν έντονα, σήμερα, το εξευτελιστικό δίλημμα που θέτει ο Ι.Κ. Πρετεντέρης και το σύστημα που υπηρετεί: Ή να γίνουν «κανονικοί»-να ευθυγραμμιστούν με τις επιταγές της κυρίαρχης κουλτούρας και πολιτικής- ή να μείνουν δήθεν «ανώριμοι», γραφικοί, μη «κανονικοί». Απέναντι σ’ αυτόν τον εκ-βιασμό, ποια πρέπει να είναι η στάση των «μη κανονικών»; Η συμμαχία με τους μειονεκτούντες και όχι η ευθυγράμμιση με τους «μονόδρομους» των ισχυρών. Η απόρριψη της "κανονικότητας" αυτών που οι Γάλλοι αποκαλούν «τσοπανόσκυλα της εξουσίας»: με τις δέκα «δουλειές», το χαμηλό «πνευματικό κεφάλαιο» και μία «ορατότητα» κερδισμένη στη σκηνή των συστημικών μέσων ενημέρωσης, όπου η πραγματικότητα ουσιώνεται ως επι-φαίνεσθαι και ο άνθρωπος ως στατιστικό δεδομένο…

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

*Φωτογραφία: Κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι, στην άλλη όχθη από τον Τράγκα, όσοι δεν υπακούουν στο σύστημα, αυτοί είναι άνεργοι, φιμωμένοι ή και φυλακισμένοι στα μπουντρούμια όπως ο Τζούλιαν Άσανζ 

Μποϋκοτάζ στη Σύνοδο Κορυφής της Αμερικής

 «…να αποτραπεί το μοντέλο… αυτό το καταστροφικό μοντέλο, των αυταρχικών ηγετών…» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την ομιλία του στα Ποσειδώνια, ακολουθώντας κατά γράμμα την διάκριση που κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μεταξύ «δημοκρατικών και αυταρχικών καθεστώτων».  

Όμως στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Jean-Pierre, αντιμετώπισε μια σειρά ερωτήσεων για το αυταρχικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας και την αγαστή σχέση των ΗΠΑ με αυτό, όταν ο διάδοχος της Σ. Αραβίας κατηγορείται ότι ήταν πίσω από τη δολοφονία του δημοσιογράφου της Washington Post Τζαμάλ Κασόγκι το 2018. Επισημαίνεται, επίσης, ότι τον Μάρτιο, λίγες εβδομάδες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Λευκός Οίκος έστειλε αντιπροσωπεία στη Βενεζουέλα. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο που χαρακτηριζόταν «δικτάτορας» και καταγγελόταν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας γινόταν αίφνης συνομιλητής! Έτσι, η διάκριση μεταξύ Δημοκρατιών και Δικτατοριών που έχει εισαγάγει ο Τζο Μπάιντεν και ακολουθούν μια σειρά ηγέτες «αποικιών», όπως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, πάσχει ως προς τα κριτήρια, προκαλώντας σοβαρά ερωτήματα.

Η σύγχυση ως προς τα κριτήρια κορυφώθηκε με τον αποκλεισμό από την «Σύνοδο Κορυφής της Αμερικής» η Κούβα, η Νικαράγουα και η Βενεζουέλα! Κατόπιν τούτου ο πρόεδρος του Μεξικού López Obrador δεν θα παραστεί στη Σύνοδο. Το ίδιο και αρκετοί ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων των προέδρων της Γουατεμάλας και της Ονδούρας.

Οι αντιδράσεις αυτές συνιστούν πλήγμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες που φιλοξενούν τη Σύνοδο Κορυφής της Αμερικής για πρώτη φορά από την έναρξή της επί Κλίντον το 1994. 

Ο βασικός σύμβουλος του Τζο Μπάιντεν για τη Λατινική Αμερική, Χουάν Γκονσάλες, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει στόχο «να προωθήσει ένα όραμα μιας ασφαλούς και δημοκρατική περιοχής», κάτι που «αποτελεί στρατηγικό συμφέρον για τις ΗΠΑ». Όμως αν δεν παραστεί ο Μεξικανός πρόεδρος, αυτό θα σημάνει «μια σημαντική απουσία», σύμφωνα με τον Μπέντζαμιν Γκεντάν επικεφαλής των λατινοαμερικάνικων σπουδών στο Woodrow Wilson International Center for Scholars. Ο αναλυτής σημείωσε επίσης ότι την ώρα που η Κίνα έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις στην περιοχή, οι ΗΠΑ δεν έχουν ακολουθήσει. «Η σύνοδος θα πρέπει να κριθεί από τις προτάσεις των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την εμπορική πρόσβαση, τα δάνεια και τη βοήθεια για τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης και των υποδομών της περιοχής», τόνισε ο Γκεντάν. «Και σε αυτά τα θέματα οι ΗΠΑ θα απογοητεύσουν, είναι αναπόφευκτο», εκτίμησε.

Γι’ αυτό οι ανακοινώσεις του Τζο Μπάιντεν για την οικονομική συνεργασία και το ζήτημα της μετανάστευσης, διανθισμένες με μέτρα για την κλιματική αλλαγή και την «πράσινη ανάπτυξη», καθώς και οι αναφορές στις «κοινές δημοκρατικές αξίες», θα μοιάζουν πομφόλυγες, όταν μάλιστα στους «δημοκράτες» θα συμπεριλαμβάνονται και πολιτικοί όπως ο ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας Ζ. Μπολσονάρου!

Ο Μάικλ Σίφτερ, ερευνητής του οργανισμού Inter- American Dialogue, θεωρεί ότι τα προβλήματα με τον κατάλογο των καλεσμένων στη «Σύνοδο Κορυφής της Αμερικής» αποτελεί ένδειξη της φθίνουσας επιρροής των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι ο Μπάιντεν κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο του Κογκρέσου στις ενδιάμεσες εκλογές, ενώ μειώνεται και η δημοτικότητά του δεν έχουν περάσει απαρατήρητα από τους ηγέτες της περιοχής. Οι ΗΠΑ «έχουν ακόμη αρκετή ‘ήπια ισχύ’», παρατηρεί ο Σίφτερ, αλλά «η πολιτική και διπλωματική τους επιρροή μειώνεται καθημερινά».

Για αυτό ο Αμερικανός πρόεδρος θα ανεβάζει τους τόνους σχετικά με τις δημοκρατικές αξίες, ενώ η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Ρωσία και την Κίνα, έχει πρωτίστως γεωοικονομικό υπόβαθρο.

Η Σύνοδος Κορυφής της Αμερικής έγινε το 1994 στο Μαϊάμι με στόχο την επίτευξη μιας περιφερειακής συμφωνίας για την απελευθέρωση του εμπορίου, όμως το ελεύθερο εμπόριο δεν ευνοείται πια ούτε στις ΗΠΑ ούτε αλλού και ο Μπάιντεν ουσιαστικά δεν έχει ανατρέψει την πολιτική του προστατευτισμού που ακολουθούσε ο προκάτοχός του Ντόναλντ Τραμπ…

*Πληροφορίες από Ουάσινγκτον ποστ

Ο Μπόρις Τζόνσον εξορίζει τους πρόσφυγες στη Ρουάντα

 Πρόσφυγες και μετανάστες που κατάφεραν να φτάσουν παράτυπα στη Βρετανία μέσω των Στενών της Μάγχης εξορίζονται από την κυβέρνηση Τζόνσον στη Ρουάντα. Εκεί θα εξετάζεται η αίτηση ασύλου τους, η οποία αν γίνει δεκτή, δεν θα σημαίνει και την επιστροφή τους στη Βρετανία αλλά θα μένουν αναγκαστικά στο αφρικανικό αυτό κράτος.

Στις δεκατέσσερις Ιουνίου ορίστηκε η πρώτη πτήση προσφύγων αιτούντων άσυλο από τη Βρετανία στη Ρουάντα. Ήδη είναι γεγονός οι πρώτες απόπειρες αυτοκτονίας και απεργίες πείνας όσων απειλούνται με απέλαση.

Παρά τις νομικές προσφυγές όχι μόνο από πλευράς ανθρωπιστικών οργανώσεων αλλά και του συνδικάτου εργαζομένων στο βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών και τη συνοροφυλακή (PCS), μέχρι χθες τουλάχιστον φαινόταν ότι η προγραμματισμένη πτήση θα γίνει κανονικά.

Μιλώντας στην αραβική υπηρεσία του BBC, ένας από τους Σύρους κρατουμένους στο κέντρο κράτησης Brook House δήλωσε πως έχουν ήδη αρχίσει απεργία πείνας εδώ και μέρες, προτιμώντας να πεθάνουν παρά να απελαθούν σε μια αφρικανική χώρα που απέχει 6.500 χιλιόμετρα από τη Βρετανία. Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας Observer, η πενθήμερη απεργία πείνας στο Brook House έληξε την Παρασκευή. Μεταξύ των 70 κρατουμένων όμως έχουν αυξηθεί οι απόπειρες αυτοχειρίας και αυτοτραυματισμού.

Στο ίδιο ρεπορτάζ ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν πως το υπουργείο Εσωτερικών σκοπεύει να στείλει στη Ρουάντα ακόμα και ασυνόδευτους 16χρονους, δηλώνοντας παραπλανητικά ότι είναι 23 ετών ώστε να εμπίπτουν στα ηλικιακά όρια απέλασης.

«Είμαι αιτών άσυλο από το Ιράν. Μου επιδόθηκε ειδοποίηση από το υπουργείο Εσωτερικών ότι θα είμαι ένας από όσους θα πετάξουν στη Ρουάντα στις 14 Ιουνίου. [...] Σκέφτομαι την αυτοκτονία για να αποφύγω να σταλώ διά της βίας εκεί», γράφει ανώνυμη επιστολή που έλαβε η Guardian και δημοσιοποίησε στην ιστοσελίδα της.

«Μπορώ να σας πω ότι οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μένα, σκέφτονται επίσης την αυτοκτονία. Νιώθουμε πως δεν μας έχει μείνει άλλη επιλογή. [...] Είχα υψηλόβαθμη, υπεύθυνη θέση εργασίας στην πατρίδα μου. Αλλά αντιτίθεμαι στην κυβέρνηση κι αυτό έβαλε τη ζωή μου σε κίνδυνο. [...] Δεν ήξερα τίποτα για τα σχέδια της υπεράκτιας μετεγκατάστασης στη Ρουάντα όταν έφτασα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σοκαρίστηκα όταν το έμαθα κι ακόμα δεν το πιστεύω».

«40χρονος αιτών άσυλο από την Υεμένη γύρισε βίντεο και απευθύνθηκε στον Μπόρις Τζόνσον και την Πρίτι Πατέλ, δηλώνοντας πως, αφότου έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 13 Απριλίου και έμαθε για τα σχέδια υπεράκτιας μετεγκατάστασης στη Ρουάντα, δεν είχε “άλλη επιλογή από το να αυτοκτονήσω”».

Οι νομικές προσφυγές κατά του σχεδίου υποστηρίζουν μεταξύ άλλων πως είναι παράνομο, αφού ποινικοποιεί τους αιτούντες άσυλο με βάση τον παράτυπο τρόπο άφιξής τους στη Βρετανία, κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης για το καθεστώς των προσφύγων. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) αποσαφηνίζει:

«Με βάση τα δεδομένα που είναι αυτή τη στιγμή διαθέσιμα από το υπουργείο Εσωτερικών, η UNHCR θεωρεί πως η ξεκάθαρη πλειονότητα όσων φτάνουν πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο με βάρκα είναι πιθανότατα πρόσφυγες. Πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο δεν είναι και δεν θα έπρεπε να περιγράφονται ως μετανάστες. Η πρόσβαση στο άσυλο δεν θα έπρεπε ποτέ να εξαρτάται από τον τρόπο άφιξης ή την εθνικότητα. Αντίστοιχα, ο μόνος τρόπος να εξακριβωθεί κατά πόσον άνθρωποι είναι πρόσφυγες είναι μέσω δίκαιης και αποτελεσματικής εξέτασης των αιτήσεων ασύλου τους, για την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ξεκάθαρη ευθύνη».

*Πληροφορίες από ΕφΣυν

Ο Ιάσων Αποστολόπουλος λέει αλήθεια

 Για μια ακόμη φορά ο διασώστης ακτιβιστής Ιάσων Αποστολόπουλος μπαίνει στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ο Αποστολόπουλος δυσφήμισε την Ελλάδα, αναφέροντας σε ειδική εκδήλωση στην Ευρωβουλή ότι το Λιμενικό πετά μετανάστες στη θάλασσα! «Ανατριχιαστική» χαρακτηρίζει ο Γιάννης Οικονόμου και τη στάση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου, που τον άκουγε με... σεβασμό.

Όμως, ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης δεν είπε τίποτα όταν τον προηγούμενο Φεβρουάριο ευρωπαϊκές εφημερίδες έγραφαν ότι το ελληνικό Λιμενικό «δολοφόνησε δύο πρόσφυγες» στην Σάμο ρίχνοντας τους στην θάλασσα χωρίς σωσίβια και χωρίς να ξέρουν κολύμπι! Την καταγγελία δεν την κάνει η τουρκική προπαγάνδα, όπως επιμένει ο Μηταράκης και το Λιμενικό, αλλά η βρετανική εφημερίδα The Guardian*. [ ARTI news / Ελλάδα / 18.02.22 ]  

Το θυμίζουμε:

«Πολύμηνη έρευνα του Spiegel και της Guardian φέρνει στο φως όλες τις λεπτομέρειες. Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες: Στις 15/9/21, τρεις άνθρωποι, ο Σίντι Κέιτα 36 ετών από την Ακτή Ελεφαντοστού, ο Ντιτνιέρ Μάρσαλ Κουαμού Νάνα, ετών 33, από το Καμερούν και ο Ιμπραήμ από το Καμερούν επίσης, έφτασαν στην Σάμο και συνελήφθησαν από άντρες που τους είπαν ότι είναι αστυνομικοί. Τους πήραν κινητά και λεφτά, τους οδήγησαν σε λιμάνι, τους έβαλαν σε ταχύπλοοο Rafnar και μεσοπέλαγα τους πέταξαν στη θάλασσα, αφού τους χτύπησαν βίαια. Ο Ιμπραήμ κατάφερε κολυμπώντας να βγει ζωντανός. Οι άλλοι δύο δεν ήξεραν κολύμπι και πνίγηκαν.

Για το έγκλημα υπάρχει και σχετικό δημοσίευμα στην Εφημερίδα των Συντακτών.»

Ο κ. Οικονόμου και η κυβέρνηση καθαγιάζουν το ψεύδος στο όνομα της υπεράσπισης της πατρίδας από τον Ερντογάν που εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες, και αξιώνουν ότι αυτό πρέπει να το κάνουν όλοι από πατριωτικό καθήκον! Όμως κάποτε πρέπει να μάθουν ότι «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι το αληθινό»(Διονύσιος Σολωμός). Αλλιώς περιπίπτουν στη φασιστική αντιμεταναστευτική λογική του Σαλβίνι, του Όρμπαν, του Μπόρις Τζόνσον…

*Οn 15 September 2021, Sidy Keita from Ivory Coast and Didier Martial Kouamou Nana from Cameroon, boarded a dinghy from Turkey to Greece. Despite making it to the Greek island of Samos, their bodies were found days later, washed ashore in Aydin province, on the Aegean coast. Interviews with more than a dozen witnesses, analysis of classified documents, satellite imagery, social media accounts and online material, and discussions with officials in Turkey and Greece, have helped piece together what happened over five September days during which the two men died, likely victims of a pushback by the Greek authorities.

Να γιατί αγαπάμε τα χταπόδια

 Αγαπάμε τα χταπόδια, τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης, τα σκυλιά, τις φάλαινες και όλα τ’ άλλα ζώα, όχι μόνο γιατί πονούν, αλλά και γιατί αγαπάμε τον άνθρωπο στην ενότητά του με τη φύση, γιατί αγωνιζόμαστε για την προστασία του περιβάλλοντος από την ξέφρενη καταστροφική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τους νεοφιλελεύθερους κανίβαλους, γιατί ο αγώνας για τα δικαιώματα των ζώων και η προστασία του περιβάλλοντος είναι αλληλένδετα.

Η ενότητα του ανθρώπου με τη Φύση χάθηκε όταν ο άνθρωπος αποστασιοποιήθηκε από αυτή για να την εκμεταλλευθεί, γράφει ο Κ. Παπαϊωάννου. Έτσι όμως αποστασιοποιήθηκε κι από τη φύση του. Η ισορροπία και η αρμονία χάθηκαν. Η φύση έγινε, πλέον, αντικείμενο παράστασης, επιστημονικής γνώσης και τεχνικής εκμετάλλευσης. Το είναι του ανθρώπου τέθηκε ως υπερκείμενο απέναντι στον κόσμο, ο οποίος γίνεται πλέον αντιληπτός ως ένα σύστημα αντικειμένων που είναι ουσιαστικά ξένα προς τον άνθρωπο.

Πριν η ύπαρξη δεν ήταν προβληματική: ο άνθρωπος αναγνώριζε τη φυσική του θέση. Τώρα τίθεται πέρα και πάνω από τη φύση και τη φύση του. Η εντροπία αυτή δημιουργεί τις χαοτικές καταστάσεις στη φύση αλλά και τις μεγαλομανιακές και ναρκισσιστικές ψυχώσεις στον άνθρωπο. Η φύση αμύνεται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, επιτιθέμενη στην γενεσιουργό αιτία της καταστροφής της, τον άνθρωπο.

Αγαπάμε, λοιπόν, τα ζώα, γιατί αγαπάμε τη φύση και τη ζωή, γιατί στρεφόμαστε ενάντια στη βασική αιτία της καταστροφής που είναι η καπιταλιστική λογική της εκμετάλλευσης των πάντων στο όνομα του κέρδους, αυτού του «ειδωλολατρικού θεού» που «πίνει το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων»,

γιατί αναζητάμε τη χαμένη ισορροπία μας, την ενότητά μας δηλαδή με τη Φύση και τη φύση μας.

*Το σκίτσο παριστάνει ένα χταπόδι να... μαθαίνει γράμματα σε πνιγμένο προσφυγόπουλο