Πρόσφυγες και μετανάστες που κατάφεραν να φτάσουν παράτυπα στη Βρετανία μέσω των Στενών της Μάγχης εξορίζονται από την κυβέρνηση Τζόνσον στη Ρουάντα. Εκεί θα εξετάζεται η αίτηση ασύλου τους, η οποία αν γίνει δεκτή, δεν θα σημαίνει και την επιστροφή τους στη Βρετανία αλλά θα μένουν αναγκαστικά στο αφρικανικό αυτό κράτος.
Στις δεκατέσσερις Ιουνίου ορίστηκε η πρώτη πτήση προσφύγων αιτούντων άσυλο από τη Βρετανία στη Ρουάντα. Ήδη είναι γεγονός οι πρώτες απόπειρες αυτοκτονίας και απεργίες πείνας όσων απειλούνται με απέλαση.
Παρά τις νομικές προσφυγές όχι μόνο από πλευράς ανθρωπιστικών οργανώσεων αλλά και του συνδικάτου εργαζομένων στο βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών και τη συνοροφυλακή (PCS), μέχρι χθες τουλάχιστον φαινόταν ότι η προγραμματισμένη πτήση θα γίνει κανονικά.
Μιλώντας στην αραβική υπηρεσία του BBC, ένας από τους Σύρους κρατουμένους στο κέντρο κράτησης Brook House δήλωσε πως έχουν ήδη αρχίσει απεργία πείνας εδώ και μέρες, προτιμώντας να πεθάνουν παρά να απελαθούν σε μια αφρικανική χώρα που απέχει 6.500 χιλιόμετρα από τη Βρετανία. Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας Observer, η πενθήμερη απεργία πείνας στο Brook House έληξε την Παρασκευή. Μεταξύ των 70 κρατουμένων όμως έχουν αυξηθεί οι απόπειρες αυτοχειρίας και αυτοτραυματισμού.
Στο ίδιο ρεπορτάζ ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν πως το υπουργείο Εσωτερικών σκοπεύει να στείλει στη Ρουάντα ακόμα και ασυνόδευτους 16χρονους, δηλώνοντας παραπλανητικά ότι είναι 23 ετών ώστε να εμπίπτουν στα ηλικιακά όρια απέλασης.
«Είμαι αιτών άσυλο από το Ιράν. Μου επιδόθηκε ειδοποίηση από το υπουργείο Εσωτερικών ότι θα είμαι ένας από όσους θα πετάξουν στη Ρουάντα στις 14 Ιουνίου. [...] Σκέφτομαι την αυτοκτονία για να αποφύγω να σταλώ διά της βίας εκεί», γράφει ανώνυμη επιστολή που έλαβε η Guardian και δημοσιοποίησε στην ιστοσελίδα της.
«Μπορώ να σας πω ότι οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μένα, σκέφτονται επίσης την αυτοκτονία. Νιώθουμε πως δεν μας έχει μείνει άλλη επιλογή. [...] Είχα υψηλόβαθμη, υπεύθυνη θέση εργασίας στην πατρίδα μου. Αλλά αντιτίθεμαι στην κυβέρνηση κι αυτό έβαλε τη ζωή μου σε κίνδυνο. [...] Δεν ήξερα τίποτα για τα σχέδια της υπεράκτιας μετεγκατάστασης στη Ρουάντα όταν έφτασα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σοκαρίστηκα όταν το έμαθα κι ακόμα δεν το πιστεύω».
«40χρονος αιτών άσυλο από την Υεμένη γύρισε βίντεο και απευθύνθηκε στον Μπόρις Τζόνσον και την Πρίτι Πατέλ, δηλώνοντας πως, αφότου έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 13 Απριλίου και έμαθε για τα σχέδια υπεράκτιας μετεγκατάστασης στη Ρουάντα, δεν είχε “άλλη επιλογή από το να αυτοκτονήσω”».
Οι νομικές προσφυγές κατά του σχεδίου υποστηρίζουν μεταξύ άλλων πως είναι παράνομο, αφού ποινικοποιεί τους αιτούντες άσυλο με βάση τον παράτυπο τρόπο άφιξής τους στη Βρετανία, κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης για το καθεστώς των προσφύγων. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) αποσαφηνίζει:
«Με βάση τα δεδομένα που είναι αυτή τη στιγμή διαθέσιμα από το υπουργείο Εσωτερικών, η UNHCR θεωρεί πως η ξεκάθαρη πλειονότητα όσων φτάνουν πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο με βάρκα είναι πιθανότατα πρόσφυγες. Πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο δεν είναι και δεν θα έπρεπε να περιγράφονται ως μετανάστες. Η πρόσβαση στο άσυλο δεν θα έπρεπε ποτέ να εξαρτάται από τον τρόπο άφιξης ή την εθνικότητα. Αντίστοιχα, ο μόνος τρόπος να εξακριβωθεί κατά πόσον άνθρωποι είναι πρόσφυγες είναι μέσω δίκαιης και αποτελεσματικής εξέτασης των αιτήσεων ασύλου τους, για την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ξεκάθαρη ευθύνη».
*Πληροφορίες από ΕφΣυν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου