Κλείνουν σχολές κι αλλάζουν τον χαρακτήρα της Παιδείας

 «Έμειναν εκτός σχολών 40.229» υποψήφιοι γράφει η φιλοκυβερνητική ΕΣΤΙΑ. Fake news απαντά το υπουργείο Κεραμέως. Η αρχιτεκτονική σχολή Ξάνθης και πολλές άλλες σχολές δεν έχουν κανέναν ή έχουν ελάχιστους πρωτοεισερχόμενους φοιτητές λόγω της ελάχιστης βάσης εισαγωγής. Fake news επιμένει επίσημα το υπουργείο Κεραμέως. Ανεπίσημα διακινούνται στα φιλικά μέσα ενημέρωσης οι επερχόμενες αλλαγές: Το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων και σχολών. Το προαναγγέλλει ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Καθημερινής: «Οι βάσεις φέρνουν ανατροπές στα ΑΕΙ-Αναδιάταξη τμημάτων…». «Η αναγκαιότητα επανασχεδιασμού του ακαδημαϊκού χάρτη των 450 τμημάτων ΑΕΙ αναδείχθηκε εμφατικά μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής», γράφει η εφημερίδα. Όμως σ' αυτή την εξέλιξη οδήγησε η κυβερνητική πολιτική.

Κι έρχεται η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ να «χρωματίσει» την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης: «Προς λουκέτο δεκάδες πανεπιστημιακές σχολές που ιδρύθηκαν επί υπουργίας Γαβρόγλου». Το θέμα, λοιπόν, ήταν να χτυπηθεί η πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης; Αστειότητες. Απλώς η κυβέρνηση στέλνει τους υποψήφιους στους παραδοσιακούς πελάτες της, στα ιδιωτικά ΙΕΚ και στα ιδιωτικά κολέγια των οποίων τα πτυχία εξομοίωσε, πέρυσι, με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων.

«Κατάργηση τμημάτων-Προτάσεις με βάση τις ανάγκες της αγοράς-αλλαγές στην ελάχιστη βάση εισαγωγής» είναι το τρίπτυχο της κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία, σημειώνει η καλά πληροφορημένη «Καθημερινή». Η κατάργηση τμημάτων θα γίνει εκ των πραγμάτων, αφού δεν θα έχουν φοιτητές. Αλλά τι σημαίνουν οι «αλλαγές στην ελάχιστη βάση εισαγωγής»; Ότι οι φετινές βάσεις ήταν λάθος; Κατόπιν τούτου όσοι φέτος απέτυχαν(για την ακρίβεια σφαγιάστηκαν) που θα βρουν το δίκιο τους; Όσο για τις «προτάσεις με βάση τις ανάγκες της αγοράς», αυτές ανάγονται στην ιδεοληπτική αγκύλωση των νεοφιλελεύθερων σύμφωνα με την οποία όλα πλέον διέπονται από την θεότητα «Αγορά», μια αγορά χωρίς όρια και «ηθική». Αυτή είναι η βασική διαφορά του φιλελευθερισμού από τον νεοφιλελευθερισμό. Ο πρώτος έχει όρια και "ηθική", ο δεύτερος όχι. Ο επινοητής της «αόρατης χείρας» της αγοράς, ο Άνταμ Σμιθ ήταν καθηγητής της Ηθικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Σύμφωνα με τον Αμάρτυα Σεν και τον Σκοτ Μηκλ, η ηθική παράδοση της οικονομικής σκέψης ξεκινάει από τον Αριστοτέλη («Ηθικά Νικομάχεια») που συσχέτιζε το αντικείμενο των οικονομικών (τον πλούτο) με τους ανθρώπινους σκοπούς. Με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, όμως, η «ηθική» αυτή παράδοση απωθήθηκε υπέρ της «μηχανικής» παράδοσης που δεν αφορά τελικούς σκοπούς και ερωτήματα, όπως για το «πως πρέπει κάποιος να ζει» ή «πως μπορεί να αναπτυχθεί ο αγαθός άνθρωπος», αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τα ζητήματα διαχείρισης (logistics). Γι’ αυτό στους νεοφιλελεύθερους, όπως ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως, η εκπαίδευση δεν έχει ως στόχο να φτιάξει καλούς ανθρώπους και πολίτες, αλλά να κάνει καλούς λογιστές, καλούς μηχανικούς, καλούς τεχνίτες, εξειδικευμένους τουριστικούς υπαλλήλους κ.ά. Η αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση είναι συνυφασμένη με την κυρίαρχη ιδεολογία της αγοράς, αυτή που έχει καταντήσει την Ελλάδα και τον κόσμο στο σημερινό χάλι, καθώς έχει μετασχηματίσει την αστική δημοκρατία σε στυγνή ολιγαρχία. Γι' αυτό δεν μπορούν τα ΑΕΙ και η εκπαίδευση εν γένει να τίθενται στην υπηρεσία της ηγεμονίας μιας πολιτικής κουλτούρας που είναι γητεμένη από τον πιο βάρβαρο καπιταλισμό, στη μανιακή νεοφιλελεύθερη εκδοχή του.

Ήδη από το 1958 η Χάνα Άρεντ έλεγε πως «Αν αποδεικνυόταν αλήθεια πώς η γνώση και η σκέψη έχουν χωρίσει οριστικά, τότε θα γινόμαστε πράγματι ανίσχυροι δούλοι... αστόχαστα πλάσματα στο έλεος της κάθε συσκευής που είναι τεχνικά δυνατή, αδιάφορο πόσο είναι φονική…». Επιπροσθέτως, αν θέλουμε πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους και όχι χειραγωγημένους εργάτες που συναινούν ακόμα και στο βιασμό τους, θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας αυτό που έλεγε ο Λέων Τολστόι, ότι δηλαδή «Οι κυβερνήτες και οι πλούσιοι εξουσιάζουν τους εργάτες μόνο επειδή και οι εργάτες επιθυμούν το ίδιο, με αυτούς τους ίδιους τρόπους να εξουσιάζουν τον αδελφό τους εργάτη. Για τον λόγο αυτόν –επειδή ταυτίζονται μαζί τους απέναντι στη ζωή- οι εργάτες δεν μπορούν να εξεγερθούν σε μία πραγματική επανάσταση εναντίον των καταπιεστών τους… (γιατί) μέσα του(σ.σ. στον εργάτη) υπάρχει η συναίσθηση ότι κι αυτός θα έκανε το ίδιο, ή το κάνει κιόλας έστω σε μικρότερο βαθμό απέναντι στ’ αδέλφια του… Αν οι εργάτες δεν ήταν το ίδιο καταπιεστές… ζούσαν αδελφικά… θυμούνταν και βοηθούσαν τους άλλους, κανείς δεν θα μπορούσε να τους σκλαβώσει…». Να, λοιπόν, πως μπορεί η παιδεία να λειτουργήσει υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα αδελφοσύνης και αλληλεγγύης, μία κουλτούρα αγάπης και μετριοπάθειας, αλλά και γνωρίζοντας ο καθένας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, γιατί, όπως έλεγε ο Etienne de la Boetie το 1549, «Οι τύραννοι είναι μεγάλοι, επειδή εμείς είμαστε στα γόνατα»(Περί εθελοδουλείας). Τι θέλει, όμως, η κυβέρνηση; Όχι ασφαλώς το κριτικό, στοχαστικό και δημοκρατικό πολίτη, αλλά ένα φοβισμένο, καθηλωμένο άτομο. Όχι έναν άνθρωπο δημιουργό, αλλά έναν άνθρωπο-εξάρτημα της μηχανής, έναν άνοα δούλο, για τον οποίο η ζωή δεν έχει κανένα νόημα και νήμα.

Αφγανιστάν: Συμμαχία ΗΠΑ-Ταλιμπάν;

 Χάος στην Καμπούλ. Οι Αμερικανοί στρατιώτες αποχωρούν. Ο πρόεδρος της χώρας Γκανί διέφυγε σε γειτονική χώρα παίρνοντας μαζί του ένα ελικόπτερο και μερικά αυτοκίνητα γεμάτα χρήματα. Οι ηγέτες των Ταλιμπάν, αυτά τα άσπαγα πρόσωπα, φωτογραφίζονται στο προεδρικό μέγαρο. Παντού πανικός. Γυναίκες και άντρες προσπαθούν να φύγουν με κάθε τρόπο, ακόμα και κρεμασμένοι από τις ρόδες μεταγωγικών αεροπλάνων. Πέφτουν. Οι εικόνες μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο και προκαλούν φρίκη. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επιστρέφει από τις διακοπές του για να διαχειριστεί την μεγαλύτερη κρίση της υπερδύναμης μετά την ήττα στο Βιετνάμ και την πτώση της Σαϊνγκόν στα χέρια των Βιετκόγκ. Μιλάει για κόστος σε χρήματα και ζωές στρατιωτών. 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια κόστισε μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ ο 20ετής πόλεμος στο Αφγανιστάν, ενώ σκοτώθηκαν εκεί 2.400 Αμερικανοί στρατιώτες.

Η μόνη αυτοκριτική του Αμερικανού προέδρου αφορούσε στη μη πρόβλεψη της ταχύτητας με την οποία κατέλαβαν το Αφγανιστάν η Ταλιμπάν, ενώ συγχρόνως επέρριψε την ευθύνη στον Αφγανικό στρατό (και κατ’ επέκταση στον λαό του Αφγανιστάν) ότι ήταν απρόθυμοι να «πολεμήσουν» τους Ταλιμπάν! «Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν μπορούν και δεν πρέπει να πολεμήσουν και να πεθάνουν σε έναν πόλεμο που οι αφγανικές δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένες να διεξάγουν από μόνες τους», είπε ο Τζο Μπάιντεν. Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ακόμα ότι ήταν αντιμέτωπος με μια επιλογή: είτε να συνεχίσει την απόσυρση είτε να οδηγήσει τη σύγκρουση στην τρίτη δεκαετία της και, τελικά, να θυσιάσει περισσότερες αμερικανικές ζωές. Κατά τη γνώμη του ο σκοπός του πολέμου είχε επιτευχθεί και ήταν καιρός να γίνει η αποχώρηση. «Η αποστολή μας στο Αφγανιστάν δεν προοριζόταν ποτέ να οικοδομήσει έθνος», είπε, υποστηρίζοντας ότι είχε σκοπό να αποτρέψει την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι όλα αυτά; Όσο η απόσταση της Ουάσιγκτον από την Καμπούλ. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν (η απόφαση ήταν της κυβέρνηση Τραμπ) αντί να ξοδεύουν τόσα χρήματα ότι είναι καλύτερα να συμμαχήσουν με τους Ταλιμπάν, όπως έκαναν και στο παρελθόν. Τότε είχαν χρησιμοποιήσει τους φανατικούς μουσουλμάνους εναντίον των Σοβιετικών, τώρα θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον των Κινέζων. 

Και για όποιον αμφιβάλλει: Ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία Αμπντούλ Γκάνι Μπαραντάρ, είναι ο επικεφαλής των Ταλιμπάν, που ήταν φυλακισμένος στο Πακιστάν και αφέθηκε ελεύθερος από τον επιτετραμμένο των ΗΠΑ στην περιοχή το 2018. Είναι πολύ γνωστός στην προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ αφού ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, τον συνάντησε στη Ντόχα τον Νοέμβριο του 2020, στο πλαίσιο των δια-αφγανικών ειρηνευτικών συνομιλιών. 

 Σύμφωνα με την Le Monde Diplomatique (https://www.monde-diplomatique.fr/2016/02/SOUCHON/54701), το Αφγανιστάν έχει συχνά χρησιμεύσει ως θερμοκοιτίδα μουσουλμάνων τζιχαντιστών που υποστηρίχτηκαν από τις ΗΠΑ εναντίον των Σοβιετικών. Ο Ιορδανός Abu Moussab Al-Zarkaoui, που θεωρείται ως «πατέρας » του ISE, παρέμεινε στο Αφγανιστάν μέχρι το 1993. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ιδρυτής της Αλ Κάιντα, εστάλη από τις μυστικές υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας στο Πεσαβάρ, στο Πακιστάν, για να υποστηρίξει τον αγώνα των Μουτζαχεντίν. Ο Αλγερινός Μοχτάρ Μπελμοχτάρ, ηγέτης της Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ (AQIM), κυνηγούσε τους Αφγανούς συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στη συνέχεια επέστρεψε στην Αλγερία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και πολέμησε με τη GIA, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στην Αλ Κάιντα. Όλοι αυτοί και οι οργανώσεις τους «αντιμετωπίζονταν ευνοϊκά από τη Δύση, εφόσον εξυπηρετούσαν τους στρατηγικούς σκοπούς της», γράφει η Le Monde Diplomatique. Μετά, όταν πλέον δεν τους χρειάζονταν, τονίστηκε ο θρησκευτικός φανατισμός τους και η βαρβαρότητά τους. Τώρα που τους χρειάζονται, ξανά, θα τους αναγνωρίσουν(ήδη συμβαίνει) και θα τους ενισχύσουν. Το έκαναν στην Αφρική, όπου η εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει η άτυπη σύγκρουση Δύσης και Κίνας. Η ανατροπή του Καντάφι έγινε σε συμμαχία των δυτικών μ’ ένα παρακλάδι της Αλ-Κάιντα στη Λιβύη! Η ρεαλιστική πολιτική ή αλλιώς ο «αμερικανικός Πραγματισμός» με κριτήριο τον πιο κυνικό οικονομικό ωφελιμισμό, επικρατεί οποιασδήποτε άλλης αξίας και ηθικής. Ακολουθώντας το «δρόμο» του χρήματος φθάνει κανείς πολύ εύκολα στο άριστης ποιότητας πετρέλαιο της Λιβύης. Είναι όμως δυνατόν οι δυτικοί να συμμαχήσουν με την Αλ Κάιντα γι’ αυτό το λόγο; Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι. Δύο χιλιάδες κινέζοι εργαζόμενοι που δούλευαν σε εταιρίες συμφερόντων της Κίνας έφυγαν. Η Κίνα ηττήθηκε στη Λιβύη.

Υπενθυμίζουμε πως η CIA χαρακτήριζε τον Καντάφι ως «ισχυρό σύμμαχο στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»(Wikileaks). Γι’ αυτό όταν ο Καντάφι τόνιζε αρχικά ότι πίσω από τους διαδηλωτές κρυβόταν η ισλαμική Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ, δεν παραλογιζόταν. Τι συνέβη και αναστράφηκε η κατάσταση, με τους δυτικούς να συμμαχούν με την Αλ-Κάιντα; Η απάντηση είναι εύκολη, αν θυμηθεί κανείς ότι οι δυτικοί συμμάχησαν με τους Ταλιμπάν εναντίων των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν! Τώρα ενδεχομένως συμμαχούν με την Αλ-Κάιντα στην Αφρική σ’ ένα πόλεμο θέσεων –προμήνυμα μιας γιγαντιαίας σύγκρουσης- με την Κίνα, η οποία είχε αναπτυχθεί δυναμικά στη Λιβύη και στην Αφρική(σ.σ. από κείμενο στο gpapaso.blogspot.com 29/08/2011). Τώρα δεν αποκλείεται να υπάρξει μια συμμαχία με τους Ταλιμπάν εναντίον της Κίνας στην ίδια την Ασία. 

 Όπως σημείωνε ο Τσαρλς Α. Κάπτσαν («Το τέλος της αμερικάνικης εποχής»), οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο από την αμυντική βιομηχανία και τους τραπεζίτες, όπως απέδειξε το πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που συστήθηκε για να εξετάσει την ανάμειξη σ’ αυτόν. Έτσι, αποδεικνύεται ότι τα οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν πρωταρχικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ η ιδεολογία έπεται για να τη νομιμοποιήσει. ο Κάπτσαν (Homo Americanus, 2008) ανησυχούσε για τον τρόπο μετάβασης στη νέα κατάσταση. Αν δηλαδή η μετάβαση από την ηγεμονία των ΗΠΑ στην ηγεμονία της Κίνας θα είναι ειρηνική, όπως συνέβη με τη μετάβαση από τη βρετανική στην αμερικανική ηγεμονία (αυτοκρατορία) ή θα είναι συγκρουσιακή. Όμως η σύγκρουση συμβαίνει ήδη παντού. Η προπαγάνδα εναντίον της Κίνας όσο κι αν φαίνεται για τους μη Αμερικανούς πρωτόγονη και στηριζόμενη σε ψέματα, στους Αμερικανούς "πιάνει", καθώς έχει ιστορικό υπόβαθρο. Ο "αμερικανισμός", δηλαδή ο αμερικανικός εθνικισμός, θα ταυτιστεί πλέον με την εχθρική στάση απέναντι στην Κίνα. Στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, ο κοινός εχθρός για τους Αμερικανούς ήταν οι «κόκκινοι», τώρα είναι οι «κίτρινοι»! Σ’ αυτόν τον πόλεμο η Δύση θα συμμαχήσει ακόμα και με τους Ταλιμπάν. Ο θρησκευτικός φανατισμός, το φασιστικό πολιτικό πλαίσιο, η σαρία, η τραγική θέση των γυναικών στο καθεστώς των Ταλιμπάν, δεν έχουν καμία αξία μπροστά στην τεράστια γεωοικονομική και γεωπολιτική σύγκρουση με την Κίνα. Υπέρτατη αξία είναι το Χρήμα...

Διέγραψαν τον Κεν Λόουτς

 Η σοσιαλδημοκρατία δεν αντέχει ούτε τον ελάχιστο αριστερό λόγο.  Ο νέος πρόεδρος του κόμματος των Εργατικών διέγραψε τον σπουδαίο σκηνοθέτη Κεν Λόουτς. Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο 85χρονος σκηνοθέτης, νικητής του Χρυσού Φοίνικα για την ταινία «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», ανέφερε: «Η διοίκηση των Εργατικών αποφάσισε τελικά ότι δεν είμαι κατάλληλος να είμαι μέλος του κόμματός τους, καθώς δεν θα αποκηρύξω όσους έχουν ήδη διαγραφεί. Λοιπόν ... είμαι περήφανος που στέκομαι στο πλευρό των καλών φίλων και συντρόφων που έπεσαν θύματα της εκκαθάρισης. Υπάρχει πράγματι ένα κυνήγι μαγισσών ... Ο Στάρμερ και η κλίκα του δεν θα ηγηθούν ποτέ ενός κόμματος του λαού. Εμείς είμαστε πολλοί, αυτοί είναι λίγοι. Αλληλεγγύη».

Ο Κεν Λόουτς, αναφερόμενος πρόσφατα στη μάστιγα του καπιταλισμού, δήλωνε: «Μεγάλωσα τη δεκαετία του '40 και του '50 όταν η συνείδηση των ανθρώπων επέβαλε ότι καθένας έπρεπε να εργάζεται για το κοινό καλό. Αυτό δεν ισχύει πια. Όταν έφτασε η Μ. Θάτσερ και επέβαλε τη νεοφιλελεύθερη συνείδηση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τώρα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να αναζητήσετε τον εαυτό σας, να σκεφτείτε ότι είστε μόνοι, ότι πρέπει να φροντίσετε τον εαυτό σας. Να θεωρήσετε τους άλλους ως ανταγωνιστές, εχθρούς, να σκεφτείτε τι μπορείτε να κάνετε καλύτερα από αυτούς. Όταν μεγαλώναμε, είμαστε όλοι μαζί, τώρα είναι ο ατομικισμός που επικρατεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.»(Repubblica). Και κατέληγε: «Πιστεύω ότι  μια μέρα θα νικήσουμε. Ο καπιταλισμός, για να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένος να αυξάνει όλο και περισσότερο τις δόσεις εκμετάλλευσης, και αυτό θα οδηγήσει στο τέλος του».

Η μεγάλη ήττα της αριστεράς συνέβη σύμφωνα με τον βρετανό σκηνοθέτη κατά τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων το 1980. «Χάσαμε από τους δεξιούς και τους σοσιαλδημοκράτες της Δεξιάς. Αν είχαμε κερδίσει, ίσως να είχαμε δώσει τέλος στο νεοφιλελευθερισμό όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά ίσως σε όλη την Ευρώπη», τονίζει μεταξύ άλλων ο Κεν Λόουτς. Οι σοσιαλδημοκράτες της δεξιάς βρέθηκαν και πάλι στην ηγεσία του Εργατικού κόμματος και διέγραψαν τον Κεν Λόουτς…

Η Ταλιμπάν στην Καμπούλ, μεγάλο κύμα προφύγων

 Η εσπευσμένη αναχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν λόγω της κατάληψης της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν, παραπέμπει σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Le Monde στην πτώση της Σαϊγκόν, το 1975, και την εκκένωσή της από τους Αμερικανούς στρατιώτες. Αυτή είναι η πρώτη διεθνής κρίση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν. Ο Λευκός Οίκος αιφνιδιάστηκε από την ταχύτατη προέλαση των Ταλιμπάν, που ήδη έχουν εισέλθει στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Πριν από μερικές εβδομάδες, οι Αμερικανοί ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν μια λύση με τους Ταλιμπάν. Στην πραγματικότητα, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η αποχώρηση των 10.000 Αμερικανών και των Αφγανών συνεργατών τους. Οι Αμερικανοί ζητούν από τους Ταλιμπάν σύμφωνα με τους New York Times να καθυστερήσουν την προέλασή τους ώστε να μπορέσουν να μεταφέρουν το προσωπικό τους(Αμερικανούς και Αφγανούς συνεργάτες).

Για τους υπόλοιπους Αφγανούς η κατάσταση είναι απελπιστική. Μια 22χρονη Αφγανή δημοσιογράφος περιγράφει στην βρετανική εφημερίδα The Guardian τον πανικό στην προσπάθειά της να κρυφτεί καθώς οι πόλεις σε όλο το Αφγανιστάν πέφτουν η μία μετά την άλλη στα χέρια των Ταλιμπάν. «Πριν από δύο ημέρες έπρεπε να εγκαταλείψω το σπίτι και τη ζωή μου στο βόρειο Αφγανιστάν αφού οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πόλη μου, -γράφει-… Την περασμένη εβδομάδα ήμουν δημοσιογράφος. Σήμερα δεν μπορώ να γράψω με το όνομά μου ή να πω από πού είμαι ή πού βρίσκομαι. Όλη μου η ζωή έχει εξαφανιστεί μέσα σε λίγες μέρες. […] Δεν είμαι ασφαλής επειδή είμαι 22χρονη γυναίκα και ξέρω ότι οι Ταλιμπάν αναγκάζουν τις οικογένειες να δώσουν τις κόρες στους μαχητές τους. Επίσης δεν είμαι ασφαλής επειδή είμαι δημοσιογράφος και ξέρω ότι οι Ταλιμπάν θα έρθουν να με αναζητήσουν… Το Σαββατοκύριακο ο διευθυντής μου με κάλεσε και μου ζήτησε να μην απαντήσω σε κανένα άγνωστο αριθμό. Είπε ότι εμείς οι γυναίκες πρέπει να κρυφτούμε και να φύγουμε από την πόλη αν μπορούμε. […] Ένας θείος μου προσφέρθηκε να με βοηθήσει να πάω σε ένα ασφαλές μέρος, οπότε πήρα το τηλέφωνό μου και μία μπούρκα και έφυγα…».

Ένα νέο κύμα Αφγανών προσφύγων δημιουργείται. Ο πρόεδρος της χώρας έχει ήδη καταφύγει στο Τατζικιστάν(άλλες πληροφορίες αναφέρουν το Ουζμπεκιστάν).

Ποιος, αλήθεια, θυμάται ότι οι φανατικοί Ταλιμπάν ήταν δημιούργημα των ΗΠΑ προκειμένου να χτυπήσουν τους Σοβιετικούς, που είχαν εισβάλει στο Αφγανιστάν;

Ποιος θυμάται την αμερικανική στρατιωτική επέμβαση και τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ που ισχυριζόταν ότι θα «έκανε εισαγωγή δημοκρατίας» στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια στο Ιράκ;

Η Δύση τώρα θα αναγνωρίσει τους φανατικούς Ταλιμπάν, ενώ χιλιάδες γυναίκες και άνδρες θα αναγκαστούν να γίνουν πρόσφυγες για να γλυτώσουν, καταλήγοντας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ερντογάν, του Όρμπαν, του Μηταράκη κ.ά. που ζητούν από την ΕΕ να αποτρέψει τη φυγή των Αφγανών από τη χώρα τους!

Χρηματοδότηση από το εμπόριο ναρκωτικών

Στις 3 Φεβρουαρίου 1980, λίγες εβδομάδες μετά τη στρατιωτική επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, ο κ. Zbigniew Brzezinski, σύμβουλος των υποθέσεων ασφαλείας του προέδρου των ΗΠΑ Τζέιμς Κάρτερ, επισκέφθηκε το Πακιστάν. Μιλώντας στους πρόσφυγες μουτζαχεντίν στην άλλη πλευρά των συνόρων, τους υπόσχεται: « Αυτή η γη, εκεί πέρα, είναι δική σας. Θα επιστρέψεις εκεί μια μέρα γιατί ο αγώνας σου θα θριαμβεύσει. Στη συνέχεια θα βρείτε τα σπίτια και τα τζαμιά σας. Η αιτία σας είναι δίκαιη. Ο Θεός είναι δίπλα σου.». Αυτό και έγινε με τη βοήθεια του Θεού(για την ακρίβεια του θείου Σαμ)! Μετά περίπου είκοσι χρόνια και την επίθεση στους δίδυμους πύργους οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στους Ταλιμπάν θεωρώντας τους συνεργάτες του Μπιν Λάντεν και των άλλων μουσουλμανικών τρομοκρατικών δικτύων. Τώρα όμως αποδέχονται την εξουσία τους!

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αφγανιστάν τάιμς» η χώρα είναι για άλλη μια φορά «το θύμα του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων». Η απόσυρση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, που επικυρώθηκε με «τη διμερή συμφωνία» μεταξύ Ουάσινγκτον και Ταλιμπάν στις 29 Φεβρουαρίου 2020, είναι «ανεύθυνη», σημειώνει η εφημερίδα και καταλήγει: «όλος ο κόσμος γύρισε την πλάτη του στο Αφγανιστάν», ενώ θα μπορούσε να υπάρξει πολιτική διευθέτηση, αν πιέζονταν «το Πακιστάν, το οποίο κατέχει την πραγματική εξουσία επί των ανταρτικών ομάδων».

Μια άλλη εφημερίδα, οι Kabul Times αναρωτιούνται για τα οικονομικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι Ταλιμπάν για να πραγματοποιήσουν την επίθεση αστραπή που τους επέτρεψε να ανακτήσουν την εξουσία. Οι Ταλιμπάν απέκτησαν «εκατομμύρια, αν όχι δισεκατομμύρια δολάρια», για την ακρίβεια εισπράττουν «300 εκατομμύρια έως 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως». Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ από τον Ιούνιο του 2021 με βάση τις πληροφορίες που παρείχαν τα κράτη μέλη, «τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες όπως η παραγωγή οπίου…». Μόνο το εμπόριο ναρκωτικών θα μπορούσε να αποφέρει στους Ταλιμπάν «460 εκατομμύρια δολάρια» το χρόνο.

Εκτός λοιπόν από τη φυγή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από το Αφγανιστάν και την όξυνση του προσφυγικού, θα υπάρξει και αύξηση του εμπορίου ναρκωτικών…

Τρομοκρατία

Η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν θα έχει σοβαρές συνέπειες για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον κόσμο, επισημαίνει ο δημοσιογράφος Debasish Roy Chowdhury σε ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Time. «Η επιστροφή των Ταλιμπάν ενέχει νέους κινδύνους για την ασφάλεια σε ολόκληρη την περιοχή. Σηματοδοτεί τη δημιουργία μιας νέας εστίας τζιχαντιστικού τρόμου στην καρδιά της Ασίας, προσελκύοντας ισλαμιστές μαχητές από όλη τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, αυξάνοντας ακόμη και το φάντασμα μιας ανασύνταξης του Daesh(Ισλαμικό Χαλιφάτο)», καταλήγει. Η κριτική του αμερικανικού Τύπου στον Τζο Μπάιντεν είναι σφοδρή, ενώ τονίζεται η εκμετάλλευση της κατάστασης από την Κίνα.

Κι ανάμεσα στις μυλόπετρες των γεωπολιτικών ανταγωνισμών αλέθονται εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές...

 

Λογοκρισία Αλμοδόβαρ από Insta

 Η αφίσα της νέας ταινίας του Αλμοδόβαρ Madres Paralelas λογοκρίθηκε από το Instagram και το Facebook

Η αφίσα του Madres Paralelas(παράλληλες μητέρες), της νέας ταινίας του Ισπανού σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ αφαιρέθηκε προσωρινά από το Instagram επειδή δείχνει μια θηλή σε σχήμα ματιού με μια σταγόνα γάλα, σαν δάκρυ, σε κόκκινο φόντο. Η εικόνα παραπέμπει σε μια διάσημη σκηνή από τον «Ανδαλουσιανό σκύλο» του μεγάλου Ισπανού σκηνοθέτη Luis Buñuel (1929).

Η λογοκρισία αναβίωσε το κίνημα #FreeTheNipple (#LibérezLeTéton), υπογραμμίζει ο ισπανικός Τύπος.

Τη Δευτέρα 9 Αυγούστου, ο δημιουργός της εικόνας, ο Ισπανός γραφίστας Javier Jaén, την δημοσίευσε στο Instagram. Μόνο που το τελευταίο την αφαίρεσε «επειδή το περιεχόμενό της θεωρήθηκε σεξουαλικό ή πορνογραφικό», αναφέρει ο ισπανικός ειδησεογραφικός ιστότοπος ElDiario.es.

Ο Javier Jaén, όπως λέει σε συνέντευξή του στο ένθετο S Moda της El País, είναι «λίγο λυπημένος» και «ακόμα δεν καταλαβαίνει» για ποιο λόγο να λογοκριθεί αυτή η εικόνα. «Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το 2021 κάποιος θα μπορούσε να προσβληθεί από αυτήν», είπε.

Ένας εκπρόσωπος του Facebook (που ως γνωστόν αγόρασε το Instagram το 2012) δικαιολογήθηκε στο El Diario.es  ως εξής: «Αρχικά αφαιρέσαμε αρκετές αναρτήσεις αυτής της εικόνας, οι οποίες παραβίαζαν τους κανόνες μας για το γυμνό. Ωστόσο, κάνουμε εξαιρέσεις και επιτρέπουμε το γυμνό σε ορισμένες συνθήκες, όπως όταν έχουμε ένα σαφώς καλλιτεχνικό πλαίσιο. Έτσι, επαναφέραμε τις αναρτήσεις της αφίσας για την ταινία του Almodóvar στο Instagram ». 

Με άλλα λόγια το Facebook θα κρίνει τι κινείται σε "καλλιτεχνικό πλαίσιο" και τι όχι. Εάν δεν επρόκειτο για τον Αλμοδόβαρ, δεν γνωρίζουμε εάν ο μιντιακός κολοσσός θα επανέφερε τις αναρτήσεις. Θυμίζουμε την περίπτωση πινάκων γυμνών γυναικών του Μοντιλιάνι, το σκελετωμένο γυμνό παιδί της Αφρικής κ.ά. που λογοκρίθηκαν ως... άσεμνα! 

Σύμφωνα με την καταλανική εφημερίδα Ara, η λογοκρισία αναβίωσε το κίνημα #FreeTheNipple (#LibérezLeTéton-ελευθερώστε τη θηλή), που εμφανίστηκε το 2012 (από το ομώνυμο ντοκιμαντέρ) και υποστηρίζει ότι θα πρέπει να είναι νομικά και πολιτιστικά αποδεκτό για τις γυναίκες να μπορούν να αποκαλύπτουν το στήθος τους δημόσια, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών δικτύων.

Για την ιστορία η ταινία του Αλμοδόβαρ θα προβληθεί κατά την έναρξη του 78ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (1 έως 11 Σεπτεμβρίου). «Στην ταινία συμμετέχουν οι [Ισπανίδες ηθοποιοί] Πενέλοπε Κρουζ και Μιλένα Σμιτ, οι οποίες παίζουν το ρόλο δύο ανύπαντρων γυναικών των οποίων η εγκυμοσύνη είναι ανεπιθύμητη και πρόκειται να γεννήσουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου», συνοψίζει η εφημερίδα Ara. 

Κλιματική κρίση

 «Η κλιματική κρίση είναι εδώ και μας δείχνει ότι όλα πια πρέπει να αλλάξουν, από τον προσανατολισμό της οικονομίας μέχρι την εθνική ενεργειακή πολιτική, και από την λειτουργία του κράτους μέχρι την καθημερινή συμπεριφορά του πολίτη σε σχέση με το περιβάλλον.». Λόγια ενός φανατικού νεοφιλελεύθερου, του Κυρ. Μητσοτάκη. Μόνο που χρειάστηκε να «κατακαεί» η Ελλάδα για να το αντιληφθεί.

Είναι, τάχα, διατεθειμένος αυτός που δηλώνει τα παραπάνω να αλλάξει τον «προσανατολισμό της οικονομίας»; να προστατέψει τα δάση από τους μεγαλοκαρχαρίες της «πράσινης ενέργειας», από τις επιχειρήσεις του Real Estate και του Τουρισμού; Είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί με τους μεγάλους χορηγούς του κόμματός του, τους κανίβαλους του κέρδους; Δεν το πιστεύει κανείς.

Όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης μιλάει για αλλαγή προσανατολισμού της οικονομίας δεν εννοεί ασφαλώς ένα άλλο οικονομικό μοντέλο πέραν του καπιταλιστικού. Αναφέρεται στο οικονομικό και πολιτικό σχέδιο Β, τον «πράσινο» και τον «ψηφιακό» καπιταλισμό. Μπορεί, όμως, ο καπιταλισμός να επιτρέψει κανόνες, να θέσει όρια στην παραγωγή, να απαρνηθεί την απορρύθμιση και την κερδοσκοπία; Αυτά είναι έξω από τη φύση του. Το κέρδος και η μεγιστοποίησή του είναι το «οξυγόνο» του καπιταλισμού. Γι’ αυτό θα ζητάει συνεχώς κι άλλα δέντρα, κι άλλα δάση, κι άλλες αποψιλώσεις, κι άλλες ανεμογεννήτριες, κι άλλες ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό θα συνεχίσει να περιορίζει τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως στην Υγεία, ευνοώντας τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα. Θα ζητάει νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέες απολύσεις, ενώ οι τράπεζες θα ξεσπιτώνουν τους επισφαλείς εργαζόμενους. 

Ο καπιταλισμός έχει περάσει στην παροξυσμική του φάση, έχει χάσει τα φρένα του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι πάγοι λιώνουν, χιλιάδες είδη ζωντανών οργανισμών χάνονται και μαζί ένα δις άνθρωποι λιμοκτονούν, τη στιγμή που η πανδημία σκοτώνει εκατοντάδες χιλιάδες. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής, γιατί είναι αυτός που την προκαλεί και η λύση είναι συνυφασμένη με το «θάνατό» του. Η ισορροπία μεταξύ οικονομίας και οικολογίας (δηλαδή της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος) με τη διαμόρφωση «ορίων συσσώρευσης» κέρδους είναι μία πλάνη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Αντ' αυτού έχουμε την αποδάσωση, τη μετεγκατάσταση, τη συσσώρευση αποβλήτων, τη μόνιμη κινητικότητα(το Παρίσι υποδέχεται τριάντα οκτώ εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, περισσότερο από δεκαεπτά φορές τον αριθμό των κατοίκων του). Συνοπτικά, τα οικολογικά προβλήματα οφείλονται στην κοινωνική ανισότητα, στο κράτος και την ατομική ιδιοκτησία καθώς και στον ανταγωνιστικό χαρακτήρα της οικονομίας της αγοράς που υποχρεώνει τους οικονομικούς ανταγωνιστές είτε να αναπτυχθούν, ο ένας εις βάρος του άλλου είτε να καταστραφούν, όπως σημειώνει ο Μπούκτσιν.

Γι’ αυτό η οικολογία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η υγεία συνδέονται σήμερα όσο ποτέ. Αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αντι-καπιταλιστικού πολιτικού συνασπισμού ικανού να επιβάλει, άμεσα, ένα πρόγραμμα ρήξης. Τα οικολογικά προβλήματα, αλλά και τα υπόλοιπα παγκόσμια προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με τη συνολική αλλαγή της κοινωνίας. Η Αριστερά, αν θέλει να είναι πραγματικά ουσιώδης και ανατρεπτική, θα πρέπει να αντιπαρατάξει στο καπιταλιστικό σχέδιο Β των μεγαλοκαρχαριών της δήθεν "πράσινης ενέργειας" και του Κυρ. Μητσοτάκη ένα νέο πολιτιστικό και οικονομικό υπόδειγμα, να δείξει ότι το συμφέρον των ανθρώπων δεν ταυτίζεται με την συσσώρευση πλούτου αλλά με μια γεμάτη νόημα ζωή. Ότι αυτό μπορεί να προκύψει μόνο από τη συνεργασία και όχι από τον ανταγωνισμό. Να πείσει τους πολίτες ότι στη φύση δεν κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυρότερου ούτε ο ανταγωνισμός, αλλά υπάρχει αλληλεπίδραση των διαφόρων μορφών ζωής, ότι είναι ένας κόσμος συμπληρωματικότητας και αμοιβαιότητας, ένα σύμπαν αλληλεγγύης και εντέλει αρμονίας. Αν δεν συμβεί αυτό, αν δεν αλλάξουμε, τότε η ζωή στον πλανήτη Γη θα γίνει αβίωτη, πριν χαθεί πρόωρα και οριστικά...

Δολοφονικός ρατσισμός

 Συγκεντρώθηκαν στο καφενείο του χωριού Άγιος Γεώργιος στο Λασίθι καμιά δεκαριά από αυτά τα ανθρωποειδή και με τα κουμπούρια και τα μαχαίρια τους δίκην ΚουΚλουξΚλαν όρμησαν στα σπίτια φτωχών εργατών γης, βιοπαλαιστών μεταναστών από το Πακιστάν. Οι «κρητικοί νταήδες» χτυπούσαν και πυροβολούσαν. Πυροβολούσαν και χτυπούσαν. Θύματα της επίθεσης ήταν συνολικά 15 άνθρωποι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας της περιοχής με βαριά τραύματα ενώ δύο από αυτούς παραμένουν νοσηλευόμενοι σε σοβαρή κατάσταση. Οι εγκληματίες έκλεψαν και τα κινητά τηλέφωνα καθώς και τα χρήματα των μεταναστών.

Πρόκειται για τους ίδιους ρατσιστές, τους ίδιους «ελληναράδες», τους ίδιους «άνδρες», τους ίδιους υπάνθρωπους, όπως εκείνοι που βασάνισαν φρικτά τον Βαγγέλη Γιακουμάκη στο όνομα μιας πολιτιστικής παράδοσης που επιτρέπει ακόμα και σήμερα τελετουργικά επιβολής της ηγεμονικής αρρενωπότητας σε όσες κοινωνικές και φυλετικές ομάδες θεωρούνται υποδεέστερες. Πρόκειται για ένα ρατσιστικό ή φαλλοκρατικό νταηλίκι που επωάζεται χρόνια τώρα, όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι η κουλτούρα που βρίσκει γόνιμο έδαφος στις φασιστικές και εθνικιστικές ομάδες, στους κύκλους εκκλησιαστικών οργανώσεων αλλά και στην ίδια την επίσημη εκπαίδευση και το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που νομιμοποιεί ηθικά τη βία, επιτρέποντας να διαχωρίζονται οι άνθρωποι σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που αναγνωρίζονται ως «πραγματικά» ανθρώπινα υποκείμενα, και άρα άξια να είναι ισότιμα μέλη της πολιτικής κοινότητας, και σε αυτά που θεωρούνται μη-ανθρώπινα, που είναι «παρίες» ή «παρεκκλίνουν». Σε αυτό το ιεραρχικό/ φαλλοκρατικό/ρατσιστικό μοντέλο κατάταξης κάποιοι άνθρωποι «αποανθρωποποιούνται» και δεν αναγνωρίζονται ως ισότιμοι. Αυτό συνιστά μια επιστροφή στο απώτερο παρελθόν, στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τότε που υπήρχαν οι δούλοι και οι πιο δούλοι από τους δούλους, οι δούλοι(homo sacer) που ήταν απογυμνωμένοι από κάθε νομική προστασία και τους οποίους μπορούσε ο κάθε «πολίτης» να σκοτώσει ελεύθερα χωρίς να υποστεί καμία τιμωρία.

Πέρα από την ποινική τιμωρία και την ηθική καταδίκη, η εκπαίδευση στην Ελλάδα θα πρέπει να αμφισβητήσει τις κανονιστικές μορφοποιήσεις και τις ταξινομήσεις σε «διαφορετικούς», σε «ξένους» ή σε «παρεκκλίνοντες», να άρει το βίαιο αποκλεισμό από το κοινωνικό γίγνεσθαι που υφίστανται άνθρωποι επειδή, τάχα, ο τρόπος ζωής τους «παρεκκλίνει» από το -οριζόμενο αυθαίρετα από τις σχέσεις εξουσίας- «κανονικό» ή «φυσιολογικό». Η εκπαίδευση (και μέσω αυτής η κοινωνία) αντί να νομιμοποιεί δομές εξουσίας που δεν αναγνωρίζουν όλα τα ανθρώπινα όντα ως ανθρώπινα και, κατά συνέπεια,  τα αποκλείουν, πρέπει να πρωτοστατήσει σε μια προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας ηθικής, η οποία θα προκρίνει τον σεβασμό για τον Άλλο και την άρνηση κάθε είδους βίαιου αποκλεισμού με επίγνωση του ρόλου που διαδραματίζουν οι σχέσεις εξουσίας στη διαμόρφωση των υποκειμένων.

Το πλοίο των τρελών

 Υπερθέρμανση του πλανήτη, πυρκαγιές, ξηρασία, πανδημία. Ο πλανήτης Γη κατάντησε ένα «πλοίο των τρελών», που ροκανίζουν το σκαρί του, έγραφε ο Ζ. Σαραμάγκου. Οι «τυφλοί» φαντάζονται πως βλέπουν και οι «τρελοί» εκλαμβάνουν την τρέλα τους ως λογική. Αλλά η πιο μεγάλη τρέλα είναι το φονικό μίσος των ομοίων.  

 “Λένε”, γράφει, ο Σαραμάγκου, “πως μισεί κανείς τον άλλο μόνο όταν μισεί τον εαυτό του, το χειρότερο όμως απ’ όλα τα μίση είναι αυτό που βαραίνει όταν δεν μπορείς ν’ αντέξεις την ομοιότητα του άλλου, κι ίσως να είναι ακόμη χειρότερα όταν η ομοιότητα αυτή κάποια στιγμή γίνει απόλυτη”. Τελικά, η ανθρώπινη περιπέτεια της αναζήτησης νοήματος και του άλλου μας εαυτού οδηγεί σε μια επιγραφή που γράφει: “Άβυσσος”. Ζούμε στην εποχή του homo mente captus (παράφρονος ανθρώπου). Ζούμε στον καιρό εκείνου του είδους ανθρώπου, του φασιστάνθρωπου που επιχειρεί να λύσει το αίνιγμα των επιλογών του, εμβαθύνοντας ακραία την αρνητικότητά του και φιλοσοφώντας με μαχαίρια, πιστόλια, πυραύλους και συμβολικούς φόνους.

 Η δυνατότητα ενός Λυρισμού της Επιθυμίας και μιας Ποίησης του Κόσμου και της Καρδιάς, εξαφανίζεται μέσα στην τοξικότητα ενός σεξιστικού, φαλλοκρατικού λόγου. Ο διά-λογος τελειώνει μ’ ένα «γ@μι@σ@ι», ένα "είσαι πουτάνα", ή ένα είσαι "μαλάκας". Το κλείσιμο στο καβούκι είναι η έσχατη άμυνα απέναντι στην απώλεια νοήματος, στην απώλεια πραγματικής επικοινωνίας. Στην εκούσια ή ακούσια μοναξιά ο εχθρός είναι πάντα εκεί έξω, είναι πάντα εκεί μέσα, είναι ο άλλος ως κόλαση, είναι ο εντός μας ξένος, είναι ο πρόσφυγας, είναι ο συνάδελφος, ακόμα και ο ομοϊδεάτης, είναι ο άλλος μας εαυτός. Αυτός ο εαυτός με τη μορφή του άλλου που απορρίπτεται, είναι πλήρης φόβου. Σ’ αυτόν το φόβο της σεξιστικής χυδαιότητας, της «αλογίας», της μη επικοινωνίας και εντέλει της απόρριψης οφείλεται η καφκική συρρίκνωση και η απόσυρση από τον δημόσιο χώρο, καθώς και η εκτεταμένη αποχή από την πολιτική διαδικασία.  

Ο Αστρίτ

 Μόνος του με μια κλάρα στο χέρι προσπαθούσε να σβήσει τη φωτιά, να σώσει τα σπίτια των γειτόνων. Από ευγνωμοσύνη είπε για τη φιλοξενία. Κι ας του άλλαξαν το όνομα. Ας κράτησαν μόνο το Α κι από Αστρίτ τον είπαν Αποστόλη. Ναι, του άλλαξαν το όνομα. Από στερεοτυπικό ρατσισμό, ή επειδή το Αστρίτ παρέπεμπε στον «αστρίτη», το φίδι; Ποιος να ξέρει. Πάντως, ο Αστρίτ, που σημαίνει και έξυπνος άνθρωπος, αυτός που πετάνε τα μάτια του φωτιές, ξανακέρδισε μετά από 30 χρόνια τ’ όνομά του, καθώς σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση πήδηξε το φράχτη και με μια κλάρα έσβησε τη φωτιά, σώζοντας τα σπίτια των γειτόνων, αυτών που του «παράλλαξαν» τ’ όνομα. Ο γενναίος κυρ-Αποστόλης, λοιπόν, «το καμάρι του έθνους» που αψήφησε τη φωτιά, έγινε ξανά ο Αστρίτ Τόσκα, ο Αλβανός μετανάστης, «το καμάρι της ανθρωπιάς»…

Αυτοοργάνωση...

 «Ήθελαν να φύγουμε, ερχόταν η Πολιτική Προστασία και μας έλεγε να φύγουμε, αλλά εμείς σβήναμε πάντα τις φωτιές, γιατί το δάσος είναι η δουλειά μας», λέει ο Ηλίας Γιακουμάκης από τη Δρυμώνα της Εύβοιας. «Δεν είχαν συντονισμό, δεν ήξεραν την περιοχή και ήθελαν να φύγουμε. Αλλά εγώ έως το 2010 είχα 40 μηχανάκια (πριόνια) και με αυτά κανόνιζα τις ζώνες». Και καταλήγει: «Το φάρμακο, η εκκένωση, είναι καλό για ένα προάστιο της Αθήνας με ηλικιωμένο πληθυσμό, αλλά όχι για ένα χωριό ξυλοκόπων και βοσκών». Ακούγοντας τα λόγια του Γιακουμάκη θυμήθηκα την περίφημη σχετική αυτονόμηση του κρατικού μηχανισμού. Ότι τα όργανα του κράτους λειτουργούν κατά βούληση και χωρίς να έχουν γνώση της τοπικής πραγματικότητας.

Οι κατά τα άλλα ηρωικοί πυροσβέστες (όχι όλοι) αδρανούσαν, σύμφωνα με καταγγελία πυρόπληκτου, ενώ η φωτιά δίπλα μαίνονταν. Αυτό συμβαίνει όταν ο πυροσβέστης δεν ξέρει τι να κάνει ή αυτονομείται, συμβαίνει όταν ο μπάτσος αυτονομείται και τσακίζει στο ξύλο το νέο στη Νέα Σμύρνη και τον Βασίλειο Μάγγο στο Βόλο. Βέβαια, η αυτονόμηση αυτή για να υπάρξει χρειάζεται και το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον, έχει ανάγκη έναν Χρυσοχοΐδη κι έναν Μητσοτάκη για να την υποθάλψουν. Όμως και όταν δεν υπάρχει το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον, πάντα θα υπάρχει ένας Κολοκούρης(ο λόγος του φανερώνει και τη σκέψη του), πάντα θα υπάρχει ένας μπάτσος αξιωματικός που θα ζητάει «πολιτικό μέσο» για να στείλει πυροσβεστικό, πάντα θα υπάρχει ένας ανώτατος αξιωματούχος που θα λέει ότι η Ελένη Τοπαλούδη «τα ήθελε», πάντα θα υπάρχει ένας χρυσαυγίτης μπάτσος, που θα χτυπάει μια γιαγιά προσφύγισσα στη Μόρια, πάντα θα υπάρχουν αστυνομικοί που θα χτυπούν τον Ζακ, πάντα θα υπάρχουν τα τσακάλια που έχουν το κράτος ως φωλιά τους, αυτά θα δίνουν πάντα τον τόνο και το ρυθμό.

Η διαφορά της σημερινής από την προηγούμενη κυβέρνηση είναι ότι ετούτη «έχει λύσει τα χέρια»(φράση του Μπαλάσκα) και έχει αφήσει ελεύθερους τους λύκους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ταυτιστεί πλήρως με το κράτος και την αυθαιρεσία του και γι’ αυτό έχει χάσει τον έλεγχο.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, μοιάζει να έχουν δίκιο οι ελευθεριακοί που θεωρούσαν πως η κεντρική αντίθεση στην πολιτική δεν είναι μόνο μεταξύ των προλετάριων και των αστών, αλλά και μεταξύ της ανθρωπότητας και του κράτους, το οποίο είναι “η πιο κυνική και πλήρης άρνηση της ανθρωπότητας”(Bakunin,1984: 138). Σ’ αυτή τη σύγκρουση αναφέρεται και ο Αγκάμπεν που υποστηρίζει ότι το νέο πλέον στην πολιτική διαδικασία δεν είναι μια "μάχη για την κατάκτηση ή τον έλεγχο του κράτους, αλλά ένας αγώνας μεταξύ του κράτους και του μη-κράτους (ανθρωπότητας)…» (1993: 84).

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι μπορεί να αντικαταστήσει το κράτος;

Η λαϊκή αυτοοργάνωση.

Το είδαμε στην Εύβοια, το είδαμε στην Αρκαδία…

Αυτοοργάνωση του λαού παντού τώρα…

Τα «πράσινα» συμφέροντα έχουν σχέση με τις πυρκαγιές;

 Ορυμαγδός από δημοσιεύματα εφημερίδων και ιστοσελίδων επιχειρούν να αποκρούσουν τις υποψίες ότι οι φωτιές στα δάση έχουν ως σκοπό την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων. Από κοντά και τα EllinikaHoaxes, ο επιτηρητής του Facebook στην Ελλάδα, που συνηγορεί ότι οι υποψίες αυτές συνιστούν παραπληροφόρηση! Ασφαλώς και δεν μπορεί να πει κανείς σοβαρά ότι οι μεγαλόσχημοι πολυμορφικοί(επιχειρούν σε ό,τι «πετάει) Έλληνες επιχειρηματίες βάζουν τις φωτιές. Ούτε τις χρειάζονται. Αυτό ισχυρίζονται. Αφού μπορούν να τοποθετούν ανεμογεννήτριες τόσο στα δάση όσο και σε αναδασωτέες περιοχές. Όμως, άλλες αντιδράσεις προκαλεί ένα υπάρχον δάσος και μάλιστα Natura και άλλες μία καμένη περιοχή. Παράδειγμα τα Δερβενοχώρια στη δυτική Πάρνηθα, δίπλα στον Εθνικό Δρυμό. Εκεί όπου σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών» «οι ανεμογεννήτριες ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα σαν τα μανιτάρια από το 2009, μέσα ή δίπλα σε καμένες και αναδασωτέες περιοχές, έχοντας περικυκλώσει τα χωριά και σε απόσταση αναπνοής από τους οικισμούς, κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων τους…».  Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Η καταστροφική πυρκαγιά στις 28 Ιουνίου του 2007, που κατέκαψε σχεδόν τα δύο τρίτα της Πάρνηθας, ξεκίνησε από το χωριό Στεφάνη, εξαιτίας πυλώνα της ΔΕΗ. Λόγω των ισχυρών ανέμων και ενός ιδιαίτερα έντονου και πολυήμερου καύσωνα κατευθύνθηκε ανατολικά μέσα στον Εθνικό Δρυμό και κατέληξε στο καζίνο. Επρόκειτο για μία από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στην Ελλάδα καθώς έκαιγε το παρθένο δάσος 7 συνεχόμενες μέρες. Σύμφωνα με το WWF, 48.744 στρέμματα γης κάηκαν συνολικά στην περιοχή, εκ των οποίων περίπου 36.338 στρέμματα αποτελούσαν τμήμα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. Ωστόσο, οι δεσμεύσεις για αναδάσωση από την τότε κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή έμειναν στα λόγια.  Το 2009 εμφανίστηκε στην περιοχή η εταιρεία «ΤΕΡΝΑ», η οποία ξεκίνησε εκσκαφές στα όρια των δύο νομών, ακόμη και μέσα σε καμένες και αναδασωτέες περιοχές, σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, τοποθετώντας τις πρώτες ανεμογεννήτριες με τη σύμφωνη γνώμη του τότε δημάρχου Δερβενοχωρίων. Μέχρι και το 2016 η εγκατάσταση ανεμογεννητριών περιμετρικά του κάμπου των Δερβενοχωρίων συνεχίστηκε με φρενήρεις ρυθμούς, με τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες της περιοχής να διαβεβαιώνουν τους κατοίκους για δωρεάν ρεύμα και θέσεις εργασίας.»(ΕΦΣΥΝ 19/08/2020)

Τα παραπάνω είναι εικασίες και συνωμοσιολογίες; Ναι, επιμένουν τα EllinikaHoaxes, «Το Πρώτο Θέμα» και η διευθύντρια περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Θεοδότα Νάντσου. Όπως γράφουν τα  EllinikaHoaxes τη Δευτέρα 23/7/2018, "η ανατολική Αττική αντιμετώπισε κάποιες από τις χειρότερες πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων [1]. Γρήγορα έγιναν viral ισχυρισμοί σε social media και διάφορα blogs, ότι οι πυρκαγιές πιθανόν να αποτελούσαν αποτέλεσμα εμπρησμού με αιτία διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα.". Επαναλαμβάνουμε ότι κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι τις φωτιές τις βάζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες τις "πράσινης ενέργειας". Όμως, είναι αλήθεια ότι στις καμένες περιοχές ξεφυτρώνουν ανεμογεννήτριες και κτίρια. Ο ισχυρισμός που προβάλλουν ότι «…το άρθρο 117 του Συντάγματος, παράγραφος 3» επιτάσσει πως «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.», δεν σημαίνει τίποτα. Η Πάρνηθα από την πλευρά των Δερβενοχωρίων γέμισε ανεμογεννήτριες(φωτογραφία), όπως σημειώνει στο ρεπορτάζ της η ΕφΣυν. Μάλιστα, «Τον Ιούνιο του 2016 ξέσπασε και πάλι από τη Στεφάνη μια δεύτερη καταστροφική πυρκαγιά, αυτή τη φορά προς την αντίθετη κατεύθυνση, καίγοντας το δυτικό τμήμα της Πάρνηθας και φτάνοντας σχεδόν πάνω από τη Μάνδρα στο όρος Πατέρα. Το καλοκαίρι του 2017 μαζί με την «ΤΕΡΝΑ» εμφανίστηκαν και άλλες εταιρείες που άρχισαν να προχωρούν στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών, αλλά και κάποιοι ιδιώτες, πλέον, σε απόσταση αναπνοής από τους οικισμούς με αποτέλεσμα η όχληση να είναι τεράστια για τους κατοίκους. Μεταξύ των εταιρειών που εμφανίστηκαν πρόσφατα στην περιοχή είναι και η «ΣΤΕΦΑΝΕΡ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Ε.» που εξαγοράστηκε πέρσι από έναν βιομηχανικό γίγαντα του πετρελαίου, τη «Motor Oil», που δραστηριοποιείται κυρίως στη διύλιση και την εμπορία προϊόντων πετρελαίου.». Αν κάποιος ισχυριστεί ότι αυτή την περίοδο στην κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τον διαψεύσουμε!

Και συνεχίζει το ρεπορτάζ της ΕΦΣΥΝ: «Η «ΣΤΕΦΑΝΕΡ» διαθέτει τρεις άδειες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για ισάριθμα αιολικά πάρκα στην περιοχή με 4 ανεμογεννήτριες σε θέσεις που απέχουν μια ανάσα από το χωριό Στεφάνη. Οι ανεμογεννήτριες με ύψος πυλώνα από 80 έως 96 μέτρα και διάμετρο πτερωτής από 90 έως 117 μέτρα θα τοποθετηθούν στις θέσεις «Βέλασμα», «Πλαγιά» και «Σταματά», σε πολύ κοντινή απόσταση από τα σπίτια του οικισμού. Είναι ενδεικτικό ότι, εξαιτίας της εγγύτητας των θέσεων αυτών με το χωριό, καμία άλλη εταιρεία αιολικών πάρκων από αυτές που δραστηριοποιούνται στην περιοχή δεν είχε τολμήσει να αναπτύξει βιομηχανικού και τεράστιου μεγέθους ανεμογεννήτριες εκεί, παρ' όλο που ήταν γνωστές για το αιολικό τους δυναμικό εδώ και πολλά χρόνια. Η υποβάθμιση και η περιβαλλοντική καταστροφή στην περιοχή είναι τεράστιες καθώς τα σκαπτικά μηχανήματα καταστρέφουν βουνά, πλαγιές, δέντρα και βράχους που έστεκαν εκεί για αιώνες, ενώ διαπλατύνουν δασικούς δρόμους με βάναυσο τρόπο και με μοναδικό γνώμονα να στρίβουν ομαλά τα τεράστια φορτηγά που θα μεταφέρουν τις ανεμογεννήτριες και τους γερανούς που θα τις υψώσουν. Το φυσικό ανάγλυφο του βουνού καταστρέφεται και το έδαφος μετατοπίζεται και καλύπτεται από βιομηχανικά υλικά, πάνω από τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να αναγεννηθεί το δάσος που έχει πρόσφατα κατακαεί και, ως διά μαγείας, έχει διευκολύνει τα επιχειρηματικά σχέδια των μεγάλων βιομηχανικών ομίλων των αιολικών.».

Αλλά ας δούμε τι γράφει σήμερα και μία φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα (https://www.bankingnews.gr/index.php?id=579802): «…ο Πρωθυπουργός μίλησε για αναδάσωση, αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα και η λογική. Όμως στο άρθρο 117 του Συντάγματος παράγραφος 3 αναφέρεται επίσης ότι… αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό. Η αναφορά αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί συνήθως μετά από καταστροφικές πυρκαγιές προκύπτουν άλλα… δεδομένα. Ολόκληρες περιοχές αποχαρακτηρίζονται και το ερώτημα είναι… θα συμβεί το ίδιο στην Βόρεια Αττική και στην Βόρεια Εύβοια;» Και συνεχίζει η bankingnews.gr: «Η ΡΑΕ η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας με γνωμοδότηση της είχε προτείνει η ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Εύβοιας να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μάλιστα υπήρχαν προτάσεις για την περιοχή μεταξύ Μαντουδίου και Αγίας Άννας. Οι δήμοι αντέδρασαν και μάλιστα σχεδόν 20 ημέρες τα δημοτικά συμβούλια με ψηφίσματα και αποφάσεις είχαν απορρίψει τα σχέδια αυτά. Παραδόξως, προφανώς από σύμπτωση, οι περιοχές που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές είναι η ευρύτερη αυτή περιοχή, αλλά προφανώς αυτό είναι σύμπτωση.
Εγείρεται ένα ερώτημα, η κυβέρνηση θα σεβαστεί το άρθρο 117 παράγραφο 3 που ρητά αναφέρει ότι δάσος που καταστρέφεται υποχρεωτικά κηρύσσεται αναδασωτέο… ή ξαφνικά θα φυτρώσουν ανεμογεννήτριες; Το bankingnews πολύ έγκαιρα, όπως και στην Μάνη είχε ταχθεί κατά των ανεμογεννητριών οπουδήποτε.
Μπορούν να μεταφερθούν σε άγονα νησιά και να τοποθετηθούν εκεί αλλά όχι σε δασικές εκτάσεις και ειδικά περιοχές που έχουν ανακηρυχθεί μέρος της Natura.» Και καταλήγει η ιστοσελίδα: «H κυβέρνηση για να πείσει την καχύποπτη και ακραία αγανακτισμένη και εξοργισμένη κοινωνία, θα πρέπει να τηρήσει με θρησκευτική ευλάβεια, το άρθρο 117 παράγραφο 3 του Ελληνικού Συντάγματος.»

Ψεύτικη συγγνώμη

 «Ζητώ συγγνώμη» είπε ο πρωθυπουργός για τις «όποιες» αστοχίες στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών! Όμως η μεγάλη «αστοχία» του είναι το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που υπηρετεί και προωθεί, που αποψιλώνει και καίει τα δάση, που καταστρέφει το περιβάλλον, που σηκώνει τεράστιες ανεμογεννήτριες στα βουνά, που κάνει εξορύξεις παντού, που κατασκευάζει αιολικά πάρκα στις λίμνες, που φτιάχνει «Ελληνικά», που αδιαφορεί για την καταστροφή(Ερημίτης) και φτιάχνει all inclusive τουριστικά χωριά, αυτό που βάζει πάνω απ’ όλα, πάνω από τη ζωή, πάνω από τον άνθρωπο, πάνω από τον πλανήτη Γη, το κέρδος. Γι' αυτό, όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πιστεύει σ’ αυτόν τον «θεό», η κάθε συγγνώμη του θα είναι ψεύτικη…

Κραυγή

 Τελικά, η φωτιά στο δάσος είναι φυσικό φαινόμενο, κρατική αβελτηρία ή ανθρώπινη δραστηριότητα; Ισχύουν και τα τρία. Αλλά ο κύριος παράγοντας της καταστροφής είναι ο άνθρωπος. Η ανθρώπινη δράση είναι η βάση όλων των οικολογικών καταστροφών. Τα δάση δεν έχουν πλέον αρκετό χρόνο για φυσική αναγέννηση λόγω της αυξημένης εκμετάλλευσης στην οποία ωθεί η τάση για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Ας το πούμε καθαρά, ο καπιταλισμός είναι η αιτία. Φταίει ασφαλώς ο Μητσοτάκης, φταίει η κυβερνητική ανικανότητα, φταίνε οι κυβερνητικές προτεραιότητες που θέλουν προσλήψεις μπάτσων αντί πυροσβεστών, μα πιο πολύ φταίνε αυτοί (εν οις και η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση) που υποστηρίζουν το οικονομικό μοντέλο που λέγεται καπιταλισμός. Θυμίζω ότι το καλοκαίρι του 2019 ολόκληρος ο κόσμος είδε την πυρκαγιά στον Αμαζόνιο, όπου τεράστιες εκτάσεις τροπικού δάσους έγιναν στάχτη. Το ίδιο έγινε και στο δάσος του Κονγκό, το δεύτερο μεγαλύτερο τροπικό δάσος, όπου η Greenpeace ανακάλυψε 15 εκατομμύρια εκτάρια που είναι αντικείμενο παράνομης εκμετάλλευσης. Στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου οι τεράστιες πυρκαγιές του καλοκαιριού ήταν αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και συγκεκριμένα της καύσης του δάσους από τους μεγαλογαιοκτήμονες και τους μεγαλοκτηνοτρόφους που έτσι επέκτειναν τις εκμεταλλεύσεις τους με την άδεια και προτροπή (χάριν της… ανάπτυξης) του προέδρου της Βραζιλίας Ζ. Μπολσονάρου. Στην Ελλάδα συμφέρον από τις φωτιές έχουν αυτοί που εγκαθιστούν ανεμογεννήτριες και αιολικά πάρκα, αλλά και το real estate(δες Ελληνικό).

Γι' αυτό η λύση δεν μπορεί να δοθεί μόνο σε εθνικό επίπεδο. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Και η λύση του απαιτεί αλλαγή οικονομικού παραδείγματος….

Απαιτείται δράση εδώ και σε όλο τον κόσμο τώρα, για να σωθεί η φύση και η ζωή.

Θρασύτατοι ψεύτες και υβριστές

 Εκτός από ανίκανοι είναι και θρασύτατοι. «Δεν βλέπουμε τα πυροσβεστικά αεροπλάνα, γιατί τα βλέπει μόνο ο συντονιστής», έλεγε χθες βράδυ περιδιαβαίνοντας τα κανάλια της αποδεδειγμένα ανυπόληπτης τηλοψίας ο «ειδικός» Φ. Καραϊωσηφίδης. Μόνο ο συντονιστής «βλέπει», όλοι οι άλλοι είμαστε τυφλοί! Ψεύδη ενδεδυμένα το ύφος του επαΐοντα. Αυτός μόνο γνωρίζει! Οι άλλοι είμαστε ηλίθιοι. Σε λίγο θα μας πουν πως δεν καιγόμαστε, ότι νομίζουμε πως καιγόμαστε. Ύβρις; Τουλάχιστον.  

«Πόσα αεροπλάνα έχουμε;» ρωτάει η δημοσιογράφος. «45» απαντά ο Καραϊωσηφίδης. Ναι, «45»! «Δικά μας ή συμπεριλαμβάνονται κι αυτά της βοήθειας;» ξαναρωτά η δημοσιογράφος. Κάτι πάει να πει ο «ειδικός», αλλά τον διακόπτει ο παραπλεύρως «εντεταλμένος δημοσιογράφος» για να διαβάσει… εκτάκτως την «πρωθυπουργική ευγνωμοσύνη» στους πυροσβέστες των άλλων χωρών! Το ερώτημα και η απάντηση ξεχάστηκαν. Εκείνο που έμεινε είναι πως έχουμε 45 πυροσβεστικά εναέρια μέσα! Κάποιος κυβερνητικός είχε μιλήσει για 70! Και η β. Εύβοια γίνεται παρανάλωμα χωρίς μια ρίψη από τον αέρα. «Τα αεροπλάνα δεν ρίχνουν στη φωτιά» ξαναλέει ο Καραϊωσηφίδης. Ας ρίξουν «περιμετρικά», άθλιε! Ασύστολα ψέματα χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα.  

Αναμένεται ίσως και άλλο διάγγελμα του πρωθυπουργού, ένας ακόμα «δεκάρικος» λόγος όπου θα υποσχεθεί πάλι πως θα κάνουμε αυτό, θα κάνουμε τ’ άλλο, ότι φταίνε οι προηγούμενοι, η κλιματική κρίση, τα πεύκα, όλοι οι άλλοι! Χωρίς να το αντιληφθείς θα ξεχάσεις ότι η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης βρίσκονται δύο χρόνια στην εξουσία. Ότι είναι αυτοί που προσέλαβαν μπάτσους και όχι πυροσβέστες. Ότι είναι αυτοί που υποσχέθηκαν ότι θα σβήνουν τις φωτιές σε 15 λεπτά!

Μα πιο πολύ κι από τα ψέματά τους, εξοργίζει η αυτοεπιβράβευσή τους ότι πέτυχαν οι «εκκενώσεις» τους, ότι κατάφεραν να μας σώσουν. Κι ας εκπυρώθηκε κυριολεκτικά η ψυχή μας. Κι ας γίναμε πρόσφυγες στον τόπο μας…   

Αυτοί είναι οι πυρομανείς «Νέρωνες»

 «Το κλίμα στο λαιμό σας», γράφει το πανό των ακτιβιστών ανάμεσα στα έλατα. Αυτά τα έλατα όμως δεν υπάρχουν πια. Όσο για το κλίμα και το κρίμα δεν έπνιξε τους θύτες αλλά για μια ακόμα φορά τα συνήθη θύματα.

Σήμερα, λέει ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι η ώρα της κριτικής αλλά της δράσης. Αυτό είναι αλήθεια. Σήμερα πρέπει να σώσουμε ό,τι σώζεται. Τώρα είναι η ώρα της αλληλεγγύης και της αποτροπής της επέκτασης της καταστροφής. Αλλά γνωρίζουμε ότι μετά θα κάνουν τα ίδια. 2007, 2018, 2021… τα ίδια λάθη, οι ίδιες λάθος προτεραιότητες. Οι ήρωες πυροσβέστες θα ξεχαστούν και θα απαξιωθούν, όπως συνέβη και με τους ήρωες γιατρούς και το υγειονομικό εν γένει προσωπικό του ΕΣΥ στη μάχη του κορονοϊού,  η επικοινωνιακή διαχείριση θα αντικαταστήσει την ουσιαστική αυτοκριτική, η μιντιακή εργαλειοποίηση και οι συγκρίσεις με το Μάτι θα αποκρύψουν τόσο τις πραγματικές αιτίες όσο και τις πολιτικές ευθύνες. Και το χειρότερο, οι καταστροφείς και οι… σωτήρες θα παραμένουν πάντα οι ίδιοι.

 Αυτοί που καταστρέφουν, θα προτείνουν και μέτρα σωτηρίας. Τα βαμπίρ της κερδοσκοπίας θα παρουσιαστούν ως σωτήρες, οι πυρομανείς ως πυροσβέστες. Η σωτηρία όμως είναι συνυφασμένη με τα όρια και ο μανιακός καπιταλισμός δεν έχει σχέση με αυτά, έχει χάσει τα φρένα του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι πάγοι λιώνουν, χιλιάδες είδη ζωντανών οργανισμών χάνονται και μαζί ένα δις άνθρωποι λιμοκτονούν, η πανδημία σκοτώνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όπως θα συμβεί και με τις επερχόμενες, αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν ληφθούν μέτρα. Η Αμαζονία, η Αυστραλία, η Αφρική καίγονται! Ποιος βάζει τη φωτιά; Το κέρδος είναι το φυτίλι και οι καπιταλιστές είναι οι πυρομανείς Νέρωνες της σύγχρονης εποχής. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή και οικολογική καταστροφή είναι δικό τους δημιούργημα. Όχι ότι κάποτε δεν θα κλείσει ο κύκλος της ζωής και του πλανήτη Γη, αλλά οι μανιακοί κερδοσκόποι επιταχύνουν το τέλος.

Μια κυβέρνηση κρίνεται αν διευκόλυνε το έργο των κερδοσκόπων, των "πυρομανών", αν συμμάχησε με το κεφάλαιο για να καταστρέψει το πράσινο και να στήσει ανεμογεννήτριες στο όνομα του δήθεν «πράσινου καπιταλισμού», αν συνεχίζει να επιτρέπει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις βιομηχανίες, αν κόβει τα δέντρα των δασών για να επεκτείνουν τα χωράφια τους οι γαιοκτήμονες ή για να γίνουν οικόπεδα και να κτίσουν ξενοδοχεία-χωριά τύπου Ελληνικού οι μεγαλοεπιχειρηματίες του Τουρισμού. Μια κυβέρνηση είναι συνένοχη όταν οι προτεραιότητές της δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, όταν αμελεί την ενίσχυση των μέσων πυρόσβεσης, όταν δεν φροντίζει για τα πυροσβεστικά αεροπλάνα, όταν δεν προσλαμβάνει πυροσβέστες, αλλά μπάτσους, όταν ουσιαστικά προτρέπει τους κερδοσκόπους να καταστρέψουν με το επιχείρημα της «οικονομικής ανάπτυξης».

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής, γιατί είναι αυτός που την προκαλεί. Συνεπώς η λύση είναι συνυφασμένη με το «θάνατό» του. Η ισορροπία μεταξύ οικονομίας και οικολογίας (δηλαδή της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος) με τη διαμόρφωση «ορίων συσσώρευσης» κέρδους είναι μία πλάνη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Το κέρδος και η μεγιστοποίησή του είναι το «οξυγόνο» του καπιταλισμού. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης είναι η «τροφή» του. Γι’ αυτό θα ζητάει συνεχώς κι άλλα δέντρα, κι άλλα δάση, κι άλλες αποψιλώσεις, κι άλλες ανεμογεννήτριες, κι άλλες ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό θα συνεχίσει να περιορίζει τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως στην Υγεία, ευνοώντας τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα. Θα αναπαράγει τις πανδημίες γιατί απ’ αυτές κερδίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες. 

Το παράδειγμα της κερδοσκοπίας με τα εμβόλια δείχνει ότι ο καπιταλισμός αδυνατεί να δώσει λύση. Είναι πλέον πασίδηλο ότι η προστασία, η οικολογία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η υγεία συνδέονται και αποτελούν τα βασικά στοιχεία ενός αντι-καπιταλιστικού πολιτικού συνασπισμού ικανού να επιβάλει, εδώ και τώρα, ένα πρόγραμμα σωτηρίας της «ζωής». Επιβάλλεται άμεσα ένα τοπικό και συγχρόνως παγκόσμιο κίνημα της διευρυμένης πολιτικής και κοινωνικής οικολογίας, που θα περιλαμβάνει και τη σχέση του ίδιου του ανθρώπου με τη φύση. Αυτό σημαίνει μια νέα φιλοσοφία και στάση ζωής, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος δεν θα είναι εκτός της φύσης (για να την ελέγχει και να την εκμεταλλεύεται) αλλά εντός της φύσης, ώστε να αντιλαμβάνεται ότι οι πληγές που επιφέρει σ’ αυτή είναι κυριολεκτικά τραύματα πάνω στο δικό του «σώμα». Τέτοιο «τραύμα» πάνω στο σώμα της ανθρωπότητας προκαλούν και οι κυβερνήσεις που συμπράττουν με τα οικονομικά συμφέροντα στην καταστροφή, είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η κυβέρνηση Μπολσονάρου κ.ά. που έχουν ως «θεό» τους το κέρδος. Όμως ευθυνόμαστε κι εμείς που τις ψηφίζουμε…