Χάος στην Καμπούλ. Οι Αμερικανοί στρατιώτες αποχωρούν. Ο πρόεδρος της χώρας Γκανί διέφυγε σε γειτονική χώρα παίρνοντας μαζί του ένα ελικόπτερο και μερικά αυτοκίνητα γεμάτα χρήματα. Οι ηγέτες των Ταλιμπάν, αυτά τα άσπαγα πρόσωπα, φωτογραφίζονται στο προεδρικό μέγαρο. Παντού πανικός. Γυναίκες και άντρες προσπαθούν να φύγουν με κάθε τρόπο, ακόμα και κρεμασμένοι από τις ρόδες μεταγωγικών αεροπλάνων. Πέφτουν. Οι εικόνες μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο και προκαλούν φρίκη. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επιστρέφει από τις διακοπές του για να διαχειριστεί την μεγαλύτερη κρίση της υπερδύναμης μετά την ήττα στο Βιετνάμ και την πτώση της Σαϊνγκόν στα χέρια των Βιετκόγκ. Μιλάει για κόστος σε χρήματα και ζωές στρατιωτών. 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια κόστισε μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ ο 20ετής πόλεμος στο Αφγανιστάν, ενώ σκοτώθηκαν εκεί 2.400 Αμερικανοί στρατιώτες.
Η μόνη αυτοκριτική του Αμερικανού προέδρου αφορούσε στη μη πρόβλεψη της ταχύτητας με την οποία κατέλαβαν το Αφγανιστάν η Ταλιμπάν, ενώ συγχρόνως επέρριψε την ευθύνη στον Αφγανικό στρατό (και κατ’ επέκταση στον λαό του Αφγανιστάν) ότι ήταν απρόθυμοι να «πολεμήσουν» τους Ταλιμπάν! «Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν μπορούν και δεν πρέπει να πολεμήσουν και να πεθάνουν σε έναν πόλεμο που οι αφγανικές δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένες να διεξάγουν από μόνες τους», είπε ο Τζο Μπάιντεν. Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ακόμα ότι ήταν αντιμέτωπος με μια επιλογή: είτε να συνεχίσει την απόσυρση είτε να οδηγήσει τη σύγκρουση στην τρίτη δεκαετία της και, τελικά, να θυσιάσει περισσότερες αμερικανικές ζωές. Κατά τη γνώμη του ο σκοπός του πολέμου είχε επιτευχθεί και ήταν καιρός να γίνει η αποχώρηση. «Η αποστολή μας στο Αφγανιστάν δεν προοριζόταν ποτέ να οικοδομήσει έθνος», είπε, υποστηρίζοντας ότι είχε σκοπό να αποτρέψει την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι όλα αυτά; Όσο η απόσταση της Ουάσιγκτον από την Καμπούλ. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν (η απόφαση ήταν της κυβέρνηση Τραμπ) αντί να ξοδεύουν τόσα χρήματα ότι είναι καλύτερα να συμμαχήσουν με τους Ταλιμπάν, όπως έκαναν και στο παρελθόν. Τότε είχαν χρησιμοποιήσει τους φανατικούς μουσουλμάνους εναντίον των Σοβιετικών, τώρα θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον των Κινέζων.
Και για όποιον αμφιβάλλει: Ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία Αμπντούλ Γκάνι Μπαραντάρ, είναι ο επικεφαλής των Ταλιμπάν, που ήταν φυλακισμένος στο Πακιστάν και αφέθηκε ελεύθερος από τον επιτετραμμένο των ΗΠΑ στην περιοχή το 2018. Είναι πολύ γνωστός στην προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ αφού ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, τον συνάντησε στη Ντόχα τον Νοέμβριο του 2020, στο πλαίσιο των δια-αφγανικών ειρηνευτικών συνομιλιών.
Σύμφωνα με την Le Monde Diplomatique (https://www.monde-diplomatique.fr/2016/02/SOUCHON/54701), το Αφγανιστάν έχει συχνά χρησιμεύσει ως θερμοκοιτίδα μουσουλμάνων τζιχαντιστών που υποστηρίχτηκαν από τις ΗΠΑ εναντίον των Σοβιετικών. Ο Ιορδανός Abu Moussab Al-Zarkaoui, που θεωρείται ως «πατέρας » του ISE, παρέμεινε στο Αφγανιστάν μέχρι το 1993. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ιδρυτής της Αλ Κάιντα, εστάλη από τις μυστικές υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας στο Πεσαβάρ, στο Πακιστάν, για να υποστηρίξει τον αγώνα των Μουτζαχεντίν. Ο Αλγερινός Μοχτάρ Μπελμοχτάρ, ηγέτης της Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ (AQIM), κυνηγούσε τους Αφγανούς συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στη συνέχεια επέστρεψε στην Αλγερία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και πολέμησε με τη GIA, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στην Αλ Κάιντα. Όλοι αυτοί και οι οργανώσεις τους «αντιμετωπίζονταν ευνοϊκά από τη Δύση, εφόσον εξυπηρετούσαν τους στρατηγικούς σκοπούς της», γράφει η Le Monde Diplomatique. Μετά, όταν πλέον δεν τους χρειάζονταν, τονίστηκε ο θρησκευτικός φανατισμός τους και η βαρβαρότητά τους. Τώρα που τους χρειάζονται, ξανά, θα τους αναγνωρίσουν(ήδη συμβαίνει) και θα τους ενισχύσουν. Το έκαναν στην Αφρική, όπου η εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει η άτυπη σύγκρουση Δύσης και Κίνας. Η ανατροπή του Καντάφι έγινε σε συμμαχία των δυτικών μ’ ένα παρακλάδι της Αλ-Κάιντα στη Λιβύη! Η ρεαλιστική πολιτική ή αλλιώς ο «αμερικανικός Πραγματισμός» με κριτήριο τον πιο κυνικό οικονομικό ωφελιμισμό, επικρατεί οποιασδήποτε άλλης αξίας και ηθικής. Ακολουθώντας το «δρόμο» του χρήματος φθάνει κανείς πολύ εύκολα στο άριστης ποιότητας πετρέλαιο της Λιβύης. Είναι όμως δυνατόν οι δυτικοί να συμμαχήσουν με την Αλ Κάιντα γι’ αυτό το λόγο; Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι. Δύο χιλιάδες κινέζοι εργαζόμενοι που δούλευαν σε εταιρίες συμφερόντων της Κίνας έφυγαν. Η Κίνα ηττήθηκε στη Λιβύη.
Υπενθυμίζουμε πως η CIA χαρακτήριζε τον Καντάφι ως «ισχυρό σύμμαχο στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»(Wikileaks). Γι’ αυτό όταν ο Καντάφι τόνιζε αρχικά ότι πίσω από τους διαδηλωτές κρυβόταν η ισλαμική Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ, δεν παραλογιζόταν. Τι συνέβη και αναστράφηκε η κατάσταση, με τους δυτικούς να συμμαχούν με την Αλ-Κάιντα; Η απάντηση είναι εύκολη, αν θυμηθεί κανείς ότι οι δυτικοί συμμάχησαν με τους Ταλιμπάν εναντίων των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν! Τώρα ενδεχομένως συμμαχούν με την Αλ-Κάιντα στην Αφρική σ’ ένα πόλεμο θέσεων –προμήνυμα μιας γιγαντιαίας σύγκρουσης- με την Κίνα, η οποία είχε αναπτυχθεί δυναμικά στη Λιβύη και στην Αφρική(σ.σ. από κείμενο στο gpapaso.blogspot.com 29/08/2011). Τώρα δεν αποκλείεται να υπάρξει μια συμμαχία με τους Ταλιμπάν εναντίον της Κίνας στην ίδια την Ασία.
Όπως σημείωνε ο Τσαρλς Α. Κάπτσαν («Το τέλος της αμερικάνικης εποχής»), οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο από την αμυντική βιομηχανία και τους τραπεζίτες, όπως απέδειξε το πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που συστήθηκε για να εξετάσει την ανάμειξη σ’ αυτόν. Έτσι, αποδεικνύεται ότι τα οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν πρωταρχικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ η ιδεολογία έπεται για να τη νομιμοποιήσει. ο Κάπτσαν (Homo Americanus, 2008) ανησυχούσε για τον τρόπο μετάβασης στη νέα κατάσταση. Αν δηλαδή η μετάβαση από την ηγεμονία των ΗΠΑ στην ηγεμονία της Κίνας θα είναι ειρηνική, όπως συνέβη με τη μετάβαση από τη βρετανική στην αμερικανική ηγεμονία (αυτοκρατορία) ή θα είναι συγκρουσιακή. Όμως η σύγκρουση συμβαίνει ήδη παντού. Η προπαγάνδα εναντίον της Κίνας όσο κι αν φαίνεται για τους μη Αμερικανούς πρωτόγονη και στηριζόμενη σε ψέματα, στους Αμερικανούς "πιάνει", καθώς έχει ιστορικό υπόβαθρο. Ο "αμερικανισμός", δηλαδή ο αμερικανικός εθνικισμός, θα ταυτιστεί πλέον με την εχθρική στάση απέναντι στην Κίνα. Στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, ο κοινός εχθρός για τους Αμερικανούς ήταν οι «κόκκινοι», τώρα είναι οι «κίτρινοι»! Σ’ αυτόν τον πόλεμο η Δύση θα συμμαχήσει ακόμα και με τους Ταλιμπάν. Ο θρησκευτικός φανατισμός, το φασιστικό πολιτικό πλαίσιο, η σαρία, η τραγική θέση των γυναικών στο καθεστώς των Ταλιμπάν, δεν έχουν καμία αξία μπροστά στην τεράστια γεωοικονομική και γεωπολιτική σύγκρουση με την Κίνα. Υπέρτατη αξία είναι το Χρήμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου