ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Κανένας μηχανισμός και κανένα πλέγμα φόβων δεν μπορεί να σταματήσει τον άνθρωπο που λέει "...Το μόνο που θέλω είναι να με βρω ..... Το μόνο που θέλω ρε, Είναι να ζήσω κάθε μου στιγμή και να μην καταλήξω δυο ημερομηνίες με μια παύλα στη μέση. Ζητώ πολλά;" (Ουίτμαν). Αυτός είναι ο ένας λόγος της διαμαρτυρίας του Νίκου Ρωμανού. Αλλά γιατί προσέφυγε στον αυτοβασανισμό του σώματός του μέσω μιας απεργίας πείνας; Γιατί δεν είχε άλλον προσφορότερο τρόπο. Αλλά και γιατί η δόξα και το μαρτύριο σχετίζονται με το σώμα. «Σεξουαλικότητα, εργασία, όνειρο, ενδυμασία, πόλεμος, χειρονομία, γέλιο…», πείνα, εθελούσια ή όχι, όλα είναι σώμα, ή αλλιώς εν-σωματωμένοι τρόποι έκφρασης του ανθρώπου. Ακόμη περισσότερο, το σώμα είναι σήμερα η αφετηρία της μεταμόρφωσης της νέας εποχής: «Από τη γενετική δημιουργία έως τα βακτηριολογικά όπλα, από τη θεραπεία και την προσέγγιση των σύγχρονων επιδημιών έως τις νέες μορφές κυριαρχίας στην εργασία, από το σύστημα της μόδας έως τους νέους τρόπους διατροφής, από την εξύμνηση των κανόνων που αφορούν τις σωματικές αναλογίες έως τις ανθρώπινες βόμβες, από τη σεξουαλική απελευθέρωση έως τις νέες αλλοτριώσεις…». Μία επιχείρηση συγγραφής της ιστορίας του σώματος θα είναι μία προσπάθεια καταγραφής της «υπόγειας ιστορίας», της ιστορίας των κάτω, αφού οι πάνω, οι νικητές έχουν γράψει την ιστορία με «πνευματικό» τρόπο σύμφωνα με τον καταμερισμό εργασίας πνεύματος-σώματος. Άρα οι κάτω δεν έχουν άλλο μέσο για να αγωνισθούν ειμή μόνο το σώμα τους. Εκτός αυτού, οι σχέσεις εξουσίας ασκούν πάνω στο σώμα μια άμεση επιρροή «το περικυκλώνουν, το σημαδεύουν, το χειραγωγούν, το βασανίζουν, το εξαναγκάζουν σε εργασίες, το υποχρεώνουν σε τελετουργίες, απαιτούν από αυτό κάποια σημάδια»(Φουκό). Το σώμα, λοιπόν, υπάρχει στο πλαίσιο μίας «βιο-εξουσίας», μιας εξουσίας που πλέον δεν σκοτώνει αλλά περικυκλώνει τη ζωή από άκρη σ’ άκρη, ελέγχοντας αυστηρά τις επιθυμίες. Ο Νίκος Ρωμανός επιθυμεί να πάει σχολείο. Δεν του το επιτρέπουν γιατί αλλιώς θα σπάσει το πλαίσιο της βιοεξουσίας τους, θα διαλυθεί η αόρατη φυλακή που μας περικλείει όλους όσοι νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι. Προπάντων θα σπάσει τον καταμερισμό σώματος-πνεύματος. Επίσης, οι κυβερνώντες είναι ικανοί να αφήσουν το παιδί να πεθάνει, προκειμένου να εκμεταλλευθούν την κοινωνική αναταραχή για λόγους εκλογικής σκοπιμότητας και ψηφοθηρίας στα «χωράφια» των έμφοβων νοικοκυραίων. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε να συμβεί. Ο Νίκος Ρωμανός πρέπει να ζήσει και να πάει στο σχολείο του. Αλλιώς, δεν θα νικήσουν οι πάνω-κι ας το νομίζουν με τα κρυπτοφασιστικά ανακλαστικά τους-, αλλά θα ηττηθούμε όλοι ως κοινωνία…