Μεγάλοι και μικροί πελάτες

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας(ΑΠΕ) είναι «Εθνική προτεραιότητα» δήλωσε ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Για ποιον, όμως, είναι εθνική προτεραιότητα; Για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Οι αγρότες και οι νέοι –κυρίως άνεργοι- που επένδυσαν στις ΑΠΕ, ζητώντας να εμπλακούν στην ιστορία των φωτοβολταϊκών, λαμβάνοντας άδεια προς τούτο, δεν χρηματοδοτούνται από τις τράπεζες με συνέπεια να πωλούν την άδειά τους και να ενοικιάζουν τα χωράφια τους στους σύγχρονους τσιφλικούχους των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Τι λέει επ’ αυτού ο κ. Παπαδήμος; Ποιος παρεμβαίνει για να αντιμετωπίσει την αδικία, ή για να βάλει φρένο στην ξέφρενη αύξηση της τιμής της βενζίνης που ξεπέρασε τα 2 ευρώ ανά λίτρο; Κανείς. Μόνος βερμπαλισμοί, μεγάλες κουβέντες για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων και ευφημισμοί, όπου τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζονται «κέντρα φιλοξενίας» και οι απολύσεις επιχειρηματικός «εξορθολογισμός». Ο καθείς και η οπτική του γωνία και, συνεπώς, η «αλήθεια» του. Έτσι, ο κ. Θ. Πάγκαλος θα πει ότι πως «Ο σταυρός πωλείται». Συγχρόνως, όμως, αγοράζεται. Ποιος πωλεί και ποιος αγοράζει; Ο πολίτης πουλάει και ο πολιτικός αγοράζει. Ποιος είναι εν προκειμένω ο διαφθορέας και ποιος ο διεφθαρμένος της δημοκρατικής εκλογικής διαδικασίας; Η απάντηση του ερωτήματος εξαρτάται πάλι από την οπτική του καθενός. Για τον πολιτικό ευθύνεται ο πολίτης που πουλάει την ψήφο του, για τον πολίτη ο πολιτικός που την αγοράζει. Κανείς δεν διερωτάται ποιος έχει διαμορφώσει το πλαίσιο αυτού του πολιτικού παιγνίου της αγοραπωλησίας και ποιος σε τελευταία ανάλυση επωφελείται απ’ αυτό. Είναι αυτονόητο πως όταν η εκλογική αντιπαράθεση βασίζεται στη δύναμη της εξαγοράς της ψήφου και όχι σε προγραμματικές αρχές, κερδισμένος βγαίνει εκείνος που είναι οικονομικά πιο δυνατός. Άρα, το πελατειακό σύστημα, που σημειωτέον αφορά τόσο μία «δουλειά» στο δημόσιο όσο και μία μεγάλη «μπίζνα» με χρήματα του δημοσίου, ευνοεί την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική τάξη. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στη… «διεφθαρμένη» Ελλάδα, αλλά παντού. Στη Γαλλία εκδόθηκε πρόσφατα το βιβλίο «Mon tour du Monde» του πρώην διευθυντή της μεγάλης γαλλικής εφημερίδας Le Monde, Eric Fottorino, όπου περιγράφεται η παρέμβαση και οι πιέσεις του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί προκειμένου να σταματήσουν οι κριτικές εναντίον του. «Η εξουσία προσπαθούσε να μας προκαλέσει οικονομική ασφυξία, προτρέποντας τα «φιλικά» της γκρουπ του Τύπου να εγκαταλείψουν το τυπογραφείο της ‘’Monde’’ με σκοπό την επιτάχυνση της ζημιάς…» γράφει ο πρώην διευθυντής. Σε δύο μήνες οι πελάτες της εφημερίδας εξαφανίστηκαν και ο Fottorino υποχρεώθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2011 να παραιτηθεί. Αυτή είναι η δημοκρατία τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία. Τούτων δοθέντων, ποιος είναι, τελικά, ο χαμένος; Αυτός που έχει πάρει στα σοβαρά τη «δημοκρατία». Και σε κάθε περίπτωση οι «κάτω», αυτοί που πωλούν την ψήφο τους υποκύπτοντας στον εκβιασμό είτε για μια δουλειά είτε για την αποφυγή της ανεργίας.