Την ώρα που πάνω από κάθε εργαζόμενο επικρέμαται ο τρόμος της ανεργίας. Τη στιγμή κατά την οποία οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που είδαν τη ζωή τους να ανθίζει με τεράστιο κόπο, περιπίπτουν στην έσχατη εξαθλίωση. Την ώρα που χάνεται και η ελάχιστη προοπτική ανάταξης της ελπίδας και ο τρόμος για το τι μέλλει παραμένει απέραντος, φαίνεται πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να αποφευχθεί η τρέλα και να αποκατασταθεί η ισορροπία της ψυχής ειμή μόνο με το πέρασμα στην πράξη, με την τρομοκράτηση του τρόμου. Έτσι, η πολιτική του φόβου που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να καθηλώσει τους εργαζόμενους και δη τους ψηφοφόρους της ώστε να επιβάλει το Μνημόνιο1 γίνεται τώρα μπούμεραγκ και ανακλάται προς τα «πάνω». Η κυβέρνηση τρέμει πλέον τη φωτιά του Φθινοπώρου κι αντί να επιχειρήσει να πει την αλήθεια, αντιλαμβανόμενη ότι η πολιτική της είναι λάθος, προσπαθεί να επιβάλλει τα ψεύδη της μέσω της προπαγάνδας, η οποία φθάνει μέχρι έναν ιδιότυπο πλην επικίνδυνο εμφύλιο. Ήδη βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης απειλούν να ενεργοποιήσουν τα «σώματα» των ψηφοφόρων τους εναντίον όσων τους επιτίθενται. Αγνοούν, όμως, ή ενδεχομένως αρνούνται να πιστέψουν ότι αυτοί που τους προπηλακίζουν είναι οι ψηφοφόροι τους(Στα Τρίκαλα ήταν και ο γραμματέας της νεολαίας ΠΑΣΟΚ)! Ότι είναι αυτοί που ζητούν τη συνέπεια λόγων και πράξεων. Και είναι η υπερχειλίζουσα οδύνη και η παρελκόμενη οργή του απολυμένου πατέρα και του άνεργου γιου, η οποία, για να μην οδηγήσει σε μια αβάσταχτη ηθική ακαμψία, διαδηλώνει στις πλατείες και εκεί όπου βρίσκεται ο πολιτικός «αντιπρόσωπος», που κατά τη γνώμη τους τους διέψευσε ή τους «πρόδωσε».
Για την ώρα τα επεισόδια μεγεθύνονται στα ηλεκτρονικά κάτοπτρα σε μία προσπάθεια αποπροσανατολισμού από την ουσία των νέων οικονομικών μέτρων, των λουκέτων και της ανεργίας. Επειδή, όμως, η απελπισία είναι ανεξέλεγκτη, η χειραγώγηση των συνειδήσεων μέσω της προπαγάνδας είναι αδύνατη. Μερικές φορές, μάλιστα, φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, ενισχύοντας την αγανάκτηση.
Ναι, υπάρχει σήμερα κρίση οικονομική αλλά και κρίση πολιτική, κρίση αντιπροσώπευσης. Ο πυρήνας της πολιτικής κρίσης βρίσκεται στην οικονομική κυρίως εξάρτηση των πολιτικών από το επιχειρείν. Από εδώ προκύπτει το «μαύρο πολιτικό χρήμα» αλλά και η έλλειψη συνείδησης εκ μέρους των πολιτικών για το άδικο του πράγματος. Αυτή η κανονιστική αναισθησία των πολιτικών συντείνει στη δημιουργία δυσαρέσκειας και οργής στους πολίτες. Εκείνο επίσης που εξοργίζει είναι ο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων εξουσίας. Έτσι, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση θεωρούσε «προδοσία» τις αποκρατικοποιήσεις. Όλοι θυμόμαστε τι γινόταν στο λιμάνι του Πειραιά(Cosco), αλλά και στις διαδηλώσεις κατά των μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό, στις οποίες συμμετείχε και ο σημερινός πρωθυπουργός.
Τα πολιτικά κόμματα, εν γένει, όταν είναι στην κυβέρνηση λειτουργούν διευθετώντας τις ισορροπίες των «εντός», ή αλλιώς των περίφημων μεσαίων τάξεων, μετατοπίζοντας το «Κέντρο» προς τα δεξιά, αλλά όταν είναι στην αντιπολίτευση παρατηρούμε μία υδραυλική μετατόπιση του πολιτικού κέντρου προς τα αριστερά, καθώς γίνεται προσπάθεια να συμπεριληφθούν στο πεδίο επιρροής τους και οι «απ’ έξω». Το ίδιο γίνεται σήμερα με τους Αγανακτισμένους και γενικά με τους αποκλεισμένους. Σύμφωνα με μία οπτική, η επίσημη καθολικότητα ερείδεται στην εξαίρεση, στους «εκτός» του συστήματος, στους άνεργους, στους εξαθλιωμένους. Μόνο αυτοί μπορούν να εκφράσουν το Όλον σε αντίθεση με τους άλλους που εκφράζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά μας. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι μιλούν για την ανάγκη επανακαθορισμού της φιλελεύθερης δημοκρατίας, για τον αγώνα για περισσότερο ριζοσπαστική, εξισωτική, συμμετοχική μορφή δημοκρατίας και τον δημοκρατικό ακτιβισμό που ενοφθαλμίζει με τα αιτήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης όλο και περισσότερες κοινωνικές σφαίρες, διευρύνοντας, έτσι, τα όρια της πολιτικής και της κοινωνικής δημοκρατίας. Για να υπάρξει μια νέα αντιστοίχηση της πολιτικής και της κοινωνίας χρειάζεται μια «επανάσταση από τα πάνω», μια αλλαγή στα ίδια τα κόμματα, στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Αλλιώς η νέα μεταπολίτευση θα συμβεί με βίαιο τρόπο, «από τα κάτω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου