Ελευθερία ή ΔΝΤ;

Η ελευθερία είναι συνυφασμένη με πολλές εξαναστάσεις. Στη σύγχρονη Ελλάδα είχαμε το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» των επαναστατών της εθνικής παλιγγενεσίας, το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» αλλά και το λιγότερο γνωστό «Ελευθερία ή Καπιταλισμός», όπως το διατύπωσε ο Γερμανός διανοητής Ούλριχ Μπεκ. Σήμερα, φαίνεται ότι το δίλημμα είναι «Ελευθερία ή ΔΝΤ», καθώς η Ελλάδα έχει τεθεί υπό την επιτροπεία του διεθνούς οργανισμού και στη δίνη της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του. Για την ακρίβεια από καιρό ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο πρώην σοσιαλιστής και νυν πρόεδρος του ΔΝΤ μας συστήνει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να πληρώσουν αποκλειστικά την κρίση οι «κάτω», οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, τα χαμηλά εισοδήματα. Κι όμως το περιοδικό που ίδρυσε ο ίδιος ο νυν επικεφαλής του ΔΝΤ, το Marianne προτείνει να ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο του Τζων Κένεθ Γκαλμπρέηθ για την «οικονομική κρίση του 1929». Όμως ο Γκαλμπρέηθ παραθέτει και την άγνωστη νομισματική και χρηματιστική κρίση του 1907 που έδειξε από πολύ νωρίς ότι ο καπιταλισμός είναι «αυτοκαταστροφικός». Ο αντιμονοπωλιακός νόμος του Σέρμαν, που ήταν μια προσπάθεια θέσπισης ορίων και κανόνων του παιγνίου των λεγόμενων «ληστο-βαρόνων» παρέμεινε αδρανής για να τον ενεργοποιήσει ο πρόεδρος Θίοντορ Ρούζβελτ (1901-1909), αλλά μόνο μετά την κρίση του 1907. Ακόμα, η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ το 1913 (FED) και της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου(1912-1920) αν και έθεταν το πλαίσιο και τους κανόνες του ανταγωνισμού-ενθυμείστε ότι για κανόνες μιλάει και ο Γ. Παπανδρέου-, όμως δεν αποσόβησαν το κραχ του 1929. Ιστορικά οι ΗΠΑ κατάφερναν με τους διάφορους θεσμούς παρέμβασης να θέτουν υπό έλεγχο τις παρενέργειες του καπιταλισμού. Όμως στην Ευρώπη σε ανάλογες περιπτώσεις είχαμε ανατροπές και επαναστάσεις. Θα συμβεί το ίδιο και τώρα; Οι συνθήκες και οι συσχετισμοί δύναμης δεν φαίνεται να επιτρέπουν την επανάληψη ανάλογων αντιδράσεων, όμως η κοινωνική κρίση είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο πολλοί θεωρούν βέβαιο ότι θα συμβεί το προσεχή Φθινόπωρο.