Όλοι Έλληνες;

«Όλοι Έλληνες;». Το ερώτημα είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, που σημειώνει ότι τη στιγμή κατά την οποία οι Βρυξέλλες θέτουν την Ελλάδα υπό επιτήρηση, η γαλλίδα υπουργός οικονομικών Christine Lagarde παρουσιάζει στην Κομισιόν το κυβερνητικό σχέδιο για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της Γαλλίας στο 3% μέχρι το 2013. Για να επιτευχθεί μάλιστα αυτό η κυβέρνηση του Σαρκοζί καλεί σε «εθνική κινητοποίηση». Ομοίως, η αμερικανική κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα διαμορφώνει ένα σχέδιο που έχει ως στόχο τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 10,6% που θα φθάσει στο τέλος του 2010. στο 4% το 2013. Συνεπώς, σύμφωνα πάντα με τη Le Monde, η Γαλλία, οι ΗΠΑ και η Ελλάδα δεν είναι μόνο στην ίδια μοίρα, αλλά ακολουθούν και την ίδια πολιτική, δηλαδή της διάσωσης των τραπεζών και όχι των θέσεων εργασίας. Εμείς θα λέγαμε ότι εκτός από την παραπάνω ομοιότητα στην ακολουθητέα πολιτική, υπάρχει και μία μεγάλη διαφορά καθώς η Ελλάδα καταληστεύεται με τα τεράστια επιτόκια που αναγκάζεται να δανειστεί, καθώς αξιολογείται ως υψηλού ρίσκου ο δναεισμός για την αποπληρωμή του χρέους της. Αυτό έλεγε πέρυσι ο οικονομολόγος κ. Στίγκλιτς, στον οποίο έχουμε εναποθέσει πολλές από τις ελπίδες, ενώ το πρόβλημα είναι πολιτικό. Διότι δεν χρειάζεται ο Στίγκλιτς αλλά η κοινή λογική για να διαπιστώσει κανείς ότι ο κ. Τρισέ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επιδιώκει τη διάσωση των τραπεζών αλλά όχι και των κυβερνήσεων. Άλλως πως, θέλουν να σωθούν οι τράπεζες κι ας πάνε στο διάβολο οι πολίτες-εργαζόμενοι! Δεν θα μπορούσε η ΕΕ και η ΕΚΤ να προστατεύσουν την Ελλάδα, δανείζοντάς την με κανονικό και όχι τοκογλυφικό επιτόκιο; Θα μπορούσε, αλλά η νεοφιλελεύθερη νομενκλατούρα των Βρυξελλών και οι τραπεζίτες της Φραγκφούρτης εξακολουθούν να σκέφτονται όπως πριν, δηλαδή απολύτως νεοφιλελεύθερα και απορυθμιστικά. Η «απορύθμιση» τους προκαλεί ηδονή, καθώς εκεί κερδίζουν. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους άνεργους και τους ανέστιους της Γαλλίας, κανείς για τα 7 εκατομμύρια νέους ανέργους στις ΗΠΑ, κανείς για το 20% της ανεργίας στην Ισπανία και του ίδιου ποσοστού εντός του 2010 και στην Ελλάδα. Το θέμα είναι να σωθούν οι τράπεζες και η στρατιωτική βιομηχανία. Οι άνθρωποι είναι περιττοί. Γι’ αυτό ο νέος πόλεμος ετοιμάζεται. Ένας πόλεμος κάθε φορά και όχι δύο, αυτό είναι το νέο δόγμα της Ουάσινγκτον. Μάλιστα, η κυβέρνηση Ομπάμα ετοιμάζεται για πόλεμο με το Ιράν, εισηγούμενη έναν αμυντικό προϋπολογισμό ρεκόρ για το 2011, που φθάνει τα 708 δις δολαρίων! Το έχουμε ξαναγράψει, η κρίση μετά το 1929 και καθ’ όλη τη δεκαετία του 1930 ξεπεράστηκε μόνο με το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο επιχειρείται και σήμερα, με αντίπαλο την Κίνα.

Εφήμερα

Πάνω από 20% θα φθάσει η ανεργία το 2010. Για την ακρίβεια ο υπουργός εργασίας Α. Λοβέρδος είχε μιλήσει προ ημερών για ένα εκατομμύριο, ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι αυτοί θα φθάσουν τους 850.000. Θα περίμενε κανείς ότι η ΓΣΕΕ θα ανέβαζε το νούμερο, υπολογίζοντας και τη «μαύρη εργασία». Παραδόξως, όμως, η «πράσινη συνδικαλιστική νομενκλατούρα» είναι πιο «πασοκική» και από τον υπουργό Εργασίας!

Εν τω μεταξύ, τέθηκε στο αρχείο η υπόθεση της δικαστικής διερεύνησης της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της συνδικαλίστριας κ. Κούνεβα εν μέσω διαμαρτυριών των συνηγόρων της. Αλήθεια, η ΓΣΕΕ γιατί τηρεί σιγήν ιχθύος; Γιατί δεν ζήτησε ακόμη συγνώμη από τη συνδικαλίστρια;

Οι μισθοί στην Ελλάδα είναι χαμηλοί είπε ο «γκουρού» του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ο νομπελίστας οικονομολόγος Στίγκλιτς. Δήλωσε μάλιστα το αυτονόητο ότι δηλαδή δεν πρέπει να «παγώσει» η αγορά. Τον ακούει κανείς;
Μεγάλωσε το spread μετά τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ότι κι άλλες χώρες αντιμετωπίζουν προβλήματα σαν την Ελλάδα. Παραδόξως, το ίδιο έγραφε και η γαλλική εφημερίδα Le Monde (δες και το άρθρο) αλλάς δεν αυξήθηκαν τα spead της Γαλλίας και των ΗΠΑ. Συνεπώς, δεν φταίει ο Παπακωνσταντίνου, αλλά απλώς μας «παίζουν» γιατί συμφέρουμε!

Κάποιοι θεωρούν ότι το προαναγγελθέν διαζύγιο Μενεγάκη-Λάτσιου είναι μία κίνηση υψηλής στρατηγικής και αντιπερισπασμού της κυβέρνησης για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα μπλόκα των αγροτών και τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Εμείς διαφωνούμε. Αν όμως δεν υπήρχε το «διαζύγιο» η κυβέρνηση όφειλε να το εφεύρει.

Και ο κυβερνοχώρος θα είναι πεδίο πολεμικής αντιπαράθεσης κατά το ανάλογο της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Αυτό αποφάσισε η αμερικανική κυβέρνηση του κ. Ομπάμα, ανοίγοντας λογαριασμό στον προϋπολογισμό του 2011 και γι’ αυτό τον πόλεμο.