ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Είναι γνωστό πως η τεράστια οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929 και τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930 οφείλεται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό ο μεγιστάνας του Τύπου, ο πολύς Μέρντοχ πρότεινε κυνικά από το βήμα του φόρουμ του Νταβός έναν ακόμη πόλεμο ως τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή κρίση! Κατόπιν τούτου διερωτάται κανείς, υπάρχει ενδεχόμενο η σημερινή κρίση να οδηγήσει όντως σε έναν νέο πόλεμο; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι καταφατική, διότι οι δυνάμεις που θα απέτρεπαν τις πολεμοχαρείς λύσεις είναι εντελώς ανίσχυρες. Ο άνεργος, ο πτωχεύσας, ο φτωχός και ο νεόπτωχος δεν αντιδρούν, δεν αγανακτούν, αντίθετα η οργή ενδοβάλλεται και πεθαίνει εντός τους, ώσπου να σαπίσει οδηγώντας στην τρέλα ή την αυτοχειρία. Δεν υπάρχει πολιτικός θεσμός που να οργανώσει και να πολιτικοποιήσει την οργή, να την κάνει δύναμη με αποτελεσματική επιρροή στο δημόσιο χώρο, τέτοια που να αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων και τον ρου της ιστορίας. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο....

Εδώ, ένας πολύχρωμος κόσμος, εκατό χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη, ντυμένοι ελαφρά, σχεδόν χίπικα, για να αντιμετωπίσουν την υγρή ζέστη του Αμαζονίου. Εκεί, χιόνι, πολυτελή σαλέ και ακριβά παλτό, που προστατεύουν από το κρύο, και γραβάτες, που αναδεικνύουν το κύρος. Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ και απέναντι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Οι πρώτοι θέλουν έναν κόσμο δίκαιο και «μία ανάπτυξη με κέντρο τον άνθρωπο», όπως δηλώνει ο εκπρόσωπος του Βιετνάμ. Παραδόξως, για μία ανάπτυξη με κέντρο τον άνθρωπο μιλούν και στο Νταβός, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι λέξεις και η γλώσσα ως εργαλείο που «κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει», πόσο μεγάλη σημασία έχει ο ανταρτοπόλεμος των λέξεων, ώστε να αποφεύγεται ο αποπροσανατολισμός, ή καλύτερα για να υπάρχει ένας διαρκής αναπροσανατολισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες στη Γαλλία, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων είχαν ως κεντρικό σύνθημα: «Λέγε, αυτή τη φορά μας βλέπεις Σαρκοζί;». Ως εάν το πρό...

Να φύγουν ή να μείνουν; Να μην ηττηθούν, λέει. Να φύγουν με το κεφάλι ψηλά. Ποιος, όμως, θα τους κρίνει έτσι; Ποιος θα πει ότι έχασαν ή κέρδισαν; Οι άλλοι. Το βλέμμα των άλλων, αυτό που στιμάρει τη ζωή, που επιβραβεύει ποσοτικά την επιτυχία και μυκτηρίζει με περιφρόνηση την αποτυχία. Βλέπω τους αγρότες καθώς τους σημαδεύει το συλλογικό «μάτι» της κάμερας, καθώς επιχειρεί να τους αλυσοδέσει με το αλλότριο βλέμμα. Εκείνοι μοιάζουν σαν να τους διαπερνά κάτι, να τους ξεγυμνώνει και ανακλαστικά ορθώνονται, κουμπώνονται, φτιάχνουν τη φωνή τους να φανεί νικηφόρα, επιτυχημένη, ανυποχώρητη. Οι άλλοι θα τους κρίνουν. Δεν θα κρίνουν οι ίδιοι των εαυτό τους. Γιατί ο «κοινωνικός αυτοματισμός» είναι πάντα εδώ, είναι το βλέμμα των άλλων. Κάτι ήξεραν περισσότερο οι Ισραηλινοί που δεν ήθελαν τις κάμερες όταν μακέλευαν τους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Η δύναμη του «συλλογικού βλέμματος» μπορεί να μετατρέψει μία νίκη σε ήττα και αντιστρόφως. Το βλέμμα. Το μέσο. Που ενίοτε γίνεται μήνυμα. Όπως η κιθάρα του Πά...

Ο Πηνειός θολός, κατεβασμένος. Ο θεσσαλικός κάμπος έτοιμος για τη σπορά. Οι σπορείς, όμως, βρίσκονται αλλού. Τους βλέπω από το παράθυρο του τρένου στα Τέμπη, τους συναντώ στο μπλόκο των Γιαννιτσών. Η σπορά δεν γίνεται καρπός χωρίς την αναγνώριση της αξιοπρέπειας εκείνων που ζυμώνουν το χώμα με κόπο και ιδρώτα. Αγώνας εδώ, αγώνας και στην πόλη για τα αυτονόητα. Ο Πάνος μου μιλάει για την Κούνεβα καθώς κάνουμε τον κύκλο για να φτάσουμε το Δυτικό. Σκέφτομαι την καμένη φωνή της συνδικαλίστριας, διαβάζω την ευτυχία της για την αποκάλυψη του αίσχους, βουρκώνουμε. Κλαίω για τη δική μου μικροαστική ευτυχία, για το δόκανο που μιας πιάνει χειροπόδαρα την ψυχή, για την παλινδρόμηση σ’ έναν ζωώδη εγωτισμό, που καταφεύγει για λόγους επιβίωσης σε μικρές και μεγάλες ανηθικότητες. Οι αγρότες εδώ, η Κούνεβα εκεί. Οι εξαιρέσεις, οι υποδειγματικοί, αυτοί που σπρώχνουν τον κόσμο προς τα μπρος, προς τα πάνω, που μας συγκρατούν από την καταβαράθρωση στον πλήρη εξευτελισμό. Πάντα υπάρχει ο Ένας, οι Λίγοι, οι...

Ο ουρανός θα πέσει στο… κεφάλι μας. Το στρώμα του όζοντος που μας προστατεύει από τη μαγνητική ακτινοβολία του ήλιου καταστρέφεται και οι μαγνητικές καταιγίδες που θα σαρώνουν τη γη θα προκαλούν σύμφωνα με τους επιστήμονες βραχυκυκλώματα και πυρκαγιές. Δεν έχει ερευνηθεί όμως το είδος και η ένταση του βραχυκυκλώματος στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Γιατί, δεν μπορεί, σε κάποια «μαγνητική καταιγίδα» θα οφείλεται το μακελειό σε βρεφονηπιακό σταθμό του Βελγίου και έξω από σχολείο πόλης της Νορβηγίας. Δεν μπορεί, κάποιο «βραχυκύκλωμα» θα οδήγησε εκείνον τον ασυνείδητο να παρκάρει το αυτοκίνητό του πάνω στο πεζοδρόμιο της οδού Λιοσίων, αναγκάζοντας μία γιαγιά και το εγγονάκι της να κατέβουν στο δρόμο και να τους κόψει ένα «τρελό» ημιφορτηγό. Αλλά γιατί μου φαίνεται ότι πίσω από τις «καταιγίδες» ή τα «συστήματα» κρύβεται η ατομική ευθύνη; Ποιος φταίει που ο Τούρκος ηθοποιός Ολγκάτς τη μέρα σκότωνε αιχμαλώτους στην Κύπρο και τα βράδια έκλαιγε; Το… σύστημα; Το ένστικτο αυτοσυντήρησης; Η αποκτήνωση το...

Είπαν ότι και ο Φιντέλ Κάστρο χαιρέτησε την εκλογή Ομπάμα! Αλλά τι είπε πραγματικά ο Κάστρο; Ότι «παρά τις ευγενείς προθέσεις (του Ομπάμα) πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα». Πως, αλήθεια, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα προστατεύσει το περιβάλλον όταν στηρίζεται σ’ ένα σύστημα κατανάλωσης και λεηλασίας του περιβάλλοντος; Απλό και σαφές: Η προστασία της φύσης είναι ασύμβατη με το καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά με τι μπορεί να αντικατασταθεί το υπάρχον σύστημα; Πολλοί επιχειρούν να δώσουν την απάντηση επιστρέφοντας στο ιστορικό παρελθόν της Αμερικής, τότε που ο Τζέφερσον και ο Μάντισον –μαζί τους κι ένας λογοτέχνης, ο Θορώ- πρότειναν μία χώρα αυτάρκη, αγροτική. Επικράτησε, όμως, η λογική του Χάμιλτον, η αντίληψη της επιθετικής ατομικότητας και της συνεχούς ανάπτυξης. Στον πόλεμο των κόκκινων και των μαύρων-ιμπεριαλιστικών μυρμηγκιών νίκησαν τα δεύτερα (η μεταφορά του Θορώ, 1840!). Τώρα ο Στίγκλιτς λέει ότι η διαρκής ανάπτυξη είναι αδύνατη. Γι’ αυτό κάποιοι επιστρέφουν στο Θορώ, στην άποψη των «...

Δύο άστεγοι απλώνουν τα χαρτόνια τους. Οδός Αθηνάς κοντά στην Ομόνοια, είκοσι μέτρα πριν το δημαρχείο. Αίφνης, το τσάφι της νύχτας ραγίζει από μία κραυγή: «Αφησίμι». Ένας μαύρος, που θα ήταν αφροαμερικανός αν ήταν Ομπάμα, παρακαλεί τους μυστικούς δίπλα από το δημαρχείο της Αθήνας να τον αφήσουν. Εκείνοι πέφτουν πάνω του. Του φωνάζουν να φτύσει κάτι. Ο μαύρος χτυπιέται. Ο συνειρμός αυτόματος: «Πράσινο μίλι». Την ίδια ώρα, στην άλλη άκρη της θάλλασας ένας αφροαμερικανός γίνεται ιμπεράτορας του πλανήτη. Εδώ το απόλυτο σκοτάδι, εκεί οι χολιγουντιανοί προβολείς. Δύο άνθρωποι του ίδιου χρώματος με διαφορετική μοίρα. Ο πρώτος θα παίξει στα ζάρια τη ζωή του για ένα «φιξάκι», που θα τον στείλει πρόσκαιρα στον «παράδεισο», ο άλλος για να αποκαταστήσει τη δόξα της Αμερικής ως περιούσιου λαού του Θεού ή της Ιστορίας. Βλέπω το Χόλιγουντ, τον γιο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Τομ Χανκς να ανεβαίνουν στο πόντιουμ για να εκφωνήσουν ο καθένας το δικό του λογύδριο στο πλαίσιο της μεγάλης ιεροτελεστίας. Ξ...

«Είναι ο Θεός τους». Η πονεμένη μάνα του ελληνοαυστραλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Χ. Νικολαΐδη αναφέρεται(ΝΕΤ) στη φυλάκιση του γιου της για προσβολή του Ταϊλανδού βασιλιά(θεού) και ασυνείδητα νομιμοποιεί αυτούς που φυλάκισαν το παιδί της. Είναι σίγουρο πως και η ίδια είναι πιστή στο δικό της Θεό! Να, λοιπόν, η πίστη, που κάνει το θύμα να συναινεί, οδηγώντας το στην εκούσια υποταγή. Το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ μέσα από το γιγαντιαίο τελετουργικό της ορκωμοσίας Ομπάμα. Οι Αμερικανοί πρέπει να πιστέψουν στο νέο πρόεδρο και όταν πιστέψουν οι «θυσίες» (αυτές που ζήτησε χθες ο Ομπάμα) δεν θα είναι απλώς υποφερτές, αλλά θα υπερ-απολαμβάνονται, θα προκαλούν την ίδια πατριωτική χαρά(πίστη στην Αμερική) όπως εκείνη των πρωτοχριστιανών που κατασπαράζονταν στην αρένα από τα λιοντάρια. Είναι η ίδια πίστη που έκανε την αφροαμερικανή δούλα Ζου (Τρούμαν Καπότε) να βλέπει στο πρόσωπο του βιαστή της τον Χριστό και να τον ερωτεύεται! Αλλά γιατί αυτή η αφύπνιση της πίστης σήμερα; Γιατί αντί ενός δι...

H B΄ EΛME ΠEΛΛAΣ, ο ΔIKHΓOPIKOΣ ΣYΛΛOΓOΣ ΓIANNITΣΩN, η ΔEΠAΓ ΓIANNITΣΩN και οι EKΔOΣEIΣ KAΣTANIΩTH σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του ΓIΩPΓOY X. ΠAΠAΣΩTHPIOY HOMO AMERICANUS TA XAPAKTHPIΣTIKA THΣ AMEPIKANIKHΣ IΔIAITEPOTHTAΣ το Σάββατο 24 Iανουαρίου 2009 και ώρα 7 μ.μ. στην Aίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου και Eκδηλώσεων του Δημοτικού Mεγάρου Γιαννιτσών. Eισηγητής θα είναι ο ΠANAΓIΩTHΣ XATZHMΩYΣIAΔHΣ, φιλόλογος-πεζογράφος. Για το βιβλίο θα μιλήσει ο ΓIΩPΓOΣ X. ΠAΠAΣΩTHPIOY, συγγραφέας του βιβλίου.

To 104 KENTPO ΛOΓOY KAI TEXNHΣ των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίουτου ΓIΩPΓOY X. ΠAΠAΣΩTHPIOYH HOMO AM ERICANUS- TA XAPAKTHPIΣTIKA THΣ AMEPIKANIKHΣ IΔIAITEPOTHTAΣ- τη Δευτέρα 19 Iανουαρίου 2008 και ώρα 7 μ.μ.στον πολιτιστικό χώρο της οδού Θεμιστοκλέους 104. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:EYAΓΓEΛOΣ AYΔIKOΣ, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας KΩΣTAΣ KANABOYPHΣ, ποιητής ΓIANNHΣ KOYZHΣ, αναπληρωτής καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου TINA MANΔHΛAPA, δημοσιογράφος ΓIΩPΓOΣ ΣTAMATOΠOYΛOΣ, συγγραφέας-δημοσιογράφος

Οζάκα: Ένας άνεργος, 49 χρόνων, βρέθηκε νεκρός από πείνα. Η αξιοπρέπειά του δεν του επέτρεψε να ζητιανέψει τροφή. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό το θάνατο; Ποιος είναι ο δολοφόνος; Λονδίνο: Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ντ. Μίλιμπαντ χαρακτήρισε «παραπλανητικό» τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του Μπους. Μήπως όμως δεν ήταν η ίδια η κυβέρνηση του κ. Μίλιμπαντ, πριν με τον Μπλερ και τώρα με τον Μπράουν, η σύμμαχος του Μπους σ’ αυτόν τον… παραπλανητικό πόλεμο; Αλλά αν είναι έτσι, τότε γιατί εξακολουθούν να επιδοκιμάζουν τον παραπλανητικό πόλεμο κατά των… τρομοκρατών στη Γάζα; Γιατί δεν καταδικάζουν τα χτυπήματα του Ισραήλ στα σχολεία του ΟΗΕ, στο κτήριο του ΟΗΕ, γιατί δεν καταγγέλλουν το βομβαρδισμό του νοσοκομείου της Ερυθράς Ημισελήνου και το κτήριο των διεθνών μέσων ενημέρωσης; Υποκρισία; Ναι. Αλλά γιατί εκείνοι που απειλήθηκαν από την Τελική Λύση, την επιβάλλουν στους «αντιπάλους» τους; Που εδράζεται άραγε αυτός ο απάνθρωπος φανατισμός εκείνων που τον υπέστησαν από τον Χίτλερ; Ιστο...

Πάνω από χίλιοι οι νεκροί στη Γάζα, εκατοντάδες μεταξύ αυτών παιδιά. Ε, και; «Βασανίσαμε τον (Σαουδάραβα) Μοχάμεντ αλ-Καχτάνι» παραδέχεται επισήμως το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Ε, και; Και στο Αμπού Γκράιμπ βασάνιζαν και στα πλωτά Γκουαντάναμο φυλακίζουν και εξακολουθούν να βασανίζουν. Όπλα μαζικής καταστροφής δεν βρέθηκαν στο Ιράκ. Ε, και; Η εισβολή έγινε και πάνω από 300 χιλιάδες ιρακινοί έχασαν τη ζωή τους. Τα δύο κόμματα των Ισραηλινών αράβων(με Ισραηλινή ταυτότητα) απαγορεύτηκαν από την εκλογική επιτροπή ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου για την Κνεσέτ. Ε, και; Ποιος θα διαμαρτυρηθεί για την παραβίαση της δημοκρατικής διαδικασίας; Κανένας. Αντιθέτως, η Χαμάς που εξελέγη δημοκρατικότατα δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως εκλεγμένη κυβέρνηση των Παλαιστινίων. Βλέπεται, όπως θα έλεγε και ο Ομπάμα, εδώ «διακυβεύονται πολλά». Τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι μεγάλα και επί τη βάση αυτών κρίνεται η ανθρωπιά, η νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, το διεθνές δίκαιο. Και η κοινή γνώμη; ...

«Οι ΗΠΑ δεν μπορούν μόνες τους να λύσουν τα πιεστικά προβλήματα, και ο κόσμος δεν μπορεί να τα λύσει χωρίς την Αμερική». Το απόσπασμα είναι από το λόγο που θα εκφωνήσει η Χίλαρι Κλίντον κατά την έγκριση του διορισμού της ως υπουργού Εξωτερικών στο Κογκρέσο και αποδεικνύει ότι πλέον η Ουάσινγκτον εγκαταλείπει τον αυτοκρατορικό της ρόλο χωρίς όμως να αποποιείται και τον ηγεμονικό. Η κα. Κλίντον θα μιλήσει για το δόγμα της «έξυπνης δύναμης» (Smart Power) που είναι η χρήση όλων των μέσων, από τις διπλωματικές πιέσεις μέχρι τον πόλεμο. Με άλλα λόγια θα χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των αμερικανικών στόχων πολιτικοί, οικονομικοί και άλλοι εκβιασμοί, κυρώσεις αλλά και ανταλλάγματα, καθώς και η χρήση των μέσων ενημέρωσης, δημοσιογράφων, διανοουμένων, πολιτικών (θυμίζουμε τα εκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν στους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν) σε ένα «πόλεμο ιδεών»(Ομπάμα) πριν οδηγηθούμε στον πραγματικό πόλεμο. Ποια η διαφοροποίηση από την προηγούμενη κυβέρνηση; Η ρεαλιστική ή η ιδεαλιστική...

Τα παιδιά μας πήραν τα δώρα τους στη γιορτή της ΕΣΗΕΑ, χωρίς κανείς να τους μιλήσει για τα εκατοντάδες παιδιά, πέρα από τη θάλασσα, που αντί για «δώρα» δέχονται σφαίρες, βόμβες φωσφόρου, αργό, βασανιστικό ή ακαριαίο θάνατο. Ευτυχισμένα τα παιδιά μας, αλλά πόσο ευτυχισμένο μπορεί να είναι ένα συναισθηματικά ανάπηρο παιδί; Υπεύθυνοι για την αναπηρία του εμείς, οι γονείς του. Εμείς που εμπιστευόμαστε την καλλιέργεια της ευαισθησίας του στον Σάκη, που του διδάσκουμε τις ανθρώπινες σχέσεις ως δημόσιες, εμπράγματες σχέσεις, ως εμπόριο, ως ανταλλαγή αναγκών και αλληλο-εξυπηρετήσεων! Τι να ξέρουν, λοιπόν, τα παιδιά μας από συμπάθεια, από πόνο, από αγάπη για τον άλλο. Ξεφτιλισμένα μικρά Εγώ τα κάνουμε με το πρώτο τους το γάλα. Αλλά και τα μεγάλα Εγώ βρίσκουν λέξεις για να νομιμοποιήσουν το φόνο, να θολώσουν την αθωότητα και να κρύψουν το στυγνό έγκλημα. Μιλάω για τον φιλόσοφο Αντρέ Γκλύκσμαν και τους συν αυτώ, που χαρακτηρίζουν «εκ φύσεως δυσανάλογη» τη σύγκρουση, άρα και τον θάνατο 850 ανθρώπω...

Αυτή η τραγωδία δεν έχει λύση, δεν έχει κάθαρση. Μόνο φόβος χωρίς έλεος. Το μακελειό του παλαιστινιακού λαού, που τώρα αποκαλείται «ανθρωπιστική καταστροφή, δεν έχει τέλος. Θυμάμαι πριν χρόνια την αφήγηση του Χάλεντ Αλ-Τούνσι. Η ίδια ιστορία χθες, το ίδιο δράμα σήμερα. Έλεγε τότε ο Χάλεντ: «Τα κεφάλια μας χόρευαν δεξιά-αριστερά, μπρος-πίσω, σ’ εκείνο το παμπάλαιο αμάξι που μας μετέφερε από τη Βηρυτό στην πόλη της Τύρου. Πλάι μου βρίσκονταν η γυναίκα μου, η πεθερά μου και οι δυο κόρες μου, η Τζενίν και η Λαμίς και μπροστά ο οδηγός του αγοραίου ταξί… Ήταν καλοκαίρι του 1982. Τα στρατεύματα του Σαρόν είχαν ήδη αρχίσει την εισβολή τους στην πόλη της Βηρυτού. Τα βλήματα έπεφταν βροχή και τα ισραηλινά μαχητικά αεροπλάνα δέσποζαν στους ουρανούς, δίχως να βρίσκουν καμιά αντίσταση. Η κόρη μου, η Τζενίν, είχε τραυματιστεί στο αριστερό της μάτι από το βομβαρδισμό των F-16. Μέναμε τότε σε μια συνοικία πολύ κοντά στη Σάμπρα και τη Σατίλα, που λέγεται Αμπού Σαχλ. Μόλις λίγο πριν από τη σφαγή είχαμε ...

To 104 KENTPO ΛOΓOY KAI TEXNHΣ των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου του ΓIΩPΓOY X. ΠAΠAΣΩTHPIOY H O M O A M E R I C A N U S TA XAPAKTHPIΣTIKA THΣ AMEPIKANIKHΣ IΔIAITEPOTHTAΣ τη Δευτέρα 19 Iανουαρίου 2008 και ώρα 7 μ.μ. στον πολιτιστικό χώρο της οδού Θεμιστοκλέους. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: EYAΓΓEΛOΣ AYΔIKOΣ, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας KΩΣTAΣ KANABOYPHΣ, ποιητής ΓIANNHΣ KOYZHΣ, αναπληρωτής καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου TINA MANΔHΛAPA, δημοσιογράφος ΓIΩPΓOΣ ΣTAMATOΠOYΛOΣ, συγγραφέας-δημοσιογράφος Θεμιστοκλέους 104, Aθήνα, τηλ. 210-38.26.185

Στη Λωρίδα της Γάζας οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι θα απαλλαγούν από τη Χαμάς και την τρομοκρατία, «εξαφανίζοντας» τους Παλαιστίνιους και κονιορτοποιώντας τις πόλεις τους. Την ίδια αντίληψη είχαν για την επιβολή της ειρήνης και οι αρχαίοι Ρωμαίοι(η «εκπύρωση» του Μάρκου Αυρήλιου), χωρίς αυτό να διασώσει την αυτοκρατορία τους. Η ίδια άποψη υιοθετείται από κάποιους και στον τομέα της οικονομίας. Οι τελευταίοι θεωρούν ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί, δημιουργώντας μια νέα ισορροπία, με την καταστροφή των μετόχων, των εργοστασίων, με τις απολύσεις των εργαζομένων, ακόμη και με το θάνατο από πείνα. Από την άλλη πλευρά έχουμε εκείνους που προτείνουν την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας σε βάρος της χρηματιστικής, η οποία προκάλεσε και το πρόβλημα. Με άλλα λόγια, σήμερα, έχουμε μία αντιπαράθεση στο εσωτερικό του συστήματος μεταξύ χρηματοπιστωτικής και πραγματικής οικονομίας, της Γουόλ Στριτ και της Μέιν Στριτ, των κεϋνσιανών και των εμμανών νεοφιλελεύθερων, των οπαδών του «νέου κοινωνικού...

Όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει στη Γάζα σχολεία του ΟΗΕ, προκαλώντας το θάνατο δεκάδων αμάχων, κυρίως μικρών παιδιών, όταν η παγκόσμια κοινή γνώμη καταδικάζει τη σφαγή των Παλαιστινίων, τότε η δήλωση του Ομπάμα, που επιτέλους μίλησε, ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν δύο φωνές (σ.σ. η δική του και του Μπους) όταν διακυβεύονται τόσα πολλά», εξαέρωσε κυριολεκτικά τις προσδοκίες για μία διαφορετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ! Αλλά τι άραγε είναι αυτά τα «τόσα πολλά» που διακυβεύονται, υπερβαίνοντας σε αξία τη ζωή 635 ανθρώπων μέχρι αυτή την ώρα; Αν ο Ομπάμα πιστεύει ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας θα επιτευχθεί με αιματηρό τρόπο, τότε μάλλον δεν θα αργήσει ο καιρός που θα… επιθυμήσουμε τον Μπους! Γιατί ο πρώην (σε λίγο) πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν τουλάχιστον ειλικρινής ως πολεμοκάπηλος. Αντίθετα, η εποχή Ομπάμα θα συνοδευτεί από μία πρωτοφανή επιχείρηση νομιμοποίησης των στρατιωτικών λύσεων με πολιτικο-ιδεολογικό τρόπο. Ήδη εξελίσσεται μία γιγαντιαία προσπάθεια δικαιολόγησης της σφαγής των Παλαιστιν...

Τώρα η «διεθνής κοινότητα» καταδικάζει(!) τη χερσαία εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων στη Γάζα. Προς τι αυτή η μεταστροφή; Γιατί όταν τα ισραηλινά f16 έσπερναν το θάνατο σε χιλιάδες Παλαιστίνιους, σε γυναίκες και παιδιά, γιατί όταν ισοπέδωναν και κονιορτοποιούσαν τη Γάζα, η περίφημη «διεθνής κοινότητα» τηρούσε ίσες αποστάσεις, μιλώντας για «αμυντική πράξη» του Ισραήλ; Διότι απλώς η «διεθνής κοινότητα» των πάνω, η παγκόσμια πολιτική και οικονομική ελίτ (προπάντων οι ΗΠΑ) χρειάζονταν έναν πόλεμο, έναν περισπασμό της κοινής γνώμης από την οικονομική κρίση, από τα σκάνδαλα και τις εξαερωμένες χρηματοπιστωτικές φούσκες, οι οποίες «ξαναφουσκώνουν» με ακόμη σκανδαλωδέστερο τρόπο μέσω των τρισεκατομμυρίων δολαρίων από το βαλάντιο των ήδη χαμένων, της άλλης διεθνούς κοινότητας, αυτής των λαών. Από τη μια, λοιπόν, ο περιχαρής Μπους (που εκδικείται για το αραβικό παπούτσι!), αλλά και ο εξαφανισμένος στη Χαβάη Ομπάμα, οι Μπράουν, Μέρκελ, Σαρκοζί μέχρι τους απερίγραπτους Τσέχους και τους Άραβες ...

Το να πεις ότι η ισραηλινοί χρησιμοποιούν τη στρατηγικής της «τελικής λύσης» εναντίον των παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, όπως και ο Χίτλερ κατά των εβραίων, συνιστά γι’ αυτούς ύβριν. Δυστυχώς, όμως, κάνουν ακριβώς το ίδιο. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι παρά το λουτρό αίματος, παρά το γεγονός ότι σκοτώνονται αθώα μικρά παιδιά, η κυρία Λίβνι, η υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ δηλώνει ότι δεν υπάρχει «ανθρωπιστική καταστροφή»; Πόσοι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες απαιτούνται για να συμβεί αυτό; Μόνο ένας αλαζόνας σαδιστής θα μπορούσε να μιλάει τόσο κυνικά, τόσο ασυγκίνητα. Δεν φτάνει, όμως, αυτό, οι βομβαρδισμοί λαμβάνουν χώρα και στις ψυχές. Οι ισραηλινοί τηλεφωνούν στους παλαιστίνιους, λέγοντάς τους ότι το σπίτι τους είναι ο επόμενος στόχος. Η 10χρονη Dana Safi δεν μπορεί να ξεπεράσει το σοκ του τηλεφωνήματος. Το ίδιο συμβαίνει και με την προπαγάνδα. Εκτός από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία, το Ισραήλ προσπαθεί να κερδίσει και τον «πόλεμο» του διαδικτύου, διοχετεύοντας βίντε...

Δεν έγινε πρωτοσέλιδο, δεν αποτέλεσε πρώτη είδηση, ούτε καν δεύτερη, ίσως γιατί ένας άνθρωπος-εργαζόμενος έχει απείρως υποδεέστερη ανταλλακτική αξία από ένα καμένο εμπορικό. Μιλώ για τη συνδικαλίστρια, τη μετανάστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, που οι νόμιμοι (θεσμικά κατοχυρωμένοι από το κράτος και τη νεοφιλελεύθερη λογική) μαφιόζοι-εργολάβοι της εργασίας θέλησαν να την τιμωρήσουν παραδειγματικά. Επειδή τολμούσε να μιλά για αξιοπρέπεια. Επειδή διεκδικούσε κάτι καλύτερο για τις συναδέλφους της καθαρίστριες. Επειδή, όπως και άλλοι, αποκάλυπτε τα διπλά βιβλία της εξουσίας, τις «πειραγμένες» στατιστικές, τους «φτιαγμένους» αριθμούς-εικόνα μιας οικονομίας που εκτρέφει Enron, Worldcom, Madoff, Ζίμενς και βατοπαίδια. Της έκαψαν το πρόσωπο, θέλοντας να της διαλύσουν την περηφάνια. Της έκαψαν το λαρύγγι για να μη μιλάει. Την βιτριόλισαν επειδή ήταν ξένη. Αλλά όταν σου καίνε το λαρύγγι για να μη μιλάς, μιλάς με τις μολότοφ. Όταν σου καταστρέφουν το όνειρο για μία καλύτερη ζωή, τότε αφήνεις κατά μέρος...