Αίμα και θάνατος παντού, οι δικοί μας και οι άλλοι, η καλή πλευρά της ιστορίας και η κακή, οι θύτες και τα θύματα, καθώς και μια τρίτη ομάδα, οι «ουδέτεροι συνένοχοι»(Μ. Μητσός, ΤΑ ΝΕΑ 5.4.2022)!
Όποιος τολμήσει να σταθεί κριτικά, όποιος μιλήσει για «αληθινή» και «επιφαινόμενη ιστορία»(Χέγκελ), βασιζόμενος στις αποχρώσεις και σε μια σειρά από μεταβλητές, στιγματίζεται από τους «εισαγγελείς» της συστημικής δημοσιογραφίας με τη στάμπα του «ουδέτερου συνενόχου». Όμως η ιστορία και τα γεγονότα δεν είναι μαύρο-άσπρο(μανιχαϊσμός). Ο ιστορικός χρόνος είναι πληθυντικός.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα, κοντά στη Μπαΐα, έγραφε ο μεγάλος ιστορικός Μπρωντέλ, όπου είχα βρεθεί περικυκλωμένος από ένα φωτεινό σύννεφο πυγολαμπίδων, το χλωμό τους φως άναβε, έσβηνε πάλι, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να χαλάει το σκοτάδι της νύχτας. Έτσι συμβαίνει και με τα γεγονότα: πέρα από τη συγκεκριμένη τους λάμψη, το σκοτάδι παραμένει νικητής (...) η ιστορία είναι ένα παιχνίδι μονότονο, πάντα διαφορετικό, μα και πάντα το ίδιο...». Όπως ακριβώς το παιγνίδι του σκακιού με τις βαριάντες του.
Τι λένε σήμερα τα γεγονότα; Ένας δικτάτορας εισέβαλε σε μία ανεξάρτητη χώρα, της οποίας οι κάτοικοι αμύνονται σθεναρά. Με ποιον είμαστε; Μα με τα θύματα. Όμως αυτή είναι η «επιφαινόμενη ιστορία». Η αληθινή ιστορία κινείται στο σκοτάδι και έχει σχέση με τη σύγκρουση των υπερδυνάμεων για την ηγεμονία στον πλανήτη. Εν προκειμένω, οι ΗΠΑ επιχειρούν να περιορίσουν τον ζωτικό χώρο της Ρωσίας και κατ’ επέκταση της μεγάλης αντιπάλου, που είναι η αναδυόμενη αυτοκρατορική δύναμη, η Κίνα.
Τα γεγονότα, λοιπόν, είναι σαν τις πυγολαμπίδες στη Μπαΐα, είναι τα πτώματα στα ερείπια των πόλεων της Ουκρανίας, είναι η ορατή βαρβαρότητα του Πούτιν. Μετά όμως είναι και το σκοτάδι, είναι η υποκρισία και τα συμφέροντα των «καλών» Αμερικανών, που χρησιμοποιούν τα θύματα για ίδιο όφελος.
Πως τάχα να πιστέψει κανείς τις «ανθρωπιστικές» οιμωγές των ΗΠΑ, όταν αυτές με το φρικτό ψεύδος για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν σκότωσαν 300.000 ανθρώπους στο Ιράκ;
Η ιστορία σύμφωνα με τον Μπρωντέλ έχει τρεις χρόνους, έναν χρόνο σχεδόν ακίνητο, έναν χρόνο ελαφρώς ρυθμικό κι έναν χρόνο με σύντομες και γρήγορες ταλαντεύσεις. Δεν υπάρχει ο χρόνος, αλλά οι χρόνοι. Υπάρχει συνεπώς μια ιστορία δομική, η οποία διαμορφώνεται από παράγοντες γεωγραφικούς και κλιματολογικούς, μια ιστορία περιοδική, που διαμορφώνεται από παράγοντες κοινωνικούς και οικονομικούς και μια ιστορία των συμβάντων, των γεγονότων (evenementielle) που αποτελείται από πολιτικά και στρατιωτικά στοιχεία.
Μέσα σ’ αυτή την ποικιλομορφία κάποιοι μας επικρίνουν γιατί δεν είμαστε μόνο με τις… πυγολαμπίδες, μόνο με τα επιφαινόμενα γεγονότα, γιατί επιμένουμε να βλέπουμε (και) την ιστορία που κινείται στο «σκοτάδι», στα παρασκήνια, αυτή που διαμορφώνεται από γεω-οικονομικούς και γεωπολιτικούς παράγοντες. Να τους πούμε, λοιπόν, γιατί. Γιατί αυτή είναι η "αληθινή ιστορία"…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου