Strange Fruit... τα «περίεργα φρούτα» εξακολουθούν να καλλιεργούνται, οι μαύροι με το παραμορφωμένο στόμα και τα βγαλμένα μάτια εξακολουθούν να κρέμονται στα δέντρα, στα δέντρα που έχουν αίμα στις ρίζες και τα φύλλα…
Η Billie Holiday τραγουδάει, διστάζει, συγκινείται, η κυτταρική μνήμη ξυπνάει, ξεσπάει. Τα δάκρυα χαράζουν το πρόσωπό της, όπως τα λόγια την ψυχή της. Strange fruit… Ένας θρήνος, για τα θύματα της άγριας ρατσιστικής βίας των λευκών προτεσταντών της Κου Κλουξ Κλαν, το πρώτο μοιρολόι της μαύρης απελπισίας.
Strange Fruit… Ο ύμνος των μαύρων, η κραυγή για όλα τα θύματα του ρατσισμού.
Είναι οι στίχοι που έγραψε ο δάσκαλος από το Μπρονξ, του Abel Meeropol κοιτάζοντας αυτή τη φωτογραφία με τα κορμιά του Thomas Shipp και του Abram Smith να αιωρούνται άψυχα από ένα δέντρο στο Marion της Indiana στις 7 Αυγούστου του 1930. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, η ανάσα ενός ακόμη μαύρου, του Τζορτζ Φλόιντ κόβεται φρικτά, όχι από ένα σκοινί, αλλά από το γόνατο ενός μπάτσου ρατσιστή.
Έναν αιώνα μετά η «παράξενη και πικρή σοδειά» εξακολουθεί να καλλιεργείται.
Και η Billie Holiday συνεχίζει να τραγουδάει: It is a strange and bitter crop.
Περίεργος Καρπός
Δέντρα του Νότου κρατούν έναν περίεργο καρπό
Αίμα στα φύλλα κι αίμα στις ρίζες
Μαύρα κορμιά να αιωρούνται στο Νότιο αεράκι
Ένας περίεργος καρπός να κρέμεται απ' τα λευκά δέντρα
Μία βουκολική σκηνή βγαλμένη απ' τον γενναίο Νότο
Δυο μάτια πρησμένα κι ένα στόμα στραβό
Μυρωδιά από μανόλια γλυκιά και φρέσκια
Και ξαφνικά, μια οσμή από καμένη σάρκα
Τούτος είναι καρπός για να τον κατασπαράξουν τα κοράκια
Για να τον μαζέψει η βροχή, για να τον ρουφήξει ο αέρας
Για να τον σαπίσει ο ήλιος, για να τον ρίξουν τα δέντρα
Τούτη είναι μία σοδειά περίεργη και πικρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου