Προσοχή στους... κοριούς

Εδώ: Η νεαρή γυναίκα εργάζεται σε νοσοκομείο της Αθήνας, το μικρό παιδί της(μονογονεϊκή οικογένεια) ζει με τη γιαγιά σε πόλη της Ηπείρου. Μία υπογραφή και η κρατική γραφειοκρατία χωρίζουν τη μάνα από το παιδί της. Πόσος χρόνος, αλήθεια, χρειάζεται για μία υπογραφή; Πόσος χρόνος απαιτείται για να «ωριμάσει» η απλή αυτή ενέργεια; Από τον προηγούμενο Νοέμβριο παρακαλώ.
Εκεί: Μία τριαντάχρονη καρκινοπαθής ζητάει μετάθεση στην Αθήνα για να κάνει τη θεραπεία της, αλλά η αρμόδια υπάλληλος μένει ασυγκίνητη, ακίνητη, απαθής. Τι χρειάζεται για να ενεργοποιηθούν αυτές οι άσπαγες ψυχές, αυτά τα νευρόσπατα, που μένουν κατεψυγμένα ακόμα και όταν απειλούνται ζωές; Προφανώς, την άνωθεν παρέμβαση, ή το «λάδι», το υγρό απόψυξης. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τους λέοντες και τα γεράκια της βόρειας Ευρώπης, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρήσω πως έχει δίκιο ο Μπρεχτ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τους «κοριούς». Τώρα καταλαβαίνω, τι εννοούσε εκείνος που μιλούσε για το «τσάκισμα της κρατικής μηχανής». Και ακόμη, πόσο μεγάλο πολιτικό λάθος είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηριχθεί στους «υπηρεσιακούς παράγοντες», δηλαδή στα ανώτατα στελέχη που αναρριχήθηκαν με κομματικά κριτήρια.
Αλλά το πρόβλημα του πελατειακού συστήματος και της διαφθοράς είναι «πολυεπίπεδο», καθώς έχει σχέση με την κουλτούρα, που το νομιμοποιεί και το θρέφει...
Artinews.gr