ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Το γερμανικό πολιτικό υπόδειγμα ενός «μεγάλου συνασπισμού εξουσίας» χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση εξάγεται ή επιβάλλεται στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, εν οις και η Ελλάδα (άρθρο στις 2 Δεκεμβρίου 2012). Στη Γερμανία και παντού οι κυβερνήσεις λειτουργούν σε ένα είδος κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που έχει γίνει κανόνας, έτσι ώστε να παρακάμπτονται οι δημοκρατικοί και οι κοινοβουλευτικοί κανόνες. Η συνύπαρξη σοσιαλδημοκρατών και χριστιανοδημοκρατών (δήθεν εθνική ενότητα) θα έχει ως νομιμοποιητική βάση την "κατάσταση ανάγκης". Γενικά, τα κρυφά deals και «Η παράκαμψη των κανόνων δικαίου, η καταστρατήγηση συμβάσεων και θεσμών σε επίπεδο ευρωζώνης είναι το πρώτο δείγμα για την αξίωση της κυριαρχίας της(σ.σ. Μέρκελ) στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι στο μεταξύ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν υποτάσσεται στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ είναι μια απόδειξη για την αποτελεσματικότητα του συστήματος Μ»(Γκ. Χέλερ: Η νονά). Το σύστημα Μ(έρκελ) φαίνεται ότι έχει προ πολλού περάσει τα σύνορα της Γερμανίας...

Όλοι είμαστε «πνιγμένοι» σαν τους τραγικούς μετανάστες του Αιγαίου. Όλοι είμαστε απογυμνωμένοι από κάθε δικαίωμα, από κάθε νομική προστασία, στο έλεος κάθε τρόικας, κάθε εργοδότη-αφέντη. Οι Έλληνες-νέοι αντί των δώδεκα μηνών εργασιακής γαλέρας, επιλέγουν το δρόμο της ξενιτιάς, συνιστώντας έναν εφεδρικό στρατό «προσοντούχου», φθηνού εργατικού δυναμικού στις δυτικές μητροπόλεις. Όλοι οι «κάτω» έχουμε περιέλθει –κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά- στην κατάσταση όχι του ρωμαϊκού res αλλά του homo sacer. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από μας σκέφτονται σαν τα αφεντικά, δολοφονώντας τους ομοίους μας, τον ίδιο μας τον εαυτό, νομίζοντας πως έτσι θα γλυτώσουμε. Μιλώ για τον λιμενικό που κλώτσησε τους μετανάστες, ρίχνοντάς τους στο νερό. Μιλώ για τους ακροδεξιούς της κυβέρνησης Σαμαρά, που θεωρούσαν ότι οι σχεδιασμένοι πνιγμοί των μεταναστών στη Μεσόγειο από την τότε κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ήταν το τέλειο υπόδειγμα αποτροπής των απελπισμένων να πλησιάσουν τα ιταλικά παράλια. Το ίδιο κάνουν τώρα οι...

Ο Μαρκ εργαζόταν είκοσι χρόνια στην εταιρία παροχής νερού Veolia στην γαλλική πόλη Αβινιόν. Απολύθηκε, όμως, γιατί «ξέχασε» να κόψει το νερό σε οικογένειες που αδυνατούσαν να πληρώσουν το λογαριασμό. Τώρα το δικαστήριο καλείται να κρίνει για τη νομιμότητα της απόλυσης, καθώς η εταιρία ισχυρίζεται ότι οι πελάτες της ήταν απλώς «κακοπληρωτές», ή για το παράνομό της αφού ο Μαρκ υποστηρίζει ότι τα σπίτια των οικογενειών ήταν χωρίς έπιπλα, τα ψυγεία άδεια και τα παιδιά νηστικά. Εκτός από την εργοδοσία ο Μαρκ είχε να αντιμετωπίσει και τους συναδέλφους του που έλεγαν ότι «Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε κοινωνική πολιτική, είμαστε εδώ για να κερδίζουμε χρήματα»(Le Monde)! Αυτοί οι συνάδελφοι, αυτά τα ξύλινα ανδρείκελα, όπως θα έλεγε ο Χένρυ Θορώ, χαίρουν εκτιμήσεως ως λογικοί και «καλοί πολίτες»! O ακτιβιστής-αμφισβητίας προκαλεί τις αντιδράσεις αυτών των… καλών πολιτών, που κινητοποιούν εις βάρος του μια δέσμη δυνάμεων ψυχολογικής και κοινωνικής καταστολής. Από εδώ αρχίζουν να εμφανίζονται έ...

Φανφάρες, θεατρινισμοί και μικρομέγαλος επαρχιωτισμός για εσωτερική κατανάλωση κατά την επίσημη ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα. Κατά τα άλλα η είδηση πέραν της Ελλάδας φιλοξενείται στα μονόστηλα των εφημερίδων. Κάποιες απ’ αυτές αναφέρονται με την ευκαιρία και στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, σε άρθρο της Mathilde Damge με τίτλο «Η Ελλάδα, προεδρεύουσα της ΕΕ, σε τρία γραφήματα» η έγκυρη γαλλική εφημερίδα Le Monde στην ηλεκτρονική της έκδοση επισημαίνει την ανεργία των νέων που φθάνει στο 60%, ότι το Χρηματιστήριο Αθηνών έχει πέσει μέσα σε πέντε χρόνια από τις 5000 μονάδες στις 600 αλλά και ότι η Ελλάδα παραμένει στα 60 πρώτα λιμάνια στον κόσμο καθώς αξιοποιεί το γεωγραφικό της πλεονέκτημα. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι η ανάπτυξη της παραγωγικότητας των λιμανιών συνεισέφερε στην άνοδο κατά 8% του ΑΕΠ (περισσότερο και από τον τουρισμό). Η γαλλική εφημερίδα παραθέτει και τις αντιστικτικές –και με έντονη ειρωνική απόχρωση- αναφορές στα… suc...

Όποιοι ταξιδεύουν στις εθνικές οδούς της χώρας δακριβώνουν με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι τα έργα σ' αυτές είναι "παγωμένα" και οι δρόμοι παραπέμπουν σε άκρως επικίνδυνα οργωμένα χωράφια. Κι όμως ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επιμένει πως τα έργα έχουν ξεκινήσει εδώ κι ένα χρόνο! Το ίδιο και ο απίθανος υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας μιλάει για ανάκαμψη της οικονομίας εντός του έτους, επικρίνοντας, ο θρασύτατος, την... τρόικα για τα λάθη της! Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να παρουσιαστούν και οι δύο ως αντιμνημονιακοί ενόψει των προσεχών εκλογών. Ε, λοιπόν, αυτοί οι υποκριτές, αυτοί οι θεσμικοί μασκαράδες μαζί με την επίσημη Εκκλησία εξανέστησαν εναντίον ενός εθιμικού μασκαρά, του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλου. Κι αυτό επειδή ο τελευταίος υποδύθηκε τον παπά στα "Ραγκουτσάρια" της Καστοριάς. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος παριστάνει τον "παπά" σε μία μασκαράτα. Ίσως,όμως, είναι η πρώτη φορά που τον υποδύεται ένας βουλευτής. Κι αυτό συντάραξε συθέ...

Ο Αλμπέρ Καμύ προτείνει «Ζήστε σαν...». Σαν πως δηλαδή; Το ερώτημα μένει αναπάντητο. Το παιδί δεν «βλέπει» ακόμα τίποτ’ άλλο πάρεξ τον ορίζοντα των απροσδιοριστιών που αργότερα θα σχηματοποιήσει σε μορφές. Το νόημα της ζωής βρίσκεται ακόμα, μόνο ως προ-υπάρχον στη «θόρυβο-γλώσσα» των οικείων φωνών• ως προφάνεια, στην ομιλούσα σιωπή της αναλφάβητης ισπανίδας μητέρας και στα χρώματα του μεσογειακού τοπίου. Πρώτα ριζώνεται ο χώρος μέσα στην ύπαρξη και ακολουθεί η εγγραφή του σώματος της ύπαρξης στον κόσμο μέσω μια συγκεκριμένης «θέασης» αλλά και στον Άλλο μέσω της ερωτικής πράξης. Καθώς «Όταν αγκαλιάζεις ένα γυναικείο κορμί είναι το ίδιο σα να κρατάς μέσα σου αυτή την παράξενη χαρά που κατεβαίνει απ’ τον ουρανό και ξεχύνεται πάνω στη θάλασσα» (Οι Γάμοι). Ο αντικειμενικός χώρος που έχει εγγραφεί στο «σώμα» του Αλμπέρ Καμύ είναι η τραγικότητα του μεσογειακού πολιτισμικού «εδάφους». «Σ’ αυτά τα μέρη -γράφει στην «Εξορία της Ελένης»- μπορείς να καταλάβεις πως οι Έλληνες άγγιξαν την απελπισία ...

Ο εθιμικός «τζόγος» των ημερών αντικαταστάθηκε από την κατάθεση στο γιορταστικό τραπέζι-ρεφενέ των φόβων και των προσδοκιών για το μέλλον, που μοιάζει πεδίο αχαρτογράφητο. Τα λόγια των συνδαιτυμόνων μοιάζουν με βόμβες μολότοφ, καθώς ο συναισθηματισμός και η οργή ενοφθαλμίζονται στον ορθό λόγο. Οι αριστεροί, γνωστοί για τη θεωρητικολογία τους, όταν συζητούν μεταξύ τους είναι έτοιμοι να διαφωνήσουν ακόμα και με τον εαυτό τους, θύματα του ναρκισσισμού των μικρών διαφορών. Όσοι υποστηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ εστιάζουν στο πρώτο βήμα, που είναι να τεθεί ένα φρένο στην ανθρωπιστική καταστροφή της άγριας λιτότητας. Οι αριστεροί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν το βάρος στο δεύτερο βήμα, δηλαδή στην αποτυχία μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη γνώμη τους θα οδηγούσε την Αριστερά «20 χρόνια πίσω»! Κάποιοι θεωρούν ότι η απόπειρα του μοναχικού δρόμου μιας αριστερής διακυβέρνησης είναι σαν να επιχειρεί κανείς να εξέλθει από την παγκόσμια και την ευρωπαϊκή, νεοφιλελεύθερη μαφία, ότι οι διαμαρτυρίες της «κα...