Όλα αλλάζουν, μένοντας ίδια

Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι παγκόσμια διατείνεται ο φιλόσοσφος Σλαβόι Ζίζεκ. Αλλά και η κρίση στην Ευρώπη είναι τεχνητή αφού υπό τις συνθήκες της διαρκούς έκτακτης ανάγκης εξαερώνεται το κράτος πρόνοιας και αντικαθίσταται με αξίες και ποιότητα ζωής ασιατικού τύπου. Η παραπάνω, όμως, είναι μία γενική διαπίστωση και αφορά στη στρατηγική του Βερολίνου, που επιδιώκει τη δημιουργία μιας «γερμανικής Ευρώπης». Σε ό,τι αφορά δε στην Ελλάδα, δηλαδή στο πειραματόζωο των εφαρμογών των ασιατικών αξιών, η έξοδος από την κρίση και η ανάκαμψη της οικονομίας είναι κατάδηλο ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στη βάρβαρη λιτότητα. Αλλά ακόμη κι αν εφαρμοζόταν μία κεϋνσιανή πολιτική με πολλές επενδύσεις ούτε ανάκαμψη της οικονομίας θα είχαμε ούτε δημιουργία θέσεων εργασίας. Κι αυτό γιατί το κράτος εξακολουθεί να λειτουργεί με την ίδια φαύλη, διεφθαρμένη χρηματικά ή κομματικά γραφειοκρατία. Μην ξεχνάμε ότι ένας ολόκληρος όροφος από στελέχη ξηλώθηκε στο υπουργείο Ανάπτυξης (επί Διαμαντοπούλου) που διαχειριζόταν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, αλλά η διαφθορά εξακολουθεί. Ομοίως, στελέχη του ΣΔΟΕ, ανώτεροι αστυνομικοί, στελέχη του ΙΚΑ και άλλοι συλλαμβάνονται καθημερινά. Όμως η διαφθορά μοιάζει σαν τη Λερναία Ύδρα. Το ελληνικό κράτος, που θυμάται μετά από οκτώ χρόνια(από το 2004) ότι σε φορολόγησε λάθος και σε φορολογεί αναδρομικά με τις προσαυξήσεις για τις οποίες ευθύνεται το ίδιο, ενώ όταν είναι να σου επιστρέψει το φόρο που σου οφείλει(ΦΠΑ), σε παραπέμπει σε χρόνο αόριστο, ε, λοιπόν, αυτό το κράτος δεν μπορεί να διδάξει ούτε αξιοπιστία ούτε φορολογική συνείδηση ούτε αυτό που αποκαλείται «κράτος δικαίου». Πολύ περισσότερο όταν εξακολουθεί να μισθοδοτεί φυλακισμένους για υπεξαίρεση(ΙΚΑ Καλλιθέας), ή όταν η γραφειοκρατία ή η αργοπορία στην απονομή δικαιοσύνης οδηγεί σε «αθωώσεις» λόγω παραγραφής, όπως συνέβη με τα πλαστά πτυχία της Άρτας, με βάση τα οποία κάποιοι μπορεί να έχουν διοριστεί στο Δημόσιο. Ακόμη χειρότερα, δεν μπορεί να ανακάμψει αυτή η χώρα πραγματικά, όταν αυτοί που την έφθασαν στη σημερινή κατάντια ετοιμάζονται να ηγεμονεύσουν οικονομικο-μιντιακά και την επόμενη ημέρα. Μπορεί, άραγε, να αλλάξει κάτι; Ναι. Αρκεί η πολιτική εξουσία να απεξαρτηθεί από τα οικονομικά συμφέροντα αλλά και από το όποιο πολιτικό κόστος που ενδέχεται να προκαλέσει μία στιβαρή πολιτική που θα ανατάξει το κράτος και θα διαμορφώσει νέες αξίες σεβασμού και εντιμότητας στο σχήμα κράτος-πολίτης. Σε διαφορετική περίπτωση, όσο ο έντιμος θα παραμένει ο «βλάκας» και ο γραφικός(ακόμα κι αν «επαινείται) της υπόθεσης, όσο δεν αλλάζει ο συσχετισμός των αξιών υπέρ των συλλογικών και σε βάρος των ατομικιστικών προτύπων ούτε η οικονομία θα ανακάμπτει υπέρ των "κάτω" ούτε η κοινωνία θα αλλάζει καθιστάμενη δικαιότερη. Απλώς όλα θα αλλάζουν, μένοντας ίδια.